คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไม่ว่าเมื่อไหร่เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม?
"เอาล่ะเลน ทําข้าวเช้าเสร็จแล้ว"
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
"เลน?...."
"ไอ้แฝดนรก!"
รินตะโกนด้วยความโมโห
"อะไรอีกล่ะ รินทําไมต้องว่ากันด้วย"
"ก็เลนนั่งมองออกไปข้างนอกไม่ยอมฟังที่ฉันพูดเลยนี้นา"
จิ้งจอกสาวทําท่างอนๆ
"อืม โทดทีนะ"
รินมองฝาแฝดตัวเองด้วยท่าทางแปลกๆ
เขาแปลกไป เลนน่ะแปลกไปมาก ไม่มีทางที่เลนจะยอมขอโทษฉัน
ถึงจะเป็นผู้ชที่อ่อนไหวแต่ก็ไม่ยอมขอโทษใครง่ายๆหรอก
"อิ่มแล้ว..."
"อะไรกันวันนี้กินแค่นิดเดียวเอง"
"....................."
"ตามใจล่ะกัน เอาจานไปเก็บแล้วนะเลน"
"เลน?..............ชิ"
เอาอีกแล้ว เลนน่ะนั่งมองออกไปข้างนอกอีกแล้ว
กี่ทีแล้วนะ ที่มองออกไปด้วยสายตาเหงาๆแบบนั้น?
"เลนมานี้เร็ว ไปเดินเล่นด้วยกันนะ"
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส่ของรินทําให้เลนไม่อาจปฎิเสธได้
"เลนน่ะ เป็นฝาแฝดของฉันจริงๆรึเปล่า?"
"เอ๋................."
"จําได้ใช่ไหมที่เราไปถามท่านแม่น่ะ ว่าเราใช่ฝาแฝดกันจริงๆหรอ
ท่านแม่น่ะบอกว่าไม่ด้วยล่ะ แม่บอกว่าเรา2คนไม่ใช่แฝดกัน
แต่หน้าตาคล้ายกันเพราะมีเด็กคนนึงสร้างเราขึ้นมาให้เหมือนกันจําได้ไหม?"
"จําได้"
"เด็กคนนั้นที่แม่บอก อาจจะเป็นมิคุจังก็ได้นะ"
เลนหันกลับมามองรินที่อยู่ๆก็หยุดอยู่กับที่
"เลนน่ะ ถึงจะไม่ใช่ฝาแฝดกันกับฉัน..."
เธอเงียบไปสักพักแล้วพูดต่อว่า
"ถึงจะเป็นแบบนั้น ฉันก็เป็นห่วงเลนนะ"
"ทําไมต้องเป็นห่วงกันด้วยล่ะ"
เลนถามงงๆ
"ก็เพราะฉันคิดว่าสักวันฉันคงไม่ได้อยู่ใกล้เลนแล้วน่ะสิ"
"ริน...ทะ.."
"อ๊ะ เลนมีไอติมด้วย!"
ภาพที่ผู้คนแถวนั้นต่างมองตามๆกัน
ฝาแฝดชและญผมเหลื่อง2คนกําลังกินไอติมด้วยกัน ดูแล้ว
มันทําให้รอยยิ้มค่อยๆปรากฎบนใบหน้าของคนแถวนั้น
คื่นวันนั้น
"เลน ปิดไฟแล้วนะ?"
"อืม"
"ฝันดีนะ"
นั้นทําให้เลนตกใจ แต่ไม่ใช่คําว่าฝันดีหรอกนะ
เพราะว่าริมฝีปากที่สั่นๆของรินค่อยๆมากระทบที่แก้มของเขาต่างหาก
////ทุกอย่างในตอนนี้มื่ดไปหมด////
"เลน?หลับรึยัง?"
"ยัง มีอะไรหรอ?"
"ฉันน่ะ ดีใจที่ได้ถูกสร้างมาเป็นแฝดกับเลนนะ"
รินค่อยๆวางมือของเธอลงบนมือของเลน
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม?
คําถามนี้แต่ก่อนฉันตอบได้เต็มปากเลยว่าฉันจะอยู่ด้วยกันกับเลนตลอดไป
แต่ตอนนี้ ฉันไม่สามารถจะตอบแบบนั้นได้อีกแล้ว.....
ความคิดเห็น