คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF ; Watermelon Banana Raisin and Rambutan
SF ; Watermelon Banana Raisin and Rambutan
Cast ; อีทงเฮ คิมคิบอม feat super junior
Rate : NC 20
ป.ล. เห็นชื่อเรื่องอย่าคิดว่าไร้ท์เต้อร์จะเปิดร้านขายผลไม้นะคะ เพราะมันมีอะไรมากกว่านั้น(และลึกซึ้งกว่านั้น) หึหึ
ภายในห้องประชุมของสโมสรนิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์วันนี้ครึกครื้นไปด้วยเหล่านิสิตนักกิจกรรมที่พากันมาร่วมประชุมเพื่อเตรียมความพร้อมงานรับน้องที่กำลังจะเริ่มในอีก2เดือนข้างหน้า เสียงภายในห้องประชุมดังลั่นราวกับรวบรวมรังนกกระจอกทั้งมหาลัยมาไว้รวมกัน
"เฮ้ยๆๆๆ!!!เงียบๆกันหน่อย เรื่องสุดท้ายแล้ว"อีทึกประธานสโมสรเอ็ดเสียงดัง "เอ้าทีมสันชั้นว่าเราควรจะมีเพลงสันใหม่ๆได้แล้วนะ"
"เออชั้นก็ว่างั้นว่ะ"ฮีชอลหัวหน้าทีมสันพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย "มีแต่เพลงเก่าๆน่าเบื่อแย่"
"ถ้าให้แต่งเพลงใหม่จะได้มั้ยวะ"
"ได้ๆไม่มีปัญหา" ฮีชอลตอบรับพลางหันไปมองลูกทีมของตนก่อนจะตัดสินใจเลือกชายหนุ่มร่างสูง ที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่กลับมีปริมาณแก้มมากกว่าชาวบ้านชาวช่องให้รับหน้าที่ไป "ได้ยินแล้วนะคิบอม"
"ห๊ะ...ให้ผมแต่งหรอ" ชายหนุ่มชี้หน้าตัวเองก่อนจะเริ่มโอดครวญ "ทำไมต้องผมด้วยอ่ะ"
"เอ้าก็แฟนแกมันอยู่ศิลปกรรมเอกvoiceไม่ใช่รึไง มันช่วยแกได้อยู่แล้ว"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย" คิบอมว่าพลางส่ายหัว แต่เมื่อเห็นแววตากดดันของคนบนโต๊ะก็จำต้องพยักหน้ารับ "แต่งให้ก็ได้"
"ต้องอย่างนี้สิ" ฮีชอลว่าตบไหล่คิบอมดังป้าบด้วยความพอใจ ก่อนจะหันไปหาอีทึกโดยไม่สนใจใบหน้าเหยเกของร่างสูงที่กำลังเจ็บไหล่ที่ถูกตี แถมยังเครียดที่ถูกยัดเยียดงานที่ไม่ถนัดมาให้อีก "ไม่มีปัญหาแล้วล่ะทึกกี้"
คิบอมมองหน้าพี่ชายคนสวยแสนเอาแต่ใจอย่างปลงๆ มือทั้งสองกุมขมับ - - แล้วกูจะแต่งเพลงอะไรล่ะเนี่ย
แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่คิบอมกลับมายังห้องพักด้วยอารมณ์หงุดหงิดอย่างที่สุด ชายหนุ่มตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมๆกับปิดประตูแรงๆเป็นการระบายอารมณ์จน ร่างเล็กๆของทงเฮต้องลุกจากโซฟาขึ้นมาดู
"เป็นอะไรน่ะคิบอม"เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย "มีเรื่องอะไรรึเปล่า"
