ซูเปอร์สตาร์หน้าใส พิชิตใจยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3

เช้าอันแสนสดใสฉันตื่นมาพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้เป็นวันจันทร์ซึ่งฉันต้องไปโรงเรียน ฉันล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะนั่งหลับในห้องน้ำซักพักแล้วก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ไปโรงเรียน เป็นเรื่องที่แปลกมากที่ลูกคนรวยอย่างฉันต้องนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนเองเพื่อนคนอื่น ๆ ยังมีคนขับรถมาส่ง แต่มันจะแปลกอะไรครอบครัวของฉันอยู่กับแบบสมถะ ทั้งบ้านมีรถอยู่ 3 คัน เป็นของพี่กอล์ฟ 2 คัน(ซึ่งพี่กอล์ฟเก็บเงินซื้อเอง)และเป็นของคุณพ่อกับคุณแม่อีก 1 คัน ส่วนรถของฉันก็รถประจำทางน่ะสิ

ฉันต้องเดินออกมาจากบ้านจนไปถึงป้ายรถเมล์ซึ่งก็ไกลอยู่เหมือนกัน แต่ฉันชินซะแล้ว

ฉันขึ้นรถเมล์สายที่คุ้นเคย แล้วก็นั่งไปจนถึงป้ายรถเมล์ใกล้ ๆ โรงเรียน ฉันลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไปในซอยแคบ ๆ จนถึงโรงเรียน แล้วก็เดินขึ้นไปอีก 4 ชั้นจึงจะถึงห้องเรียนของฉัน

“ แก่นแก้ว เมรู้แล้วว่าไอ้โรคจิตที่โทรไปหาแก้วเป็นใคร ”

“ ก็บอกมาสิว่าเป็นใคร ”

“ แต่เสียใจด้วยนะเพราะว่าไอ้โรคจิตคนนั้นไม่ให้บอก ”

“ ในเมื่อไม่บอกแล้วมาทำให้แก้วอยากรู้ทำไมเนี่ย ”

“ คิก ๆ ”

“ สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน ” นะโมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเสียงใส ๆ “ เมื่อวานโมไปเที่ยวสวนสัตว์กับคุณยายมา เจอกวางตัวใหญ่มาก ๆ เลย... ” แล้วนะโมก็เล่ายาวจนถึงเวลาเข้าแถว ขนาดตอนที่เข้าแถวนะโมยังทำท่าว่าจะหันมาเล่าต่อเลย ฉัน นะโม เมเปิ้ลและมีนเดินขึ้นมาบนห้องหลังจากที่เข้าแถวเสร็จ

“ สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้มีเพื่อนใหม่เข้ามา 2 คนนะคะ ครูคิดว่านักเรียนน่าจะรู้จักดี ครูก็ขอให้นักเรียนให้การต้อนรับเพื่อนใหม่ทั้ง 2 คนด้วยนะคะ ” พออาจารย์ประกายดาวกล่าวจบเคนและยูโนก็เดินเข้ามา ทันทีที่นักเรียนผู้หญิงในห้องเห็นก็พากันส่งเสียงกรี๊ดกันจนแก้วหูฉันแทบจะแตก

“ พวกเธอ 2 คนไปนั่งข้างหลังลลิตากับมนัสวีก็แล้วกัน ” อาจารย์กล่าวแต่ทำไมต้องไปนั่งหลังลลิตากับมนัสวีด้วยฟะ ถ้านาย 2 คนนั่นไปนั่งหลังยัย 2 คนนี้ฉันก็แย่น่ะสิ ก็มนัสวีมันชื่อของฉันYoY

“ สวัสดีเมเปิ้ล สวัสดียัยเด็กไร้เดียงสา ”

“ นายว่าใครเป็นเด็กไร้เดียงสา!!! ” ฉันลุกขึ้นแล้วหันไปว่าเคน แต่ฉันอาจจะใส่อารมณ์มากไปหน่อยอาจารย์ประกายดาวก็เลยได้ยินเข้า

“ นี่มนัสวี เธอจะไปหาเรื่องเพื่อนทำไม เพื่อนพึ่งจะเข้ามาใหม่นะ ”

“ เอ่อ...คือ ”

“ งั้นให้พีรวัชร์มานั่งข้างมนัสวี ส่วนลลิตาเธอย้ายไปนั่งข้างปิติพงศ์นะ ”

“ ค่ะ ” ฉันรับคำแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ ไอ้หื่นเคนวันนี้แกตายแน่

สามคาบแรกฉันเรียนแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่องซักเท่าไหร่ ก็ไอ้หื่นมันแกล้งฉันตลอดเลย เดี๋ยวดึงผม เดี๋ยวแย่งปากกา พอออดคาบที่สามดังปุ๊บ ฉันก็ลากเมเปิ้ล นะโมและมีนออกมาจากห้องแล้วก็ตรงไปยังอาคารชมรมทันที พอไปถึงชมรมทุกคนก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว นี่ฉันมาสายที่สุดเลยเหรอ...

