คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
“แบมอ่า” ผมเรียื่อแบมแบมที่ำลัเ้นุ๊ิ๊อยู่หน้าระพร้อมโบมือให้
“ฮยอไม่ไปโรเรียนเหรอ”
ผมยิ้มริ่มเมื่อแบมแบมถามผมเป็นภาษาอัฤษ
เ็น้อยที่เอาแ่ใ้ภาษามือเมื่อสามเือน่อนอนนี้พูอัฤษับผมไ้แล้ว
ภูมิใั
“ฮยอยิ้มทำไมเหรอ” แบมแบมมวิ้วถามผมแ่นั่น็ไม่ไ้ทำให้ผมหุบยิ้มหรอนะ
“นายพูเ่ึ้นนะ” นอาะพูเ่แล้วยัสูึ้น้วยใ่มั้ยเนี่ย
“ฮยอะบอว่าผมพูมาั้นเหรอ
็ฮยอไม่อบพูเอนี่นา” แบมแบมมุ่ยหน้า เหมือนำลัโรธผม
“เฮ้ย นี่ฮยอยัไม่ไ้พูเลยนะว่าแบมพูมา
ิมาไปไ้” ฮยออยาให้แบมพูับฮยอมา ๆ ่าหา ฮยออบฟันายพูนะ
รู้บ้ามั้ย
“็ฮยอพูแล้วยิ้มอ่ะ มันน่าสสัย”
โรธแล้วแน่ ๆ แบบนี้โรธัวร์
“เ็น้อย ฮยอภูมิใ่าหาล่ะ
ูสิ สอนไม่ี่เือน พูเ่ึ้นแล้ว มันน่าภูมิใไม่ใ่เหรอ” ผมวามือไว้บนหัวแบมแบม
พลา้มลมอหน้าเ็ัวเล็ที่สูไม่ถึไหล่ผม ทำไมเ็นี่ถึน่ารันานี้นะ
“แบมเ่ใ่มั้ยฮยอ” พอมเ้าหน่อย็ยืเลยนะ
เ้าเ็บ้าเอ๊ย
“ฮยอสอนี่าหา” ผมมอาแบมแบมพลายิ้มอบใในำพูอัวเอ
่อนะยีผมสีำลับอเาให้นั้นยุ่ ่อนะเินไปนั่ัสมาธิลบนพื้นห้อ้อม
“มาร์ฮยออ่าาา...แล้วนี่แบมถามว่าทำไมฮยอไม่ไปเรียน
อนนี้พวฮยอวรอยู่ที่โรเรียนไม่ใ่เหรอ” แบมแบมเินามมานั่ัสมาธิลรหน้าผม
พื้นเย็นเียบนี้ทำให้ผมหนาวสะท้านไปทั้ัว นี่็เ้าฤูใบไม้ผลิแล้วอาาศที่เาหลี็เริ่มเย็นลทุวัน
เ้าเ็ัวเล็รหน้าเนี่ย ะหนาวบ้ารึเปล่านะ
“มาร์ฮยอ ฟัแบมอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“ฮยอี้เียอ่ะ” ผมอบแบมแบม่อนะใ้มือทั้สอ้าวาบนท้ายทอย
พลาล้มัวลนอนบนพื้นที่เย็นเียบนั้น
“ฮยอ ไปเรียนน่ะีแล้วนะ” แบมแบมยับเ้ามาใล้แล้วนั่้อหน้าผม
“แบมยัไม่ไปเรียนเลยนี่นา” ผมเปลี่ยนท่านอนะแัวแล้วหนุนแนัวเอ
พลา้อหน้าแบมแบมลับ
“็แบมไปเรียนไม่ไ้
แบมยัเรียนไม่บ ม.๒ เลยนะฮยอ ะไปเรียน ม.ปลายไ้ยัไ” สีหน้าแบมแบมูเื่อนลเมื่อพูถึเรื่อเรียน
ิถึบ้าน้วยสินะ
“ไม่พู้วยละ นอนีว่า” ผมเลือที่ะไม่อบ
่อนพลิัวลับมานอนหาย แล้วนอนหนุนแนทั้สอ้าอัวเออีรั้
