คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Virgin in Love : Stigmatize Love .. สามีตีตรา ตอนที่ 2
สามีีรา อนที่ 2
รถสปอร์ันหรูอฮยอนที่มียูรินั่มา้วยนั่นำลัแล่นไปยัถนนโลเพื่อมุ่รไปยัอนโอฮยอน้วยวามเร็วเินลิมิ
“นายทำแบบนี้เพื่ออะไร ทำไมนายไม่ล้มเลิที่ะแ่านับัน” ยูริเปิประเ็น เาึอรถทันที
“เพื่อเินไ ใระล้าทิ้อเินอทอไ้ลล่ะ ริไหม?”
“อ่อนี่หรอ..เหุผล นาย็ไม่่าามินโฮริๆสินะ”
“ใ่..แล้วพ่ออเธอ็เลือัน ันั้น..ันวระรอบโยเินอเธอไม่ใ่หรอไ?”
“พ่อำลัมอนผิไปริๆ นายมันาานัๆ” ยูริำลัเปิประูลารถแ่เาลับล๊อประูทั้หมเสีย่อน
“แน่นอน..แล้วเธอ็ะ้ออยู่ับาานอย่าันลอไป้วย” เาว้าเธอมาูบอย่าวามรุนแร ลิ้นอุ่นอเาุไร้ไปรอบๆโพรปาอเธอ มืออเธอทั้ทุบทั้ีเาแ่็ไม่เป็นผล เาทวีวามรุนแรมาึ้น ยิ่เธอีเาเ็บมาเท่าไหร่ เาูบเธอแรมาเท่านั้น ่อนที่เาะถอนูบออมาอย่า้าๆ ยูริ้อเาทั้น้ำา
“สารเลว!” ำพูที่ออมาาปาอยูริ ลับรีลึลลาหัวใอเา น้ำาอเธอ ทำให้เามอ้วยสายารู้สึผิ
“ยูริ..ผมอโทษ” ฮยอนเอ่ยำอโทษแ่ไม่เป็นผล เธอนั่เป็นหุ่นยน์ที่ไร้วามรู้สึลอทา เามอเธอเป็นระยะๆ น้ำาอเธอยัไหลออมาเป็นสายอย่าไม่หยุหย่อน
“ุ่วยพูับผมหน่อยไ้ไหม อย่าเียบแบบนี้เลยนะ” ฮยอนยัใ้ำพู้อเธอ่อไปแ่ยิ่ลับทำให้เธอหันหนีเามาึ้น
“ันยะแยุ” ยูริมอ้วยสายาที่แ็ร้าว ฮยอนึเียบ้วยวามเสียในระทั่รถอเาวิ่เ้าไปอในลานอรถ เาหันไปมอเธอ
“ืนนี้้าที่อนโผม่อน แล้วพรุ่นี้ผม่อยไปสุ่” หิสาวลารถแ่โยียัท่าทีที่ไร้วามรู้สึเหมือนเิม
“ันรัเียุ” หิสาวเินเ้าไปยัอนโ ฮยอนมอเธออย่าอ่อนใ อยำหนิัวเอที่ล่วเินเธอเพียเพราะอารม์ั่ววูบ
“ั้นผมนอนอยู่้านอนะรับ ุหนูใ้ห้ออผมไ้ามสบาย” ฮยอนเินไปหยิบเอาุนอน่อนที่มอเธอแล้วเธอออไป ยูริมอไปรอบๆห้อสี่เหลี่ยม่าสะอา น่าอยู่นเธอไม่อยาเื่อว่าเป็นห้ออฮยอน มืออเธอเปิลิ้นัที่หัวเียอเา สายาอเธอำลัสนใสมุเหลี่ยมหนึ่
‘ Diary ’ ึ่เธอำไ้ว่า..แทยอนเยให้สิ่นี้ับฮยอนในวันเิอเา เธอเปิหน้าแรเห็นลายมืออแทยอน
