ไอรอน

ลำดับตอนที่ #1 : คืนสู่มาตุภูมิ

“ ฐาน 26  จาก ไอรอน ทู เรากำลังจะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลกภายใน 4 นาที “

“ รับทราบ  “

“ .... ซ่า... ครืดดด!“

ไอรอน เด็กหนุ่มวัยประมาณ 20 ต้นๆในชุดนักบินอวกาศสีขาว กำลังรัดเข็มขัดเพื่อยึดตัวให้ติดอยู่บนเก้าอี้นักบิน มองผ่านหน้าต่างกระจกหนา 3 นิ้วไปยังดาวเคราะห์ สีน้ำตาล ซึ่งเรียกกันว่าโลก ราวกับไม่เคยเห็นสิ่งๆนี้มาก่อนในชิวิต จากกระสวยอวกาศขนาดประมาณรถบัสขนาดใหญ่ 2 คัน ซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปที่ดาวเคราะห์ดวงนั้น

“ ไม่น่าเชื่อนะ ว่ามันเคยเป็นสีฟ้าคราม  ... ดาวเคราะห์ที่สวยที่สุดในกาแลคซี่ ... ทางช้างเผือก “

เสียงจากชายหนุ่มวัยเดียวกันที่นั่งมาด้วยข้างๆพูดเปรยขึ้น

ตั้งแต่จำความได้ พ่อของไอรอนชอบเล่าเรื่องเกี่ยวกับดาวดวงนี้ให้ฟังอยู่เสมอ ดาวที่พ่อตั้งใจว่าซักวันพ่อจะกลับมาเปิดกุญแจความลับที่ปิดล๊อคอยู่ ที่เก็บมานาน บนดาวดวงนี้  



พ่อของไอรอนเล่าว่า ตอนที่พ่ออายุประมาณ 14 – 15 ปี ได้เกิดวิกฤติการณ์ครั้งสำคัญขึ้น กลุ่มของ อุกาบาตขนาดใหญ่  กำลังพุ่งตรงมาทางวงโคจรโลก ซึ่งตอนที่รู้ข่าวทางทีวีจากการแถลงการณ์ของประธานาธิบดี พวกเราก็เหลือเวลาอีกเพียง 5 วันเท่านั้น  จลาจน และความวุ่นวายต่างๆ ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด  บ้านช่อง ร้านค้า อาคาร และสถานที่ต่างๆ ถูกทำลาย  อาชญากรรม สามารถพบเห็นได้บนถนนโดยที่ไม่มีใครสนใจใครทั้งสิ้น เหล่านักโทษ ต่างรวมตัวแหกคุกออกมาก่อความวุ่นวายกัน  ผู้คนที่หวาดกลัว วุ่นวาย สับสนวิ่งพร่านไปมาบนท้องถนน บ้างก็อพยพหนีไปอยู่ในถ้ำกันบ้าง บ้างก็หนีขึ้นไปอยู่บนภูเขาสูง ขวนขวายทุกวิถีทางเพื่อจะเอาชีวิตรอด

แต่ก็ยังไม่ถึงกับหมดสิ้นหนทางซะทีเดียว  ทางนาซ่าได้เตรียมยานอวกาศขนาดใหญ่ไว้สำหรับอพยพออกนอกโลกไปยังดาวอังคารสำหรับสถานะการณ์อย่างนี้ ซึ่งคาดว่า น่าจะเกิดขึ้นเข้าซักวันไว้ก่อนแล้ว  และก็แน่นอนว่า ไม่ว่ายานจะออกแบบมาให้ใหญ่ และจุได้มากขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่เพียงพอสำหรับทุกคนแน่นอน  ประธานาธิบดีจึงมีคำสั่งให้อพยพเฉพาะบุคคลสำคัญก่อน เช่น นักบริหาร นักปกครอง นักวิทยาศาสตร์ ผู้เชี่ยวชาญในสาขาต่างๆ วิศวกร แพทย์ และครอบครัวของบุคคลเหล่านั้น โดยอ้างว่า เมื่อถึงเวลา เราจะกลับมารับพวกที่รอดชีวิตคนอื่นๆ ไปยังดาวอังคาร ที่ซึ่งเราได้สร้างสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมกับการดำรงชีวิตของมนุษย์ เอาไว้ ซึ่งในตอนนั้น เราก็ต่างเข้าใจกันดีอยู่แล้วว่า คงไม่มีสิ่งมีชิวิตสิ่งไหนที่รอดจากมหันตภัยครั้งนี้



