*1896*HibariXChrome การเดินทางตามหามุคุโร่

ลำดับตอนที่ #13 : อาการที่ไม่ดีขึ้นของโคลม

แจ้งให้ทราบนะค่ะ*
ตอนที่14เราจะอัพวันที่17ไม่ก็18
แล้วตอนที่14จะเป็นตอนสุดท้ายของปีนี้
คือเราไม่ได้เรียนอยู่ที่เมืองไทย
แล้วปิดเทอม์วันที่18พอปิดแล้วเราจะไปเที่ยวเมื่องเลย(ดีใจจัง)
แล้วจะกลับมาอีกทีวันที่5เดือน1จะอัพต่อวันไหนยังไม่รู้
ยังไงก็อยากจะให้รอกันหน่อย อย่าพึงหนีไปน้า
เราจะรีบเขียนแล้วอัพต่อให้เร็วที่สุด
เจอกันที่อีกทีวันที่17/18นะค่ะ
แล้วจะบอกลาอีกที^^


“เข้ามาเร็ว!”

เสียงประตูในโรงพยาบาลเปิดออก

“นี้คุณ..”

คนที่ยืนเรียงกับเป็นแถวหันมามองที่เด็กผู้ชตัวสูง

“รีบอยู่!”

“อะไร?”

เขาถาม

“พวกเราก็รีบเหมือนกันนะคุณ”

คนพวกนั้นหันมาตอบเป็นเสียงเดียวกัน

ปัง..

แต่ฮิบาริไม่สนใจ เขาเปิดประตูห้องตรวจดัง*ปัง*

“หมอมาดูหน่อยสิ..”

เขาว่างร่างของโคลมลงบนเตียงตรวจ

“หายใจผิดปกตินะครับ”

คุณหมอดูหน้าที่ซีดของโคลมแล้วจึงรีบลงมือตรวจทันที

“ถ้าเป็นไปได้จะขอเก็บตัวเธอเอาไว้ที่โรงบาลก่อนนะครับ”

พูดจบพยาบาล2คนก็ยกร่างของโคลมที่ไร้สติลงบนรถเข็น

“พี่สาวจะเป็นอะไรไหมครับ?”

ฮาโตริเงยหน้าขึ้นมาถามฮิบาริ

“........................”

แต่ชายตรงหน้าท่าทางจะถามคําถามนั้นเช่นกัน

“เข้าไปเยี่ยมผู้ป่วยได้นะครับ แต่ถ้ิาผู้ป่วยยังไม่ตื่นในวันนี้
ผมขอให้กลับไปก่อนนะครับ ยังไม่อยากให้นอนเฝ้า"

คุณหมอเปิดประตูห้องในโรงบาลเอาไว้แล้วเดินจากไป

“...................”

โคลมนอนอยู่บนเตียง

สายฉีดยา/ช่วยหายใจ พันกันจนดูน่ากลัว

“..............”

ฮิบาริหยิบใบตรวจของหมอขึ้นมาดู

ยัยนี้เป็นอะไรนะเนี่ย?

เขาถามตัวเอง

“เป็นไปได้ว่าอาจจะหายใจเอาสารพิษเข้าไปนะครับ”

ฮิบาริรีบหันไปมองตามเสียงนั้น

“คืิอผมลืมใบเอาไว้ ขอคืนนะครับ”

หมอจับที่กระดาษแล้วดึงออกมาจากมือของฮิบาริ

“มันน่าจะเป็นสารพิษที่ทําให้เลือดไหล่ออกมาจากทุกรูของร่างการน่ะครับ”

คุณหมอพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันที

“แล้วอย่างนี้จะทํายังไงเนี่ย?”

ฮิบาริค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียง

“รีบๆตื่นขึ้นมาเหอะ..”

เขาจับมือของผู้ญบนเตียงเอาไว้

/////////////////////////////////////////////////////////////

หลังจากนั้นไม่นานมาก

“คือเราจะให้ผู้ป่วยพักผ่อนแล้วนะค่ะ ต้องเชิญกลับบ้านแล้วค่ะ”

พยาบาลเข้ามาในห้องแล้วปิดไฟทั้งหมด

“เออ? กลับกันไปแล้วหรอค่ะเนี่ย?”

เธอมองไปรอบๆห้องแล้วไม่เห็นใคร

“......................”

ประตูค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ

“ไปแล้วมั้งครับ..”

เสียงของฮาโตริดังอยู่ในห้อง

“ใครค่ะ”
พยาบาลคนเดิมเปิดประตูเข้ามาในห้องอีกครั้ง

“ใครอยู่ในห้องค่ะ ได้ยินนะค่ะ”

เธอตะโกน

“ช่วยออกไปทีนะค่ะ ดิฉันต้องไปทํางานต่อ”

“อ้า..”

ฮาโตริวิ่งออกมาจากตู้เก็บเสื้อผ้า

“ช่วยออกไปด้วยนะค่ะ”
เธอคนนั้นจับมือฮาโตริแล้วพาเขาออกไปจากห้อง

“เหอออ เกือบไป”

ชผมดําเดินออกมาจากตู้

“ขอโทษนะฮาโตริ”
เขาพึมพํา

“ยัยสายหมอก รีบตื่นขึ้นมาสักทีเหอะ”

ฮิบารินั่งลงข้างๆร่างของโคลม

“ถ้าเธอไม่ตื่น ฉันจะทํายังไง..”

“..........”

“คุณฮิบาริ...”

เด็กผู้ญบนเตียงบีบมือของฮิบาริเอาไว้แน่น...

PLEASE COMMENT&RATE