"นิดหน่อยน่ะทงเฮ" คิบอมตอบก่อนจะรั้งร่างเล็กให้ลงมานั่งอยู่บนตัก จมูกโด่งสันแนบอยู่กับลำคอระหงพลางกดจูบหนักๆ "พี่ฮีชอลเค้าให้ผมแต่งเพลงสันอ่ะ"
"ให้คิบอมแต่งเพลงเนี่ยนะ" ทงเฮว่าหัวเราะคิกคักด้วยรู้นิสัยของคนรักดีว่าเป็นคนไม่ค่อยชอบฟังเพลงสักเท่าไหร่ "พี่เค้าคิดยังไงของเค้าเนี่ย"
"ไม่รู้สิ" ตอบพลางทำหน้ายู่ "แล้วผมก็ไม่เคยแต่งเพลงเลยนะ แรงบันดาลใจก็ไม่มี"
"ไม่ยากหรอกคิบอม" ทงเฮตอบเสียงใส "ก็แค่หาเอาจากสิ่งใกล้ตัวเนี่ยล่ะ"
"แล้วต้องเอาเพลงไปให้พี่เค้าพรุ่งนี้ด้วยอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวเราจะเป็นกำลังใจให้" ร่างเล็กค่อยๆพลิกตัวกลับมานั่งคร่อมตักให้หน้าหันมามองอีกฝ่ายได้ถนัดตา "คิบอมอยากได้อะไร อยากทำอะไรเราจะทำให้หมดเลย"
"จริงอ่ะ"ใบหน้าหล่อคมแฝงแววเจ้าเล่ห์ก่อนที่เสียงทุ้มจะกระซิบริมหู "แล้วถ้าผมอยากทำรักล่ะ จะได้มั้ย"
"บ้าเกี่ยวอะไรกันล่ะ" ทงเฮเอ่ยพลางตีมือคนรักด้วยความเขินอาย
"ก็ผมเครียดนี่นา พอเครียดแล้วหัวมันก็ไม่แล่นอ่ะ"ร่างสูงเอ่ยพลางส่งสายตาออดอ้อนคนรักไปด้วย "นะทงเฮนะ"
ทงเฮที่ได้ฟังเหตุผลข้างๆคูๆของคนรักแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว แต่ก็ยอมตามใจ ใบหน้าหวานเคลื่อนเข้ามาใกล้ก่อนที่กลีบปากบางจะประกบลงริมฝีปากหนา แขนเรียวทั้งสองรั้งต้นคอของร่างสูงให้เข้ามมารับจุมพิตได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆเพื่อให้อีกฝ่ายส่งลิ้นดุนดันเข้ามาได้
คิบอมค่อยๆส่งลิ้นร้อนของตนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดพันกันลิ้นเล็กพลางกวาดต้อนไปทั่วโพรงปาก ทั้งสองต่งแลกเปลี่ยนความหอมหวานซึ่งกันและกัน มือหนาแสนซุกซนค่อยๆสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวบางก่อนจะสะกิดเข้าตุ่มไตบนอก ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกก่อนจะเอ่ยเสียงพร่า "ไปต่อในห้องนะ"
ทันทีที่วางร่างเล็กลงบนเตียงคิบอมก็จัดการถอดพันธนาการแห่งรักบนร่างของทงเฮออก ไม่ต่างจากทงเฮที่ก็จัดการเสื้อผ้าของร่างสูงออกเช่นกัน มือของคิบอมลูบไล้เล่นบนแผ่นอกบอบบางไปมา "ผมแต่งเพลงได้แล้วนะทงเฮ"
"เพลงอะไรหรอ" ทงเฮเอ่ยถามขณะที่แผ่นอกบอบบางก็แอ่นขึ้นรับสัมผัสจากมือร้อน พร้อมๆกับที่โพรงปากอุ่นจะครอบครองยอดอกของตนไว้ "อ๊างงงง..คิบอม"
"ไว้เสร็จแล้วเดี๋ยวจะบอกนะ" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นตอบก่อนจะก้มลงครอบครองยอดอกอีกครั้ง ลิ้นร้อนแลบเลียไปทั่วพลางดูดดึงทั้งสองข้างสลับกันไปมาราวกับว่ามันคือลูกกวาดอันน่าลิ้มลอง ริมฝีปากอุ่นยังคงโลมเล้าจนยอดอกแปรเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น