“ทำไมฮยอี้เียอย่านี้เนี่ย” แบมแบมพูเสียัเหมือนำลัุผม
พร้อมับลุึ้นยืนเอามือทั้สอ้าท้าวเอว แ่มันแทบะทำให้ผมหลุำออมาับท่าทาน่ารัน่าัแบบนั้น
“ฮยอไม่ไ้ี้เียัหน่อย
ฮยออยาเรียนภาษาีนมาว่าไปเรียนที่โรเรียน ไปโรเรียนน่ะน่าเบื่อะาย”
“แ่ฮยอเป็นนไ้หวันนะ
ฮยอ้อพูภาษาีนไ้สิ ไม่ำเป็น้อเรียนัหน่อย” แบมแบมนั่ลใ้มือทั้สอ้า้ำาแล้ว็้อผมไม่วาา
“ฮยออยู่อเมริาั้แ่เ็นะแบม
ภาษาีนไม่แ็แร ้อเรียนเพิ่มอีเยอะเลยรู้มั้ย” ผมลุึ้นแล้วใ้นิ้วีหน้าผาอแบมแบม
่อนะล้มัวนอนลอีรั้
“ฮยออ่า แบมเ็บนะ”
แบมแบมุมหน้าผาัวเอพลาทำหน้าเ็บปวเหมือนผมเอามีแทไปที่หน้าอ
“แ่..็ีเหมือนัน
แบมเรียนนเียวเหาะาย พูับรู็ไม่่อยะรู้เรื่อ ภาษาีน็ยาะายั แถมไม่มีเพื่อนุย่าหา
ฮยอนอื่น็ไปเรียนันหม เวลาอยู่นเียวแล้วมันเหายัไไม่รู้
แบมไม่อบอยู่นเียวเลย มาร์ฮยอ หลับเหรอฮะ” ผมหลับาฟัเ้าัวเล็บ่น
แ่็้อลืมาึ้นมาเพราะลัวว่าแบมแบมะอนแล้วิว่าผมไม่ไ้ั้ใฟัสิ่ที่เาำลัพู
“เปล่า ฮยอแ่่ว แบมแบมเปิฮีทเอร์หน่อย
ฮยอหนาว” แ่ริ ๆ ฮยอฟัแบมทุำพูเลยนะ ่อไปนี้ฮยอะไม่ปล่อยให้แบม้อเหา
ฮยอะอยู่เป็นเพื่อนแบมเอ
“ฮยอไม่สบายเหรอฮะ” แบมแบมเอื้อมมือเล็มาแะหน้าผาผม
ส่วนมืออี้า็แะหน้าผาัวเอ
“เปล่า ๆ แบม้อมเ้นไป่อนนะ
ถึเวลาเรียนภาษาีนแล้วปลุฮยอหน่อย” ผมบอปั แล้วรีบล้มัวนอนลทันที
ทำไมถึรู้สึัวร้อน ๆ หนาว ๆ ันล่ะมาร์ หรือว่านายไม่สบายริ ๆ
“ถ้าฮยอไม่้อม แบม็ไม่้อม แบมะนอน้วย”
“ไปเปิฮีทเอร์่อน ฮยอหนาว” พอแบมแบมะล้มัวนอนล้า
ๆ ผม็ไล่ให้แบมแบมไปเปิฮีทเอร์ เ็น้อยมุ่ยหน้าไม่อบใ
แ่็เินไปเปิฮีทเอร์อยู่ี
“มาร์ฮยอ เอาแนออมาหน่อยสิ” แน้า้ายอผมถูึออาหัว
แบมแบมึแนผมให้าออ
“ทำไมเหรอ”
“แบมไม่อบนอนบนพื้น แนฮยอนุ่มี
แบมอนอนนะ” รอยยิ้มเ้าเล่ห์แู่น่าัทำให้ผมปิเสธไม่ล
ยอมเมื่อยให้น้อสบายหน่อย็ไม่เป็นไรหรอ สัาไว้แล้วว่าะูแลให้ี
็้อูแลให้ีที่สุอยู่แล้ว
“ั้น..ปลุฮยอ้วยนะ”
“อื้อ” แบมแบมรับำ ่อนะนอนหนุนแนผมแล้วหลับาพริ้ม
ใฮยอเ้นแรแบบนี้ ฮยอะนอนหลับลไ้ยัไันล่ะ ทำไมฮยอถึใเ้นแรันนะ
ความคิดเห็น