ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : StRoY_BeFoR_AcCiDeNt v.2
เมื่อทานข้าวเสร็จปาล์มจึงยกจานทานอาหารทั้งหมดไปล้างที่อ่างแล้วพูดกับพี่ชายละแม่ว่า
“แม่รู้รึป่าวว่าพีปอมแอบมีกิ๊ก  ถ้าพี่กิ๊ฟรู้เข้าเอาพี่ปอมตายแน่เลย” เสียงน้องชายพูดหยอกล้อพี่ชาย
จนปอมพูดขึ้นมาว่า “ชั้นก็ได้ข่าวมาเหมือนกันว่าแกมีกิ๊กชื่อน้องน้ำหวาน อย่ามามั่วเรื่องชั้นเลย ขอร้อง”
เสียงพี่ชายพูดด้วยท่าทีเบื่อหน่ายปนเซ็งๆที่น้องชายล้อเลียน
“งั้นพรุ่งนี้ไม่ซื้อไก่ทอดให้นะ”เสียงน้องชายพูดพลางเหน็บเล็กๆ
“นี่ไม่ต้องหาข้ออ้างเลย ซื้อมาด้วยเดี๋ยวออกเงินให้ทีหลัง  เข้าใจปะ”
เสียงพี่ชายพูดพลางเดินไปเปิดทีวี แล้วหันไปพูดกับแม่ว่า
“แม่ครับวันพรุ่งนี้ที่บริษัทเค้ามีเลี้ยงฉลองกันผมอาจจะกลับดึกซักหน่อยนะครับ” เสียงลูกชายคนโตพูดกับคนเป็นแม่
“จะไปก็ไปเถอะลูก”แม่ตอบด้วยเสียงสั้นๆง่ายๆ 
ปาล์มจึงพูดขึ้นว่า “แม่ครับงั้นผมไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวไม่มีแรงไปเที่ยวห้างอะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับแม่”
แล้วก็เดินขึ้นไปชั้นบนปล่อยให้พี่ชายนั่งดูทีวีกับแม่
        รุ่งเช้า แสงแดดสีทองกระทบกับขอบหน้าต่างแล้วส่องเข้ามาในห้องของปาล์ม 
พร้อมเสียงนกร้องที่แสนจะไพเราะ  “ทำไมวันนี้อากาศดีอย่างนี้นะ”
เสียงปาล์มพูดพร้อมยืนบิดขี้เกียด “ต้องโทรไปปลุกไอ้ซังซะหน่อยบอกมันว่าจะชวนไปห้าง”
เมื่อพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรไปหาเพื่อนซี้ทันที
“ฮัลโหล”เสียงจากปลายสายพูด  แล้วปาล์มก็พูดกลับไปว่า
“นี่คือนายตำรวจปาล์มขอให้คนร้ายชื่อนาย สุรศักดิ์ ยกมือขึ้นด่วน”
“เอ็งไม่ต้องมามุกนี้ข้าก็รู้แล้วว่าเป็นเอ็งปาล์ม  แล้วนี่โทรมาแต่เช้ามีไรรึป่าววะ” ซังถาม
“มีดิ คนอย่างข้าถ้าไม่มีเรื่องไม่โทรมาหาเอ็งหรอก คือข้าจะชวนเอ็งไปห้างเอ็งจะไปกับข้าได้รึป่าววะ”  ปาล์มถาม
“ได้เว้ยแล้วกี่โมงหละ”เสียงปลายสายถาม
“  เอา11โมงแล้วกันเดินชั่วโมงนึงแล้วข้าจะเลี้ยงข้าวเอ็ง เป็นการตอบแทนที่เอ็งมาเป็นเพื่อนข้า
โอเค ปะ งั้น 11โมงหน้าร้านแดรี่ควีน บายเว้ย” ปาล์มพูด
“เออบาย”  เสียงซังพูด
“แม่รู้รึป่าวว่าพีปอมแอบมีกิ๊ก  ถ้าพี่กิ๊ฟรู้เข้าเอาพี่ปอมตายแน่เลย” เสียงน้องชายพูดหยอกล้อพี่ชาย
จนปอมพูดขึ้นมาว่า “ชั้นก็ได้ข่าวมาเหมือนกันว่าแกมีกิ๊กชื่อน้องน้ำหวาน อย่ามามั่วเรื่องชั้นเลย ขอร้อง”
เสียงพี่ชายพูดด้วยท่าทีเบื่อหน่ายปนเซ็งๆที่น้องชายล้อเลียน
“งั้นพรุ่งนี้ไม่ซื้อไก่ทอดให้นะ”เสียงน้องชายพูดพลางเหน็บเล็กๆ
“นี่ไม่ต้องหาข้ออ้างเลย ซื้อมาด้วยเดี๋ยวออกเงินให้ทีหลัง  เข้าใจปะ”
เสียงพี่ชายพูดพลางเดินไปเปิดทีวี แล้วหันไปพูดกับแม่ว่า
“แม่ครับวันพรุ่งนี้ที่บริษัทเค้ามีเลี้ยงฉลองกันผมอาจจะกลับดึกซักหน่อยนะครับ” เสียงลูกชายคนโตพูดกับคนเป็นแม่
“จะไปก็ไปเถอะลูก”แม่ตอบด้วยเสียงสั้นๆง่ายๆ 
ปาล์มจึงพูดขึ้นว่า “แม่ครับงั้นผมไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวไม่มีแรงไปเที่ยวห้างอะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับแม่”
แล้วก็เดินขึ้นไปชั้นบนปล่อยให้พี่ชายนั่งดูทีวีกับแม่
        รุ่งเช้า แสงแดดสีทองกระทบกับขอบหน้าต่างแล้วส่องเข้ามาในห้องของปาล์ม 
พร้อมเสียงนกร้องที่แสนจะไพเราะ  “ทำไมวันนี้อากาศดีอย่างนี้นะ”
เสียงปาล์มพูดพร้อมยืนบิดขี้เกียด “ต้องโทรไปปลุกไอ้ซังซะหน่อยบอกมันว่าจะชวนไปห้าง”
เมื่อพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรไปหาเพื่อนซี้ทันที
“ฮัลโหล”เสียงจากปลายสายพูด  แล้วปาล์มก็พูดกลับไปว่า
“นี่คือนายตำรวจปาล์มขอให้คนร้ายชื่อนาย สุรศักดิ์ ยกมือขึ้นด่วน”
“เอ็งไม่ต้องมามุกนี้ข้าก็รู้แล้วว่าเป็นเอ็งปาล์ม  แล้วนี่โทรมาแต่เช้ามีไรรึป่าววะ” ซังถาม
“มีดิ คนอย่างข้าถ้าไม่มีเรื่องไม่โทรมาหาเอ็งหรอก คือข้าจะชวนเอ็งไปห้างเอ็งจะไปกับข้าได้รึป่าววะ”  ปาล์มถาม
“ได้เว้ยแล้วกี่โมงหละ”เสียงปลายสายถาม
“  เอา11โมงแล้วกันเดินชั่วโมงนึงแล้วข้าจะเลี้ยงข้าวเอ็ง เป็นการตอบแทนที่เอ็งมาเป็นเพื่อนข้า
โอเค ปะ งั้น 11โมงหน้าร้านแดรี่ควีน บายเว้ย” ปาล์มพูด
“เออบาย”  เสียงซังพูด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น