คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : " เขา..เป็นเด็กโซนซีเหรอครับ "
~ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด~
นิ้วเรียวเอื้อมไปกดปิดนาฬิกาปลุกรูปซิมบ้าที่ตั้งอยู่ข้างหมอน แล้วหันกลับมายกขาก่ายหมอนข้างต่อ.. ดวงตากลมที่ซ่อนอยู่ภายในยังคงหลับสนิทราวกับท่องอยู่ในโลกแห่งความฝัน
- นายกล้าดียังไงถึงทำร้ายฉัน คิม ฮีชอล -
- ก็นายไม่เชื่อฟังฉันเอง ฉันมีสิทธิ์ที่จะลงโทษนาย -
- ด้วยการตีก้นเนี่ยนะ คนที่มีตำแหน่งสูงอย่างนายทำตัวอย่างนี้ต้องไล่ออกสถานเดียว!! -
- หาาาาาา ..ไล่ออกเลยเหรอ -
- ฉันจะบอกมาสเตอร์ให้ไล่นายออกวันนี้เลย โทษฐานทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บ ..เอ๊ะ นายมีน้องอีกคนสินะ พี่น้องกัน..นิสัยคงเหมือนกัน งั้นไล่ออกมันทั้งคู่เลย -
- ไม่.. ม่ายจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง -
~ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด~
เสียงสวรรค์ที่ปลุกร่างบางขึ้นมาทันเวลา ก่อนที่ตัวเองจะถูกใครบางคนไล่ออกจากการเป็นนักเรียนพร้อมกับคิบอม..น้องชายสุดที่รัก
ฮีชอลสะดุ้งตื่นด้วยเหงื่อที่แตกพลั่กเต็มใบหน้าและฝ่ามือ ฝันที่แทบเหมือนจริงทำให้คนสวยแหบแฮ่กพลางพ่นลมหายใจโล่งอก
" ก็แค่ความฝัน ..คิม ฮีชอล "
เขาล้มตัวลงนอนอีกครั้ง สายตาที่เหลือบเห็นเวลาในนาฬิกาปลุกทำให้ต้องเด้งตัวขึ้นมาอีกหนก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำ..
ร่างที่ใช้เวลาในห้องน้ำไม่ถึงสามนาทีโผล่ออกมาแต่งตัวพร้อมกับรวบหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะเล็กเข้ากระเป๋าเป้แล้วรีบวิ่งออกนอกบ้านไป
" สายแน่ๆ ..จะปลุกกันสักนิดก็ไม่มี ไอ้น้องบ้า " พูดแล้วก็เคือง ..งานพิเศษที่ต้องรับผิดชอบถึงสองที่หลังเลิกเรียนกลับมาถึงบ้านก็เกือบตีหนึ่งแล้ว เป็นอย่างนี้เรื่อยมาหลังจากที่ฮีชอลขึ้นมอปลาย หน้าที่ที่เกินตัวทำให้เขาต้องรับผิดชอบสิ่งที่เกินตัวด้วย ค่าเล่าเรียน..ค่าเช่าห้อง..ค่าใช้จ่าย ทุกอย่างคิม ฮีชอลคนนี้เป็นผู้จัดการทั้งหมด ยกเว้นค่าขนมของคิบอม ที่เจ้าตัวยืนยันว่าจะเป็นคนหาเอง ไม่ว่าฮีชอลจะพูดอย่างไร ..คิบอมก็เอาแต่ปฏิเสธลูกเดียว
" เรื่องของผม ..ผมจัดการเองได้ "
คำพูดขวานผ่าซากอย่างนี้แหละ ที่ทำให้ฮีชอลหงุดหงิด..แต่มันก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น เพราะสิ่งที่แฝงอยู่ในคำพูดต่างหากที่ทำให้ฮีชอลรู้ว่า น้องคนนี้รักเขามากแค่นั้น
...
...
...
