GLAUBE ความหวัง...ศรัทธา

สวัสดีค่ะ นี่ไรท์เอง อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจากอารม์ชั่ววูบโดยแท้ทรู(555) เพราะงั้นถ้ามีไอเดียเราก็จะทยอยอัพเรื่อยๆนะคะ

ปล. เราจะมีอิงจากตำนานเดิมบ้างนะคะ แต่อยากจะย้ำว่า แค่อิงนะคะ  บางครั้งอาจไม่มีที่มาจากแหล่งข้อมูลใดเลย มาจากสมองน้อยๆนี้แบบเน้นๆบ้าง ก็ได้โปรดให้อภัยไรท์ด้วยนะคะ

คำโปรยเบาๆ

'จะยังศรัทธาในตัวพระเจ้าอยู่ไหม ถ้าหากพวกเขาไม่เคยยื่นมือมาช่วยนายเลย' ชายคนนั้นเอ่ยถามอย่างสงสัย สีหน้าเจ็บแค้นแสดงออกมาอย่างไม่ปกปิด ผมยื่นมือไปกุมอย่างกล้าๆกลัว

'นาย. . .อาจไม่รู้นะ ที่ฉัน. . .ศรัทธาในพระเจ้าได้ ก็เพราะ..พวกเขาส่งให้นายมารู้จักกับฉัน ขอบคุณนะ'

ตัวละครในเรื่องนี้จะค่อยๆอัพเดทนะคะ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเหล่าลูกๆที่งอกดองเอาไว้ในคลังของเราเองค่ะ เพราะงั้นถ้าเห็นนิยายเราแล้วชื่อตัวละครซ้ำๆกันก็คือ รียูสนะคะค่อกแค่ก---

ตัวละคร

1. อันเดรีย เมซ 

.

.

.

   ยังไม่ได้บอกเลยนี่ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร อะแฮ่ม! โอเค งั้นไปดูเนื้อเรื่องย่อคราวๆกัน

   " แสงสว่างและความมืด ยังคงต่อสู้กันมาหลายชั่วอายุคน ตั้่งแต่วันที่พระเจ้าทรงสร้างโลกใบนี้ขึ้นมา ทั้งสองอย่างนี้ไม่อาจแยกจากกันได้ เพราะเมื่อมีแสง..ก็ต้องมีความมืด ยิ่งแสงสว่างมากเพียงใด ความมืดก็ยิ่งเข้มขึ้นไปด้วย "

จากหนังสือ การเดินทางของเหล่าสาวก บท:แสง

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   "ประกาศถึงนักเรียนระดับทูตสวรรค์ฝึกหัดขั้นหนึ่งทั้งหลาย อย่างที่ได้บอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่าการที่พวกเธอจะได้เลื่อนขั้นเป็นทูตสวรรค์ฝึกหัดขั้นที่สองถึงขั้นที่ห้าตลอดจนถึงการสอบเลื่อนเป็นทูตสวรรค์อย่างเต็มตัว พวกเธอจะต้องลงไปทำภารกิจที่โลกเบื้องล่างให้สำเร็จตามที่ได้รับมอบหมายไว้ ซึ้งความยากง่ายของพันธกิจนั้นจะขึ้นอยู่กับการสอบข้อเขียนครั้งนี้ด้วย เพราะฉนั้นแล้ว จงตั้งใจทำข้อสอบกันหล่ะ"

   

   สิ้นเสียงประกาศของอาจารย์ใหญ่ ทูตสวรรค์อูริเอล  ผู้ที่เป็นหนึ่งในคณะอัครทูตสวรรค์ คือสัญญาณเริ่มการสอบข้อเขียนที่แสนจะยากที่สุดในชีวิตของการเป็นทูตสวรรค์ฝึกหัด 

   

   เหล่านักเรียนตาดำๆจับปากกามองข้อสอบอย่างหัวหมุน บางคนดีหน่อยเขียนได้บ้างไม่ได้บ้าง บางคนนั้งมองกระดาษข้อสอบพลางสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้าในใจหลายๆล้านรอบ แต่คงใช้ไม่ได้กับเด็กหนุ่มนาม 'อันเดรีย' คนนี้แน่นอน ทำไมน่ะเหรอ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาก่อนสอบ เขาไม่เคยไปเถลไถลที่ไหนเลย ไม่เคยเที่ยวเล่นกับเพื่อนเลยซักครั้ง ถามว่าเป็นเพราะเป็นเด็กเก่งใช่ไหมล่ะ. . . . ไม่หรอก เขาแค่ไม่มีเพื่อนเล่นก็เท่านั้นเอง เพื่อนเพียงอย่างเดียวก็คือหนังสือหลายกองที่มักจะวางไว้ข้างตัว...