ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    *1896*HibariXChrome การเดินทางตามหามุคุโร่

    ลำดับตอนที่ #11 : ตามหาลูกชาย?

    • อัปเดตล่าสุด 29 พ.ย. 52


    โคลมเดินไปตามถนนที่เธอไม่รู้ว่ามันจะพาเธอไปจบที่ไหน..
    “ท่านมุคุโร่”
    เธอมองขึ้นไปบนฟ้า
    ที่เราเดินทางมานี้เพราะอะไรกันนะ
    “ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ..”
    เสียงผู้ญตะโกนอยู่ข้างหลังของเธอ
    “เกิดอะไรขึ้นค่ะ”
    เด็กสาวผมม่วงรีบหันหลังไปถาม
    “ละ..ลูกฉัน ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนค่ะ..”
    สาวคนนั้นกล่าว
    “ใจเย็นๆก่อนนะค่ะ มานั่งตรงนี้ก่อนดีกว่าค่ะ”
    เธอทั้ง2นั่งลงบนม้านั่งข้างทาง
    “ฉันจะไปเที่ยวกับสามีประมาณ2-3วันน่ะค่ะ ก็เลย
    ต้องฝากลูกเอาไว้ที่บ้านข้างๆ แล้วพอฉันบอก
    ลูกแล้วเขาก็วิ่งหนีออกมาแล้วหายไป.."
    ญสาวคนนั้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้โคลมฟัง
    “ฉันจะช่วยหาเองนะค่ะ”
    ถ้าเป็นเราเราจะไปที่ไหนน้า? เธอนึกในใจ
    “แง้ๆ..”
    เสียงร้องไห้ลึกลับดังขึ้นมาข้างๆเธอ
    เด็กหน้าตาเหมือนคนที่เธอรู้จักจับกระโปรงของเธอเอาไว้
    “พี่ครับ..”
    โคลมค่อยๆก้มลงไปมองหน้าเด็กคนนั้น
    “ผมคิดถึงแม่...”
    เด็กผมสีดํากอดเธอเอาไว้แน่น
    หรือว่าเด็กคนนี้...จะเป็นลูกของคนมี้กี้
    เธออุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาแล้วมองหน้าเขาอีกครั้ง
    เด็กผู้ชตัวเล็กเนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลร้องไห้ไม่ยอมหยุด
    “เหมือนคุณฮิบาริจังเลย”
    /////////////////////////////////////////////////////
    ยัยสายหมอกไปไหนกันนะ
    ฮิบาริมองไปรอบๆตัว
    ทําไมยัยนั้นต้องหนีออกมาด้วยนะ?
    เขาถามตัวเอง
    “คุณค่ะ คือลูกเรา”
    เสียงนั้นทําให้ฮิบาริตกใจ
    “อ้าว ไม่ใช่ ขอโทษนะค่ะ จําคนผิด”
    ญสาวคนเดียวกันกับที่โคลมเจอหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตา
    “คุณเหมือนสามีฉันมาก ขอโทษจริงๆค่ะ”
    “แง้....”
    เธอคนนั้นรีบวิ่งตามเสียงร้องนั้นไป
    “เดี๋ยวสิ..”
    “ฮาโตริ ไม่เป็นไรนะลูก..”
    เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเด็กผู้ชที่เนื้อตัวเลอะไปด้วยเลือด
    “แม่ฮะ พี่เขา..พี่ผู้ญตาเดียวเขา”(ตาเดียว?-*-)
    ฮาโตริร้องไห้ไม่ยอมหยุด
    “ยัยนั้นอยู่ไหน?”
    ฮิบาริที่วิ่งตามมาทีหลังอุ้มเด็กชายคนนั้นขึ้นมา
    “ตรงนั้นครับ”
    เขารีบเดินนําไป
    “รอแปบนะค่ะ คือเครื่องจะออกแล้วยังไงก็ฝากลูกฉันด้วยนะ”
    ญสาวผู้เป็นแม่รีบวิ่งหายไป
    “เดี๋ยวก่อนสิ..”
    “พี่ครับมาเร็วๆครับ”
    ฮาโตริเอามือมาจับที่มือของฮิบาริ
    “ตอนนั้นผมร้องไห้อยู่แล้วผมก็ลื่นล้มลงไป ล่ะครับ แต่พี่เขา...”
    เด็กผมดําสะอึกสะอื้นไม่ยอมหยุด
    “...........”
    ฮิบาริมองลงไปที่ญสาวที่นอนไร้สติอยู่บนพื้น
    “เลือด..”
    เขามองไปที่น้ำสีแดงที่นองอยู่บนพื้น
    “นี้มันเกิดอะไรขึ้น?”
    ฮาโตริยืนมองฮิบาริที่กําลังอุ้มร่างที่ไร้สตินั้นของโคลมขึ้นมาอย่างเงียบๆ.........

    PLEASE COMMENT&RATE


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×