ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Love or Hate : Chapter 10 [Wonsoo & Yongseo]
หลัาีวอนหาูยอนทั่วแล้ว เ้า็หันไปเห็นหมายบับหนึ่ที่อยู่บนโ๊ะ้าๆเีย เ้าึเปิอ่านทันที
ถึวอน...ที่รั
หยออโทษนะที่ไปแบบไม่บอลาสัำ .. หยอรู้สึว่าันร้ายาับทิฟฟานี่เพื่อนรัอหยอเหลือเิน อบุนะะที่ทำทุอย่าเพื่อเือนสิอหยอ ส่วนเรื่อลูอเรา..วอนไม่้อเป็นห่วนะะ หยอะไม่ทำร้ายแแน่นอน หยอะเลี้ยเ้า้วยวามรั แะ้อเิบโเป็นผู้ให่ที่ีเหมือนับวอน หยอไม่สามารถอยู่ับุ่อไปไ้ เพราะหยอไม่เหมาะสมับวอน หยอร้ายเินไป ร้ายนเินที่ะให้อภัย อให้วอนว่า..หยอไ้หายสาปสูไปแล้ว็พอ อย่าามหาหยอับลูเลย อนที่อยู่เาะหยอมีวามสุมา หยอเรียนรู้ีวิริๆไม่ใ่แ่โลมายา ทุๆอย่าที่เราทำ้วยัน วามทรำีๆที่วอนมีให้ับหยอ มันะอยู่ับหยอลอไป หยอหวัว่าในวัน้าหน้า วอนะเอนที่วอนรั มีรอบรัวที่อบอุ่นนะะ หยอรัวอนนะ รัวอนมาเหลือเิน ลา่อน ....วอนที่รั
"ไหนบอว่ารัผมไที่รั ทำไม ทำไมุถึทิ้ผมไปแบบนี้ ผมไม่สามารถรัใรไ้อีแล้ว เ้าใไหมหยอ ุเ้าใผมไหม? ผมรัุ..หยี้ที่รั" น้ำาอลูผู้าย็ไหลออมาอีรั้ เ้าิว่าเ้าไม่สามารถะรัใรไ้อีแล้วริๆ เ้าอหมายอเธอไว้อย่าแน่น ใอเ้าแทบะารอนๆ สมออเ้าสั่ารไ้แ่ว่า..้อามหาเธอ
ที่หอพัอโนยอิแ
อฮยอนำลั้อมเปียโน้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย ิใไม่อยู่ับเนื้อับัว สมออเธอเลอะเลือนนทำให้เธอีเปียโนผิเพี้ยนไป แทยอนับลีทึเห็นท่าไม่ีึเ้ามาถามอฮยอน
"น้ออ..่วนี้น้ออเป็นอะไร๊ะ? ูเหมือนนไม่่อยมีวามสุเลย" แทยอนลูบผมออฮยอนอย่าแผ่วเบา
"น้อออยาไปเรียน่อทา้านเปียโนที่อัฤษอ่ะะ น้อออยาไปาเาหลี"
"ทำไมละ๊ะ?" ลีทึ็หันมาถามอฮยอน้วยวามสสัย
"น้อออยาไปในที่ๆห่าไลผู้น น้อออยาเป็นนัเปียโนระับโล"
"น้ออ ำลัหนีอะไรหรอเปล่า๊ะ?" สีหน้าออฮยอน็เปลี่ยนไป
"พี่็เห็น้วยัน..น้อแทที่รันะะ น้ออิีๆนะะ"
"พี่ย๊..เ้า..เ้าทำร้ายน้ออ" ToT ำพูออฮยอนทำให้แทยอนและลีทึหันมอหน้าัน้วยวามเป็นห่วน้อนเล็มาที่สุ
"โถ่..น้อพี่ บาทีที่ยฮวาทำไปอาะมีเหุผล็ไ้นะ หลัานแ่านอยัยยุน่อยไปนะะ นีอพี่" แทยอนพยายามใ้ำพูเพื่อรั้อฮยอนไว้
