ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เด็กสาวชาวไทย?
ขอโทษที่หายไปนานนะค่ะ
พอดีว่า มันไม่มีกําลังใจจะเขียนต่ออะค่ะ
ยังไงก็ขอขอบคุณคอมเม้นของทุกๆคนมากน้า
เพราะถ้าไม่มีคอมเม้นของพวกคุณเราคงจะไม่มีปัญญาเขียนต่อเเน่ๆ
ขอบคุณและขอโทษนะค่ะ
“ขอบคุณที่ใช้บริการสายการบินเรานะค่ะ”
เด็กสาวร่างบางก้าวเท้าออกมาจากเครื่องบิน
ตั้งหลายช.มที่ไม่ได้ขยับขาอันบอบบางนี้ พอก้าวเท้าก้าวแรกออกไป
เธอจึงรู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษ
“.....”
ลมร้อนของประเทศไทยพัดผ่านร่างผู้ชที่ยืนอยู่ข้างหลังอย่างช้าๆ
“ร้อนนะเนี่ย..”
ฮิบาริถอดแจ็กเก็ตที่ใส่มาบนเครื่องออก
“รีบๆหาที่พักกันก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้าหน้าร้อนมาใส่ล่ะกัน”
“................”
โคลมพยักหน้ารับเบาๆ
ความร้อนที่เกินกว่าจะทนได้นี้ ทำให้เหงื่อออกไม่ยอมหยุด
“อ่า ไม่ร้อนหรอค่ะ?”
ฮิบาริหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงที่ฟังดูน่ารัก
เพราะสิ่งที่เขาได้ยินนั้นมันไม่ใช่ภาษาที่พอจะเข้าใจได้ง่ายเลยแม้แต่น้อย
“อ่า คนญี่ปุ่นหรอค่ะ?”*พูดเป็นภาษาญี่ปุ่น*
เด็กสาวผมสีดำกล่าวขึ้นด้วยท่าทางตกใจ
“อื้ม..”
“ผู้ญคนนี้อะค่ะ ไม่ร้อนหรอค่ะ ใส่เสื้อแขนยาวแบบนี้”
เด็กสาวชาวไทยหันไปมองที่โคลม
เธอค่อยๆหยิบกรรไกรอันเล็กออกมาจากกระเป๋าแล้วลงมือตัดแขนเสื้อที่ยาวของโคลมออกโดยที่ไม่ได้ไถ่ถามแม้แต่น้อย
“ไม่ต้องห่วงนะค่ะ ฉันตั้งใจว่าจะทำงานเป็นคนออกแบบเสื้อผ้าน่ะค่ะ ออกมาน่าจะใช้ได้แน่ๆค่ะ”
เด็กสาวต่างชาติกล่าวเมื่อเห็นโคลมทำหน้ากังวลกับสิ่งที่เธอกำลังจะลงมือทำ
“ฉันชื่อ น้ำตาลนะแล้วพวกเธอล่ะ?”
“เรียกคุณฮิบาริล่ะกัน
“ส่วนยัยนั้นก็...”
“ให้เพื่อนแนะนำตัวเองจะดีกว่านะค่ะ”
“เออ พอดียัยนี้พูดไม่ได้น่ะ”
“หา”
น้ำตาลทำท่าทางตกอกตกใจจนออกนอกหน้า
“เป็นใบ้หรอค่ะ? น่าเสียดายจังออกจะน่ารักขนาดนี้”
เธอมองไปที่โคลมด้วยท่าทางเห็นอกเห็นใจ
“ไม่ใช่หรอก ยัยนั้นแค่เป็นโรคทางจิตน่ะ อาจจะหายก็ได้”
ฮิบาริทำหน้าตาไม่พอใจกับคำถามที่เขาต้องตอบ
“ก็มีเพื่อนใจร้ายแบบนี้จะดีขึ้นได้ไงล่ะค่ะ?”
เธอกล่าวสั่งสอนผู้ชตรงหน้าทั้งๆที่พวกเขายังรู้จักกันได้ไม่ถึง5นาที
เธอกล่าวสั่งสอนผู้ชตรงหน้าทั้งๆที่พวกเขายังรู้จักกันได้ไม่ถึง5นาที
“?”
“พูดจากับเพื่อน ก็เรียกชื่อกันสิค่ะ เรียกยัยนั้นๆมันฟังดูไม่ดีนะค่ะ”
“ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย”
ความรำคาญที่สะสมกันมาระเบิดออกในทีเดียว
ฮิบาริชักทอนฟาออกมาจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
(ไปเที่ยวก็เอาทอนฟามาด้วยน้า ท่านฮิของเรา หุหุ)
“อ่าอ่า เข้าใจแล้วค่ะๆ งั้นเราไปกันเถอะนะ”
เด็กสาวชาวไทยหันมาที่โคลมอีกครั้ง
“แล้วตกลงชื่ออะไรค่ะ?”
“โคลม”
เสียงดังมาจากด้านหลัง
“ชื่อ โคลมหรอค่ะ?”
เธอถามด้วยความสงสัย
เป็นชื่อที่แปลกจังน้า....
“ไม่ได้คุยกับเธอสักหน่อย..”
ฮิบาริหันมามองที่เด็กสาวผมดำด้วยท่าทางเย็นชา
“โคลม...รีบตามมาดีกว่า ยัยนั้นไม่น่าไว้ใจเลย”
“อ้ายยยย น่ารักจังนะค่ะ”
น้ำตาลอยากจะลงไปนอนตายอยู่บนพื้นเพราะทนความน่ารักนี้ไม่ไหว..
“ตกลงจะมาไหม?”
“...........”
แต่เด็กสาวผมสั่นกลับจับมือน้ำตาลเอาไว้แน่น
“เดี๋ยวจะไปหาที่พักให้ เอาไหมค่ะ?”
เด็กสาวตัวเล็กทำหน้าตาไร้เดียงสา
“ตามสบายเลย”
ชายตัวสูงจูงมือโคลมตามไปติดๆ
“เอาที่นี่ล่ะกันนะค่ะ เดี๋ยวจะจัดการให้”
“ขอเช่าห้อง1ห้องนะค่ะ เตียงคู่ค่ะ”
เด็กสาวหน้าใสกล่าวยิ้มๆ
“ขอบคุณค่ะ”
เธอค่อยๆหยิบกุญแจออกจากมือของพนักงานอย่างสุภาพเรียบร้อย....
คอมเม้นให้กันหน่อยนะค่ะT^T
คอมเม้นให้กันหน่อยนะค่ะT^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น