คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF; คลุมถุงชน (3) 100%
SF: คลุมถุงชน(3)
Cast: อีทงเฮ คิมคิบอม
วันนี้ถือเป็นวันซวยวันหนึ่งของคิบอมเลยก็ว่าได้ เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะขณะที่เค้ายังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง(ตอนตี4ตี5)ก็มีโทรศัพท์อันไม่พึงประสงค์ ซึ่งมันก็ไม่พึงประสงค์จริงๆเพราะว่าสายที่โทรมานั้นก็คือ นายโจคยูฮยอนเพื่อนซี้ของเขาที่เมาหนักซะจนขับรถกลับคอนโดเองไม่ได้(ได้ยินมันพึมพำประมาณว่าโดนสาวหักอกคิดอะไรไม่ออกเสียใจหนัก กินเหล้ามันซะเลย --") เดือดร้อนให้เค้าต้องแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาขับรถมารับไอเพื่อนบังเกิดเกล้าส่งคอนโด พอจัดการจับมันยัดลงที่นอนได้(โดยไม่ฆ่ามันตายซะก่อน) ฟ้าก็สว่างแล้ว แต่ยังความซวยยังไม่หมดแค่นี้เพระพอเค้ากำลังขับรถจะกลับบ้านถนนเส้นที่เค้าใช้ขับมาก็ดันปิด แล้วพออ้อมมาใช้อีกเส้นรถก็ดันติด ดังนั้นแทนที่ตอนนี้เค้าจะได้นอนหลับสบายอยู่บนเตียงก็กลายต้องมานั่งตาค้างอยู่หลังพวงมาลัยซะนี่ เห็นมั้ยล่ะว่าซวยแค่ไหน ชายหนุ่มนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยมือเคาะพวงมาลัยเป็นจังหวะพลางสอดส่ายสายตาไปตามร้านรวงข้างทาง ก่อนที่ใบหน้าหล่อคมจะเผยรอยยิ้มแรกของวัน เมื่อมองเห็นอะไรบางอย่างเข้า บางอย่างที่หน้าตาคุ้นๆ บางอย่างที่กำลังจัดร้านด้วยท่าทางน่ารักจับตาเขา ชายหนุ่มกดไฟกระพริบนำรถเข้าจอดข้างทางในทันที และไม่เกินห้านาทีต่อมา คิบอมก็ได้ลงมาเดินอยู่บนถนน ก่อนที่เท้าทั้งสองข้างจะพาผู้เป็นนายมาหยุดอยู่หน้าร้านที่หมายตา ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเรียกความมั่นใจ ก่อนจะเปิดประตูร้านก้าวเข้าไป
"สวัสดีครับLove Bakeryยินดีต้อนรับครับ" เสียงหวานใสของอีทงเฮเอ่ยทักทายลูกค้ารายแรกที่ก้าวเข้ามา เมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊ง ใบหน้าหวานยิ้มกว้างก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปในทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าผู้มาเยือนเป็นใคร - - ซวยละตรู วันนี้ตรูเป็นผู้ชายซะด้วย
"สวัสดีครับดงเฮ เอ๊ะไม่ใช่สิ ต้องเรียกทงเฮถึงจะถูกนี่เนอะ" เสียงทุ้มเอ่ยทักทายพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี "วันนี้คุณไม่แต่งเป็นผู้หญิงล่ะครับ"
"หนะ..นายรู้"ใบหน้าหวานซีดขาว- - ตรูว่าแล้วว่าสายตาหมอนี่มันดูรู้ทัน ให้ตาย!ฉลาดชิบ
"รู้สิครับ"ตอบพลางนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเค้าท์เต้อร์ที่อยู่ตรงหน้ากับใบหน้าหวาน ก่อนจะอธิบายต่อด้วยท่าทางสบายๆในขณะอีกคน..ดูก็รู้..ร้อนเป็นไฟ "ก็ในเมื่อดงเฮกับผมเป็นเพื่อนกันตอนที่อยู่อเมริกา แล้วตอนที่ผมกลับมาดงเฮก็ยังไม่กลับ และไม่มีทีท่าว่าจะกลับในเร็ววันนี้แน่ แล้วผมก็รู้ว่าดงเฮมีน้องชายฝาแฝดผมก็เลยรู้ว่าคนที่มาเมื่อวานคือคุณ"
"แล้ว...."