"น้ออ..อไม่รับปานะะ" หลัานั้นแทยอนใ้สายาส่สัาให้ลีทึโทรไปยฮวาเพื่อเล่าในทุำพูออฮยอนให้ยฮวาฟั
Rrrrrrrrrrrrrrr
Leeteuk hyong
"ยฮวา"
[รับ..พี่อู]
"ยฮวา ทะเลาะอะไรับน้ออหรือเปล่า?" ำพูอลีทึทำให้ยฮวาใเป็นอย่ามา
[ทำไมหรอรับ..พี่อู]
"น้ออำลัะไปเรียน่อ้านเปียโนที่อัฤษ พี่ับน้อแทำลัิอยู่ว่าน้ออำลัะหนีอะไรหรือเปล่า เพราะ่วนี้เธอไม่มีวามสุเลย"
[แล้วเธอว่าไ่อละรับ]
"เธอบอว่า ยฮวาทำร้ายเธอ นายทำริหรือเปล่า" ำพูอลีทึทำให้ยฮวารู้สึผิมาที่เ้าไ้ทำร้ายนที่เ้ารัริๆ
[รับ..พี่ ผมยอมไม่ไ้ที่ะให้น้ออ้อไปแ่านับไอ้สารเลวยูฮยอนที่ทำร้ายเพื่อนรัอผมอย่ายุนอา]
"อันนี้พี่็เ้าในะ แ่่อนะทำอะไร ทำไมไม่ปรึษาพี่่อนละ? ยูฮยอนะนาย็น้อพี่ทัู้่นะ เรื่อยัยยุนพี่็รู้แล้วแหละ อีอย่ารรม็ำลัะามสนอเ้ายูแล้ว ็ยุนอาำลัะแ่านับฮยอนนิ"
[รับ..พรุ่นี้แล้วแหละรับ]
"ยัไนาย็พยายามหาทาปรับวามเ้าใับน้ออแล้วัน"
[รับ..ผมะพยายาม] หลัาวาสายาลีทึไปยฮวาแทบะทรุลอับพื้น ทำให้มัเน่ทั้สออย่ามินฮยอับอินเ้ามาหาพี่าย้วยวามเป็นห่ว ** มินฮยอเป็นทัุ้หมอและมือลออีเอ็นบลู ไรเอร์อใ้านมินฮยอหนัๆหน่อยแล้วัน ิิ **
"พี่รับ..พี่เป็นอะไรไปหรอ?" อินถามยฮวา้วยวามเป็นห่ว
"พี่ทำร้ายอฮยอน พี่มันเลวมาริๆ"
"ไม่ใ่หรอรับ พี่แ่ะแ้แ้นให้ยุนอาไม่ใ่หรอ? พี่อาะทำไม่ถูที่ใ้อฮยอนเป็นเรื่อมือแ่ว่า..มัน็ีนะรับที่พี่ไม่ให้อฮยอนเป็นอไอ้สารเลวนั้น" มินฮยอพยายามปลอบใทั้ัวเอและพี่าย เพราะเ้าเอ็้อโหเสสิ้าเรื่ออาารป่วยอริสัลเหมือนัน
โบสถ์าทอลิ
านแ่านอฮยอนและยุนอา็มาถึ ยุนอาถึอยู่ในห้อแ่ัวำลัใสุ่เ้าสาว เพื่อนๆอเธอ็มาแสวามยินีับยุนอา้วย
"น้ออ..อให้พี่ยุนอน้ออมีวามสุนะะ" อฮยอน็ยื่นอวัให้ับยุนอา้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแ่แฝไป้วยวามเศร้าเสียใ
"นี่ยัยลิแ่านแล้ว ูแลหลานน้อยๆอัน้วยนะยะ" ยูริพร้อมับฮันเิ็มาแสวามยินีับยุน้วย
"พี่ยูลนั้นแหละ..ะ้อูแลหลานอยุน้วยเหมือนันะไ้โไปพร้อมๆัน" ยุนอายิ้มให้ยูริ
"นี่ๆยัยลิน้อย ท้อโแล้วยัใสุ่แ่านไ้อีเน๊อะ อิาั" แทยอนพู้วยวามอิา
