The Parallel : พาราเรล สงครามโลกคู่ขนาน

ลำดับตอนที่ #5 : [4th] ตอนที่ 4 : Hydra

"ซีดดด อุ้ย" ซานาเกะ นั่งจับแล ซ้ำ บนใบหน้าจากการถูกชกอย่างเต็มที่ของ นาโยกิ บนเรือ ที่โคลงเคลงไปตามแรงคลื่น บนท้องทะเล ที่มุ่งหน้าไปยัง "แอตแลนทิต" โอตาโนกิ เดินเข้าไปหาซานาเกะที่นั่งหลบมุมอยู่ 

เขาก้มหน้าลงไปถามซานาเกะ "แผลเป็นไงบ้าง?" ซานาเกะเงยหน้าขึ้นมามองโอตาโนกิและยิ้ม "เจ็บไม่ใช่เล่นเลยละ" เขาเอ่ยตอบ และหัวเราะ และในตอนนั้นเอง นาโยกิ ก็เดินขึ้นมาจากท้องเรือที่เป็นที่พักของพวกเขา "แล้วทำไม เรือลำนี้ถึง มีแค่พวกเราล่ะ?" ซานาเกะถามขึ้น พร้อมหันไปมอง นาโยกิ "ตาบ้า ช่วงนี้ไม่มีใครอยากไป แอตแลนทิต กันหรอก นะ" นาโยกิเอ่ย พร้อมรัด เข็มขัดที่ขาด กระบอกใส่ลูกธนู ไว้ จนแน่น และหันไปมอง ซานาเกะ ก่อนจะเมินหน้าหนี

ซานาเกะเองก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจนัก "เฮ้!! พวกแก ได้เวลาลงแล้ว" เสียงของกัปตัน ดังขึ้นโอตาโนกิ ลุกขึ้นมองไปรอบๆ แต่เขามองเห็นเพียง ทะเลที่ว่างเปล่า "นี่มันอะไรกัน? ไหนล่ะเกาะ แอตแลนทิต" โอตาโนกิเอ่ย พร้อมทั้งล้วงมือไปหยิบ หินเวทย์มนต์ ของเขา เพราะเห็นท่าไม่ดีนัก "พวกแก นี่โง่เสียจริง เรือที่จะแล่นไปทาง แอตแลนทิตในช่วงนี้น่ะ มันมีกันซะที่ไหนกันละ วะ?? พวกแกมันโง่เองที่เชื่อพวกข้า" เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอตาโนกิ ก็หยิบหินเวทย์ สีแดงขึ้นมา พร้อมทั้ง บีบมันจนแตก กลายเป็นผงสีแดง ละเอียด 

นาโยกิเห็นเช่นนั้นก็ตกใจ และเอ่ยขึ้น "นายทำอะไรน่ะ!!!!" ซานาเกะ จับมือที่ด้ามดาบ ของเขาเพื่อเตรียมสู้

โอตาโนกิ มองหน้านาโยกิและตะโกนขึ้น"ซานาเกะ นาโยกิหมอบลง!!"  ซานาเกะมองไปทางโอตาโนกิ "หา??"   

"ไม่ต้องมาหา!! หมอบลงไป!!!!" โอตาโนกิ ตะโกนอีกครั้ง และซานาเกะ กับ นาโยกิ ก็หมอบลง ตัวแนบติดกับพื้น

และโอตาโนกิ ก็ สาด เศษ หินไปใส่พวก กะลาสี และ กัปตันบนเรื่อที่ยืนล้อมพวกเขาอยู่

เมื่อเศษหินพวกนั้น ถูกตัวเหล่ากะลาสีและกัปตัน เข้า พวกเกิด ควัน สีดำ เล็กๆ ขึ้นตามเศษหินนั้น"อะไรกันฟะ?" พวก บนเรือตะโกนขึ้น และชักดาบขนาดใหญ่ ที่มี คมเดียว คล้ายมีด สปาต้า ออกมา และพุ่งเข้าไปทาง โอตาโนกิ   

"แสงแห่้งความตายจงนำ  ความตายมอบให้ศัตรูตรงหน้าข้า!!!!!!!!!" เมื่อร่ายเวทย์ฺจบ   ควันดำ พวกนั้นก็เริ่มลุกเป็นไฟ ขึ้นมา

และด้วยความตกใจ ลนลาน เหล่า ลูกเรือก็กระโดด ลงน้ำกันทันที "อะไรกัน!!!!!" กัปตันเรือตะโกนขึ้น เมื่อเห็น ประกายไฟ เกิดขึ้นบนตัวของเขา  เขาเริ่มปัด ประกายไฟที่เกิดขึ้นไปมา แต่มันกับค่อยๆ ลุกลามขึ้น จนเกิดเป็นไฟลูกใหญ่ ท่วมร่างของเขา "อ้ากกกก!!!!!" เขาโหยหวน ออกมาด้วยความ เจ็บปวด และกระโดด ลงไปในทะเล ทันที

