คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF : คลุมถุงชน(1)
SF : คลุมถุงชน(1)
Cast : อีทงเฮ+คิมคิบอม
"อะไรนะฮะพ่อ...แต่งงาน" เสียงตะโกนดังลั่นห้องหนังสือขนาดใหญ่ เจ้าของเสียงคือชายหนุ่มร่างเล็กที่มีใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง ดวงตากลมโตสีชาเปล่งประกาย จมูกรั้น รับกับริมฝีปากได้รูป ยิ่งผมสีน้ำตาลที่เคลี่ยไหล่อยุ่ขณะนี้ก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มยิ่งดูเหมือนผู้หญิงเข้าไปอีก
"ใช่!แต่งงาน แกได้ยินไม่ผิดหรอกทงเฮ เพราะตอนนี้นายคิมคิบอมเค้ากลับมาจากอเมริกาแล้ว ดังนั้นเราก็ต้องทำตามสัญญา" ชายวัยกลางคนที่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ตอบผู้เป็นลูกชายอย่างชัดถ้อยชัดคำ แววตาของชายผู้นั้นมีแววบางอย่างที่คล้ายกับผู้นั่นคือความรั้นพอกัน
"สัญญาบ้าบออะไรอ่ะพ่อ ผมเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายอ่ะ"เจ้าตัวเล้กหน้าหวานเริ่มออกอาการอาละวาดฟาดครีบฟาดหาง "พ่อจะให้ผมไปแต่งงานกับผู้ชายได้ยังไง"
"ทำไมจะไม่ได้"ผู้เป็นพ่อตอบกลับนิ่มๆ "สมัยนี้สังคมเค้าเปิดกว้างกับเรื่องนี้จะตายไป หรือแกอยากจะให้พ่อผิดสัญญา"
"แล้วทำไมพ่อไม่เรียกพี่ดงเฮกลับมาล่ะ ผมรู้นะว่าจริงแล้วคนที่ต้องแต่งน่ะคือพี่ดงเฮ แล้วนี่พ่อเรียกกลับมาแล้วแต่พี่เค้าไม่กลับใช่มั้ยล่ะ"
"เออ..ใช่"อีซูมานตอบพลางตวัดตามองลูกชายอย่างเคืองๆ ไอนี่รู้ทันไปหมดลูกใครวะ "ในเมื่อแกรู้แล้วแกก็ต้องช่วยพ่อสิ แกคงไม่อยากให้พ่อต้องผิดสัญญา เสียหน้า แถมธุร..."
"ไอธุรกิจร้อยล้านพันล้านของพ่อที่ลงหุ้นกับตระกุลคิมเค้าใช่มั้ย"ทงเฮว่าพลางนั่งลงบนเก้าอี้มือทั้งสองข้างกุมขมับ "พ่อนะพ่อนี่ผมไม่เข้าใจจริงๆนะว่าทำไมจะต้องหาทางดองกันให้ได้เนี่ย"
"เพราะพ่อกับแม่เค้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แล้วเราก็สัญญากันไว้ว่าพอเรามีลูกจะให้ลูกเราแต่งงานกัน" คนเป็นพ่อบอกเหตุผลก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนให้ลูกชาย
"ยังกะละคร" ทงเฮเบ้ปาก ก่อนจะพูดออกมา "สิ่งที่พ่อต้องทำก้คือทำยังไงก็ได้ให้พี่ดงเฮกลับมา ระหว่างนี้ผมจะยอมแต่งตัวเป้นผู้หญิงเล่นละครตบตาไปให้ก่อนก็ได้ แล้วพอพี่ดงเฮกลับมาก็ค่อยว่ากันอีกที"
"ฉลาดจริงๆเลยลูกพ่อ แหมเหมือนพ่อมันเปี๊ยบ"คุณอีซูมานหน้าบานก่อนจะหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อเจอลูกชายตอกกลับ
"ถ้าพ่อฉลาดน่ะนะ พ่อคงคิดได้เองไปนานแล้วล่ะ ไอที่ผมฉลาดน่ะผมฉลาดเหมือนแม่ต่างหาก" ทงเฮว่าพลางหลิ่วตา "ไปก่อนนะพ่อจะรีบไปนอนเพราะพรุ่งนี้ผมต้องตื่นมาแปลงโฉมแต่เช้า"