ปู่ของไอรอนซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ได้ถูกเลือกให้เป็นหนึ่งในผู้ที่จะถูกอพยพ ครอบครัวของพ่อจึงถือว่าโชคดีกว่าครอบครัวอื่นหลายๆครอบครัวบนโลก ที่ได้มีโอกาสรอด จากหายนะครั้งนี้ โชคดีกว่านักการเมืองบางคนที่ร่ำรวยจากการโกงกิน หรือมหาเศรษฐี  เจ้าพ่อ มาเฟีย ที่ได้กำไรมหาศาลจากการทำธุรกิจนอกกฎหมายต่างๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพยายามติดต่อขอซื้อตั๋วโดยสารเที่ยวนี้ ด้วยราคาที่มีตัวเลขพอๆกับงบประมาณทั้งประเทศของบางประเทศเลยทีเดียวก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถซื้อชีวิตของตัวเองด้วยสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นเพียงแค่เศษกระดาษ ปลิวว่อนไปในอากาศ ภายในไม่กี่วันนี้ได้



เมื่อยานอวกาศขนาดมหึมาทะยานขึ้นสู่อวกาศ ขนเสบียง เทคโนโลยี และบุคคลสำคัญทางด้านต่างๆ กว่าพันชีวิตไปยังดาวอังคาร โดยทิ้งอีกพันล้านชีวิตให้เผชิญกับชะตากรรมอันน่าสะพรึงกลัว อย่างเลี่ยงไม่ได้ ไว้ข้างล่าง  ปู่ และ นักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆก็ได้รับมอบหมายให้ทำงานวิจัยต่างๆซึ่งเกี่ยวข้องกับการดำรงค์ชีวิตบนดาวอังคารทันที โดยมีระยะเวลาแค่เพียง 4 เดือน ก่อนที่ยานอวกาศนี้จะไปถึงดาวอังคาร

โชคดีที่บนยานมีแต่นักวิทยาศาสตร์ที่เก่ง และขยัน ทีมของปู่ได้วิจัยเรื่องการสร้างออกซิเจน และอาหาร จากพืชที่ได้จากการตัดต่อพันธุกรรมให้เจริญเติบโตได้บนดาวอังคาร ส่วนทีมอื่นๆก็ได้วิจัยเรื่องการสร้างโดม ที่พักอาศัย แหล่งพลังงาน และระบบสาธารณสุขต่างๆ สำเร็จภายในเวลาเพียงแค่ 4 เดือนบนยานอวกาศ ทำให้สามารถสร้างอาณานิคมปรับสภาพแวนล้อมให้มนุษย์ใด้ใช้ชีวิตอยู่บนดาวอังคารได้ สมกับที่เป็นสุดยอดนักวิทยาศาสตร์ที่โลกได้เลือกให้เป็นตัวแทนในการสืบทอดเผ่าพันธุ์มนุษย์ในครั้งนี้



หลังจากนั้นผ่านไป 10 ปี  วิวัฒนาการการใช้ชีวิตของพวกเราบนดาวอังคารเริ่มพัฒนาไปได้ไกลมาก พวกเราสามารถปลูกพืชเพื่อสร้างออกซิเจนให้ปกคลุมทุกพื้นผิวบนดาวอังคารได้สำเร็จ ทำให้ไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตอยู่แค่ในโดมกันอีกต่อไป  ไม่ต้องสวมชุดอวกาศออกสำรวจพื้นที่ๆไกลออกไปเพื่อหาทรัพยากรณ์ พวกเรา สามารถใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์ ละลายน้ำแข็งใต้พื้นผิวดาวอังคารเพื่อสร้างทะเลทราบขนาดใหญ่ได้ พันธุ์สัตว์ต่างๆที่นำมาจากโลก สามารถเจริญเติบโตได้ดีในฟาร์มที่เราสร้างขึ้น เราสามารถปลูกข้าวได้โดยไม่จำกัดแค่ในแปลงวิทยาศาสตร์แล้ว ทำให้มีพื้นที่มากพอที่จะผลิตอาหารให้เพียงพอสำหรับทุกคน เด็กทุกคนที่นี่ ร้อยละ 80 ได้รับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ล้วนๆ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนก้าวหน้าไปได้สวย ทำให้โครงการ การกลับไปสำรวจโลกเพื่อหาผู้ที่รอดชีวิตได้เกิดขึ้น ภายใต้ชื่อรหัสว่า “ ไอรอน วัน ”