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถยนต์คันหรู เหม่อมองออกนอกหน้าต่าง ทำสีหน้าราวกับโลกนี้มันช่างน่าเบื่อเสียเหลือเกิน คงเป็นเพราะเพิ่งกลับจากเรียนที่อังกฤษได้ไม่ถึงสัปดาห์ ..คุณแม่คนดีก็จับเขาเข้าเรียนโรงเรียนเก่าที่คุณแม่และคุณพ่อเคยเรียนน่ะสิ ว่าจะออกไปเที่ยวให้มันหายคิดถึงบ้านเกิดซะหน่อยกลับโดนแผนการเด็กดีของคนข้าวตัวทำพิษ..เฮ้อ
" ลูกฟังที่หม่ามี้พูดอยู่หรือเปล่า "
" ... " ชายหนุ่มที่เสียบหูฟังอยู่ไม่ได้สนใจฟังแม้แต่น้อย
" ซีวอน หม่ามี้เรียกหนูอยู่นะ!! " หญิงสาวดึงหูฟังของลูกชายออก แล้วพูดเสียงดัง
คนถูกเรียกมองด้วยสายตารำคาญ เอาแต่บ่นบ่นบ่น..ไม่รู้จักหยุดจักหย่อน " ได้ยินสิครับ แล้วเรียกผมทำไม "
" หม่ามี้จะบอกว่า ใกล้ถึงโรงเรียนของหนูแล้ว..เตรียมตัวให้พร้อม หม่ามี้จดข้อมูลที่ลูกต้องรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับโรงเรียนมาให้แล้วนะ ทั้งห้องเรียน..โรงอาหาร แล้วก็ห้องน้ำ กฎระเบียบในโรงเรียนคงไม่เป็นปัญหาสำหรับหนูหรอก ถ้าทำตัวดีๆ เป็นเด็กน่ารักเหมือนอยู่ที่บ้าน ...บลา บลา " ใบหน้าหล่อกลอกตาไปมาอย่างเอือมๆ พลางรับกระดาษโน้ตสีครีมก่อนยัดลงกระเป๋าสูทนักเรียนอย่างลวกๆ จะว่าไปถ้าได้กลับไปเรียนที่อังกฤษต่อมันจะดีกว่านี้มั้ยนะ แต่เพราะอาการคิดถึงเพื่อนเก่าดันกำเริบนี่สิ..เลยทำให้ตัดสินใจกลับมาเรียนต่อที่เกาหลี
..คิดถึงพวกนายชะมัด ไปอยู่ที่ไหนกันหมดแล้ว..
รถคันงามหยุดจอดตรงหน้าประตูกลางของโรงเรียนพอดี ซีวอนก้าวออกจากรถตามด้วยคุณแม่
" นี่ลูก ..วันนี้เลิกสามโมงครึ่งนะ เดี๋ยวหม่ามี้จะให้ลุงจางมารอรับตรงนี้แล้วกัน "
" หม่ามี้ครับ ..ผมโตแล้ว กลับบ้านเองได้ ไม่ต้องให้คนมารับหรอก "
" ไม่ได้ เรายังไม่ชินเส้นทางนี้เลย ให้ลุงจางมารับน่ะดีแล้ว..อีกอย่างอย่าลืมที่บอกล่ะ รายละเอียดอยู่ในกระดาษหมดแล้วนะ หม่ามี้ต้องไปแล้วนะ ..ต้องการกำลังใจหรือเปล่า "
" หา.. " ซีวอนกำลังทึ่งความสามารถในการพูดของแม่ ..ได้ยินแค่คำว่า กำลังใจ เท่านั้น
~ ฟอด ~
" หม่ามี้ไปแล้ว ตั้งใจเรียนนะ " หญิงสาวโบกมือให้คนที่ลูบแก้มตัวเองด้วยความขัดเคือง ก่อนเดินเข้ารถไป
ซีวอนหมุนตัวเดินเข้าโรงเรียน มองซ้ายมองขวา ..มีแต่คนจ้องเขาแล้วก็ซุบซิบกัน ทำอย่างเขาเป็นตัวประหลาด "มองอะไรว่ะ ไม่เคยเห็นแม่ลูกรักกันหรือไง ไอ้พวกครอบครัวไม่อบอุ่น.. "
ร่างสูงตะโกนว่าก่อนเดินผ่านประตูไปด้วยใบหน้าหงุดหงิด มองตึกที่ตั้งเรียงกัน..แล้วเอามือล้วงหยิบเศษกระดาษที่คุณแม่เพิ่งยื่นให้เมื่อครู่ออกมา
..โซนซี 1C ..