‘ สุสัน์วันเินะ..ฮยอน มีวามสุมาๆนะ สมุเล่มนี้นายสามารถทุๆอย่าที่นายอบและไม่อบ ทุเหุาร์ที่นายประทับใหรือเสียใ ันหวัว่า..ันเป็นสิ่ที่นายอบและประทับใับสมุเล่มนี้นะ ’ น้ำาอเธอไหลออมาอีรั้เหมือนเธอิผิที่ยุให้ลูพี่ลูน้ออฮยอนอย่าลีทึหรืออูนั้นแ่านับเพื่อนรัอเธอเพียเพราะเธอนึสนุับหัวใอเาที่ฝาไว้ับแทยอน สายาอเธอเหลือบลไป้าลา้อวามอแทยอน
‘ หัวใอผม..มีเพียแ่หิสาวที่ื่อ..ิม แทยอน เท่านั้น ไม่ว่าะนานแ่ไหน ุ็ะือนที่ผมอบและเป็นวามประทับใอผมลอไป ’ มืออเธอุมที่อ้า้ายอเธอ้วยวามเ็บปว
“นี่ันทำร้ายพวเธอนานี้หรอ? สมวรแล้ววอน ยูริ..ที่เธอะ้อแ่านับาานนนี้ นที่เธอเยทำร้ายเา มันสมวรแล้ว” เธอล้มัวลนอนับที่นอนทั้น้ำาพร้อมอไอารี่เล่มนี้ทั้ืน
เ้าวันใหม่ ...
ร่าบาที่ำลัหลับใหลบนที่นอนอยู่นั้นพลิัวไปมาไล่วามเมื่อยล้า่อนที่ะหลับ่อ้วยวามเหน็เหนื่อย วาลมโอเธอปะทะับแสแที่ส่อมา เธอ่อยๆลืมามอไปรอบ้า่อนที่ะไปสะุเห็นเสื้อผ้าผู้หิวารปลายเท้าอเธอพร้อมับผ้าเ็ัวสีาวสะอา
“เฮ้อ..” เธอถอนหายใ่อนที่ะว้าผ้าเ็ัวเินเ้าไปยัห้อน้ำ เธอเห็นแปรสีฟันที่มียาสีฟันวาไว้อย่าเรียบร้อย อีทั้น้ำอุ่นๆโรยลีบุหลาบเ็มอ่า เธอ่อยๆถอเสื้อผ้า่อนที่ะหย่อนัวลอ่าอย่าเหนื่อยล้า สมออเธอำลันึถึเมื่อ 5 ปี่อน
ยูริและแทยอนำลัเรียนอยู่ปีสุท้ายในมหาวิทยาลัยโล แทยอน..หิสาวร่าเล็ที่เรียบร้อย อ่อนหวานเป็นที่หมายปออหนุ่มหลายๆน ึ่ีรีวามนิยม็ไม่่าายูริ..หิสาวายาว หุ่นราวับนาแบบ สอนนี้เป็นเพื่อนรัันมานานอีทั้ทิฟฟานี่และฮโยยอนอี้วย วันนี้เป็นวันเิเหุอฮโยยอน เธอมาทำเรื่อลาออเนื่อาไม่มีเินเรียน่อ
“ฮโย..แยืมเินัน่อน็ไ้นะแ” ยูริเสนอวามิเห็นให้เพื่อนสาวที่ำลันั่้มหน้าไม่พูไม่าับใร
“แ่..เินที่ะ้อ่าย่อนบมันเยอะมาเลยนะแ ันไม่มีปัาหรอ”
“แเรียนมาปีสุท้ายแล้วนะ เอาเินพวเราไป่อนบแล้วแ่อยมาืน็ไ้” ฮโยยอนมอหน้าพวเธอึ้ใในมิรภาพ
“อิน..ผู้หินนั้นอ่ะ” ฮยอนี้ไปยัแทยอนที่ำลัทัเสื้ออยู่นั้น
“นนั้นอ่ะนะ เธอื่อ..ิม แทยอน ผู้หิที่เรียบร้อยที่สุในโลเลยแหละ ใบหน้าอเธอ็อ่อนหวานะ้วย” ำพูออิน ทำให้ฮยอนถึับมอเธอ้วยสายาที่หวานเยิ้ม แทยอนเอ็หันมามอที่เา่อนที่ะส่สายาหวานใส่ฮยอนเ่นัน
