ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 ยกโทษให้ได้ไหมบลูเบล..
ตอนที่6 ยกโทษให้ได้ไหมบลูเบล..
มาม่อน say
อะไรเนี่ยฉันต้องเสียเวลาดูแลยัยนี้ แทนที่จะไปหาตังเข้ากระเป๋า
ชิ นี้ก็ผ่านมาจะสองอาทิตย์แล้วที่ยัยนี้พักอยู่ที่โรงพยาบาล ยัยนี้ก็ได้สติ
แต่ฉันก็ยังต่อเฝ้าเพราะยัยนี้ยังไม่แข็งแรง= =
อืม..ดูท่ายัยนี้จะอยู่คนเดียวแป๊บหนึ่งก็ไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ออกไปซื้อของดีกว่า...
(ไรเตอร์//ออกมาแป๊บเดียวไปสะแล้ว
ม่อน//ก็แกเขียนให้ฉันไปซื้อของไม่ใช่หรือไงยะ!!
ไรเตอร์//เออ..จริงด้วย)
จีส say(ในที่สุดตัวประกอบจะได้มีบทนิดๆหน่อยๆแล้ว)
ม่อน//นิดๆหน่อยๆเด่นกว่าฉันเนี่ยนะ!!
นี้สินะ โรงพยาบาลที่บลูเบลกำลังรักษาตัวอยู่
ผมเดินไปที่เคาเตอร์
"คือว่า บลูเบล เจสโซ่ อยู่ห้องไหนหรอครับ"
"ห้อง106ค่ะ"
"ขอบคุณครับ"ผมรีบเดินไปที่ห้อง106ทั้งที
ก๊อกๆ
"ใครน่ะ" ผมเปิดประตูและเดินเข้าไป
"พี่เองบลูเบล ยังจำพี่ได้อยู่ใช่ไหม"
"พี่จีส..มาทำไมที่นี้" บลูเบลทำหน้ามุ่ย
"พี่ก็มาเยี่ยมที่รักของพี่ไงล่ะ"ผมยิ้มให้พร้อมถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาด้วย
"หนูบอกแล้วไม่ใช่หรอคะ ว่าหลังจะนาทีนั้นอย่ามายุ่งกับหนูอีกไง"
"พี่น่ะในตอนนั้น่ะพี่ขอโทษ"
"พี่น่ะทำให้หนูเจ็บมามากพอแล้วนะคะ"
"พี่น่ะเข้าใจว่ายังไงเราก็ไม่มีทางมาเป็นเหมือนเดิมแต่ว่า....ยกโทษให้พี่เถอะ"
ผมพูดพร้อมคุกเข่าขอร้อง
"พี่น่ะเลิกทำแบบนั้นแล้ว บลูเบลจะทำอะไรพี่ก็เชิญแต่พี่ขออย่างเดียว...ยกโทษให้พี่เถอะ"น้ำตาผมเริ่มรินไหล
"พี่น่ะยังยุ่งกับคนพวกนั้นอยู่ไม่ใช่หรอคะ"
"เรื่องนั้นน่ะ พี่เลิกไปนานแล้วล่ะที่บลูเบลเห็นครั้งนั้นน่ะจริงๆพี่จะเลิกตั้งนานแล้วล่ะแต่เพราะว่าพี่ชายของพี่ที่ชื่อ ราอีฟได้ติดพนันแล้วเป็นหนี้กับพวกนั้นพี่เลยต้องทำงานใช้หนี้ที่พี่ชายทำเอาไว้"
"โอเคคะ.."
"โอเค??"ผมเคยๆเงยหน้าขึ้น
"ที่บอกว่าโอเคก็คือ.." คือ...??
"หนูยกโทษให้พี่คะ แต่ว่าพี่จะต้องไม่ทำแบบนี้อีกนะคะ" ผมดีใจมาก ผมกอดบลูเบลไว้ในอ้อมแขน
"ขอบคุณนะบลูเบล" ผมพูดทั้งน้ำตาและกอดเธอแน่นขึ้น
"เฮ้ย!แกเป็นใครมาทำอะไรที่นี้ออกไปนะเฟ้ย"ผู้หญิงใส่หมวกปิดหน้าปิดตาใส่เสื้อคลุมวิ่งเข้ามา
"ลาก่อนนะบลูเบล หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก"ผมพูดแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างชั้น10 (เวอร์ไปแล้วไรเตอร์เวอร์ไปแล้ว)
"ลาก่อนคะพี่จีส..."
จบตอน...
ม่อน//แกให้ฉันออกมาแค่นี้อย่าให้ฉันออกเลยดีกว่า
ไรเตอร์//=w=" ก็เค้าคิดบทไม่ออกนี้นา เอาไปค่าตัว
ม่อน//3พันเยน น้อยชิบ ไม่คุ้ม ถ้าไปทำงานตอนนี้คงได้เป็นแสน
ไรเตอร์//เอาน่าๆ อย่าพึ่งโวย ออกแค่นี้จริงๆต้องได้แค่ 500เยน เองด้วย ให้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว หมดงบแล้ว
ม่อน//แล้วไอ้เงินเป็นล้านในบัญชี เนี่ยนะหมดงบ
ไรเตอร์//หมดระหว่างเธอกับฉัน นอกนั้นเก็บไว้
มาม่อน say
อะไรเนี่ยฉันต้องเสียเวลาดูแลยัยนี้ แทนที่จะไปหาตังเข้ากระเป๋า
ชิ นี้ก็ผ่านมาจะสองอาทิตย์แล้วที่ยัยนี้พักอยู่ที่โรงพยาบาล ยัยนี้ก็ได้สติ
แต่ฉันก็ยังต่อเฝ้าเพราะยัยนี้ยังไม่แข็งแรง= =
อืม..ดูท่ายัยนี้จะอยู่คนเดียวแป๊บหนึ่งก็ไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ออกไปซื้อของดีกว่า...