ซานาเกะ และนาโยกิเงยหน้าขึ้นมองเหตุการณ์ "เกิดอะไรขึ้นน่ะ" ซานาเกะเอ่ยขึ้น หลังได้ยินเสียงโหยหวนของกัปตันเรือ "เอาเป้นว่าเราได้เรือไปแอตแลนทิต แล้วละนะ" โอตาโนกิเอ่ยขึ้นและยิ้ม ก่อนจะหยิบแผนที่ เวทย์มนต์ออกมากาง  แผนที่นั้นเป็นสีน้ำตาลอ่้อนๆ ออกเหลือง  และว่างเปล่า "แผ่นกระดาษ อะไรวะนั่น" ซานาเกะเอ่ยขึ้น และมองหน้า โอตาโนกิ  โอตาโนกิยิ้ม และหยิบ หินเวทย์ สีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋าของเขา และ แตะมันลงไปที่ ตรงกลางกระดาษ แล้วรูป ร่างของแผนที่ก็ปรากฏขึ้น บนแผ่นกระดาษนั้น พร้อมกับบอกตำแหน่งที่พวกเขาอยู่ด้วย "เอาละ จากตำแหน่งตรงนี้ เราแล่นขึ้นเหนือไป เรื่อยๆ ก็ถึง เกาะ แอตแลนทิตแล้วสินะ" โอตาโนกิเอ่ย และ หันไปมอง นาโยกิ  "เธอคุมเรือไปแล้วกันนะ นาโยกิ" เขาเอ่ยขึ้นและยิ้ม

นาโยกิพยักหน้า แต่ในขณะที่พวกเขา จะเดินเรื่อนั้นเองอยู่ๆ ก็เกิดคลื่น และพายุ ขึ้นตรงบริเวณที่พวกเขาอยู่

"นั่นอะไรกัน?" ซานาเกะเอ่ยขึ้น พร้อมมอง โอตาโนกิ " บ้าจริง!! เพราะคนที่ตกทะเล จำนวนมาก!!!!!" โอตาโนกิเอ่ยขึ้นและทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก  และ รีบหันไปมอง นาโยกิ "นาโยกิ รีบนำเรือออกจากที่นี่เร็ว!!!!!!!"  เมื่อได้ยินเช่นนั้น นาโยกิก็รีบขึ้นไปคุมหางเสือทันที

โอตาโนกิ มองไปที่ทะเล ที่มีพวกลูกเรือ และกัปตัน ลอยคอ อยู่  " พวกนั้น ไม่รอดแน่ๆ " โอตาโนกิเอ่ย เมื่อเขา เริ่มเห็นน้ำเริ่มไหลเป้นวงกลม และกลายเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ "มันจะออกมาแล้วสินะ" โอตาโนกิเอ่ยและล้วงมือเข้าไปหยิบ หินเวทย์มนต์สีเขียวออกมา เขียน ตัวอักษรเป้นคำว่า ลม บนมือของเขา และชูมือ ไปทางผ้าใบของเรือ และ เริ่มร่ายเวทย์ ซึ่งในตอนนั้นเองก็เกิดลมพายุขึ้นที่ ฝ่ามือของเขา

"จงมอบแรงลมนั้นให้แก่ข้า และ นำพาข้าไปจากที่นี่ซะ!!!" เมื่อเอ่ยจบ แรงลมที่เกิดขึ้น บนมือของเขา ก็พุ่งไปด้านหน้า ไปยังผ้าใบของเรือ และเรือก็แล่นด้วยความเร็วออกจากบริเวณนั้นในทันที

และเมือพวกเขาหันกลับไปมอง บริเวณที่พวกเขาแล่นออกมาพวกเขาก็ต้องตกใจเมือพบบางสิ่งออกมาจากท้องทะเล "นั่นมัน Hydra!! งั้นหรือ??" ซานาเกะเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเงาของสัตว์ประหลาดที่มีหัว ถึง 5 หัว คล้ายงู ชกลงไปในทะเลที่มี ลูกเรือ และกัปตันลอยคออยู่ "ขนาดอยู่ไกลขนาดนี้ยังดูและมันมีขนาดใหญ่มาก ขนาดมันขึ้นมาแค่หัวนะนั้น" โอตาโนกิเอ่ย และมองกลับไปที่ตรงหน้าของเขา "แย่ละสิ" โอตาโนกิเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นบางอย่างตรงหน้าของเขา "เกิดอะไรขึ้น??" ซานาเกะเอ่ยถาม และมองไปด้านหน้า "เฮ้ยนั่นมัน!!!!" ซานาเกะเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นน้ำวนตรงหน้าพวกเขา และมีบางอย่างขึ้นมาจากตรงกลางของน้ำวนนั้นเป็นร่างของชายคนหนึ่งที่มีหนวดเครา ยาวจนถึง กลางลำตัว ในมือของเขาถือสามง่ามสีทองเอาไว้และมองมาทางพวก ซานาเกะ
"พะ..... โพไซดอน" โอตาโนกิเอ่ยขึ้น และทำสีหน้าตกใจ