[A memory of her] จะลืมยังไง ใจคิดถึง!!

ข้อมูลเบื้องต้น

คุณคิดว่าคนรักกัน เค้ารักกันตรงไหน ?

ความรักต้อง เป็นแบบชู้สาวงั้นหรอ ?

ความรักคือการให้ อย่างเดียวเองหรอ ?

ถ้าคุณคิดว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม งดงามอลังการน่ะหรอ คุณลองอ่านเรื่องราวของผม แล้วค่อยมาตัดสินใจอีกครั้งแล้วกัน

ว่าความรักมันเป็นยังไงกันแน่ ?

เนื้อเรื่อง

[A memory of her] จะลืมยังไง ใจคิดถึง!!

คุณคิดว่าคนรักกัน เค้ารักกันตรงไหน ?

ความรักต้อง เป็นแบบชู้สาวงั้นหรอ ?

ความรักคือการให้ อย่างเดียวเองหรอ ?

ถ้าคุณคิดว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม งดงามอลังการน่ะหรอ คุณลองอ่านเรื่องราวของผม แล้วค่อยมาตัดสินใจอีกครั้งแล้วกัน

ว่าความรักมันเป็นยังไงกันแน่ ?

เช้าตรู่ของวันจันทร์ เป็นเริ่มต้นใหม่ของสัปดาห์ แต่บังเอิญวันนี้เป็นวันหยุดชดเชย วันสำคัญวันหนึ่ง

ผมได้ยินเสียงกระซิบร่าเริงข้างหูของผม มันเป็นเสียงของพี่สาวผมเอง

“ไอซ์ ปิดประตูบ้านให้หน่อยดิ่”

วันนี้เป็นวันที่พี่ของผมต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว ตอนนี้เวลาประมาณตีห้าเศษ รถจะออกหกโมงเช้า

ผมเดินงัวเงีย ลุกขึ้นไปปิดประตูให้พี่สาวของ เสียงรถดังและห่างออกไปเรื่อยๆ พี่สาวของผมกลับไปแล้ว

ผมเข้าห้องเพื่อกลับมานอนอีกครั้ง แต่มันไม่เป็นผลอะไรเลย ผมรู้สึกว่างเปล่าอยู่ในอก วูบๆที่อก

เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา แต่ผมก้อกลั้นเอาไว้

ผมลุกขึ้นมาเปิดคอมเล่น เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจผมไม่ให้คิดถึงพี่สาว ...

คืนวันศุกร์

มันเป็นวันที่ผมและพี่สาวจะกลับมาบ้านที่ประจวบฯ แต่ก้อมีเพื่อนของพี่สาวผมอยากมาเที่ยวทะเล

จึงมีเพื่อนพี่สาวผมมาด้วยทั้งหมด 6 คนมาด้วย เราเที่ยวเล่นสนุกสนานกันมากในช่วงเวลา 2 วัน

คืนวันเสาร์

เราปิ้งบาบีคิวกินกัน เปิดเพลงสนุกสนาน สังสรรค์กันนิดหน่อย จนแม่ของผมต้องออกมาบอกให้เลิก

คืนวันอาทิตย์

หลังจากที่ตอนเย็นของวันอาทิตย์ เราไปเที่ยวทะเลมา เราก้อทำอาหารกินกัน จนสองทุ่มผมปลีกตัวเข้ามาในห้องเพื่อเล่นเกม

ก่อนหน้าที่ผมจะกลับมาประจวบฯ ผมได้ไปอยู่กรุงเทพฯมาเป็นเวลาสองเดือนเต็ม เราอยู่กันสองคนพี่น้อง

ในบ้านญาติ ไปดูหนัง ทานอาหาร เล่นเกม ด้วยกัน

จนวันนี้ ผมต้องกลับมาบ้าน เพราะใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ....

วันจันทร์ 5.45 น.

ผมเล่นเกมเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตนเอง ไม่ให้คิดถึงพี่สาว แต่ผมก้อทำได้ไม่นาน ผมมองไปรอบๆห้อง

ผมรู้สึกอยากจะร้องไห้ แต่ผมคิดว่าต้องไม่ร้อง ตั้งแต่ยังจำความได้ เราสองพี่น้องจากกันเมื่อไหร่ผมต้องร้องไห้ทุกที แต่คราวนี้ ผมจะไม่ร้อง ...

