คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter1: Bad Dream (part 2 )
วาบ!
ฉันปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งในสถานที่แห่งใหม่ สายลมหอบพัดทรายเข้าเต็มใบหน้า รอบๆกายเต็มไปด้วยฝุ่นและทรายทำให้มองไม่เห็นสิ่งต่างๆรอบกาย
หลังจากที่ไม่ประสบสำเร็จจากการยืนมองอยู่เฉยๆ ฉันจึงเริ่มออกเดิน
แกรบ!
สัมผัสจากเท้าบอกให้ฉันรู้ว่าได้เหยียบเศษไม้ของอะไรเข้าให้แล้ว ฉันก้มลงหยิบมันขึ้นมา มันมีลักษณะเหมือนป้ายหรืออะไรซักอย่างซึ่งจะสลายหาย
ไปทันทีหากฉันสัมผัส หลังจากใช้ความพยายามอยู่ครู่ใหญ่ ฉันก็พอจะอ่านอักษรที่เขียนอยู่บนป้ายนั้นออก
เมืองสครับ
ตูม!!
แรงระเบิดรุนแรงเกิดขึ้นทางทิศขวาของฉัน ด้วยสัญชาตญาณฉันจึงกลิ้งตัวหลบไป ก่อนจะกระทบกับกองแข็งๆของอะไรบางอย่าง ฉันเอื้อมมือหยิบขึ้นมา ก่อนที่จะแทบร้องกรี๊ดเมื่อพบว่ามันเป็นหัวกะโหลกของคน
" คุณไม่ควรมาที่นี่เลย"
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันรีบหันกลับไปดูเพื่อที่จะพบกับชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนซากศพนับสิบ บางรายที่ยังไม่ตายก็ร้องโอดโอยขึ้นมาฟังไม่เป็นภาษา แต่ก็โดนเขาใช้เท้าเหยียบกระทืบอย่างไม่ปราณี เนื่องเพราะทัศนียภาพรอบตัวประกอบกับเสื้อคุมฮู้ดสีดำที่เขาสวมใส่ทำให้ฉันมองเห็นหน้าของเขาไม่ถนัดนัก แต่ด้วยเพราะประสบการณ์ที่ได้เจอกันมานานทำให้ฉันมั่นใจว่าจะต้องเป็นเขาแน่
เจ้าศัตรูตัวร้ายที่คอยมาป่วนเธอตลอด!
"สวัสดีอีกครั้งครับ ไม่นึกว่าคูณจะยังคิดกลับมาที่นี่อีก นี่ครั้งที่สามหรือว่าครั้งที่สี่กันล่ะ ที่เราเจอกัน" มันกระโดดลงมาและเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"ครั้งที่ห้าแล้วย่ะ" ฉันสวนกลับไป มันอึ้งนิดนึง แต่ก็ยังพูดต่อ
"เอาเถอะ แต่ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง คุณก็จะไม่ได้อะไรกลับไปเหมือนเดิม แต่ก็นะผมเองก็เข้าใจเวลาเริ่มเหลือน้อยลงทุกที พวกคุณเองก็คงจะลนลานน่า
ดูเลยสินะ ถึงได้มาเยือนอนาคตถึงที่" เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นและฉันปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกคุ้นเคย
"นายเป็นใครกันแน่" ฉันหลุดปากถามออกไป
"เชื่อผมเถอะ ที่นี่ไม่มีอะไรที่คุณต้องการเลย" แต่มันกลับเมินคำถามนั้น
"ไม่แน่มั้ง ไม่งั้นทุกครั้งทำไมนายถึงต้องเข้ามาคอยขัดขวางฉันทุกครั้ง นอกเสียจากนายจะซ่อนอะไรเอาไว้" ฉันมองกลับเขม็ง ในขณะที่ชาย
ในชุดคลุมยกมือขึ้นช้าๆ ก่อนจะเอามือแนบกับหัวของชั้น
"อาจจะจริง แต่คุณควรจะหัดระวังตัวมากกว่านี้ .... ลาก่อน"
วาบ!!
แสงสว่างเจิดจ้า แล้วเมื่อแสงหายไปก็ไม่เหลือเด็กสาวแล้ว
"กระจอก"
เขาหันหลังกลับ แต่ทันใดก็มีก้อนพลังสีฟ้าพุ่งอัดกระแทกจากด้านหลังเสยเขาปลิวไป
"ฉันไม่โง่ติดกับดักเดิมหรอกนะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง
"คุณ" ชายลึกลับหันกลับไป มองเห็นเด็กสาวที่เขาคิดว่าได้หายไปแล้วยืนอยู่ตรงหน้า มือข้างหนึ่งของเธอเรืองแสงสีฟ้าอ่อน ส่วนมืออีกข้างกุมจี้ไว้
จี้ที่บรรจุอัญมณี........
"ความจริงฉันไม่ชอบสู้หรอกนะ ยังไงก็สลบไปก่อนแล้วกัน" หญิงสาววาดฝ่ามือเกิดเป็นคลื่นสีฟ้าอัดเสยร่างในชุดคลุมลอยขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่เธอ
จะประกบมือ
"ไอซ์เรย์!!"