เงยหน้ามองตึกที่อยู่ตรงหน้าอีกหน แล้วโซนซีมันอยู่ส่วนไหนฟระ
" จะตึกไหนก็ช่าง ขอเดินทัวร์ก่อนแล้วกัน " เหตุผลที่แท้จริงคงหนีไม่พ้นคาบเรียน ..ที่ซีวอนยังไม่อยากเริ่มเท่าไหร่ แต่ที่สำคัญคือ สำรวจประชากรหญิงสาว(สวย)ในโรงเรียนนี้สักหน่อยงทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
............................................................
ในที่สุด ก็มาทันเวลาปิดประตูหน้าพอดี ..เสียงถอนหายใจโล่งอกพร้อมคำขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้คนคุมวินัยอย่างเขาไม่ถูกลงโทษด้วยวินัยที่ตัวเองคุมเอง
ร่างบางเดินขึ้นตึกเอไปยังห้องเรียนของตน ..ทางเดินที่ทอดยาวผ่านห้องกิจกรรมตึก ห้องศิลปะ ห้องเก็บของ กว่าจะถึงบันไดคงอีกไกล ถือว่าทำหน้าที่ผู้ดูแลตึกไปในตัวด้วยแล้วกัน
ดวงตาคู่สวยมองร่างชายหนุ่มที่กำลังเดินเพลิดเพลินมองสิ่งต่างๆโดยไม่มีทีท่ารีบร้อน ที่สำคัญหมอนั่นกำลังทำผิดระเบียบอยู่
" นาย.. " เสียงหวานทักร่างที่กำลังเดินผ่านตัวเขาไป
ซีวอนมองฮีชอลด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หรือจะพูดอีกนัยคือ ' ผม-ไม่-รู้-จัก-คุณ '
" หน้าตาไม่คุ้นเลยนะ เป็นเด็กใหม่เหรอ.. " ถึงฮีชอลจะสัมผัสถึงสายตาท้าทายเมื่อครู่ แต่ระหว่างการปฏิบัติหน้าที่..เขาควรทำตัวให้สมกับที่เหล่าน้องๆให้ความเคารพ แม้ในใจอยากชกเบ้าตาคนตรงหน้าสักหมัด
" จำเป็นต้องตอบ?? " ซีวอนขึ้นเสียงสูงท้าทาย
" มีเหตุผลสามข้อที่นายต้องตอบฉัน หนึ่ง..ฉันเป็นคนดูแลนักเรียนที่ตึกนี้ สอง..นายกำลังเดินอยู่ในตึกที่ฉันดูแลและสาม..นายกำลังผิดระเบียบเครื่องแต่งกายอยู่ " ร่างสูงพยักหน้าช้าๆ
" เหรอ.. " ไม่มีท่าทางกลัวเลยสักนิด นายเริ่มทำให้คิม ฮีชอลรู้สึกอยากฆ่าคนขึ้นมาแล้วสิ
" ใช่ ..และนายต้องได้รับโทษที่เหมาะสมกับความผิดที่ได้ก่อขึ้น "
" เดี๋ยว ..นายบอกว่าฉันแต่งตัวผิดระเบียบเหรอ " ซีวอนก้มมองเครื่องแต่งกายของตัวเอง เสื้อผ้าหน้าผม ..ดูดีทุกอย่าง เรียบร้อยกว่าตอนเรียนอยู่ที่อังกฤษซะด้วยซ้ำ
" นายไม่ผูกเนคไท ..ถือผิดระเบียบข้อแรก ข้อสอง..เดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงผ่านหน้ารุ่นพี่ ถือเป็นการไม่ให้ความเคารพ ข้อสาม.. ฉันไม่ถูกชะตากับนาย รู้สึกว่าเหตุผลข้อสุดท้าย มันจะสำคัญซะด้วยสิ ถ้าจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่" ฮีชอลยกมุมปากขึ้น เหมือนผู้ชนะ ..หน้านายอ่อนขนาดนี้ ไม่มีทางจะแก่กว่าฉันแน่นอน
" พูดง่ายนี่ จะให้ฉันไปขัดห้องน้ำรึไง " มัวแต่จัดการเรื่องทรงผมของตัวเอง จนลืมหยิบเนคไทมาจนได้.. จะว่าไปสีเนคไทของเขากับของคนตรงหน้ามันไม่เหมือนกัน มันแตกต่างตามอายุงั้นเหรอ..
