คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
“มาร์ฮยอ!!” แบมแบมเรียผมมาแ่ไลพร้อมโบมือทัทายอย่าร่าเริ
่อนะวิ่เ้ามาหาแล้วหยุหอบอยู่รหน้า
“ว่าไัวเล็” ผมทัทายลับพร้อมับวามือลบนหัวเา
ผมิว่าแบมแบมสูึ้นนะ แ่ทำไมยัสูเท่าไหล่ผมอยู่ี
“ิ อย่าให้แบมสูบ้าแล้วัน” แบมแบมเบ้หน้ามอผมเหมือนไม่พอใ
“รีบสูเร็ว ๆ สิ ฮยอี้เีย้มุย”
ผม้มลไปให้หน้าอยู่ระับเียวันับแบมแบม ่อนะพูแหย่ แล้วยีผมแบมแบมให้ยุ่
“ฮยออ่าาาา” ูทำหน้าเ้าสิ น่าเอ็นู
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”
“พอใ แล้แบมไ้ พอใมา” แบมแบมยู่หน้า
สายาไม่พอใที่มอผมอยู่ลับไม่ไ้ทำให้ผมลัว
“อนเหรอ” ผมแล้แหย่อี
แบมแบมยิ่ทำหน้ามู่ทู่เ้าไปให่
“ะอนฮยอทำไม” เสียห้วน ๆ
ที่อบลับมาทำให้ผมมั่นใไ้ว่าเ้าัวเล็รหน้าที่อนริ ๆ
“ไม่เอาน่า ไม่อนฮยอนะ แบมอ่า” แบมแบมทำหน้าเหมือนะร้อไห้
นั่นทำให้ผมใ ่อนะมอน้อแล้วระพริบาสอสามรั้
“นี่มาร์ฮยอ้อแบมเหรอ” แบมแบมเปลี่ยนสีหน้าทันที
พลามอผม้วยสายาเ้าเล่ห์
“เปล๊า” ผมอบปิเสธ
เพราะเพิ่รู้ัวว่าโนเ้าแสบนี่อำเ้าแล้ว
“แน่ะ ้อ็บอมาเหอะน่า
ไม่้ออายหรอ แถวนี้ไม่มีใรมาแวฮยอหรอ เาลับบ้านันหมแล้ว” แบมแบมยัไม่หยุเย้าแหย่ผม
เี๋ยวเหอะ เี๋ยวับีเลยเ็บ้าเอ๊ย
“ั้น็เหลือเราสอนอีแล้วสิ”
“ทำไไ้ล่ะ
็เป็น่า้าวันอยู่สอนนี่นา ม๊าแบม็มาหาไม่ไ้” เมื่อี้ยัทำหน้าระรื่นอยู่เลย
เ็หนอเ็ เปลี่ยนอารม์อีแล้ว
“ทำหน้าห๋อยอีแล้ว แบมมีฮยอไ
ยิ้มหน่อยสิ ถ้ายิ้มนะ ืนนี้ฮยอะพาออไป้านอ” มุนี้ไ้ผลเสมอเวลาแบมทำหน้าอ
“ไปไ้เหรอฮยอ” แบมแบมับแนผมแล้วเย่า้วยวามีใ
“ไ้สิ ปีใหม่ทั้ที ะมานอนเาท์าวน์
ที่หอไ้ยัไ”
“ั้นเราะไปไหนันีฮยอ
เมียมั้ย” น้ำเสียีใระนื่นเ้นนั่นทำให้ผมรู้สึสนุไป้วย
แบมแบมเป็นแบบนี้เสมอเวลามีเรื่อสนุให้เาทำ
“นเยอะ”
“ั้นไปอีแทวอน” นั่นมันย่านลับื่อันี่นา
ไปรู้มาาไหน
“เราอายุไม่ถึไปไม่ไ้”
ผมผลัหัวแบมแบมอย่าเบามือ้วยวามหมั่นเี้ยว
“ั้นโลทาวเวอร์็ไ้”
“ไม่ไป...นเยอะ” ทำไทอยาะไปที่ที่นเยอะนัน๊าเ้าเ็บ้านี่
“เาท์าวน์นะฮยอ
็้อไปที่ที่มีนเยอะ ๆ สิ” แน่ะ รู้อีว่าิอะไร
“็ฮยอไม่อยาไปนี่นา”
“แล้วฮยอะไปไหนล่ะ”
“แม่น้ำฮัน” ผมยิ้มว้าอบเ็รหน้าที่เริ่มะทำหน้าไม่พอใอีแล้ว
“นไม่เยอะเล๊ย” ประไปเถอะ
ประยัไฮยอ็พาแบมไปแม่น้ำฮันอยู่ี ใ่ว่านะเยอะทุุนี่