“แ..เาหันมามอัน้วยแหละ”
“เออ..เห็นแล้ว แู่ยัยยูริที่นั่้าๆแทยอนสิ ูเธอ้อแเม็เลยนะ” ฮยอนึทำท่าไม่สนใ
“สนใทำไมล่ะ..แไปอเบอร์แทยอนให้หน่อยนะ” อินึทำท่าอิโรยใส่แ่ว่าเาหันไปมอหิสาวใบหน้าเศร้าสร้อยนั้นเิอบใึ้นมา
“็ไ้..” อินเินเ้าไปหาพวสาวๆ่อนที่ะมอหน้าแทยอน “ุแทยอนรับ..เพื่อนผมอบุอเบอร์หน่อยไ้ไหมรับ” อินี้ไปทาฮยอน เาโบมือให้เธอ เธอยิ้มอย่าอายๆ่อนที่ะหยิบปาาเียน
“่วยเรียเามาให้หน่อยไ้ไหมะ?” แทยอนเอ่ยถามอิน เาไม่รอ้าที่ะเรียเพื่อนอเา
“รับ” วาอฮยอน้อแทยอนไม่ละสายา
“เอามือมาสิะ” แทยอนเียนเบอร์อเธอลที่ฝามืออเา ยูริึมออย่าไม่พอใ
“แทแท..แ่ายไปไหมเนี่ย ให้เบอร์ผู้ายทั้ๆที่ยัไม่รู้ั” ฮยอนึมอยูริอย่าไม่พอใ
“็ันอยาให้นิ” แทยอนหันไปยิ้มหวานให้ฮยอน่อ
“แล้วผมะโทรหานะรับ” อินมอฮยอนอย่าหมั่นไส้ ่อนที่ะเินไปหาฮโยยอนพร้อมนั่้าๆเธอ
“ผู้หิสวยๆอย่าุไม่เหมาะับราบน้ำาสันิเียว” มืออเาถือวิสาสะเ็น้ำาให้เธอ ่อนที่เธอะยิ้มให้ทั้ๆที่ำลัสสัยในารระทำออิน็าม
“อบุนะะ” เธอเอ่ยอย่าแผ่วเบา อินึยิ้มให้เธออย่าริใ
“ถ้าผมะอเป็นเพื่อนุ ุะรัเียไหมรับ”
“ุอย่ามาเป็นเพื่อนับนนๆอย่าันเลย ันไม่รู้ว่า..ัวอันะถูายเมื่อไหร่ วันนี้ันมาทำเรื่อลาออามหาลัยเพราะไม่มีเิน่าย่าบารศึษา” ำพูอฮโยยอนยิ่ทำให้อินมอเธออย่าเห็นใ
“ผมยินีที่ะ่วยเหลือุ อแุ่มีวามสุ็พอ” มือหนาออินุมมืออเธอไว้ ทั้อินและฮยอน็ไปมาหาสู่ับลุ่มสาวๆอยู่บ่อยรั้นระทั่ยูริเริ่มไม่อบใ เมื่อวันนั้นมาถึวันที่บารศึษา ทุนำลัสนุสนานับารถ่ายรูปวันเรียบบ มีลุ่มายรร์ลุ่มหนึ่รเ้ามาหาฮโยยอน
“เธอใ่ไหม..ิม ฮโยยอน” เยอถามฮโยยอน้วยสีหน้าที่ริั
“ะ..ะ” เธออบ้วยวามหวาลัว ่อนที่ร่าอเธอะถูับไป่อหน้าอิน
“ะเอาฮโยไปไหน?” อินถูวา้วยิน
“ผู้หินนั้นถูายให้ับเ้านายอเราแล้ว” ยูริึทนไม่ไ้ไปว้าเอาร่าอฮโยยอนลับมา
“เพื่อนันเป็นนไม่ใ่สิน้า ใระายเธอไม่ไ้ทั้นั้น”