"เี๋ยวอีไม่นานน้อแท็ไ้ใส่แล้วน้าา" ลีทึเินมาโอบไหล่อแทยอน ทำให้แทยอนเินอย่าเห็นไ้ัเลย
"ยัยลิ..รอบรัวหมีน้อยอแสวามยินี้วยนะ อ่ะนี่..อวั" ยุนโฮประอทิฟฟานี่ที่ำลัอุ้มท้อโอยู่้วยวามระมัระวั
"น่ารัอ่ะ รอบรัวหมีน้อย แล้วเมื่อไหร่ะเห็นรอบรัวหมีน้อยแ่านันอย่าริัะที" ยุนอาไปหาทิฟฟานี่ที่ำลัเินอายอยู่
"พี่ว่า..ะแ่หลัลออ่ะ" ทิฟฟานี่หันไปหายุนโฮสบาัน ยุนโฮึหอมแ้มฟอให่ๆ
"หวานไปและพวแ" ยูริพู้วยวามอิา ทำให้ฮันเิัฟอให่เ่นัน
"ยินี้วยนะ ยัยลิ ผลสุท้ายแ็ายออะที" เสสิ้าพูิลทำให้ทุนหัวเราะอบใให่เลย
"อบุนะะทุน" ยุนอาำลัะร้อไห้เหมือนเ็น้อยเลย ทุนึพาันเินออไป เหมือนูยอรู้สึว่าทาสะวแล้วึเ้าไปหายุนอาทันที
"หยี้มา้วยหรอ? น่าะมาให้เร็วหว่านี้นะะไ้เอพวพี่ๆ้วย" ยุนอาบอับูยอ
"ไม่้อหรอ..อ่ะ นี่อวั ยินี้วยนะ ันแ่แวะมาแสวามยินีอ่ะ ไม่อยาให้ใรเห็น ันำลัะไปี่ปุ่น อย่าบอว่าันมาที่นี่นะ สัาับันไ้ไหม? ันอร้อ"
"ทำไมอ่ะ? เธอำลัะหนีทุนรวมถึวอน้วยใ่ไหม?"
"เธอรู้หรอ?"
"เมื่อหลายวัน่อน วอนมาามหาเธอที่หอพั แ่ว่าเธอไม่อยู่ริๆนิ สภาพวอนูไม่ไ้เลยนะ แล้วนี่เธอ็ท้อลูอเ้าอยู่ใ่ไหม?"
"..." ูยอไ้แ่พยัหน้า
"ยัไ็อบุเธอนะที่ไม่ลืมานแ่านอันน่ะ" ยุนอาอเพื่อนสาว้วยวามิถึ
"ันไป่อนนะ แล้วันะส่่าวมาหา"
"เินทาีๆนะ หยอ" ยุนอาโบมือให้ับูยอ ีวอนและลีทึ็เินสวนทาับูยอ
"โบมือให้ใรหรอ" ีวอนถามยุนอา
"เอ่อ..ให้หยออ่ะะ"
"ห๊ะ..ว่าไนะ หยี้มานี่หรอ?"
"เอ่อ..ะ" ยุนอาพยัหน้า ทำให้ีวอนวิ่ออไปทันทีแ่ไม่ทันแล้ว ูยอไ้ไปเรียบร้อยแล้ว ไม่เห็นแม้แ่เา ีวอนึทรุลับพื้น
"ทำไม..ทำไม ทำไมสวรร์ถึพราเธอไปาัน หยี้ สวรร์ำลัลโทษันอยู่ ้ายยยยยม้ายยยยยย" ีวอนะโนออมาอย่าไม่อายใร
หลัานั้นบาทหลวไ้ึ้นแท่นและไ้ล่าวำปิาและำสาบาน
"ุลีฮยอน ุยินีที่ะรับุอิมยุนอาเป็นภรรยา ะูแลยามทุ์และยามสุหรือไม่?"
"รับฮ้า เฮ้ย!! รับรับ" เสียและำพูอฮยอนทำให้บาทหลวแทบะแท่นเลยทีเียวเียว แทุนึั้โฟัสมาที่ฮยอนอย่าเ็มที่
"ุอิมยุนอา ุยินีที่ะรับุลีฮยอนเป็นสามี ะูแลยามทุ์และยามสุหรือไม่?"