ในช่วงที่เริ่มโครงการ เป็นช่วงที่ไอรอนเกิดมาพอดี  พ่อของไอรอนจึงได้ตั้งชื่อลูกชายที่เพิ่งเกิดว่า “ไอรอน “  พ่ออยากจะเป็นหนึ่งในทีมที่จะกลับไปสำรวจโลกในโครงการนี้มาก เพราะพ่อมีคำถามต่างๆ มากมาย เกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนั้นที่เกิดขึ้นกับโลก  แต่ติดอยู่ตรงที่ว่า พ่อเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพ ซึ่งสานต่อมาจากปู่ ไม่ใช่นักบินอวกาศ ทำให้พลาดโอกาสนี้ไป   ได้แต่เฝ้ารอข่าวจากการกลับไปสำรวจโลกในครั้งนั้นอย่างใจจดใจจ่อ  เพื่อหาข้อสรุปจากข้อสงสัยต่างๆ ที่ปู่ได้เคยฝากพ่อเอาไว้



สิ่งที่พ่อ และทุกคนที่เฝ้าติดตามโครงการนี้บนดาวอังคารไม่ได้หวังไว้ก็เกิดขึ้น ทางนาซ่าบนดาวอังคารบอกกับพวกเราว่า นักบินอวกาศจากยาน ไอรอน 1 หลังจากเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลกแล้ว  ไม่สามารถติดต่อได้ ขาดการติดต่อเป็นเวลานานโดยไม่ทราบสาเหตุ

โครงการของพวกเราสูญเปล่า โดยที่เราไม่รู้อะไรเลยหรือ ?

เกิดอะไรขึ้นกับนักบินอวกาศบนโลกนั้นกันแน่ ?

    

หลังจากนั้น พ่อก็ได้เป็นตัวตั้งตัวตีผลักดันให้มีโครงการ “ไอรอน ทู “ มาตลอด เพื่อกลับไปค้นหาผู้ที่รอดชีวิต ทั้งหลังจากวิกฤตการณ์กลุ่มอุกาบาตพุ่งชนโลก และนักบินจากยานไอรอน วัน ผู้สูญหาย



ไอรอนยังจำภาพความมุ่งมั่นของพ่อได้ดีตั้งแต่เค้าจำความได้ จนถึงอายุ 18 พ่อสู้มาตลอด ในสภาของนาซ่า ซึ่งตั้งแต่นาซ่าเป็นผู้ที่ช่วยรักษาเผ่าพันธุ์มนุษยชาติในตอนที่อุกาบาตพุ่งชนโลกให้มาอยู่บนดาวอังคารทำให้นาซ่าเป็นทั้งศูนย์วิจัยทางอวกาศ และเป็นรัฐบาลไปในตัว

“ จากรายงานการค้นพบกลุ่มอุกาบาตที่พุ่งชนโลกเมื่อ 28 ปีก่อน พบว่าอุกาบาตเมื่อผ่านชั้นบรรยากาศของโลกเข้ามาแล้ว แต่ละลูกมีจะขนาดประมาณรถ ตู้คันหนึ่งเท่านั้น “เป็นเสียงของพ่อที่พูดขึ้นในสภาของนาซ่า  ท่ามกลางความตรึงเครียสที่นาซ่าจะไม่ยอมเสียงบประมาณและทรัพยากรณ์ไปกลับโครงการนี้อีก โดยที่ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย



“ แต่มันมีตั้งพันกว่าลูกนะ “ หนึ่งในกลุ่มของผู้เข้าร่วมประชุมตะโกนขึ้นมา ทำให้สายตาทุกคนหันไปหาแหล่งที่มาของเสียง

“ ใช่ครับ นั้นคือจำนวนขณะที่ยังอยู่ในอวกาศ แต่เมื่อมันผ่านเข้ามาในชั้นบรรยากาศของโลก จะถูกเผาผลานจนเหลือแค่ประมาณ 1 ใน 10 ของทั้งหมด ” พ่อหยุดดูท่าทีของผู้ที่เข้าร่วมประชุม

    “ แล้วมันรุนแรงแค่ไหนล่ะ ถ้ามันไม่รุนแรงมาก ทำไมพวกเราถึงต้องหนีออกมา “ หนึ่งในกลุ่มผู้เข้าประชุมพูดขึ้นอีก แต่เป็นคนละเสียงกับประโยคก่อนหน้านี้ แสดงให้เห็นถึว่ามีผู้ที่งความสนใจต่อเรื่องนี้ไม่ใช่น้อย