" เป็นความคิดที่ดี ขัดห้องน้ำ..จะเอาหญิงหรือชายล่ะ ดูจากการแต่งตัวของนายแล้ว ฉันว่าให้พวกผู้หญิงได้เห็นหน่อยก็ดีนะ อุตส่าห์ตื่นขึ้นมาเซตผมแต่เช้าเลยใช่มั้ย "
" ได้ไง ..ฉันเป็นผู้ชายนะ จะให้เข้าห้องน้ำหญิงได้ไง " ซีวอนร้องตกใจ กับการลงโทษประหลาดๆของฮีชอล
" ได้สิ ฉันเป็นคนสั่ง ..นายทำได้อยู่แล้ว ตามมา " ฮีชอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด แล้วเดินนำหน้าซีวอนไปที่ห้องน้ำของตึก
" อ่ะ ..แปรงขัดส้วม ไม้ถูพื้น จะขอเตือนเอาไว้..เวลาพักกลางวัน ที่นี่จะป๊อปปูล่ามาก ถ้านายไม่อยากให้พวกผู้หญิงเห็นความหล่อราวกับเทพบุตรของนายล่ะก็ รีบทำให้เสร็จซะ!! " ฮีชอลโยนของจำเป็นลงตรงหน้าชายหนุ่มที่ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยถูกใช้งานให้ทำขนาดนี้ แค่ยกจานไปล้างได้นี่..แม่ก็ชมไปสามวันเจ็ดวันแล้ว
ฮีชอลแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินออกจากห้องน้ำ ไว้มาดูผลงานสักสิบเอ็ดโมงคงไม่ช้าเกินไป ดูหน่วยก้านของชายหนุ่มแล้ว..คงเป็นคุณหนูที่มีแต่คนคอยดูแลล่ะสินะ
" แล้วฉันจะมาดูความเรียบร้อยอีกรอบ ตั้งใจทำงานนะ "
ซีวอนกระแทกไม้ถูพื้นลงแผ่นกระเบื้อง อย่าให้ถึงคราวแก้แค้นบ้างแล้วกัน ว่าแต่ไอ้นี่มันต้องใช้ยังไงถึงจะถูได้ล่ะเนี่ย??
...
...
...
" ตาย ตาย ..ลูกคุณนายเชวยังไม่มาเข้าเรียนเลย ทั้งที่คุณนายโทรมาบอกแล้วว่าส่งเองที่หน้าโรงเรียน " เสียงอาจารย์หญิงหุ่นอ้วนฉุโวยวาย เดินไปมาอยู่หน้าห้องพักครู ..อุตส่าห์รับปากเสียดิบดีว่าจะดูแลให้ แล้วไหงถึงหายตัวไปอย่างนี้
" ผมว่าเราน่าจะส่งคนออกไปตามหานะครับ แกอาจจะหลงทางก็ได้ "
" นั่นสิ งั้นตามอาจารย์ที่ไม่มีคาบสอนมาให้หมด..ไปตามหาคนในรูปเดี๋ยวนี้ " รูปของเชว ซีวอนถูกแจกจ่ายสู่มืออาจารย์ทั้งหลาย ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันคนละทิศละทาง
...