“แ่แม่อเธอายให้ผมแล้ว” ายหนุ่มในุสูทสีำลารถ้วยสีหน้าที่เย็นา่อนที่ะมอไปยัฮโยยอน
“ไม่ริ แม่สัาแล้วะไม่เล่นารพนันะไม่ายัน นายอย่ามาโมเม ปล่อยันนะ” ฮโยยอนิ้นสุแรแ่ไม่มีประโยน์เพราะแรอเธอสู้แรผู้ายไม่ไ้
“เสียใ้วยนะสาวน้อย มันือเรื่อริ านี้ไป..ผู้หินนี้ือ นาบำเรออัน” อึนฮยอพูใส่หน้าอิน ทำให้เาาไปทั้ร่าาย ส่วนฮโยยอนส่ายหัวให้อินทั้น้ำา
“แ่เธอือ..แฟนอัน ปล่อยเธอมานะ” อินลุึ้นพร้อมวิ่ไปว้าเอามืออฮโยยอน
“ะเป็นแฟนหรือไม่็่า ผู้หินนี้ถูายมาแล้ว้วยเิน 10 ล้านวอน ถ้านายอยาไ้ืน ็้อเอาเินมาไถ่ัวเธอแล้วัน” เาเินึ้นรถไปพร้อมับฮโยยอน อินทรุลับพื้นทั้เสียใทั้แ้นใที่่วยผู้หิที่เารัไม่ไ้
“แ่ 10 ล้านวอนเอ” ยูริมอรถสีำที่ับออามหาลัย้วยวามโมโห ทิฟฟานี่ับีวอนเ้ามาพอี
“เิอะไรึ้นหรอ?” ทิฟฟานีมอยูริอย่าสสัย
“ฮโยถูับัวไป มีมาเฟียที่ื่อ..อึนฮยอมาับัวไป” ทิฟฟานี่มอหาฮโยยอนทันที้วยวามใ
“โถ่ยัยฮโย..” แทยอนับฮยอนเินเ้ามาพอี ฮยอนเห็นอินทรุับพื้นึเ้าไปถาม
“เิอะไรึ้น” ทันในั้นอิน็โผเ้าอฮยอนทันที
“ัน่วยฮโยไม่ไ้ ัน่วยเธอไม่ไ้” อินเพ้อราวับนบ้า ยิ่ทำให้ฮยอนสสัยแ่ไม่ล้าถาม วันนั้นเป็นวันรับปริาที่แสนเลวร้ายแทนที่วามสุและรอยยิ้ม
หลัาวันนั้นแทยอน็ไ้มาทำานที่เียวับฮยอนึ่บริษัทอวอน ยอิล พ่ออยูริึ่พ่ออฮยอนและพ่ออยูริเป็นพันธมิรทาธุริัน แทยอนอยู่ในำแหน่เลาส่วนัวอแทยอน ทำให้ยูริไม่พอใเป็นอย่ามาที่เห็นเพื่อนรัยุ่ับู่ัอเธอ วันนี้เป็นวันเิอแทยอน เธอึรีบมาหายูริทันที
“ยูล..ันมีอะไระบอแ้วยแหละ” แทยอนเินยิ้มมาอย่ามีวามสุพร้อมล่อเล็ที่อยู่ในมืออเธอ้วย
“อะไรหรอ? อะไรที่ทำให้แมีวามสุนานั้นนะ” ยูริเอ็ยิ้มให้เพื่อนอย่าปลื้มใที่เพื่อนรัมีวามสุ
“วันนี้ฮยอนมาอหมั้นัน้วยแหละแ ี่ปีแล้วนะที่ันรู้ัเ้าแล้วมาเป็นแฟนัน” ำพูอแทยอนทำให้ยูริสลลทันที เธอสับสนเหลือเิน ยิ่เธอไ้ยินว่าฮยอนำลัะหมั้นับแทยอน หัวใอเธอแทบะสลายลไป
“อ่อหรอ? เออ..ยินี้วยนะแ” ยูริฝืนยิ้ม่อนที่ะหันไปเอลีทึ ลูพี่ลูน้ออฮยอนที่ำลัมอแทยอน้วยนัยน์าเศร้า