(ไรเตอร์//ออกมาแป๊บเดียวไปสะแล้ว
ม่อน//ก็แกเขียนให้ฉันไปซื้อของไม่ใช่หรือไงยะ!!
ไรเตอร์//เออ..จริงด้วย)
จีส say(ในที่สุดตัวประกอบจะได้มีบทนิดๆหน่อยๆแล้ว)
ม่อน//นิดๆหน่อยๆเด่นกว่าฉันเนี่ยนะ!!
นี้สินะ โรงพยาบาลที่บลูเบลกำลังรักษาตัวอยู่
ผมเดินไปที่เคาเตอร์
"คือว่า บลูเบล เจสโซ่ อยู่ห้องไหนหรอครับ"
"ห้อง106ค่ะ"
"ขอบคุณครับ"ผมรีบเดินไปที่ห้อง106ทั้งที
ก๊อกๆ
"ใครน่ะ" ผมเปิดประตูและเดินเข้าไป
"พี่เองบลูเบล ยังจำพี่ได้อยู่ใช่ไหม"
"พี่จีส..มาทำไมที่นี้" บลูเบลทำหน้ามุ่ย
"พี่ก็มาเยี่ยมที่รักของพี่ไงล่ะ"ผมยิ้มให้พร้อมถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาด้วย
"หนูบอกแล้วไม่ใช่หรอคะ ว่าหลังจะนาทีนั้นอย่ามายุ่งกับหนูอีกไง"
"พี่น่ะในตอนนั้น่ะพี่ขอโทษ"
"พี่น่ะทำให้หนูเจ็บมามากพอแล้วนะคะ"
"พี่น่ะเข้าใจว่ายังไงเราก็ไม่มีทางมาเป็นเหมือนเดิมแต่ว่า....ยกโทษให้พี่เถอะ"
ผมพูดพร้อมคุกเข่าขอร้อง
"พี่น่ะเลิกทำแบบนั้นแล้ว บลูเบลจะทำอะไรพี่ก็เชิญแต่พี่ขออย่างเดียว...ยกโทษให้พี่เถอะ"น้ำตาผมเริ่มรินไหล
"พี่น่ะยังยุ่งกับคนพวกนั้นอยู่ไม่ใช่หรอคะ"
"เรื่องนั้นน่ะ พี่เลิกไปนานแล้วล่ะที่บลูเบลเห็นครั้งนั้นน่ะจริงๆพี่จะเลิกตั้งนานแล้วล่ะแต่เพราะว่าพี่ชายของพี่ที่ชื่อ ราอีฟได้ติดพนันแล้วเป็นหนี้กับพวกนั้นพี่เลยต้องทำงานใช้หนี้ที่พี่ชายทำเอาไว้"
"โอเคคะ.."
"โอเค??"ผมเคยๆเงยหน้าขึ้น
"ที่บอกว่าโอเคก็คือ.." คือ...??
"หนูยกโทษให้พี่คะ แต่ว่าพี่จะต้องไม่ทำแบบนี้อีกนะคะ" ผมดีใจมาก ผมกอดบลูเบลไว้ในอ้อมแขน
"ขอบคุณนะบลูเบล" ผมพูดทั้งน้ำตาและกอดเธอแน่นขึ้น
"เฮ้ย!แกเป็นใครมาทำอะไรที่นี้ออกไปนะเฟ้ย"ผู้หญิงใส่หมวกปิดหน้าปิดตาใส่เสื้อคลุมวิ่งเข้ามา
"ลาก่อนนะบลูเบล หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก"ผมพูดแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างชั้น10 (เวอร์ไปแล้วไรเตอร์เวอร์ไปแล้ว)
"ลาก่อนคะพี่จีส..."
จบตอน...
ม่อน//แกให้ฉันออกมาแค่นี้อย่าให้ฉันออกเลยดีกว่า
ไรเตอร์//=w=" ก็เค้าคิดบทไม่ออกนี้นา เอาไปค่าตัว
ม่อน//3พันเยน น้อยชิบ ไม่คุ้ม ถ้าไปทำงานตอนนี้คงได้เป็นแสน
ไรเตอร์//เอาน่าๆ อย่าพึ่งโวย ออกแค่นี้จริงๆต้องได้แค่ 500เยน เองด้วย ให้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว หมดงบแล้ว
ม่อน//แล้วไอ้เงินเป็นล้านในบัญชี เนี่ยนะหมดงบ
ไรเตอร์//หมดระหว่างเธอกับฉัน นอกนั้นเก็บไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น