"ถ้าคุณจะถามว่าคุณแม่ผมรู้มั้ย ท่านยังไม่รู้ครับ" ชายหนุ่มตอบพลางยิ้มออกมา ซึ่งทงเฮสาบานได้เลยว่าเค้าเห็นแววเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้ "เพราะ 'ตอนนี้' ผมยังไม่ได้บอก"
"หมายความว่าไงตอนนี้" ร่างเล็กถามพลางขมวดคิ้ว หมอนี่ต้องมีอะไรแน่ๆ และมันไม่น่าไว้ใจด้วย "หมายความว่านายอาจจะบอกเข้าสักวันรึไง"
"ก็อาจจะนะครับ" ชายหนุ่มตอบพลางมองคนตัวเล็กหน้าหวาน ที่กำลังเสียเปรียบอยู่ทุกประตูแล้วก็ได้แต่แอบไชโยอยู่ในใจ- - ทงเฮเอ๋ย นายไม่รอดชั้นแน่ๆ
"นายจะเอายังไงก็ว่ามา" หลังจากพายามหาทางออก(ที่มันไม่มี) ทงเฮก็จำต้องเอ่ยยอมแพ้ออกมากลายๆ - - ฮึ่มมมม ถ้าไม่ติดที่พ่อชั้นนะ นายตายแน่คิบอม
"ก็ไม่อะไรมากหรอกครับ"เสียงทุ้มว่าพลางยิ้มกว้าง "แต่ผมว่าก่อนอื่น มานั่งคุยกับผมก่อนจะดีมั้ยครับ อ้อ ผมขอกาแฟแก้วนึงด้วยนะฮะ แล้วถ้าจะกรุณาก็ขออะไรรองท้องผมด้วย ขอบคุณครับ"
และแล้วก็ถึงเวลาเข้ารับทัณฑ์ทรมานของทงเฮจนได้เมื่อร่างเล็กเดินทางกลับถึงบ้านก็โดนบรรดาช่างเสริมทั้งหลายเข้ามามะรุมมะตุ้ม จิกทึ้ง ลากตัวไปแปลงโฉม ร่างเล็กได้แต่ฮึดฮัดสะดีดสะดิ้ง(?)พอเป็นพิธีก็ยอมอยู่เฉยๆให้บรรดาช่างเสริมทั้งหลายจัดการอะไรกับร่างกายตัวเองได้ตามใจชอบ เนื่องจากรู้ว่าอาละวาดไปก็ไม่เป็นผล คนเป็นสิบกับคนตัวเล็กๆคนเดียวไม่ต้องทำอะไรก็รู้ว่าใครเสียเปรียบ ร่างเล็กได้แต่นั่งนิ่งพลางนึกไปถึงบทสนทนาระหว่างตัวเองกับหนุ่มแก้มป่องเมื่อช่วงเช้าแล้วก็ได้แต่ถอนใจ - -ไม่น่าหาเรื่องซวยเลยเรา - -“
“คุณหนูทงเฮคะ”เสียงเรียกที่ดังข้างหูทำเอาร่างเล็กสะดุ้งตื่น หลังจากคิดนู่นนี่จนเหนื่อยอ่อนแล้วเผลอหลับไป ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ใบหน้าหวานฉายแววมึนงงระคนสงสัยจนคนเรียกต้องบอก “เสร็จแล้วนะคะ”
“เอ่อ..ฮะ”ตอบรับแล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหน้าตัวเองในกระจกเต็มๆตา ให้ตาย..คนตรงหน้านี่คือเค้าจริงๆใช่มั้ย ใบหน้าหวานสวยถูกแต่งแต้มให้ดูสวยหวานแอบเซ็กซี่เล็กๆ ผมสีน้ำตาลที่ไว้เคลียไหล่ถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าเผยลำคอระหง ส่วนการแต่งตัวร่างเล็กถูกจับใส่ชุดเกาะอกสีดำที่ถูกยัดด้วยซิลิโคนเรียบร้อย ชุดเกาะอกสีดำยิ่งขับผิวขาวของร่างเล็กให้ผุดผ่องยิ่งขึ้น แอบเซ็กซี่ด้วยชุดที่สั้นเลยเข่าขึ้นมาเป็นคืบ แถมยังถูกจับใส่ส้นสูงอีก- -ไม่หลงให้มันรู้ไป