ุไม่มีน็มีถมเถไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อนนี้สี่ทุ่มแล้ว
ผมับแบมแบมำลัะไปที่แม่น้ำฮันัน เราเินผ่านู่รัหลายู่ที่เินับมือันไป
่า็หัวเราะและส่ยิ้มให้ัน บ้า็นั่บไหล่อิแอบแนบิันให้หลายนอิา
ริ ๆ แล้วผมิว่าะพาแบมแบมไปที่ที่มีนน้อย ๆ แ่แบมแบมลับอยาไปสะพานพันโพ เ็น้อยอยาูน้ำพุสีรุ้
แ่นะเยอะน่าู ถ้าหลันึ้นมาะทำยัไเนี่ย
“ฮยอ นเยอะัเลย
สสัยมาูน้ำพุันแน่ ๆ” เสียแ้วเอ่ยปาบ่นแ่ท่าทาลับำลัสนุ
แบมแบมระโโหย ๆ ามหลัผมมา
“ับมือฮยอไว้สิ ะไ้ไม่หล” ผมหยุเินเพื่อให้แบมแบมระโามทัน่อนะหันไปยิ้มให้เาแล้วยื่นมือออไปให้เาับ
“อื้อ” แบมแบมยิ้มแล้วยื่นมือมาับมือผมไว้
พลาแว่มือผมไปมา้วยวามสนุ
เรายัเินไปเรื่อย ๆ เพื่อหาุมอน้ำพุสวย
ๆ นมามายำลัทยอยมาถึ บ้าเบียนอื่นเพื่อที่ะไปยืน้าหน้า
บ้า็ปลีัวไปยืนอยู่ในที่ใล้ผู้น ั่เ่นผมที่พาแบมแบมออมาห่าผู้นพอสมวร
แ่็ไม่ไลาุที่สามารถเห็นน้ำพุไ้สวยที่สุมาเท่าไหร่นั
“ฮยอ!!! น้ำพุมาแล้ว โห๊วววววว
สวยมา ฮยอ ูิ สีรุ้ริ ๆ ้วย ว๊าววว” เสียแบมแบมเรียผมให้หันไปมอเาแทนที่ะมอน้ำพุสีรุ้เหล่านั้น
“อื้ม ี ีเลยหละ ีมาเลย”
“ฮยอ มอหน้าแบมทำไม นู่น
น้ำพุอยู่ทานู้น” แบมแบมับหน้าผมให้หันลับไปมอน้ำพุ
แ่ผมลับอยามอหน้าแบมแบมมาว่า ผมอบรอยยิ้มที่มีวามสุบนใบหน้าอเามาเลย
“อ้อ แบม ฮยอเอาอไม้ไฟมา้วย
เรามาุอไม้ไฟันเถอะ” เมื่อนึึ้นไ้ผม็หยิบอไม้ไฟอันเล็ที่ผมื้อาุปเปอร์มาเ็ออมา
“ริเหรอฮยอ...สุยอไปเลยฮยอ
แบมอยาเล่นมานานแล้ว” แบมแบมยนิ้วโป้ทั้สอ้าให้ผม
่อนะรับอไม้ไฟไปถือไว้ในมือ
“ฮยอเ๋อยู่แล้ว” ผมยัิ้วให้แบมแบมพร้อมับทำหน้าเหนือ
“ฮยอหลัวเออ่ะ”
“พูมาน่า มานี่ ฮยอุไฟให้”
“แบมุเอ” แบมแบมพยายามแย่ไฟแ๊ไปาผม
“ไม่ไ้!! ับร้านไว้ ยื่นมือออไปไล
ๆ ัว้วย เี๋ยวฮยอุไฟเอ” ผมทำเสียุ ทำให้แบมแบมหน้าหอึ้นทันที
“ฮยออ่า”
“เอาล่ะนะ ฮยอุแล้วนะ” ผมไม่สนหรอว่าเ้าเ็แสบนี่ะอนผมริ
ๆ หรือแล้อำ แ่ผมะไม่ใหุ้ไฟเอเ็า
เพราะเิลมพัเปลวไฟไปไหม้มือแล้วะทำยัไ ระวัไว้่อนีที่สุ
“ุเลยฮยอ” ผมุอไม้ไฟทั้สออัน
เปลวไฟสีรุ้เปล่ประายออมา แบมแบมวาอไม้ไฟเป็นรูปอะไรผม็ูไม่ออ
“มาร์ฮยอ
มาเียนื่อัวเอันเถอะ” พอเห็นแบมแบมวาไฟเป็นัวบี้ำไป้ำมา
ผม็ลอวาเป็นัวเอ็มบ้า แล้วไม่ี่วินาทีอไม้ไฟอเราทัู้่็ับล
“ฮยอ!!