“ น้องที่มาใหม่กรุณานั่งลงด้วยครับ พี่จะเริ่มประชุมแล้ว ”

“ ค่ะ ๆ ” ฉัน เมเปิ้ล นะโมและมีนรับคำก่อนจะนั่งลงอย่างรวดเร็ว

“ มีรุ่นน้องหลาย ๆ คนจำพี่รหัสของตัวเองไม่ได้(หนึ่งในนั้นก็คงจะเป็นฉัน)พี่ก็เลยมีความคิดว่าจะให้จับฉลากเลิกพี่รหัสน้องรหัสกันใหม่ และจะมีกิจกรรมให้พี่รหัสและน้องรหัสได้ทำร่วมกัน แต่ก่อนจะจับฉลากพี่มีสมาชิกใหม่มาแนะนำให้น้อง ๆ ทุกคนรู้จักกันก่อน ” อย่าบอกนะว่า...

“ เคนกับยูโนครับ ” ยังจะตามมาหลอกหลอนกันอีกนะไอ้หื่น..

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!! ” ยัยคนข้าง ๆ ฉันกรี๊ดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทำเอาฉันแก้วหูแทบแตกเป็นรอบที่สองของวันนี้

“ ชมรมของเรามีรุ่นพี่ทั้งหมด 40 คน และมีรุนน้องทั้งหมด... ” แล้วพี่เนสก็นับจำนวนรุ่นน้องทั้งหมดที่นั่งอยู่ในชมรม “ 44 คน พี่จะให้น้องแต่ละคนเดินออกมาจับฉลากคนละ 1 ใบ ในฉลากนั้นจะมีหมายเลขของรุ่นพี่อยู่ จะมีรุ่นพี่เพียง 4 คนที่จะมีน้องรหัส 2 คน ซึ่งก็คือพี่ ” พี่เนสชี้ไปที่ตัวเอง “ พี่โจ้ ” ชี้ไปที่รุ่นพี่คอสั้น ๆ แต่หน้าตาดี(ใช้แค่คำว่าหน้าตาดีก็พอเพราะคำว่าหล่อใช้กับพี่เนสได้คนเดียว) “ พี่แม็กซ์ ” ชี้ไปที่รุ่นพี่ผิวคล้ำจนเกือบจะดำ ขนตางอนเหมือนพระเอกลิเก “ และพี่อริน ” ชี้ไปที่รุ่นพี่ผมสีดำขลับยาวถึงกลางหลัง ผิวขาว เป็นคนที่สวยมากขนาดเมเปิ้ลซึ่งมีคนมาขอเบอร์วันละไม่ต่ำกว่า 10 คนยังต้องยอมแพ้

แล้วรุ่นพี่ก็ให้รุ่นน้องเขียนเลขติดไว้ที่ข้อมือของตัวเอง หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็เริ่มจับฉลากกัน

อยากเป็นน้องรหัสของพี่เนสจัง ถ้าสวรรค์มีจริงขอให้ลูกแมว(ไม่อยากเป็นช้างมันอ้วนเกินไป)ได้เป็นน้องรหัสของพี่เนสด้วยเถิด

“ ขอให้น้อง ๆ ฟังรุ่นพี่เรียกหมายเลขด้วยนะครับเริ่มจากพี่เอ้ หมายเลข 39 ครับ... ” แล้วฉันก็ฟังพี่เนสเรียกหมายเลขของรุ่นน้องออกไปทีละคน ๆ เมื่อไรหมายเลข 24 จะออกฟะฉันรอจนตะคริวจะกินขาอยู่แล้วนะ..

“ ฮ้าว ถ้ารุ่นพี่เรียกหมายเลข 24 บอกแก้วด้วยนะ ง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้วววว... ”

“ หมายเลข 24 อยู่ไหนครับ หมายเลข 24 ”

“ อยู่นี่ค่ะ ” ฉันรีบยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ ออกมานี่ด้วยครับ ” รุ่นพี่ผิวคล้ำรูปร่างผอมตัวสูงพูดขึ้น

“ ค่ะ ”

“ พี่เป็นพี่รหัสของน้องนะ น้องสาววววววว มาให้พี่กินซะดี ๆ ” แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็กลายเป็นตะขาบตัวใหญ่แล้วก็...

“ เอิ๊กกกกกก อ้วกกกกกกกก! ” กลิ่นเหม็น ๆ โชยออกมา ตามด้วยของเน่าเสียมากมายจากปากตะขาบยักษ์นั่น ไอ้ตะขาบเวรนั่นมันอ้วกใส่ฉัน

“ กรี๊ดดดดดดดด!แกกล้าดียังไงถึงมาอ้วกใส่ฉัน ” ฉันชี้หน้าไอ้ตะขาบยักษ์นั่นแต่...ไม่มีแม้แต่เงาของตะขาบ มีแต่สายตาของรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนร่วมชั้นซึ่งจ้องมาที่ฉัน เมื่อกี้ฉันฝันไปเหรอ นังแก่นแก้วเอ๊ย!ชอบทำตัวเด่นจังเลยนะแก

“ มีอะไรเหรอครับน้อง ”