“ทงเฮเสร็จยังลูก” เสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อดังขึ้นที่หน้าห้องทำเอาทงเฮสะดุ้ง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ เมื่อซูมานเห็นคนเป็นลูกเต็มๆตาก็ออกอาการตะลึง “สวยจริงๆเลยลูกพ่อ ไม่เสียแรงที่ไปจ้างคนมาแปลงโฉม”
“ทรมานมากกว่า”บ่นเสียงไม่เบานักก่อนจะก้าวฉับๆไปหยิบกระเป๋า บรรดาช่างเสริมทั้งหลายหลบกันระนาว “จะไปยังล่ะพ่อ นัดเค้าไว้นี่”
“เออๆ ไม่มีสำนึกบุญคุณคนเล้ยไอ้ลูกคนนี้ คนอุตส่าห์ชม”ผู้เป็นพ่อว่าเข้าให้ก่อนจะเดินนำไป ทิ้งให้ร่างบางทำหน้าหงิก บ่นขมุบขมิบ
“ซวยจริงๆเลย ไอ้พี่บ้ารีบๆกลับมาเลยนะ ฮือ”
ห้องอาหารของโรงแรมชั้นหนึ่งของกรุงโซลคือสถานที่นัดหมายในครั้งนี้ ทันทีที่เดินทางมาถึงคนเป็นพ่อก็แทบจะลากลูกชายที่เกิดอาการอะไรก้ไม่รู้ทำท่าทำทางหมดเรี่ยวแรงให้รีบเดิน ก่อนจะรีบผลักเข้าไปในห้องพิเศษ ที่ติดริมหน้าต่างเห็นวิวโดยทั่วของกรุงโซลยามค่ำคืน
“ฝากน้องด้วยนะคิบอมเดี๋ยวสัก 5 ทุ่มอาจะมารับ” ซูมานฝากฝังก่อนจะรีบปิดประตูให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง
“พ่อ..ไหงทำงี้อ่ะ”เจ้าตัวเล็กหน้าหวานส่งเสียงโวยวาย ทำท่าจะก้าวตามจนคิบอมต้องคว้าเอวบางเอาไว้ “ปล่อย..ชั้นจะไปหาพ่อชั้น”
“เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ ยังไงๆวันนี้นายก็ต้องอยู่กินข้าวเย็นกับชั้นจนกว่าพ่อนายจะมารับ” เสียงทุ้มเอ่ยไม่สนใจท่าทางฮึดฮัดขัดใจของคนตัวเล็กก่อนจะลากไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม “หรือว่าอยากให้ชั้นบอกแม่”
“ฮึ่ยยยย”ทงเฮขบเขี้ยวเคี้ยวฟันก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น ท่าทางน่ารักๆนั้นทำเอาคิบอมต้องแอบยิ้ม แต่ก็ไม่วายให้คนตาดีเห็น เสียงใสๆตวาดแว้ดออกมา “ยิ้มอะไร”
“เปล่า..”พูดแล้วก็หัวเราะหึหึ “แต่ไม่ยักรู้ว่านายมีนมด้วย”
“ย้ากกกกกกกก ไอบ้า ไอทะลึ่ง หุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ความคิดเห็น