“หืม”
“ฮยอิว่าเราะไ้เบิวท์เมื่อไหร่เหรอ”
แบมแบมในเามืถามผมน้ำเสียริ ๆ ผมมอไม่เห็นว่าเาำลัทำหน้ายัไ เพราะอนนี้ไฟทั่วบริเวถูปิล
“ฮยอ็ไม่รู้เหมือนัน แล้วแ่บริษัทมั้
เรามีหน้าที่้อมให้เ่ึ้น ็ทำหน้าที่อเรา่อไป”
“แบมอยาเบิวท์เร็ว ๆ ัเลยฮยอ
แบมอยาทำาน แบมอยาทำบ้านให้ม๊า แบมอยาให้ม๊ามีวามสุ” แม้ะไม่เห็นสีหน้าแ่ผม็พอะเาออมาเ็น้อยำลัเศร้า
ผมะให้ำลัใยัไีนะ
“อทนอีหน่อยนะแบม
อีไม่นานเินรอหรอ แบมเ่อยู่แล้ว” ผมไ้แ่ส่วามรู้สึผ่านมือที่ับมือน้อไว้
หวัว่านายะรับรู้มันไ้นะแบมแบม
“9 8 7” เสียนับถอยหลัั้อไปทั่วบริเว
ะปีใหม่แล้วสินะ
“เริ่มรับถอยหลัแล้ว
เรามานับพร้อมันเถอะฮยอ”
“3 2 1 แฮปปี้นิวเยียร์ ปั ปั ปั” เสียโห่ร้ออนนับหมื่นัึ้นพร้อมับพลุหลาสีทะยานึ้นสู่ท้อฟ้า
แสวิบวับละลานาสะท้อนเ้ามาระทบม่านาอผม มันสวยนผมไม่อยาละสายาารนั้น
แ่เ็น้อยที่อยู่้า ๆ เป็นสาเหุเียวที่ทำให้ผมละสายาาวามสวยามรหน้า
“สุสัน์วันปีใหม่นะแบม” ผมมอแบมแบมพลาอมยิ้ม
อให้ปีหน้าเป็นปีที่ี อให้นายมีวามสุมา ๆ นะ
“สุสัน์วันปีใหม่ฮะ มาร์ฮยอ” แบมแบมอบรับเสียผม
แ่ไม่ไ้หันลับมามอหน้าผม เพราะสายาอเายัื่นมวามามอพลุระารานั่นอยู่ห
“ั้น็...ไปันเถอะ”
“ฮยอะพาแบมไปไหน พลุยัไม่หมเลยนะ”
ผมึมือแบมแบมให้เินามมา แ่เาลับพยายามรั้ไว้เพราะอยาะูพลุ่อ
“ไปหาอะไรินัน
เราวระลอปีใหม่ัน้วยสิ” ผมหยุเินเพราะไม่อยาุระาลาถูแบมแบมออไปทั้ที่เาไม่อยาไป
“พรุ่นี้็ไ้มั้ฮยอ
แบมว่าเราวรลับหอพัันไ้แล้ว”
“ไม่ไ้หรอ เพราะว่าป๊าอฮยอรอเราอยู่ที่ึ
63 นู่น”
“ฮะ!! พูเป็นเล่นน่าฮยอ” แบมแบมทำหน้าใระนไม่เื่อสิ่ที่ไ้ยิน
“ไปเหอะ ้อเินอีไลเลยนะ” แล้วเ็น้อย็เินามมาแ่โยี
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ับมือไว้แล้วไป้วยัน.....ไปหาป๊าัน ไปหาป๊าันเนอะนุ้แบม
ความคิดเห็น