“แ่พี่อู..เา็ีับันนะ” แทยอนมอล่อในมืออเธอ้วยวาที่เศร้าเล็น้อย
“แล้วแอบใรล่ะ? ระหว่าพี่อู ับ นายฮยอน” ยูริมอลีทึที่ำลัยืนฟัอย่าั้ใอยู่
“ไม่รู้สึ..ฮยอนือวามประทับใอัน เาเป็นผู้ายนแรที่เ้ามาีบัน ส่วนพี่อู..เาเป็นผู้ายที่ี เาีับันในทุๆเรื่อ ระหว่าวามประทับใับวามรู้สึี ันวระเลืออะไรีล่ะ?” แทยอน้อยูริในเิอวามิเห็น
“ถ้าเป็นัน ันเลือวามรู้สึีนะ วามประทับใยัไ็ไม่ใ่วามรัหรอ ันถามแริๆ แรัพี่อูใ่ไหม?” ำถามอยูริ ทำให้แทยอนไม่ล้าสบาเธอเลยแม้แ่น้อย ่อนที่ะพยัหน้า นที่ำลัยืนฟัยิ้มออมาอย่ามีวามสุ
“ันิว่า..ันรัพี่อู แ่ลัวฮยอนะเสียวามรู้สึน่ะ ันเป็นนไม่ีเลยใ่ไหม?” แทยอนพูออมาทั้น้ำา
“ไม่หรอ นายนั้นเ้าใแแหละ เื่อเหอะ..นายนั้นอหัไ้ไม่นานหรอ” ยูริลอบยิ้มอย่าผู้นะที่สามารถหว่านล้อมให้แทยอนเลิรัฮยอนไ้
‘ นายะ้อเ็บปวแน่นอน วามเ็บปวอนาย่าเป็นเรื่อที่น่ายินีอันริๆ ’ ยูริอเพื่อน่อนที่ะส่สัาให้ลีทึที่ยิ้มอย่ามีวามสุ
“เพราะันล้อเล่นับวามรู้สึอนาย ันึ้อมาเป็นนเสียใแบบนี้ ันอโทษนะ..ฮยอน” ยูริลั้นหายใ่อนที่ะไหลร่าระหอเธอลใ้น้ำเสมือน่าัวาย ฮยอนเริ่มเอ๊ะใว่าทำไมยูริถึอาบน้ำนานผิปิเือบ 2 ั่วโม เาึเปิประูเ้าไป เาเห็นร่าอเธอีเผือ เาึรีบวิ่ไป้อนร่าระหอันเปลือยเปล่าอเธอึ้นมาทันที
“ุหนู ะ ุหนู อย่าเป็นอะไรไปนะรับ” ฮยอนว้าเอาผ้าเ็ัวมีปิร่าอเธอ แม้ว่าเาเห็นทุสัส่วนอเธออย่าละเอีย็าม เลือสูบีไม่หยุหย่อน เาพยายามสะอารม์ไว้ ่อนที่ะวาร่าอเธอลที่เียอย่าเบามือ
“ุะ้อไม่เป็นอะไรนะ ุหนู” ฮยอนรีบโทรามเพื่อนที่เป็นหมออเามาทันที ยุนโฮ..หมอหนุ่มเพื่อนรัอฮยอนรีบรวร่าายอยูริ่อนที่ะให้พยาบาลที่มาับเาัแใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“ุหนูอแไม่เป็นอะไรหรอ แ่อ่อนเพลียาวามเรีย เี๋ยวสัพั็ีึ้น”
“อบในะ ไอ้หมอ” ฮยอนโล่ใ่อนที่ะมอร่าบา้วยหัวใที่อ่อนล้า
-----------------------------
รู้แล้วใ่ไหมว่า..ทำไม้อร้ายับยูล
อ่านให้สนุ อย่าลืมอมเม้นนะ๊ะ
-----------------------------
Soshi Lover No.9
ความคิดเห็น