มือเล็กของทงเฮขยุ้มอยู่บนเรือนผมสีดำสนิทของร่างสูง พลางแอ่นอกรับสัมผัสด้วยความหวามไหว ใบหน้าหวานแหงนเชิด ก่อนจะกรีดเสียงครางเมื่อโพรงปากอุ่นของคนรักเข้าครอบครองส่วนอ่อนไหวของตัวเอง
ลิ้นร้อนๆของคิบอมค่อยๆไล้เลียไปทั่วแกนกายของคนรัก ชายหนุ่มขบเม้มก่อนจะครอบครองมันไว้ด้วยโพรงปากของตนเอง มือทั้งสองลูไล้ไปตามขาอ่อนนวลเนียน ก่อนจะใช้ลิ้นหยอกที่ปลายยอดที่เริ่มมีของเหลวคลอปริ่มออกมา
"อ๊า...อื้มมมมคิบอม มันจะ...."ร่างเล็กขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ ใบหน้าหวานแหงนเงย ริมฝีปากเผยออ้าส่งเสียงครางหวาน ขณะที่ปากของคิบอมยังคงเล้าโลมส่วนนั้นต่อ จนกระทั่งร่างเล็กปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากของร่างสูง "อ๊างงงงงง"
"ทงเฮของผมน่ารักจัง" คิบอมเอ่ยชมเรียกสีเรื่อให้มากองรวมกันบนใบหน้าหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะแหวกขาขาวเนียนให้กว้างออกแล้วส่งลิ้นแล่บเลียตรงปากปากทางอ่อนนุ่ม ลิ้นร้อนชอนไชไปมาจนส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กที่ได้รับการปลดปล่อยไปแล้วเริ่มกลับมาแข็งขืนขึ้นอีกครั้ง
"อ๊ะ..คะ..คิบอม..ทำ..สักทีสิ" ร่างเล็กเอ่ยขอด้วยความทรมานจากแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น "ไม่งั้นเราทำเองนะ"
"ก็เอาสิ" พอสิ้นคำทงเฮก็ผลักให้ร่างสูงลงไปนอนแทนที่ตนเอง ก่อนจะกอบกุมแท่งเนื้อร้อนของร่างสูงขยับชักรูดไปมาเตรียมความพร้อม จนร่างสูงต้องเอ่ยแซวในความเร่าร้อนของคนรัก "วันนี้ทงเฮร้อนแรงจัง"
ทงเฮไม่ตอบแต่กลับตวัดสายตามองค้อนคนรักที่มาแซวไม่ดูเวล่ำเวลา ก่อนที่สะโพกมนกลมกลึงจะค่อยๆยกขึ้นรับเอาความแข็งขึงของคนรักเข้าไปจนสุด ร่างเล็กนิ่งอยู่ชั่วครู่ก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ ขณะที่มือของคิบอมก็ไม่อยู่เฉย ชายหนุ่มชักรูดส่วนอ่อนไหวของคนรักไปด้วย ยิ่งเรียกเสียงครางหวานให้ดังยิ่งขึ้น สะโพกมนยิ่งขยับถี่ รัวเร็วจนเสียงหวานครางแหบพร่า"...จะไม่ไหวแล้ว"
"อย่าเพิ่งนะทงเฮ" คิบอมว่าก่อนจะจับร่างเล็กให้นอนหมอบกับที่นอนก่อนจะเป็นฝ่ายขยับสะโพกเสียเอง ชายหนุ่มกระแทกแทรกกายด้วยความเร็วถี่ พร้อมกับเพิ่มความแรงไปตามอารมณ์ที่โหมพัดของตน จนภายในช่องทางอ่อนนุ่มของร่างบางเริ่มออกแรงตอดรัดเป็นจังหวะถี่ๆ แสดงอาการใกล้ถึงฝั่งฝัน แล้วไม่กี่นาทีต่อมาทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาด้วยความสุขสม