คลื่นแสงสีฟ้าจากพื้น ก่อนจะแตกกระจายเป็นเศษน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งเข้าใส่ศัตรูทุกทิศทาง
ฟับ!
ชายลึกลับเพียงแค่สลัดมือเบาๆเศษน้ำแข็งก็สลายไปราวกับอากาศธาตุ ก่อนที่เขาจะหายตัวไป
' อยู่ไหนนะ'
หญิงสาวกลอกสายตาไปทั่ว แต่ก็ไม่พบแม้แต่วี่แววของชายคนนั้น
ฟุ่บ
ชายลึกลับปรากฎตัวขึ้นอีกที ก่อนจะวาดเท้าลงเต็มหลังของหญิงสาว
วาบ!
ก่อนจะปรากฎตัวข้างล่างแล้วเสยหมัดเข้าไป
วาบ!
เขาปรากฎตัวอีกทีพร้อมกับอัปเปอร์คัตเต็มลิ้นปี่
วาบ!
และปรากฎตัวข้างบนพร้อมกับแสงสีแดงจ้าที่ฝ่ามือ
ตูม!
เขากระแทกฝ่ามือไปเต็มแรง บังเกิดระเบิดสีแดงสว่างจ้า อานุภาพของมันทำให้บริเวณนั้นกระพริบเป็นสีแดงถี่ติดต่อกันหลายครั้งสักครู่ใหญ่ หลัง
จากทำการย่างสดคู่ต่อสู้แล้ว เขาก็กลับลงมายืนที่พื่นเช่นเดิม
แปล้บ!
ความเจ็บปวดฉุดกระชากให้เขาล้มลงไป
" อะ...อะไรกันน่ะ"
เขาพยายามจะขยับร่างกาย แต่ไม่เป็นผล แถมความเจ็บปวดยิ่งผ่านไปนานเท่าไรก็ยิ่งเพิ่มขึ้นด้วย
" ดูเหมือนจะออกฤทธิ์แล้วสินะ แต่กว่าจะได้ผลก็ต้องใช้เวลานานพอดูเลย" หญิงสาวปรากฏตัวออกมาจากบริเวรที่เกิดระเบิด ปัดเกล็ดนำแข็งที่ติดตามตัวออก ที่เธอรอดรอดมาได้ก็เพราะเกราะนำแข็งที่เรียกมากางไว้ได้ทันท่วงที แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีบาดแผลเลยเพราะบริเวณต้นแขนเธอมีเลือดไหลนองออกมาไม่ขาดสาย แต่เพียงแค่เธอแตะที่แผลเบาๆ แผลก็ถูกแช่แข็งทันที
" นี่แกทำอะไรนะ?"
" ก็แค่เล่นตุกติกนิดหน่อย ตอนที่ปล่อยไอซ์เรย์ออกมา ฉันก็แค่แฝงเข็มพิษไปด้วยเท่านั้น" ฉันมองอีกฝ่ายด้วยสายตาประมาณว่าสมน้ำหน้า ก่อนที่
จะเดินกลับไปยังที่ๆฉันเจออีกฝ่ายครั้งแรก ที่กองศพ...
ฉันไม่รู้ว่าเขาซ่อนอะไรไว้ แต่ว่าเธอมักจะเจอเขาที่นี่เป็นที่แรก ฉะนั้นมันต้องมีอะไรสำคัญ
"อย่า..." เขาตะโกนห้าม แต่ฉันไม่สนฉันยื่นมือเข้าไปและก็ได้รู้ว่าภายใต้เนินกองศพมีประตูยักษ์ซ่อนอยู่!
และก็ต้องตะลึงอีกครั้งเมื่อพบว่าประตูนี้ขยับได้และที่สำคัญมันทำมาจากหนังมนุษย์กับซากศพจำนวนมากที่ส่งเสียงโอดครวญชวนสยอง พวกมัน
พยายามตะเกียกตะกายมาเกาะฉันและสุดท้ายพวกมันก็ทำสำเร็จ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฉันถึงกับเข่าอ่อนทันทีที่สบตากับมันและฉันสาบานได้ว่าในชั่วชีวิตนี้ไม่เคยเห็นอะไรที่น่าเกลียดขนาดนี้มาก่อน หน้าทั้งหน้าเป็นกะโหลก นัยน์ตากลวงโบ๋และมีหนอนชอนไชตลอดเวลา พวกมันเริ่มทยอยเกาะตามตัวฉันและเริ่มดึงตัวฉันเข้าใกล้ประตูเรื่อยๆ น่าแปลกที่ฉันไม่มีแรงขัดขืนเลยแม้แต่น้อย
ฉันรู้สึกว่ามองเห็นความตายอยู่ตรงหน้า และแล้วประตูก็เปิดออก...
แสงสีขาวก็กลืนร่างฉันหายไป.......
ม่ายยยยยยยยยยยย ชายหนุ่มตะโกนด้วยความเจ็บแค้น เพราะเบื้องหน้าของเขา ไม่มีวี่แววของเด็กสาวอยู่เลย...
______________________________________________________________________
ความคิดเห็น