ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เปิดเทอมวัน4
ผมรีบเ้ัวออไอ้หมอนั่นทันที แล้วหันไปถีบไอ้เพื่อนเวรนนั้นแบบทันที ที่มันเอาามาสัาผมให้ล้มและไอ้หมอนั่นมัน็ันมารับผมอีโอ๊ยยยยยยย ผมอายนไม่รู้ะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ ส่วนไอ้พวเพื่อนๆสนิทผมมัน็ไ้แ่ยืนอึ้ันไปเป็นแถว
"............"ไอ้หมอนั่น
"............"ไอ้้าวโอ๊
"............"ไอ้เนย
"............"ไอ้นำ้แ็
"พวมึห้ามไอ้ปาี้ันิ ่อนที่มันะส่ไอ้หลันไปเฝ้าพยายมหรอ"ไอ้แบ์ที่มีสิสุบอพวเพื่อนสนิทผมและมาเ้ามาระสาัวผมออาไอ้หลันเพื่อนร่วมห้อทันที
"ไอ้ปาี้มึใเย็นๆิ มึระทืบไอ้หลัน่ะยับเยินแล้วนะเว้ย"ไอ้นำ้แ็พูและประอไอ้หลันให้ลุึ้นยืน
"มึ็ูมันเป้นเ_ี้ยยยยยไรอบแลู้นัหนาว่ะ"ผมพูออไปอย่าเือาล
"เียวพี่ว่าพวเราใเย็นๆ่อนะีว่านะ มีไรเียวพวเราไปเรียันที่มรมีฬาพี่ ไอ้้าวปุ่นเพื่อนพี่มัน็หุหิไม่ใ่เล่นเหมือนัน"พี่หัวหน้ามรมีฬาพูและปรายามอไปยัเพื่อนัวเอ้เห็นยืนทำหน้าหุหิและิ้วผูันเป็นป่มเ่นเียวัน
ผมเลยใเย็นลและหันหลัลับเ้าไปนั่ที่อัวเอ และไอ้เนย็ลุออไปเอาใบสมัรเ้ามรมมาให้พวผมรอแทน พวเพื่อนในห้อ่าพาันอยู่ในวามนิ่และเียบเมื่อเห็นผมระทืบเพื่อนในห้อ เพราะผมไม่เยเป้นแบบนี้มา่อนเลยนะสิ เพื่อนทุนในห้อเลยใ ้ยเว้นแ่พวเพื่อนสนิทผมไอ้สี่ัวนี้ที่มันูะไม่ใอะไรเลย เพราะมัน้เยเห้นผมเป็นแบบนี้ปล่อย นมันินันแล้ว และ็รุ่นพี่ ม.6 มรมีฬาันอี ผมุหน้า้รู้เห้นหน้าาหล่อๆอย่าั้นไม่ใ่เล่นเหมือนัน ระหว่าที่ผมนั่อยรอใบสมัรเ้ามรมีฬาอยู่ ็มีเพื่อนผู้หิั้นเียวับผมแ่นล่ะห้อที่ลสมัรประธานนัเรียนร่วมันเินเ้ามาหาผม เลยทำให้ทุสายาในห้อหันมาสนใที่เธอและผมทันที
"นี่นายเราื่อนำ้หวานนะ นายื่อไรหรอ?"เธอถามผมแล้วยิ้มให้
"เราื่อปาี้ และนำ้หวานมีธุระไรับเราหรอ?" ผมอบเธอและ้ถามเธอลับทันที
"ือเราะอบุนั่นที่เธอยอมเปลี่ยนเลลับเรา เราเลยะอเลี้ย้าวเธอนั่น แถมเธอ้ยัเป็นน้อแฟนพี่เราอี"นำ้หวานบอผมและทำให้ผมเร็ทันทีเลย
"พี่ปาล์มเป็นแฟนับพี่นำ้หวานหรอ แ่พี่เราเป็น.........."ผมพูและเว้นวรรไปยาวๆ เพราะเพื่อนในห้อผม่า็รู้ว่าพี่ผมอบผู้าย นำ้หวานมอหน้าผมและยิ้มหวาน ็ที่เะอะพูึ้นว่า
"พี่ปาล์มเป้นแฟนับพี่นำ้ พี่ายเราเอ พี่ปาลืมยัไม่ไ้ปาี้ล่ะสิ"นำ้หวานพูแบบยิ้มๆ
"ใ่พี่ปาล์มยัไม่ไ้บอเราเลยว่ามีแฟนแล้ว นอยไอ้พี่เวร"ผมพูและทำหน้าเศร้า ็ผมนอยพี่มันที่ไม่ยอมบอผมว่ามีแฟนน่ะสิ
"แล้วสรุป เราเลี้ย้าวปาี้นะลาวันนี้"นำ้หวานพูและยิ้มให้ผม
"ไ้สิ"ผมอบและยิ้ม
"พวนาย็ไป้วยันสิ"นำ้หวานหันไปบอพวเพื่อนผมและยิ้มหวานให้พวมัน
"ให้พวเราไป้วยไ้ริหรอ"ไอ้เนยถามและทำาระยิบระยับทันที
"ไ้สิ้ะ เพื่อนนาย้เหมือนเพื่อนเรา"นำ้หวานว่าและยิ้มหวานให้พวมัน
"นาฟ้าสุๆ ั้นเราอเบอร์หน่อยสิ้ะ"ไอ้โอ๊พูและยืนโทรศัพท์ให้นำ้หวาน และนำ้หวาน็รับมาเบอร์ให้
"นี่้า แ่ถ้าะีบเราไม่้อนะ เพราะเราอบผู้หิน่ะ้ะ"นำ้หวานพูและยิ้มให้ไอ้โอ๊แบบรู้ทัน
"55555555555555 เป็นไล่ะรับมึไอ้โอ๊น่าแแบบหมอไม่รับเย็บเลยรับเพื่อน"ไอ้แบ์พุและำลั่นห้อเรียน และเพื่อนนอื่นๆ้ำลับวามน่าแอไอ้โอ๊มันันอี้วย
"อย่าำูันสิ ูใบาอ่อนไหว่ายนะ"ไอ้โอีพู้วยวามัะริ และมัน็เรียเสียหัวเราะาทุนในห้อ นำ้หวานพูลาพวผมและอัวลับห้อเรียนัวเอทัน
"เียวใรหัวหน้าห้อ เ็บใบสมัรมาส่พี่นะ"พี่นที่เป้นหัวหน้ามรมีฬาพูและยิ้มให้พวผม
ผมลุึ้นไปเ็บใบสมัรและเินเอาไปให้รุ่นพี่มรมีฬา
"มึมาลับูที่ิ"ผมถูไอ้รุ่นพี่้าวปุ่นึ้อมือให้เินามไป ผมพยามิ้นให้หลุออามัน แ่็สู้แรอมันไม่ไ้ พราะมันัวสูและให่ว่าผม
"ปล่อยูนะ ูบอให้ปล่อยไ"ผมพยายมิ้น และโว๊ยวาย แ่มัน็ไม่เป็นผลอะไรเลย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แสนนานพึ่มาล อาะสั้นนะอนนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น