เพื่อนกันตลอดไป

ลำดับตอนที่ #1 : into

                    


- เจสสิก้า
- ตื่นได้แล่ว
- เห้ !! 
- วันนี้เปิดเทอมนะ ยัยบ้า !!!!
- ไปสายไม่รู้นะ 
- เดียวเจอกันที่บ้านเธอ <3


 ข้อความสั่นๆที่รางเล็กส่งหาเพื่อนของตัวเองทุกเช้าในวันที่ต้องไปโรงเรียน
ร่างเล็กทำแบบนี้ทุกวันจนเคยชิน ทุกครั่งที่อีกฝ่ายไม่ตอบ
ข้อความเธอสิ่งที่เธอทำคือการรีบแต่งตัว เพื่อนเดินไปปลุกอีกฝ่ายที่บ้าน
โชคดีบ้านของพวกเธออยู่ห่างกันไม่กี่หลัง ทำให้พวกเธอสนิทกันมาตั่งแต่เป็นเด็ก
จนตอนนี้เวลาผ่านไปเกียบ 10 ปี พวกเธอก็ยังเดินไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน
ถ้าวันไหนอีกฝ่ายไม่สบาย คนที่ยังแข็งแรงก็จะหยุดเรียนเพื่อมาดูแลกันและกัน
ทั่งสองคนทำแบบนี้มาโดยตลอด แต่สิ่งที่ทั่งสองยังไม่รู้ก็คือความรู้สึกของตัวเอง
ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ "มันเกินเพื่อนไปแล้ว" ...............


" อ้าวแทยอน กินข้าวเช้าก่อนสิลูก" เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น ผู้หญิงคนนี้
คือแม่ของแทยอน ดูเป็นคนที่ใจดีมาก

" ไม่ล่ะแม่ หนูไปก่อนนะค่ะ รักแม่นะ" ร่างเล็กดูท่าทางรีบร้อน แต่ก็ไม่ลืม
ที่จะวิ่งไปหอมแก้มแม่ของตัวเอง ดูร่างเล็กวันนี้จะสดใจกว่าทุกๆวัน ตลอด
ทางที่เดินไปบ้านเพื่อนของเธอ เธอเอาแต่ฟังเพลงและยิ้มคนเดียว คงเป็นเพราะ
เปิดเทอมนั่นเหละ


" ขึ้นไปได้เลยลูก เจสสิก้ายังไม่ตื่นเลยฝากจัดการทีนะ" ร่างเล็กมาที่บ้านนี้ประจำ
ทำให้สนิทกับคุณแม่ของเจสสิก้าเหมือนกับลูกสาวคนหนึ่ง
"ค่ะ"

"นี่ ตื่นสิ เห้.3....... สิก้าาาาาา" ร่างเล็กพยายามปลุกเพื่อนเพื่อนสารพัดวิธี 
ทั่งเอามือทุบ ดึงผ้าห่ม ตะโกนคอแทบแตก แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าไม่รู้สึกอะไรเลย
ดูเหมือนร่างเล็กจะเตรียมท่าไม้ตายเอาไว้ ร่างเล็กไม่รอช้ารีบกระโดดขึ้นครอมเจสสิก้าทันที

"ไม่ตื่นใช่มั่ย นี่แหน่ะ ๆๆ" ท่าไม้ตายที่ว่าคือการจักจี้นี่เอง แต่ดูเหมือนจะได้ผลเจสสิก้ารู้สึกตัวทันที


" ยัยบ้า พอแล้ว ฮ่าๆๆๆ  " เจสสิก้าจับมือทั่งสองข้างของร่างเล็กเอาไว้ทันที
สายตาสองคู่นั่นที่กำลังจองมองกันอย่างไม่กระพริบ ทำให้ต่างฝ่ายต่างเขินกันโดยไม่มี
สาเหตุ ทั่งคู่หยุดนิ่งอยู่พักใหญ่ ไม่นานร่างเล็กก็ได้สติและรีบลุกออกจากตัวเจสสิก้าทันที

" ไปอาบนำ้เร็วๆ .////. " 



   





"รีบไปเถอะเดียวสาย" ผ่านไปไม่นาเจสสิก้าก็อาบนำ้แต่งตัวเสร็จ ทั่งคู่เดินไปโรงเรียนอย่างไม่เร่งรีบ
ฤดูใบไม้ร่วงชั่งสวยงาม ตลอดทางที่เดินไปโรงเรียนทั่งสองคนจับมือนกันไว้แน่นเหมือนเคย
ไม่นานทั่งสองคนก็เดินมาถึงโรงเรียน ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามา สายตาทุกคู่จับจองมาที่เธอสองคนแบบ
ไม่กระพริบ สองคนนี่ก็ถือง่าเป็นคนดังในโรงเรียนคนนึ่ง แถมคนชอบเอาไปพูดว่าเธอสองคนคบกัน
บ่อยๆทำให้ทั่งสองคนรู้สึกแย่ ที่มีคนมองว่าผิดเพศแบบนั่น .

" เดินมาสิ กลัวอะรัย" ร่างเล็กจับมือเจสสิก้าแน่นกว่าเก่า พร้อมมอบรอยยิ้มอันสดใสของเธอไปยังเพื่อนรัก

" ไม่กลัวคนอื่นเข้าใจผิดหรือไง " เจสสิก้าเองไม่ได้รู้สึกแคร์คนอื่นเลย แต่เธอเป็นห่วงแค่เพื่อนของเธอเท่านั่น
ถูกมองว่าผิดเพศแบบนั่นคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร

   " ชั่งเค้าสิ ฉันแคร์เธอคนเดียว"
 เจสสิก้ายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินประโชคนั่น ทั่งสองคนไม่แคร์สายตาคนอื่นเลยว่าจะมองยังไง
เพราะสิ่งที่สำคันกว่านั่น ก็คือคนที่อยู่ข้างๆ นั่นเอง <3








.....................................................................................................................