คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4 ความสุข?? หรือ เจ็บปวด??
ตอนที่4 ความสุข?? หรือ เจ็บปวด??
ความเดิมตอนที่แล้ว.. มาสเตอร์ไม่ใช่คนแบบนี้ หรือผมทำอะไรผิด ใช่แล้ว ไรเตอร์แหงๆ ผมรีบควักกระดาษสูตรผสมยาออกมาดูอย่างรวดเร็ว นั่นไง!! รอยลิควิก!!( ไรเตอร์: จ่ะแว้กก รู้ตัวซะแล้ว =[]= ฮี่ๆ แต่มันก็สำเร็จแล้ว 55+) อ๊ากกก ไรเตอร์ คุณจะทำอะไรผมอีกกกกกกก...
………
….
..
..
โครมมม!!
อีกแล้ว....โดนทับอีกแล้วว มันจะอารายกายเนี่ยยยยย!!!! ไรเตอร์T^T
“..ไค..โตะ”
มาสเตอร์พูดเสียงงัวเงีย ดวงตาเย็นชาก็ดูลอยชาย อย่างแปลกๆ แต่ไม่มีอะไรแปลกเท่าความรู้สึกนี้อีกแล้ว
ทำไมอยู่ๆมันถึง..ร้อน แบบนี้ ร้อน....มาก..ร้อน …
“มาสเตอร์..คุณช่วย..ออกไปจากตัวผมได้ไหมครับ”
ไคโตะค่อยๆดันร่างมาสเตอร์ออกไปให้พ้นๆจากตัวเขา แต่ทำยังไง มันก็ไม่มีแรง ที่จะฟลักออกไปสักที
นี่ผมจะร้อนตายเหรอครับเนี่ยย... ร้อนตาย..ในบ้านตัวเอง...= = ยังไงผมก็ไม่เอาด้วยหรอกครับ ผมไม่ยอมรับเด็ดขาด ...แต่ว่า ความร้อนนี้ มันคืออะไรกันนะ..พอยิ่งดันมาสเตอร์ให้ออกห่างเท่าไร มันก็ยิ่งร้อนเท่านั้น
แต่ก็เอาเถอะ ดันยังไงก็..ไม่ไปอยู่ดีนั่นแหละ สู้อยู่เฉยๆดีกว่า
“ไคโตะ...นาย อืมม..”
มือหยาบๆของมาสเตอร์ค่อยๆไล้ไปตามเสื้อของผมแล้ว... แต่ผมคงต้องปล่อยไป ..มันร้อนมาก จนไม่มีแรงเลย
“อือ...”
การตอบสนองนี้ มันคืออะไรกันนะ มือมาสเตอร์ค่อยๆเลือนไปเรื่อยๆความเย็นก็เข้ามาแทนที่เรื่อยๆ
“มาสเตอร์...”
มือของผมเริ่มห้อยเปะปะ เสื้อของผมค่อยๆถูกถกขึ้น มือหยาบของมาสเตอร์เอง ก็ลูบไล้ไปตามตัว
“ฮะ..แฮ่ก..แฮ่ก” เสียงหอบเบาๆค่อยๆออกมาจากปากของผม ทั้งที่ไม่เหนื่อยแท้ๆ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย..
“ไคโตะ...ฉันน่ะ....ฉัน...”
มือที่ลูบไล้ กับคำพูดที่ใกรเกรี่ยอยู่ที่หู ลมหายใจอุ่นๆนั้น....
“อือออ ..อืม..มาสเตอร์ครับ...”
อยากที่จะ...กอด...อยากกที่จะ....สัมผัส
“ไคโตะ..ฉันจะ..จะไปหานายแล้วนะ”
พอพูดจบแล้ว ... ความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาทั้งร่างกาย..ทั้งจุกและเจ็บทรมาน
“อึ๊อ...เจ็บ ผม..ผมเจ็บครับ มาสเตอร์ อ๊ะ..อื๊อ!!”
“อย่า..ไคโตะ...อย่าเกร็ง.อย่า..ขัดขวาง..ผมเลยนะ”
มาสเตอร์กัดฟันกล่าว พลางก้มหน้าลงสบตากับตาสีฟ้า ที่สั่นระริกๆ
ผม?? มาสเตอร์ แทนตัวเองว่าผม งั้นเหรอ...รู้สึกดีเป็นบ้าเลย
“อึก!! ค.ครับ..มาสเตอร์”
ถึงยังไงก็เถอะ ... เจ็บ.ยังคงเจ็บอยู่ดี. แต่ทำไมถึง มีความสุขจังนะเรา.. ไม่เข้าใจเลย
“ไค..โตะ..”
มาสเตอร์ค่อยๆก้มลง จูบและซับน้ำตาจากใบน่าสวยเบาๆ แต่ทว่า สติของไคโตะ ก็ค่อยๆเลือนรางลงอย่างช่วยไม่ได้
“อา...อืมม”
เสียงครางเบาๆจากริมฝีปากบาง ถือเป็นการกระตุ้นอีกฝ่ายได้อย่างดี
“ไคโตะ..ฉัน..ต้องการนายนะ.”
ต้องการผม??...ดีจังเลยนะครับมาสเตอร์ บางที ผมเอง ก็คงต้องการคุณเช่นกัน…ต้องการคุณ..มาตลอด ใช่มั๊ย..
แต่เพียงเท่านี้ ร่างกายที่เหนื่อยล้ามาก็ปิดการทำงานลง พาสติของไคโตะ จมลงสู่ความมืดอย่างรวดเร็ว..
..................................................................................................................................................................................................................ตัด3ที ฉับๆๆ ขาดสะบั้น><
ทั้งที่สัญญาไว้เเล้ว เเต่ยังไง มันก็ไม่เรทล่ะนะ =,.= เอ๊ะ!! หรืออยากให้เรทกันน่อ -*-
เเต่ยังไง ช่วงนี้โซ ต้องขอกราบอภัยนักอ่านทุกท่านมากๆนะคะ ที่อัพช้าลง
เพราะว่า ใกล้เปิดเทอมเเล้วน๊ออ 555+
ขอบคุณทุกๆกำลังใจเเละกำลังเม้นที่ล้นหลาม(ตรงไหน = =) เข้ามากันมากๆนะคะ^^
ลาล่ะน่อ บะบายจ้า เฟี้ยวววววววววววววววววววว~!!
ความคิดเห็น