ฟิค vocaloid (เเบบว่า หัดเเต่งอยู่-*-)

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 7 ยอม

ตอนที่ 7  ยอม

เพราะเนื้อเรื่องที่บ่งบอก มันทำให้ผมถึงกับเรทติ้งตกเลยทีเดียว -   -   ใช่แล้วครับท่านผู้อ่าน ผมคือ มาสเตอร์..

เย้ยย ! อย่าเพิ่งหนีกันไปนะครับ  อย่างที่ไคโตะบอก มันไม่ใช่ความผิดของผมเลย แต่เป็นของไรท์เตอร์จิตตกต่างหาก   (ไอ้มาสเตอร์ แกด่าแม่เรอะ ตาย!!)     อ่าใช่ครับ มันก็ความผิดของผมส่วนหนึ่ง  - -!!  เอาล่ะ มาต่อกันดีกว่า

....    จริงๆแล้ว ผมไม่ได้ไปไหนเลย   หลังจากที่ออกมาจากห้อง  ผมก็อยู่ตรงหน้าประตูนี่แหละ  ใช่เลยตามที่คิด ผม..ได้ยินทุกคำที่ไคโตะพูดออกมา อย่างชัดเจน   

                      ‘ อึก...ก็ผม...อึก.ฮึก...ผม.... รักคุณไปแล้ว .ทั้งหัวใจนี่นา  ฮืออออ’

ไม่เคยจะปฏิเสธว่าผมเองก็..รักไคโตะ     ตั้งแต่ได้ยินคำนั้น  ผมเองก็เจ็บเช่นกัน  เจ็บที่เป็นคนทำลายจิตใจของคนที่รัก ลงด้วยมือของตัวเอง    

..... และตอนนี้  ผมก็ยังคงอยู่ที่หน้าผระตูห้องไคโตะนั่นแหละ

เท้ามันไม่ยอมขยับไปไหน   ภายในห้องนั้น ผมได้ยินเสียงร้องไห้  ผมได้ยินเสียงคร่ำครวญ ..แต่ผมยังไม่ได้ยินคำด่าเลยสักคำ    จริงๆ ผมก็อยากจะเข้าไปกอด และปลอบโยนนะ    แต่ก็ต้องหักใจ

  ไม่นานนัก ผมก็พยายามบังคับขาตัวเองให้เดินลงไปยังข้างล่าง  แล้วชงกาแฟมานั่งกิน  พลางคิดแผนการไปเรื่อยๆ  จนในที่สุด ผมก็ตัดสินใจควักโทรศัพท์ขึ้นมา และกดเบอร์ติดต่อไปยังที่หมายลงไปอย่างช้าๆ

...ตู๊ดดด ....ตู๊ดดดด...

ระหว่างรอ หัวใจผมเต้นระส่ำระส่ายเลยที่เดียว   ก็คนที่ผมจะโทรไปหาน่ะ...

“สวัสดี..มาสเตอร์ number  21 .. ไม่สิ ต้องเรียก  อาโคลอมบา ใช่มั๊ย”  ปลายสายพูดขึ้นด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ ทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเลยทีเดียว

“…ฉันเรื่องอย่างให้นายช่วยหน่อย มาสเตอร์ number 1” ผมค่อยๆพูดตอบสายตรงข้าม ด้วยอาการที่อยากจะวางเต็มแก่

“ใจร้ายจริงๆ นายไม่คิดจะเรียกชื่อฉันหน่อยเหรอ..อาโค”   ผมกัดฟันแน่น อดีตที่เลวร้ายค่อยๆผุดขึ้นมาอีกครั้ง

“แก..” 

“จุ๊ๆ.. อาโคที่รัก  นายจะขอความช่วยเหลือจากฉันนะ” เสียงเจ้าเล่ห์พูดขัดขึ้น

“ได้..แค่เรียกชื่อก็พอใช่มั๊ย..อิลเซอเพนเต..” ยิ่งพูดถึงชื่อมัน อดีตที่เลวร้ายก็ผุดขึ้นมา

“ใช่แล้ว... มีอะไรให้ฉันช่วยล่ะ อาโคจัง”

“อย่าเรียกฉันอย่างนั้นได้ไหม!!”  ผมตวาดใส่โทรศัพท์ดังลั่น  ยังดีที่ไคโตะร้องไห้จนหลับไปแล้ว..ไม่อย่างนั้น เจ้านั่นคงจะฝืนตัวเองลงมาดูผมแน่ๆ

“ ดุอีกแล้วนะ  ไม่เห็นเหมือนสมัยก่อนเลย..” เสียงอมยิ้มมันทำให้ผมถึงกับเดือดพล่าน แต่เพื่อไคโตะแล้ว ต้องทนสินะ

“โอเคๆ อิลเซอ เอาเป็นว่าขอโทด!! แต่นายช่วยฟังฉันหน่อยจะได้ไหม” ผมพยายามกัดฟันพูด ด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวลกว่าเดิม

“ตามที่นายต้องการเลย  แต่ฉันยังไม่ว่างตอนนี้ซะด้วยสิ...”  นั่นไง  ว่าแล้ว ผมกำหมัดแน่น แล้วมันก็คงจะจบเหมือนในอดีตด้วย  แต่มันมีทางเลือกเหรอ..

“นายต้องการให้ฉันไปพบที่ไหนอีกล่ะ  ..อิลเซอ” ใช่มันไม่มีทางเลือก ในเมื่อผมเป็นฝ่ายร้องขอนี่นา

“ฉลาดนี่ อาโค  ฉันต้องการให้นาย มาพบฉันที่บ้านฉันเลย ตอน4โมงเย็น หึๆ แล้วฉันจะตั้งตารอนาย อาโค..”

ตื๊ด.. ตู๊ดดด ..ตู๊ดด

อา..อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว  และคงจะไปนั่งเล่นต่อแลว้สินะ  แต่ผมนี่สิ  มือยังคงกำโทรศัพท์แน่น และขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย     แต่ช่างเถอะ.. คราวนี้ฉันจะทำเพื่อนายบ้าง ไคโตะ...




...................................................................................................................................................................................................................
ตัดอาโชะ!!  55+ หลังจากที่เรทติ้งมาสเตอร์ร่างกระหน่ำ

เราก็ต้องเเก้ไขกันบ้าง    เเต่เผอิญว่า ไม่มีรูปมาสเตอร์เเล้วอ่า เเง้ๆ เพราะงั้นจะเเปะรูปอื่นๆเเทน
 น่าตาของ อิลเซอ (มาสเตอร์หมายเลข1) ประมาณนี้ - - ขอควรระวัง น่าขอเหล่ามาสเตอร์จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ 55+

ส่วนมาสเตอร์เตอร์ของเรา ก็เปลี่ยนเเปลงหนังน่าเเล้วทรงผมไปเรื่อยๆเช่นกัน

55+ เครดิตใครก็จำไม่ได้เเล้ว  เเต่ยังไงก็ขออภัยด้วยใจจริงนะคะT^T