ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    偽善正義

    ลำดับตอนที่ #4 : EVE-ROLE

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ค. 58


     
    หิรัญ เหมันต์นภา }

     ...ในที่สุดสัปดาห์รับน้องของสถาบันนักล่า(ฆ่า)อาชญาก็ได้วนเวียนมาอีกครั้ง

              ไอรา ประธานโดมสาวแห่งโทปาสกำลังเดินนำเหล่าไครมิเนอร์หน้าใหม่ไปตามทางเดินสวนเขาวงกตของโดมโทปาสพร้อมกับแนะนำสถานที่ต่างๆ กฎระเบียบ ตลอดจนสิ่งที่ควรรู้ (?)

                เด็กสาวผู้ครอบครองผมยาวสีขาวแกมน้ำเงินเข้มหยุดลงที่อาคารที่ดูเหมือนปราสาทขนาดใหญ่ ด้านหน้าเป็นน้ำพุที่ถูกออกแบบโดยสถาปนิกฝีมือดี รอบๆ เต็มไปด้วยต้นไม้และพุ่มไม้ที่ถูกตัดแต่งอย่างสวยงาม

                อีฟ : เด็กหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองเป็นการเตือนสติให้ตัวเองไม่ลืมว่ากำลังเดินทัวร์โดมอยู่จนไม่ได้สนใจสภาพแวดล้อมรอบๆ ซักพักก็ปล่อยมือลงข้างตัว เอียงคอซ้ายขวาไปมา แล้วพูดกับตัวเองเบาๆว่า "ที่นี่ที่ไหน ผมเป็นใครหว่า..."

                ที่นี่คือภัตตาคารของเราค่ะ ไอราเริ่มแนะนำสถานที่ เป็นสถานที่ที่ไครมิเนอร์โทปาสสามารถมาใช้บริการได้ฟรี 24 ชั่วโมง ในนั้นมีอาหารทุกประเภท ทั้งอาหารจีน อินเดีย ญี่ปุ่น ไทย ลาว ยุโรป อเมริกา ซึ่งทำจากเชฟฝีมือดีของเราค่ะ

                อย่างไรก็ตาม รอบๆ นั้นเป็นสวนเขาวงกตที่มีเพียงเราชาวโทปาสเท่านั้นที่รู้ว่าต้องเดินอย่างไรถึงจะออกไปหรือเข้ามาได้ ดังนั้นถ้ามีปัญหาอะไรสามารถโทรมาหาเราได้ที่เบอร์ 094-87X-XXX นะคะ J

                อีฟ : เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ทำตาเลื่อนลอยให้กับเบอร์โทรที่ลอยผ่านหูและหัวของเขาไปอย่างรวดเร็ว อะไรนะ... เมื่อกี้คุณผู้หญิงตรงนั้นพูดว่าไงนะ สุดท้ายเขาก็ลืมความคิดวพกนี้ไปแล้วหันไปมองท้องฟ้าด้วยสายตาเหม่อลอย

                ต่อมา ไอราก็เดินนำไครมิเนอร์หน้าใหม่ไปยังสถานที่ต่อไปที่ใกล้ที่สุด...

                ท้องฟ้าจำลองขนาดใหญ่ที่เห็นอยู่นี้คือ สกายฟอล ค่ะ ไอราชี้ไปยังสถานที่รูปโดมเบื้องหน้า เป็นที่ที่เราสามารถเข้าไปงีบหลั---- เอ้ย เข้าไปศึกษาเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับดาราศาสตร์ได้ค่ะ ส่วนที่นั่งนั้นถูกทำขึ้นมาอย่างดีจากหนังของเลียงผาอียิปต์ รับรองว่าไม่ปวดเมื่อยแน่นอน

                อีฟ : ที่ไหนอีกนั่น... สมองเขาเริ่มประมวลผลอย่างหนัก เขาลืมไปหมดแล้วว่าเขาเดินมาหยุดตรงนี้ได้ไง จึงได้แต่เดินตามคุณผู้หญิงที่ตนไม่รู้จัก(...)ไปเรื่อยๆในสภาพเหมือนแมวหูตก

                เมื่อสิ้นสุดคำแนะนำ ประธานโดมสาวจึงเดินไปยังหลังโดม ที่นั่นมีประตูที่ลงสู่ใต้ดินเก่าๆ บานหนึ่ง ไอราเปิดประตูแล้วเปิดไฟ ทันใดนั้นภาพของปราสาทใต้ดินที่ถูกตกแต่งอย่างงดงามก็ปรากฏขึ้นมา

                อีฟ : กระพริบตาถี่ๆมองภาพตรงหน้าก่อนจะโคลงหัวไปมาอย่างคนไม่เต็มบาท(...)