...
...
" เจอแล้วครับ "
" เขาอยู่ไหน "
" อยู่ที่ห้องน้ำตึกเอครับ ดูเหมือนกำลังถูกลงโทษให้ทำความสะอาดห้องน้ำอยู่ " อาจารย์หัวหน้าตึกซี ..พยักหน้าก่อนรุดไปที่เกิดเหตุพร้อมอาจารย์ที่เป็นคนพบซีวอน
...
...
...
" เชว ซีวอน " ใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยคราบน้ำสกปรกเงยมองตามเสียงเรียก
" มีอะไรอีก .. " เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่ว่าใครที่พูดกับเขาตอนนี้ คงได้รับน้ำเสียงแบบนี้เป็นคำตอบแทน มือหนาหยิบแปรงขัดส้วมขึ้นจิ้มคอห่านพอเป็นพิธี
" ธ..เธอกำลังทำอะไร เชว ซีวอน " อาจารย์ที่กำลังตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ..เด็กโซนซี ผู้มีทั้งศักดิ์ศรีและเงินทองกำลังทำความสะอาดอยู่ในห้องน้ำของเด็กโซนเอ ผู้ไร้ซึ่งความสามารถและฐานะ
" ขัดส้วมอยู่ไง โรงเรียนบ้าอะไรว่ะ มาวันแรกก็ถูกรับน้องแบบนี้..จะไปฟ้องกระทรวงให้ปิดมันเลยดีมั้ย "
ฟ้องกระทรวง => ปิดโรงเรียน => ตกงาน ไม่ๆ ..ไม่มีทาง " ใครเป็นคนให้เธอทำ?? "
" นักเรียนที่คุมตึกนี้ โว้ย! ไม่ทำมันแล้ว จะไล่ออกก็ตามใจ " ซีวอนเขวี้ยงแปรงลงพื้น เดินไปล้างมือล้างหน้า ..เตรียมเดินออกจากห้องน้ำ เพื่อกลับบ้าน!!!
" ใจเย็นก่อน ซีวอน ..ครูว่าเรื่องนี้คงเกิดการเข้าใจผิดกัน อาจารย์ค่ะ..ช่วยพาเด็กคนนี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตึกซีหน่อยแล้วให้แกเข้าเรียนคลาสได้เลย " อาจารย์หนุ่มที่เดินตามมาพยักหน้ารับคำ แล้วพาซีวอนไปตึกซี..ซึ่งเป็นที่ที่เขาสมควรอยู่
" คิม ฮีชอล ..เธอก่อเรื่องอีกแล้วนะ " เสียงอาจารย์เอ่ยเหี้ยมเกรียมก่อนเดินตรงแน่วไปที่ห้องเรียน 3A
...
...
" ดิฉันขอยืมตัวคิม ฮีชอลสักครู่นะคะ " อาจารย์ประวัติศาสตร์ที่กำลังยืนสอนอยู่หน้าห้องรับคำอย่างงงๆ แล้วเรียกฮีชอลออกมาพบหัวหน้าอาจารย์โซนซี
" มีอะไรเหรอครับ " ฮีชอลเอ่ยถามอย่างสุภาพ ออกจะแปลกขนาดเด็กยังไม่คุยข้ามแผนกกันเลย มีเหรอ..ที่อาจารย์จะบินดีลงมาคุยกับนักเรียนต่างระดับอย่างเขา
" เธอกล้าดียังไงถึงให้ซีวอนไปขัดห้องน้ำ "
" อ๋อ เด็กคนนั้น ..ชื่อซีวอนเหรอครับ "
" ใช่ เขาไม่ใช่เด็กในการปกครองของเธอ ..ดูจะอาจหาญเกินไปหน่อยแล้วที่ทำอย่างนี้ " ใบหน้าของอาจารย์วัยกลางคนกระตุกยิ้มพร้อมดวงตาที่จ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
" เขา..เป็นเด็กโซนซีเหรอครับ " อย่าให้เป็นอย่างที่เขาพูดเลย รู้ชะตาของตัวเองทันที ..ใครก็ตามที่กล้าแตะเด็กแผนกนี้ ไม่ชะตาขาดก็เกือบขาดทุกคน!!