"รับะ" ยุนอาพยัหน้าเล็น้อยให้ับบาทหลว
"านี้ไปแลแหวนแล้วูบสาบานไ้เลยรับ" บาทหลวไ้พูให้ับทั้สอ
"ผมอั้านารแ่านรั้นี้ เพราะเ้าสาวนนี้ำลัท้อลูอผมอยู่!!" ยูฮยอนเินมาพร้อมระาแหวนออ
"ยูฮยอน!! นายทำบ้าอะไร..ปล่อยันเี๋ยวนี้นะ" ยุนอา็ถูยูฮยอนลัพาัวไปท่ามลาแที่ะลึอยู่...
หลายวัน่อมา...
ในะที่ยูริำลัะไปเรียอฮยอนออมาิน้าวเ้าแ่ว่า..ยูริพบแ่วามว่าเปล่าและหมายบับหนึ่าอฮยอน
"ทุน....น้ออหายัวไปแล้ว!!!!!!!"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
น้ออและหยี้ำลัหายัวไปแล้ว เอาใ่วยยะวอน้วยนะว่า ทัู้่เลือที่ะรัหรือเลือที่ะเลีย อนหน้าอบอว่าเศร้ามาว่านี้แน่นอนโยเพาะเฮสิ !!
ไรเอร์อพัผ่อนแปบนะ เ๋วมาล่อ ToT
ที่หอพัอโนยอิแ
อฮยอนำลั้อมเปียโน้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย ิใไม่อยู่ับเนื้อับัว สมออเธอเลอะเลือนนทำให้เธอีเปียโนผิเพี้ยนไป แทยอนับลีทึเห็นท่าไม่ีึเ้ามาถามอฮยอน
"น้ออ..่วนี้น้ออเป็นอะไร๊ะ? ูเหมือนนไม่่อยมีวามสุเลย" แทยอนลูบผมออฮยอนอย่าแผ่วเบา
"น้อออยาไปเรียน่อทา้านเปียโนที่อัฤษอ่ะะ น้อออยาไปาเาหลี"
"ทำไมละ๊ะ?" ลีทึ็หันมาถามอฮยอน้วยวามสสัย
"น้อออยาไปในที่ๆห่าไลผู้น น้อออยาเป็นนัเปียโนระับโล"
"น้ออ ำลัหนีอะไรหรอเปล่า๊ะ?" สีหน้าออฮยอน็เปลี่ยนไป
"พี่็เห็น้วยัน..น้อแทที่รันะะ น้ออิีๆนะะ"
"พี่ย๊..เ้า..เ้าทำร้ายน้ออ" ToT ำพูออฮยอนทำให้แทยอนและลีทึหันมอหน้าัน้วยวามเป็นห่วน้อนเล็มาที่สุ
"โถ่..น้อพี่ บาทีที่ยฮวาทำไปอาะมีเหุผล็ไ้นะ หลัานแ่านอยัยยุน่อยไปนะะ นีอพี่" แทยอนพยายามใ้ำพูเพื่อรั้อฮยอนไว้
"น้ออ..อไม่รับปานะะ" หลัานั้นแทยอนใ้สายาส่สัาให้ลีทึโทรไปยฮวาเพื่อเล่าในทุำพูออฮยอนให้ยฮวาฟั
Rrrrrrrrrrrrrrr
Leeteuk hyong
"ยฮวา"
[รับ..พี่อู]
"ยฮวา ทะเลาะอะไรับน้ออหรือเปล่า?" ำพูอลีทึทำให้ยฮวาใเป็นอย่ามา
[ทำไมหรอรับ..พี่อู]
"น้ออำลัะไปเรียน่อ้านเปียโนที่อัฤษ พี่ับน้อแทำลัิอยู่ว่าน้ออำลัะหนีอะไรหรือเปล่า เพราะ่วนี้เธอไม่มีวามสุเลย"
[แล้วเธอว่าไ่อละรับ]
"เธอบอว่า ยฮวาทำร้ายเธอ นายทำริหรือเปล่า" ำพูอลีทึทำให้ยฮวารู้สึผิมาที่เ้าไ้ทำร้ายนที่เ้ารัริๆ
[รับ..พี่ ผมยอมไม่ไ้ที่ะให้น้ออ้อไปแ่านับไอ้สารเลวยูฮยอนที่ทำร้ายเพื่อนรัอผมอย่ายุนอา]