    “ เมืองใดที่อุกาบาตตก จะจมอยู่ในกองดินที่ร้อนกว่าพันองศา ลึกลงไป 300 – 600 เมตร  ต้นไม้จะเป็นเถ้าถ่านภายในเสี้ยววินาที  หากอุกาบาตรตกลงทะเล จะเกิดคลื่นยักษ์สูง 300 กว่าเมตร อุณหภูมิกว่าร้อยองศาในระยะ รัศมี 100 กิโลเมตร สัตว์ในทะเลจะตายทันที หากคลื่นซัดเข้าฝั่ง ผมคิดว่าผิวหนังของคนเราคงทนน้ำที่มีอุณหภูมิสูง และคลื่นขนาดยักษ์ นั้นไม่ไหว “ ในสภาเงียบสงัด ต่างคนต่างจินตนาการเหตุ การที่เกิดกับผู้ที่ถูกทิ้งไว้บนโลกในขณะนั้น

    “ 1 ใน 3 ของพื้นที่ทั้งหมดบนโลกที่เผชิญกับเหตุ การดังกล่าว ส่วนที่เหลือ แรงชนของกลุ่มอุกาบาตจะสร้างแผ่นดินไหวต่อเนื่องขนาด 50 ริกเตอร์ นานเป็นเวลา 4 ชั่วโมง  อากาศจะถูกปกคลุ่มด้วยฝุ่นควันหนาจนแสงอาทิตย์ไม่สามารถผ่านไปได้ เป็นเวลาหลายเดือน ฝนจะตกมาเป็นโคลน ต้นไม้ที่ไม่แข็งแรงพอจะตายเพราะขาดแสงอาทิตย์  “ พ่อหยุดพูด เพราะสีหน้าของคนใสภา ไม่สู้ดีแล้ว

    “ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหมดโอกาสรอด นิครับ อาจจะมีผู้ที่แข็งแรงพอที่จะทนได้ หรือ ผู้ที่หลบอยู่ตามป่า เขา หลุมหลบภัย และหาอาหารพอที่จะเลี้ยงชีวิตไปจนหมอกควันเริ่มจางลง แสงอาทิตย์สามารถสาดส่องมาถึงพื้นดิน และชีวิตเริ่มต้นกันใหม่ “ พ่อพูดด้วยสีหน้าที่มีความหวัง แววตาส่องประกายแสดงถึงความมุ่งมั่นในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่

“ แต่เวลามันผ่านไปนานหลายสิบปีแล้วนะ ทำไมคุณถึงยังคิดว่าจะมีผู้ที่รอดชีวิตหลงเหลืออยู่ล่ะ “ ประธานาธิบดีพูด ซึ่งในตอนนี้ก็ดูชรามากแล้ว แต่ก็ยังคงอยู่ในตำแหน่ง เพราะตั้งแต่ที่มีการอพยพมาบนดาวอังคาร การเมืองก็ลดความสำคัญลงไป ไม่มีการเลือกตั้งบนดาวอังคาร ไม่มีฝ่ายค้าน ไม่มีงบประมาณให้ฉ้อโกง  มีแต่วิวัฒนาการทางวิทยาศาสตร์เท่านั้นที่มีแต่คนให้ความสำคัญ และมีประโยชน์กับปากท้องของตัวเองมากที่สุด

“ ถ้าเป็นอย่างนั้น โครงการ ไอรอน วัน ท่านมีไว้เพื่ออะไรกัน “ ประโยคที่พ่อพูดนี้เอง ทำให้ประธานาธิบดี ถึงกับพูดไม่ออก

“ หรือว่าท่านไม่ได้กลับไปเพื่อค้นหาผู้ที่รอดชีวิตจริงๆ “  ผู้คนในสภาเริ่มฮือฮาขึ้นทันทีกับประโยคที่พ่อพูดนี้ พ่อพูดถึงอะไรกันแน่

“ ทวดผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ ปู่ผม พ่อผม  และ ก็ผมก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ ทุกคนก็รู้จักตระกูลผลกันดีอยู่แล้ว ดังนั้น ไม่แปลกเลยที่เราจะคุยกันด้วยเหตุผล จริงๆกันซักที “