" ถ้าไม่ใช่..ฉันคงไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้หรอก เธอควรรู้เอาไว้ด้วย..ว่าซีวอนเป็นลูกของประธานสมาคมศิษย์เก่าของโรงเรียนเราแล้วที่สำคัญเขาเป็นหลานของมาสเตอร์อีกด้วย ฉันไม่รู้เหตุผลหรือการกระทำผิดกฎของเขาที่ทำให้เธอต้องสั่งลงโทษ แต่ขอให้รู้ว่า..ไม่ว่าเด็กโซนซีจะทำอะไรผิด มีแค่ผู้คุมโซนซีเท่านั้นที่มีสิทธิ์ลงโทษได้ " น้ำเสียงโกรธเกรี้ยวที่ดังลั่นทั่วบริเวณ ..ใบหน้าของเพื่อนๆ และนักเรียนที่ใช้ห้องอยู่ใกล้กันโผล่ออกมามองตรงระเบียงทางเดินที่ทั้งสองยืนอยู่
" ผมขอโทษครับ ..เห็นเขาเดินอยู่ในตึกนี้ เลยคิดว่าเป็นเด็กในแผนก จึงลงโทษไปโดยไม่ทันถามให้ดีเสียก่อน ขอโทษจริงๆครับ " ฮีชอลโค้งตัวจนหัวเกือบแตะถึงพื้น ..การกระทำของเขาเหมือนเป็นการตอกหน้าอาจารย์และโซนซี ถ้าเขาเอะใจสักนิด คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น
" คราวนี้ เธอทำให้ฉันโมโหมาก ..คิม ฮีชอล ฉันจะเสนอให้มาสเตอร์ปลดเธอออกจากตำแหน่งผู้คุมกฎหนึ่งอาทิตย์ รอรับคำสั่งได้เลย " คนพูดกล่าวทิ้งท้าย แล้วเดินผ่านตัวของร่างบางที่ยังโค้งตัวค้างอยู่ ..ให้ลงโทษอะไรก็ได้ แต่การปลดตำแหน่งชั่วคราว รุนแรงเกินไปหรือเปล่า ..
หรือว่า..เขาจะเป็นคนแรกของโรงเรียนที่ได้รับเกียรตินี้
__________________________________
ซิมซินทั้งตอนเลย อ่า...รู้สึกดีชะมัดที่ทั้งคู่ทะเลาะกัน (บ้ามั้ยเนี่ย -*-)
สงสารเจ๊ซินอ่ะแหละ ดันทำหน้าที่ดีแล้วยังโดนว่าอีก เฮือก~
ตอนแต่งก็ฮา แม่ซีวอนอ่ะแหละ ได้อีกๆ ลูกแหง่เลย ฮ่าฮ่า
ปล.To pae_ka >> ขอบคุณนะฮับที่ติดตามผลงาน ..เรื่องนี้ถูกใจเลยชิมิ เหมือนเราอ่ะแหละบ้าบอมมิน (เฉพาะในฟิคนะ เพราะรู้ว่าคิเฮของจริง เหอเหอ) แต่ไม่รู้จะบ้าไปนานขนาดไหน
ปล. อีกรอบ เห็นด้วยว่า คยูด้านฮับ ..แต่หมวยยังไม่ได้ชอบคยูนะฮับ เพียงแต่รู้สึกสนิทกันเท่านั้น (ต่อไปไม่แน่ เหอเหอ)
ความคิดเห็น