ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คนรักคนแรกของฮิบาริ ออกโรงแล้วเจ้าค่ะ..
ยะโฮ่ 10ตอนแล้ว
ไม่นึกเลยว่าจะอยู่รอดมาถึง10ตอน หุหุ
“.....................”
ไม่นึกเลยว่าจะอยู่รอดมาถึง10ตอน หุหุ
“.....................”
ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น
“ฮิบาริ ฮิบาริใช่ไหม?”
เด็กผู้ญผมทองยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเขา
“เธอเป็นใครกัน?”
ฮิบาริค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง
อ้าว กลับเป็นปกติอีกแล้วหรอ?
เขามองร่างตัวเองในกระจก
“ฮิบาริไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?”
เธอคนนั้นโผเข้ากอดเด็กผู้ชตรงหน้า
“เฮ้ย!อะไรของเธอเนี่ย”
“เราไง อายาโกะ จําได้ไหม?”
(ตัวละครนี้เราแต่งขึ้นมาเองน้า)
ฮิบาริทําตาโตใส่เด็กสาวคนนั้น
“เราไงรักแรกของนาย”
โครม!!!!!!!!!
เสียงดังมาจากหน้าประตูห้อง
“ใคร ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
ฮิบาริรีบลุกแล้วตรงไปทางประตู
“เออ....”
เขาก้มหน้าลงไปมองที่พื้น
“คือ ขอโทษค่ะ คือเราไม่ดีเองมันหลุดมือไป..”
โคลมมองขึ้นมาที่เขา
“เออๆ ไม่เป็นไรหรอก”
ฮิบาริเดินเข้าไปในห้องอีกครั้งปล่อยให้เด็กสาวผมม่วงนั่งอยู่บนพื้นคน
เดียว
“อายาโกะ เออ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
เขาเริ่มคุยต่อ
“ฮิบาริเนี่ยไม่เปลี่ยนไปจากแต่ก่อนเลยนะ ตอนที่ไปเจอฮิบาริก็เห็นสลบอยู่ที่พื้นแล้วเด็กผู้ญคนนั้นน่ะก็อยู่ข้างๆ...”
“หมายถึงยัยผมสีม่วงๆน่ะหรอ?”
ก็ใช่ล่ะมั้ง นอกจะยัยนั้นแล้วก็ไม่มีใครนี้นา เขาคิดในใจ
“อืม ใช่ๆ แล้วเราก็เลยเอาฮิบาริมาพักที่บ้านเรานี้แหละจ้า
ส่วนผู้ญคนนั้นเขาก็ขอมาด้วยก็เลยเป็นแบนี้แหละ"
ส่วนผู้ญคนนั้นเขาก็ขอมาด้วยก็เลยเป็นแบนี้แหละ"
เด็กสาวผมทองยิ้มให้เขา
“ว่าแต่ฮิบาริตอนนี้มีคนสําคัญหรือยัง?”
เด็กสาวหน้าตาใสสื่อแอบมองเข้าไปในห้อง
“คนสําคัญหรอ?”
ฮิบาริทําหน้างงๆ
“ก็คนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขไง อะไรแบบนั้นน่ะ..”
“แต่เราน่ะตอนนี้คนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็คือฮิบารินั้นแหละ”
(โห นี้พึงเจอกันอีกครั้งเองนะ)
(โห นี้พึงเจอกันอีกครั้งเองนะ)
คําพูดของเธอทําให้ฮิบาริเงียบไปพักใหญ่
ผู้ญคนนั้น...ไม่ได้นะเรามาแอบดูแบบนี้มันไม่ดีนะ
โคลมที่นั่งดูเหตุการอยู่หน้าประตูคิดทบทวนในใจ
“ฮิบาริยังคิดกับเราแบบเดิมไหม?”
อายาโกะจับมือของชที่หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเอาไว้
“คือ.......”
คุณฮิบาริ...เรามาแอบฟังแบบนี้มันไม่ดีจริงๆด้วยรู้สึกไม่ดีเลย
โคลมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกไม่ดีนั้นมันไม่ได้เกิดขึึ้้นมาเพราะเธอแอบ
ฟังเขาทั้ง2คน แต่.ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะค่ะว่าจริงๆแล้วมันยังไง
“ขอโทษนะค่ะ คุณฮิบาริ”
เธอพึมพําแล้วเดินไปหยิบเงินทั้งหมดที่เธอหามาได้
ถ้าคุณฮิบาริมีคนดูแลแล้วเราคงไม่ต้องอยู่แล้วสินะ
เด็กสาวผมสั่นเปิดประตูแล้วเดินออกไปในเมื่องที่เธอไม่รู้จัก
“คือ...”
กลับมาทางด้านของฮิบาริ
“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้รู้สึกกับเธอแบบนั้นแล้ว.. ฉันมีคนที่สําคัญมากๆอยู่แล้ว"
เขาปล่อยมืออายาโกะ
“ไอ้โง่ โคลมหนีไปแล้วรีบๆตามไปสิ”
เสียงดังมาจากทางหน้าต่าง
“ใครน่ะ”
ฮิบารวิ่งออกไปที่ระเบียง
“KUFUFU.”
นกสีขาวสวยบินหนีไปบนอากาศแล้วหันมามองที่เขาด้วยตาสีแดงกํ่า..
PLEASE COMMENT&RATE
รูปนี้น่ารักเหมือนกันนะค่ะถึงจะเล็กไปหน่อยก็เหอะ
PLEASE COMMENT&RATE
รูปนี้น่ารักเหมือนกันนะค่ะถึงจะเล็กไปหน่อยก็เหอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น