“ ท่านกำลังจะบอกว่า โครงการไอรอน วัน มีจุดประสงค์อย่างอื่นนอกจากจะค้นหาผู้ที่รอดชีวิตด้วยอย่างนั้นหรือ  “ เสียงของผู้ที่เข้าร่วมประชุมคนหนึ่งดังแทรกขึ้นมา เบนสายตาของประธานาธิบดีไปสู่แหล่งที่มาของเสียงนั้นทันที

“ ถ้าอย่างนั้นผมขอเหตุผลที่ท่านต้องการที่จะผลักดันให้มีโครงการ ไอรอน ทู อย่างมีเหตุมีผล จากนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่ออย่างท่าน ในที่ประชุมนี้จะได้ไหม “ ประธานาธิบดีพูดตัดบท ก่อนที่พ่อจะตอบคำถามจากชายนิรนามที่พูดแทรกขึ้นมา

“ แน่นอนครับ ผมได้เตรียมไว้แล้ว “ พ่อพูดขึ้นพร้อมทั้งหยิบเอกสารพะรุงพรังต่างๆขึ้นมาอ่าน ด้วยท่าทีที่ดูเหมือนว่าได้เตรียมตัวที่จะพูดเรื่องนี้มาอยู่แล้ว

“ โครงการ ไอรอน วัน เราเสียทรัพยากรณ์ และบุคลากร อันมีค่าไปมากมายโดยที่เราไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นเลย  ดังนั้น ถ้าเราหยุด เราเสียเปล่าแน่นอน ถ้าเราไปต่อ เรายังมีความหวัง และไม่ใช่แค่เรา มีทั้งนักบินไอรอนวันที่สูญหาย ทั้งผู้ที่รอดชีวิต ที่อาจจะหลงเหลืออยู่ และตอนนี้ อาจจะกำลังใช้ชีวิตแบบมนุษย์ในยุค ไม่มีวิวัฒนาการ อยู่กันอย่างลำบาก และขาดแคลน ไม่สุขสบายเหมือนพวกเราในตอนนี้  “

“ ยังมีนักวิทยาศาสตร์อีกหลายล้านคนที่อยู่บนโลกนั้น ผมเชื่อว่าเค้าต้องสร้างตัวได้ แบบที่พวกเราทำ “ ประธานาธิบดีพูด

“ ยังไงล่ะครับ  เราไม่สามารถเอากลุ่มที่รอดชีวิตมาเปรียบเทียบกับกลุ่มพวกเราได้เลย ท่านเอาคนเก่งๆมาไว้ที่นี่กันซะหมดแล้ว  กลุ่มนักวิจัยที่ว่าเป็นสุดยอดของโลก กับเครื่องมือ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดที่ท่านขนมา ยังใช้เวลาถึง 10 ปี ในการฟื้นตัว พวกที่รอดชีวิต จะเหลือเป็นนักวิทยาศาสตร์ สักกี่คน  และต่างคนก็ต่างกระจัดกระจายกันอยู่ตามที่ต่างๆ เครื่องมือวิจัยจะเหลือให้ใช้งานได้หรือไม่ก็ไม่รู้ แล้วพวกเค้าล่ะ ต้องหาอาหารจากเศษศากสัตว์ที่ตาย  สร้างที่พักใหม่กันเอง ต้องดูแลครอบครัวที่หิวโซ ไม่ได้สัมผัสกับแสงแดด  ต่างกับพวกเราที่มีพร้อมทุกอย่างอยู่แล้ว  “

ผู้คนในสภาต่างเงียบกริบ ต่างคนต่างจินตนาการถึงสภาพของผู้รอดชีวิตต่างๆนาๆ

“ เราจำเป็นต้องพาคนที่สำคัญที่สุดมา เพื่อดำรงค์เผ่าพันธุ์มนุษย์ให้อยู่ต่อไป  ซึ่งถ้าคุณเป็นผมในตอนนั้น คุณก็ต้องทำแบบผม ไม่ว่าใครก็ต้องเลือกคนที่สำคัญๆเอาไว้ก่อน หรือใครมีความเห็นที่จะทำแบบอื่น “ ประธานาธิบดีพูด ผู้คนในสภาต่างก็ส่งเสียงอื้ออึงกันไปทั่ว บ้างก็แสดงท่าทีว่าเห็นด้วยกับสิ่งที่ประธานาธิบดีได้ทำไป  บ้างก็ยังลังเล และพยายามคิดถึงสิ่งที่คิดว่าน่าจะมีวิธีอื่นที่ดีกว่า

