ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Let Go To THAILAND!!
ขอโทษที่ดองนานนะค่ะ
พอดีไม่สบายอย่างหนักมาหลายวัน เลยไม่ได้เล่นคอมเลยยยย
“คุณเคียวยะ...”
พอดีไม่สบายอย่างหนักมาหลายวัน เลยไม่ได้เล่นคอมเลยยยย
“คุณเคียวยะ...”
รองกรรมการนักเรียนวิ่งเข้ามาด้วยหน้าตาตื่นกลัว
“หาย...ไป...ไหน...มาครับ พวกเราเป็นห่วง...แทบแย่..”
ชายคนนั้นพูดไปหอบไป จนแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง
“เออ ฉันขอลาหยุดเดือนนึงล่ะกัน”
สิ่งที่เขาได้ยินทําให้อยากจะเป็นลมขึ้นมา
“ทํา....ไมล่ะครับ”
ชายตรงหน้าตั้งสติอีกครั้ง
“พอดีมีเรื่องต้องจัดการ”
ฮิบาริจูงมือเด็กสาวข้างๆแล้วเดินจากไป
“...........”
โคลมมองขึ้นไปที่ชายตรงหน้า
เขามีอะไรต้องทําน้า? เธอสงสัยจริงๆ
“เธออยากไปไหน?”
ฮิบารินั่งลงบนเก้าอี้ข้างทาง
“นั่งสิ..”
เขาเอามือตบที่ตัวเก้าอี้
“.................”
แต่เด็กสาวตรงหน้าทําท่าลังเลไม่ยอมนั่งสักที
“เหออออ...”
ทําให้ชายผมดําต้องดึงร่างของเธอเข้ามาหาเขา
“.............”
เด็กสาวร่างบางถูกดึงลงไปนั่งบนตักของชายตรงหน้า
“แล้วตกลงอยากไปไหน?”
“.............”
เด็กสาวบนตักพยายามอ้าปาก แต่ไม่มีเสียงใดหลุดออกมาเลย
“ไปเที่ยวต่างประเทศไหม?”
โคลมรีบหันไปมองที่เจ้าของเสียงอย่างตกใจ
จริงๆแล้วเธอก็อยากไปอยู่หรอก แต่ตั้งต่างประเทศเลยนะ
หมายความว่าต้องนั่งเครื่องบินสินะ คิดแล้วมันต้องแพงแน่ๆ
“ว่าไง?”
ฮิบาริถามอีกครั้ง ทําให้เด็กสาวผมสั่นนั้นเข้าใจว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น
“.............”
เธอพยักหน้าเบาๆ แต่ก็ไม่ลืมที่จะทําหน้าเกรงใจใส่ชายตรงหน้า
“ไม่ต้องกังวน ฉันมีเงินพอ...”
เขาหันมามองที่เด็กสาวบนตัก
“..........................”
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของโคลม
“ไปต่อกันเถอะ....”
ชายตัวสูงยกเด็กสาวออกจากตักของเขา
“................”
ถนนที่แต่ก่อนรู้สึกว่าจะเดินกี่ทีๆมันก็ยาวนานไร้จุดจบ
ถนนที่แต่ก่อนคิดว่าเมื่อไหร่มันจะจบน้า?
ถนนนั้นตอนนี้มันสั่นลงรึปล่าวนะ?
“...........”
เด็กสาวผมสั่นยกมือตัวเองขึ้นมาเป่า
ความหนาวของลมที่พัดมาทําให้มือเธอชาจนแทบจะขยับไม่ได้
“หนาวหรอ?”
ฮิบาริสังเกตเห็นมือที่ซีดขาวนั้น
“เอานี้ไป..”
เขายื่นถุงมือข้างซ้ายให้โคลม
“ใส่ซะสิ..”
เด็กสาวข้างๆรีบเอามือของเธอสอดเข้าไปในนั้น
อุ่นจังเลย...เธอคิดในใจ
“นี้เอามือข้างขาวมาสิ”
ฮิบาริยื่นมือข้างซ้ายของเขาให้โคลม
“..............”
ญสาวหน้าตาน่ารักลังเลพักนึงก่อนที่จะค่อยๆจับมือของชายคนนั้นเอาไว้
“อุ่นไหม?”
โคลมพนักหน้าตอบ
เธอบีบมือที่อุ่นนั้นเอาไว้แน่น
“ถึงแล้ว...”
มือใหญ่มือนั้นค่อยๆปล่อยออกจากมือของเธอ
ไม่อยากจะปล่อยเลย....
“แล้วอยากไปเที่ยวไหน?”
โคลมหลับตาแล้วชี้ไปที่ป้ายข้างหลังเธอ
“เมื่องไทย?”
เด็กสาวร่างเล็กพยักหน้าเบาๆ
“งั้นไปจองตั๋วกันสิ..”
ฮิบาริก้าวเท้าเข้าไปในสนามบิน...
การเดินทางครั้งใหม่กําลังจะเริ่มต้นขึ้น..........
ไม่รู้จะเอาประเทศอะไรเอาเมื่องไทยนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว^^
PLEASE COMMENT&RATE
ไม่รู้จะเอาประเทศอะไรเอาเมื่องไทยนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว^^
PLEASE COMMENT&RATE
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น