                 “นี่เป็นทางลับของโทปาสค่ะ เป็นที่ที่มีทางเชื่อม ทางออก และทางเข้าไปสู่ทุกสถานที่ในโดม และประตูบานนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ไอราอธิบายพร้อมกับยิ้มบาง

                อีฟ : มีทางลับอีกเรอะ... ศพไม่สวยแน่ๆงานนี้ ตั้งแต่เริ่มเดินตามคุณผู้หญิงคนนั้นมาดันไม่ได้จดแผนที่หรืออะไรไว้ซักอย่างเลย เขาต้องกลายเป็นลูกแมวหลงทางเป็นแน่แท้

                และก็มาถึงสถานที่สุดท้าย เด็กสาวเดินนำไครมิเนอร์หน้าใหม่ผ่านห้องโถงอันหรูหราของโดมไปสู่ด้านหน้าของประตูบานใหญ่ที่มีแป้นตรวจลายนิ้วมือ สแกนม่านตา

                 “นี่เป็นวอร์รูมค่ะ วอร์รูมคือห้องบัญชาการ ห้องปฏิบัติการลับ และศูนย์ควบคุมดูแลระบบต่างๆ ในโดม อีกทั้งที่นี่ยังเต็มไปด้วยเทคโนโลยีล้ำสมัยมากมายที่คอยอำนวยความสะดวกให้กับเราค่ะ” ไอราพูดพร้อมกับวางมือลงบนแป้นพร้อมกับสแกนม่านตา

                อีฟ : เขาแทบไม่ได้ฟังในสิ่งที่คุณผู้หญิงคนนั้นพูดเลย เอาแต่วุ่นคิดไปมาว่าจะมีชีวิตรอดอยู่ที่นี่ซักกี่วัน

                ตอนนี้เราได้บันทึกข้อมูลของทุกคนลงไปในฐานข้อมูลของวอร์รูมเรียบร้อยแล้วนะคะ ดังนั้นตอนนี้ทุกคนสามารถเข้ามาในวอร์รูมได้เมื่อต้องการ ประธานสาวแห่งโทปาสบอก ทันใดนั้นเองประตูบานใหญ่ก็เปิดออก เด็กสาวไม่รอช้าเดินนำเหล่าไครมิเนอร์หน้าใหม่เข้ามาทันที

                เมื่อเข้ามาในวอร์รูม ภาพที่ปรากฏก็คือห้องที่มีผนังโค้งและมีจอมอนิเตอร์และแผงควบคุมมากมาย ตรงกลางเป็นเสาขนาดใหญ่ที่มีเครื่องฉายภาพโฮโลแกรม

                อีฟ : เขากระพริบตาเป็นจังหวะ แสงจากจอมอนิเตอร์ค่อนข้างจะแยงตาพอสมควร แต่ซักพักตาก็เริ่มปรับแสงได้ เขาจึงมองไปรอบๆ ยกมือขึ้นหวังจะลองอะไรนิดหน่อย

                อ้ะ อย่ากดปุ่มอะไรเล่นๆ นะคะ” เด็กสาวเตือนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม บางทีมันอาจจะนำไปสู่อันตรายอะไรบางอย่าง

                อีฟ : "หวา..." เขาถอยกลับมาอยู่แถวๆปากประตูห้องที่เข้ามาอีกครั้ง มองนู่นมองนี่ไปพลาง

                เมื่อให้ไครมิเนอร์หน้าใหม่ได้รู้จักกับสถานที่ต่างๆ ในโดมแล้ว ไอราจึงนำพวกเขาขึ้นไปบนห้องพัก

                “ขอให้ทุกคนมีความสุขกับชีวิตในเอซีนะคะ อย่าขาดส่งงานเกินสามครั้งล่ะ เราไม่อยากเห็นใครต้องเสียชีวิตจากไปค่ะ J

                อีฟ : แวร์แอมไอ... ฮูแอมไอ... อ๊ะ คุณปีเตอร์นี่นา เขามองซ้ายมองขวาตั้งคำถามมากมายให้กับตัวเอง พลันสายตาไปสะดุดเข้ากับแมลงสาบตัวเป้งที่วิ่งผ่านไป เขาจึงวิ่งตามไปไล่ตะครุบในทันที(...)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×