“ ครับ ผมเห็นด้วย  “ พ่อพูดขึ้น ทำให้สภาเงียบลงทันที ผู้คนสนใจที่จะฟังว่าพ่อจะพูดอะไรต่อไป

“ มีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่ง พ่อ แม่ ลูกอีก 3 คน อยู่กัน 5 คนในกระท่อมกลางป่า พ่อมีอาชีพเป็นอัศวินฝีมือดี ที่ไม่มีใครเทียบได้ อยู่มาวันหนึ่งพระราชาส่งทหารมาจับตัวอัศวินกลางดึกด้วยเหตุผลอะไรไม่ทราบ โดยที่ผู้เป็นพ่อไม่ทันได้ตั้งตัว มารู้ตัวอีกที ก็ถูกทหารล้อมไว้หมดแล้ว สิ่งที่อัศวินทำได้ก็คือ ใช้ความว่องไวของตัวเองฝ่าวงล้อมของทหารไปได้ แต่ไม่สามารถเอาลูก และ ภรรยาไปได้  กับยอมให้ทหารจับตัวเอง และภรรยาไป  คำถามมีอยู่ว่า ถ้าท่านเป็นอัศวินผู้นั้น ท่านจะทำเช่นไร ในสองตัวเลือกนี้ “ เมื่อพ่อจบประโยค เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นทันที ผู้คนต่างแสดงความเห็นออกมากันอย่างเซนเซ่ ทำให้มีเสียงอึมครึมไปทั่วสภา

“ ผมจะอยู่ปกป้อง ภรรยาและลูกๆของผม ถึงจะต้องโดนจับทั้งหมด ก็ต้องยอม “ ประธานาธิบดีตอบ

“ เปล่าเลย ท่านไม่ได้ทำเช่นนั้น “ พ่อพูดขึ้น ทำให้สภากลับมาอยู่ในความเงียบสงัดอีกครั้งหนึ่ง

“ ท่านให้สัญญากับลูกๆและภรรยาว่า ท่านจะกลับมาช่วย เมื่อพร้อม และท่านก็หนีไปคนเดียว โดยทิ้งให้ภรรยาและลูกๆเผชิญหน้ากับเหล่าทหารโดยไม่ทราบชะตากรรม “ เมื่อพ่อพูดจบประโยคนี้เท่านั้นเอง บรรยากาศในสภาก็เงียบดังถูกมนตร์สะกดเอาไว้ เวลาดูเหมือนจะหยุดทุ่งสิ่งทุกอย่างเอาไว้จนนิ่ง ทุกคนดูเหมือนจะลืมแม้กระทั้งลมหายใจของตัวเองที่ผ่านเข้าออกจากปลายจมูก



ความรู้สึกนั้นยังคงตรึงอยู่ในใจของไอรอนตลอด 2 ปีที่ผ่านมา  คำถามต่างๆที่พ่อเก็บไว้มานาน ได้ฝากฝ่านไปกับไอรอน ทูรอเพียงคำตอบ ที่อยู่ข้างหน้า ที่ซึ่งไอรอนกำลังจะไปถึงในไม่กี่นาทีนี้แล้ว

“ เริ่ม เข้าสู่แรงโน้มถ่วงของโลก 4 .. 3 .. 2 .. 1 ...”

คลื่นนนน.....!

ฝุ่นผงคุ้งเป็นเหมือนพายุ ฟุ้งขึ้นมาในอากาศ เทคโนโลยีทางอวกาศระดับสูงขนาดรถบัส 2 คัน ค่อยๆร่อนลงสู่พื้นดินอย่างช้าๆ ทีละนิด ๆ จนท้องยานสัมผัสแนบนิ่งกับพื้นดิน ละอองฝุ่นค่อยๆจางหายไป



“ ไอรอนทู เรียก ฐาน 26 ขณะนี้ไอรอนทูลงจอดถึงพื้นแล้ว ลูกยานทุกคนปลอดภัย ”

“ ฐาน 26 รับทราบ “

“ไอรอนทูพร้อมปฎิบัติภารกิจแล้ว เราจะติดต่อกลับไปเมื่อพบอะไรคืบหน้า “

“ ฐาน 26 รับทราบ ขอให้โชคดี “

“ ซ่า ..... “ เสียงสัญญาณเงียบหายไป ทิ้งไว้แต่เสื่องคลื่นอันว่างเปล่า





    อ่านต่อตอนต่อไปนะครับ