"เออไปเลยไป"ผู้เป็นพ่อมองค้อนก่อนจะบ่นเสียงอุบอิบ "ไอลูกคนนี้เถียงคำไม่ตกฟาก เฮ้อหวังว่ามันจะไม่ทำอะไรให้ขายหน้านะวันพรุ่งนี้น่ะ"
"นี่มินจองเธอไปดูหน่อยสิว่าเจ้าทงเฮมันตื่นรึยัง บอกมันด้วยว่านี่มันจะสายแล้ว เดี๋ยวจะไปไม่ทัน" อีซูมานว่าพลางมองนาฬิกา ท่าทางว่าเจ้าลูกชายจะตุกติกซะแล้ว
"ไม่ต้องแล้วล่ะฮะ"เสียงหวานที่ดังมาจากบันไดทำเอาคนทั้งคุ่สะดุ้งก่อนจะพากันอ้าปากค้างเมื่อมองเห้นเจ้าของเสียงเต็มๆตา "ตะลึงเลยหรอฮะพ่อ ป้ามินจอง"
"คุณทงเฮ..."ป้ามินจองครางออกมาเบาๆตามองจ้องร่างบางที่อยู่ในชุดแซ็กสีฟ้าอ่อน ใบหน้าระบายด้วยเครื่องสำอางเพียงบางเบาไม่กระพริบ "สวยจริงๆเลยค่ะ"
"แค่เล่นละครนะครับป้า" ทงเอว่าชักสีหน้าขึ้นหน่อยเมื่อได้ยินคำว่า 'สวย' ก้แหมเค้ามันผู้ชายจะให้ดีใจได้ไงเวลาใครบอกว่าสวยน่ะ ถึงแม้ว่ามันจะจริงก็เหอะที่เค้าหน้าออกสวยมากกว่าหล่อ -*- "เอ้าพ่อไปได้ยัง...พ่อ"
"อ้อ"คุณอีซูมานสะดุ้งหลังจากเหม่ออยู่นาน ก็แหมพอทงเฮแต่งตัวแบบนี้เค้าก็คิดถึงภรรยาที่จากไปน่ะสิ "เออไปๆ" พุดจบก็เดินนำลูกสาว(กำมะลอ)ไปยังรถที่จอดอยู่หน้าบ้านทันที
ในขณะที่ฝั่งบ้านตระกูลคิมวันนี้ก็ดูวุ่นวายโกลาหลไม่ต่างกัน จากการจัดบ้านเพื่อต้อนรับ (ว่าที่) ลูกสะใภ้?ของบ้านที่กำลังเดินทางมา ความวุ่นวายเหล่านี้ส่งผลให้คนรักสงบอย่างคุณชายคิมคิบอมต้องปลีกวิเวกมาอยู่ในห้องนอนส่วนตัว เพียงเพื่อที่จะต่อสายตรงคุยกับใครอีกคนที่อยู่ไกลกันคนละซีกโลกได้อย่างสะดวก
“คิบอม”เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนที่ดังขึ้นหน้าประตูห้องทำเอาร่างสูงที่กำลังนั่งง่วนอยู่กับการโต้ตอบพูดคุยกันทางอินเตอร์เน็ตต้องหันมามอง “ทำอะไรอยู่ลูก”
“แม่...เข้ามาเงียบๆตกใจหมดเลยครับ”ชายหนุ่มหันไปตอบแม่พลางผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก เมื่อปิดการสนทนาได้ทันก่อนที่แม่จะเดินเข้ามาถึงตัว “พอดีผมคุยกับเพื่อนที่อยู่อเมริกาน่ะครับ แม่มีอะไรรึเปล่า”
“แม่ก็แค่จะมาบอกว่าให้เตรียมตัวได้แล้วล่ะจ้ะ” คุณนายคิมจีฮยอนว่าพลางยิ้มให้ลูกชายอย่างใจดี “ทางนู้นเค้าใกล้มาแล้วนะ ไปล้างหน้าล้างตาซะไป”
“ครับ เดี๋ยวผมจะตามลงไปครับแม่ ไม่เกินห้านาที” ชายหนุ่มว่าตะโกนไล่หลังผู้เป็นแม่ ก่อนจะหันกลับมาที่จอคอมพิวเตอร์ เพื่อพิมพ์ข้อความบางอย่างส่งกลับไปหาใครอีกคนที่ยังสนทนากันค้างไว้อยู่
‘ขอชั้นลงไปหาพ่อเธอกับน้องเธอก่อนนะดงเฮ ชั้นสังหรณ์นะว่าท่าทางว่าจะมีอะไรสนุกๆให้ดูแล้วล่ะ แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะ’
ความคิดเห็น