ประมาณ เก้าโมงเช้า

แม่ผมโทรเรียกให้ไปช่วยงานที่ร้านขายของ ผมก้อคิดว่าดีแล้ว เพราะถ้าผมอยู่บ้านคนเดียวอาจจะทำให้ผมเป็นบ้าได้

ผมช่วยงานที่ร้านของแม่เสร็จ ประมาณบ่ายโมง

คนเริ่มไม่มีมาซื้อของ ผมนั่งเฉยๆ คิดถึงพี่สาวของผม แล้วน้ำตาก้อไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่ไหว

ผมรีบเช็ดน้ำตาเพราะไม่อยากให้ใครเห็น .....

ครั้งเมื่อปีที่แล้ว เราก้อต้องจากกันด้วยน้ำตา ตัวพี่สาวผม ผมไม่รู้ว่าเค้าเสียน้ำตาให้ผมรึป่าว

แต่ผมเสียน้ำตาให้เค้า จนแทบหมดแรง วันนั้นเป็นวันเปิดเรียนพอดี ผมไปนั่งร้องให้ที่โรงเรียน

จนอาจารย์คิดว่าไม่สบายจึงส่งกลับบ้าน ....

แม่เดินออกมาจากหลังร้าน แล้วให้ผมโทรหาพี่สาว เพื่อถามว่าถึงรึยัง

ผมพลิกโทรศัพท์ไปมา แต่ไม่กดโทรซักที แล้วน้ำตาก้อไหลออกมาครั้งที่สอง ...

ผมเช็ดหน้า แล้วแข็งใจ โทรไปถาม ....

“พี่อ้อม ถึงบ้านละยัง”

“กำลังกินข้าวอยู่อ่ะ บอกแม่ไป กำลังนั่งรถเมล์กลับ”

“อือๆ”

เพียงแค่คำพูดคุยสองสามประโยค ก้อทำให้น้ำตาของผม ไหลออกมาเป็นครั้งที่สาม

ผมเช็ดน้ำตาอีกครั้ง แล้วเดินไปบอกแม่ แต่แม่ทักว่าร้องทำไม ผมเลยบอกปัดๆไปว่า หาว น้ำตาเลยไหล

แม่ก้อเลย บอกให้ผมกลับบ้านไปนอน ....

ทันทีที่ถึงบ้าน ผมร้องไห้ออกมา จนไม่เหลือเค้าโครงของความเข้มแข็ง

ผมร้องไห้มากจนอ้วกออกมา ผมรู้สึกอ้างว้าง เดียวดาย เหมือนอยู่คนเดียวในโลก

ผมก้อคิดว่า ผมคงเป็นแบบนี้อีกไม่นาน ซักพักผมก้อคงชินไปเอง

ผมเปิดคอมและเขียนเรื่องทั้งหมดลงในไดอารี่ของผม ผมคิดว่าพี่สาวของผมคงไม่ได้อ่านไดอารี่นี้หรอก

แต่ผมแค่ขอให้ได้ระบายอารมณ์ออกมา แค่นั้น ....

ผมยังคงคิดถึงพี่สาวอยู่ทุกวัน แต่ก้อไม่ได้ร้องไห้ทุกวันหรอกนะ

หลังจากที่ผมเขียนไดอารี่เรื่องนี้แล้ว ผมก้อฟุบ หน้าคอม จนพ่อ แม่ มาเห็นจึงพาส่งโรงพยาบาล

นอนสลบให้น้ำเกลือถึง 3 วัน

แต่ผมก้อดีใจที่อย่างน้อย พี่สาวของผมก้อโทรมาด้วยความเป็นห่วง

แต่วันที่พ่อแม่ของผมเห็นผมนอน สลบหน้าคอม พ่อแม่ของผมก้อปิดคอมโดยไม่ได้เซฟ ไดอารี่ของผม

ผมจึงเขียนมันขึ้นมาอีกครั้งอย่างคร่าวๆ เพื่อเตือน กับทุกคนๆ ว่า .....

ความรักทุกรูปแบบ อันตรายทั้งหมด

ไม่ใช่เฉพาะ ความชู้สาวที่อันตราย แม้กระทั่งความรักภายให้ครอบครัว

... ยังทำให้ผมเป็นถึงขนาดนี้ ...

อยากให้ทุกคนจำไว้ว่า อย่าให้ความรักมาครอบงำเรา ...

เราจง คิด ที่จะเป็นเจ้านายของความรักดีกว่า

ไม่เช่นนั้น คุณอาจจะสูญเสีย อะไร ๆ กับความรักมากกว่าผมก้อได้ .... ~~