"อันนี้พี่็เ้าในะ แ่่อนะทำอะไร ทำไมไม่ปรึษาพี่่อนละ? ยูฮยอนะนาย็น้อพี่ทัู้่นะ เรื่อยัยยุนพี่็รู้แล้วแหละ อีอย่ารรม็ำลัะามสนอเ้ายูแล้ว ็ยุนอาำลัะแ่านับฮยอนนิ"
[รับ..พรุ่นี้แล้วแหละรับ]
"ยัไนาย็พยายามหาทาปรับวามเ้าใับน้ออแล้วัน"
[รับ..ผมะพยายาม] หลัาวาสายาลีทึไปยฮวาแทบะทรุลอับพื้น ทำให้มัเน่ทั้สออย่ามินฮยอับอินเ้ามาหาพี่าย้วยวามเป็นห่ว ** มินฮยอเป็นทัุ้หมอและมือลออีเอ็นบลู ไรเอร์อใ้านมินฮยอหนัๆหน่อยแล้วัน ิิ **
"พี่รับ..พี่เป็นอะไรไปหรอ?" อินถามยฮวา้วยวามเป็นห่ว
"พี่ทำร้ายอฮยอน พี่มันเลวมาริๆ"
"ไม่ใ่หรอรับ พี่แ่ะแ้แ้นให้ยุนอาไม่ใ่หรอ? พี่อาะทำไม่ถูที่ใ้อฮยอนเป็นเรื่อมือแ่ว่า..มัน็ีนะรับที่พี่ไม่ให้อฮยอนเป็นอไอ้สารเลวนั้น" มินฮยอพยายามปลอบใทั้ัวเอและพี่าย เพราะเ้าเอ็้อโหเสสิ้าเรื่ออาารป่วยอริสัลเหมือนัน
โบสถ์าทอลิ
านแ่านอฮยอนและยุนอา็มาถึ ยุนอาถึอยู่ในห้อแ่ัวำลัใสุ่เ้าสาว เพื่อนๆอเธอ็มาแสวามยินีับยุนอา้วย
"น้ออ..อให้พี่ยุนอน้ออมีวามสุนะะ" อฮยอน็ยื่นอวัให้ับยุนอา้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแ่แฝไป้วยวามเศร้าเสียใ
"นี่ยัยลิแ่านแล้ว ูแลหลานน้อยๆอัน้วยนะยะ" ยูริพร้อมับฮันเิ็มาแสวามยินีับยุน้วย
"พี่ยูลนั้นแหละ..ะ้อูแลหลานอยุน้วยเหมือนันะไ้โไปพร้อมๆัน" ยุนอายิ้มให้ยูริ
"นี่ๆยัยลิน้อย ท้อโแล้วยัใสุ่แ่านไ้อีเน๊อะ อิาั" แทยอนพู้วยวามอิา
"เี๋ยวอีไม่นานน้อแท็ไ้ใส่แล้วน้าา" ลีทึเินมาโอบไหล่อแทยอน ทำให้แทยอนเินอย่าเห็นไ้ัเลย
"ยัยลิ..รอบรัวหมีน้อยอแสวามยินี้วยนะ อ่ะนี่..อวั" ยุนโฮประอทิฟฟานี่ที่ำลัอุ้มท้อโอยู่้วยวามระมัระวั
"น่ารัอ่ะ รอบรัวหมีน้อย แล้วเมื่อไหร่ะเห็นรอบรัวหมีน้อยแ่านันอย่าริัะที" ยุนอาไปหาทิฟฟานี่ที่ำลัเินอายอยู่
"พี่ว่า..ะแ่หลัลออ่ะ" ทิฟฟานี่หันไปหายุนโฮสบาัน ยุนโฮึหอมแ้มฟอให่ๆ
"หวานไปและพวแ" ยูริพู้วยวามอิา ทำให้ฮันเิัฟอให่เ่นัน
"ยินี้วยนะ ยัยลิ ผลสุท้ายแ็ายออะที" เสสิ้าพูิลทำให้ทุนหัวเราะอบใให่เลย
"อบุนะะทุน" ยุนอาำลัะร้อไห้เหมือนเ็น้อยเลย ทุนึพาันเินออไป เหมือนูยอรู้สึว่าทาสะวแล้วึเ้าไปหายุนอาทันที
"หยี้มา้วยหรอ? น่าะมาให้เร็วหว่านี้นะะไ้เอพวพี่ๆ้วย" ยุนอาบอับูยอ
"ไม่้อหรอ..อ่ะ นี่อวั ยินี้วยนะ ันแ่แวะมาแสวามยินีอ่ะ ไม่อยาให้ใรเห็น ันำลัะไปี่ปุ่น อย่าบอว่าันมาที่นี่นะ สัาับันไ้ไหม? ันอร้อ"
"ทำไมอ่ะ? เธอำลัะหนีทุนรวมถึวอน้วยใ่ไหม?"