"อ๊างงงง...คิบอม/ อืมมมม...ทงเฮ"
"จริงอย่างที่ทงเฮบอกด้วย" พอจังหวะการหายใจกลับมาเป็นปกติร่างสูงก็เอ่ยขึ้นมาเบาๆ "ที่ว่าหาแรงบันดาลใจจากสิ่งใกล้ตัว"
"หมายความว่าไง"ร่างเล็กเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ "ยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"
"ใครว่าไม่ได้ทำ"ชายหนุ่มเถียงก่อนจะแกล้งขยับสะโพกอีกครั้ง "ทงเฮทำให้ผมแต่งเพลงได้แล้วนะ"
"อ๊ะ..คิบอม..อย่าแกล้งสิ"ทงเฮว่าหน้าแดง "เพลงอะไรอ่ะ"
"เดี๋ยวก็รู้"ตอบพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเริ่มกิจกรรมรักอีกครั้ง โดยที่คนตัวเล็กก็ไม่มีทีท่าที่จะห้ามปรามเลย "ต่อดีกว่าเนอะ"
"ว่าไงคิบอม แต่งเพลงมาได้รึยัง" ฮีชอลเอ่ยถามทันทีที่ร่างของคิบอมเดินเข้ามาถึงสโมสร ก่อนจะเอ่ยแซวเมื่อเห็นใบหน้าสดใสของรุ่นน้อง"ไปหาแรงบันดาลใจแต่งจากใครมาล่ะ"
"ก็รู้อยู่"ชายหนุ่มตอบก่อนจะยื่นกระดาษมาให้ "อ่ะเพลง"
"ร้องไงอ่ะ แล้วท่าล่ะ"ฮีชอลเอ่ยถาม เล่นเอาคิบอมส่ายหน้าก่อนจะจัดการสาธิตให้ดู พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย
"watermelon watermelon (มือขยำนม)
banana banana (ไม่ต้องบอกเนาะ ว่าต้องทำท่าชักอะไร)
raisin raisin raisin raisin raisin raisin (ทำมือบี้ลูกเกดอ่ะ...คิดเอาเองแล้วกันว่ามันตรงไหน-*-)
rambutan rambutan (นั่นล่ะ ทำท่าจับนั่นล่ะ)"
"เฮ้ยยย..ดีๆชอบ"ฮีชอลตบมืออย่างชอบอกชอบใจ ก่อนจะตบไหล่คิบอมแรงๆ "ใช้ได้นี่หว่า..ตกลงพี่เอาเพลงนี้"
"ฮะพี่"ตอบกลับพลางยิ้มแก้มป่อง- -ขอบคุณนะทงเฮที่ช่วยหาแรงบันดาลใจกับผม
The End
แถมๆๆๆ
"นี่ทงเฮได้ข่าวเพลงสันใหม่ของพวกเด็กถาปัดยัง เราได้ข่าวว่าคิบอมแต่งนี่" ฮยอกแจเอ่ยเสียงตื่นเต้น โดยไม่ได้สังเกตุหน้าตาของเพื่อนรักเลยว่า กำลังหน้าแดงก่ำด้วยความอาย
ฮึ่มมมมม ไอ้แก้มแตกกินในที่ลับไขในที่แจ้ง กลับไปไม่ให้กินปลาแล้ว
จบจริงๆล่ะ
Talk zone
และแล้วก็เข็นฟิคไร้สาระออกมาได้อีกเรื่อง-*-
พลอตมันมาเมื่อคืนตอนนั่งรถเมล์ค่ะ
พอดีเพลงสันที่มหาลัยไอซ์มันมีเพลงนี้อ่ะ
แล้วพอนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาได้อาการปิ๊งมันก็มาเลย(อย่าเพิ่งนึกว่าไร้ท์เต้อร์หื่นนะ เอ๊...หรือหื่นหว่า)
สนุกมั้ยอ่ะ ช่วยกันเม้นท์ด้วยนะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น