"เธอรู้หรอ?"
"เมื่อหลายวัน่อน วอนมาามหาเธอที่หอพั แ่ว่าเธอไม่อยู่ริๆนิ สภาพวอนูไม่ไ้เลยนะ แล้วนี่เธอ็ท้อลูอเ้าอยู่ใ่ไหม?"
"..." ูยอไ้แ่พยัหน้า
"ยัไ็อบุเธอนะที่ไม่ลืมานแ่านอันน่ะ" ยุนอาอเพื่อนสาว้วยวามิถึ
"ันไป่อนนะ แล้วันะส่่าวมาหา"
"เินทาีๆนะ หยอ" ยุนอาโบมือให้ับูยอ ีวอนและลีทึ็เินสวนทาับูยอ
"โบมือให้ใรหรอ" ีวอนถามยุนอา
"เอ่อ..ให้หยออ่ะะ"
"ห๊ะ..ว่าไนะ หยี้มานี่หรอ?"
"เอ่อ..ะ" ยุนอาพยัหน้า ทำให้ีวอนวิ่ออไปทันทีแ่ไม่ทันแล้ว ูยอไ้ไปเรียบร้อยแล้ว ไม่เห็นแม้แ่เา ีวอนึทรุลับพื้น
"ทำไม..ทำไม ทำไมสวรร์ถึพราเธอไปาัน หยี้ สวรร์ำลัลโทษันอยู่ ้ายยยยยม้ายยยยยย" ีวอนะโนออมาอย่าไม่อายใร
หลัานั้นบาทหลวไ้ึ้นแท่นและไ้ล่าวำปิาและำสาบาน
"ุลีฮยอน ุยินีที่ะรับุอิมยุนอาเป็นภรรยา ะูแลยามทุ์และยามสุหรือไม่?"
"รับฮ้า เฮ้ย!! รับรับ" เสียและำพูอฮยอนทำให้บาทหลวแทบะแท่นเลยทีเียวเียว แทุนึั้โฟัสมาที่ฮยอนอย่าเ็มที่
"ุอิมยุนอา ุยินีที่ะรับุลีฮยอนเป็นสามี ะูแลยามทุ์และยามสุหรือไม่?"
"รับะ" ยุนอาพยัหน้าเล็น้อยให้ับบาทหลว
"านี้ไปแลแหวนแล้วูบสาบานไ้เลยรับ" บาทหลวไ้พูให้ับทั้สอ
"ผมอั้านารแ่านรั้นี้ เพราะเ้าสาวนนี้ำลัท้อลูอผมอยู่!!" ยูฮยอนเินมาพร้อมระาแหวนออ
"ยูฮยอน!! นายทำบ้าอะไร..ปล่อยันเี๋ยวนี้นะ" ยุนอา็ถูยูฮยอนลัพาัวไปท่ามลาแที่ะลึอยู่...
หลายวัน่อมา...
ในะที่ยูริำลัะไปเรียอฮยอนออมาิน้าวเ้าแ่ว่า..ยูริพบแ่วามว่าเปล่าและหมายบับหนึ่าอฮยอน
"ทุน....น้ออหายัวไปแล้ว!!!!!!!"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
น้ออและหยี้ำลัหายัวไปแล้ว เอาใ่วยยะวอน้วยนะว่า ทัู้่เลือที่ะรัหรือเลือที่ะเลีย อนหน้าอบอว่าเศร้ามาว่านี้แน่นอนโยเพาะเฮสิ !!
ไรเอร์อพัผ่อนแปบนะ เ๋วมาล่อ ToT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น