“ ปะ..เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร แหะ ๆ ” ฉันพูดอย่างอาย ๆ ก่อนจะนั่งลง แล้วก็ฟังรุ่นพี่เรียกหมายเลขต่อไป ตอนนี้เหลือเพียงฉัน นะโม มีน เมเปิ้ล เคน ยูโน วาคินเพื่อนร่วมห้องของฉัน แล้วก็ตี๋รวมเป็น 8 คน

“ หมายเลขต่อไปนี้จะเป็นน้องรหัสของพี่อรินคนสวยของเรานะครับพี่ว่าหนุ่ม ๆ คงจะอิจฉากันแน่ ๆ เลย หมายเลข 1 กับหมายเลข 28 ครับ ” สิ้นเสียงของพี่เนสเมเปิ้ลกับวาคินก็ลุกขึ้น จะให้คนสวยไปประชันกันทำไมฟะ สงสัยผู้ชายคนอื่นคงจะอิจฉาวาคินมากแน่ ๆ ได้อยู่กับคนสวยถึง 2 คน วันนี้ฉันว่านายวาคินโดนรุมกระทืบแน่นอน

“ แหมวันนี้น้องเบอร์28 ดวงไม่ค่อยดีเลยนะครับ วันนี้ห้ามอยู่คนเดียวไม่งั้นพี่ว่าน้องได้เข้าโรงพยาบาลแน่เลย หมายเลขต่อไปจะเป็นน้องรหัสของพี่นะครับ นั่นก็คือหมายเลข 24 กับหมายเลข20 ” แล้วเคนก็ลุกขึ้นอีกคนมันใครฟะ ได้เป็นน้องรหัสของพี่เนสทั้งทีดันไม่ยอมยืน โง่จริง ๆ ถ้าเป็นฉันนะฉันจะรีบลุกขึ้นยืนเลย

“ ยัยเบ๊อะ เมื่อไรจะลุก ” เสียงของเคนดังขึ้นทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ แล้วไอ้หื่นนี่มันจะมาดึงคอเสื้อฉันหาสวรรค์วิมานอะไรของมัน

“ พี่เนสเขาเรียกแล้วเมื่อไรเธอจะลุก หูเธอพิการหรือไง ยัยเบ๊อะ ”

“ ไม่ได้พิการโว้ย!ก็พี่เนสเขาเรียกหมายเลข 24 ฉันหมายเลข 24 แล้วฉันจะลุกได้ยังไง!!เฮ้ย! ” กรี๊ด!สวรรค์มีจริงฉันได้เป็นน้องรหัสของพี่เนส

“ วันนี้น้องเบอร์ 24 ก็ดวงไม่ค่อยดีนะครับ ทางที่ดีอย่าอยู่คนเดียวไม่งั้นน้องอาจจะได้ไปหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลเหมือนกัน ” เหอะ ๆ ชาตากรรมเดียวกันกับวาคินเล๊ย ฉันจะอยู่พ้นคืนนี้มั้ยเนี่ย หวังว่าคงไม่มีคนเอาระเบิดมาปาหลังคาบ้านฉันนะ

แล้วฉันก็ลุกมายืนข้างหลังพี่เนส คิดแล้วฉันก็ค่อนข้างจะวิตกนะได้เป็นน้องรหัสของพี่เนสมันก็ดีอยู่หรอก แต่ทำไมฟ้าต้องส่งนายเคนมาขัดขวางฉันด้วยYoY

“ ได้เป็นน้องรหัสของประธานชมรมจนได้นะแก้ว ” พี่เนสหันมากระซิบกับฉัน ฉันได้แต่ยิ้มอย่างอาย ๆ กำลังจะลืมได้แล้วเชียวพี่เนสดันมาพูดให้ต้องนึกถึงเรื่องนั้นอีก เรื่องน่าอายเรื่องนั้นน่ะ

“ โหงวเฮ้ง ไม่ค่อยดีเลยนะแก่นแก้ว ” วาคินหันมาพูดกับฉัน

“ นายก็ไม่ต่างกันหรอกย่ะ บางทีเราสองคนอาจจะได้เข้าโรงพยาบาลเดียวกันก็ได้ ”

“ อย่าพูดเป็นลางอย่างนั้นสิ ไม่เอาน๊า ฉันเกลียดโรงพยาบาล ช้านเกลียดโลง.. ”

“ นี่!ออกเสียงคำว่าโรงให้มันชัด ๆ หน่อยสิไม่งั้นอาจะเปลี่ยนจากไปโรงพยาบาลเป็นไปวัดแทน ”

“ ไม่เอานะ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันเกลียดโรงพยาบาล ฉันเกลียดวัด ฉันเกลียดคนสวยเพราะคนสวยทำให้ฉันต้องไปในสถานที่ที่ฉันเกลียด ”

“ งั้นนายก็เกลียดฉันด้วยน่ะสิ ” ฉันแหย่วาคินเล่น ๆ

“ เธอน่ะมันคนซวย ” อย่าเอาความจริงมาพูด เอ๊ย!อย่ามาโกหกฉันออกจะสวย ฉันน่ะมีคนมาขอเบอร์เฉลี่ยวันละ 1...2...3... เอ่อ 0.000001คนเลยนะยะ

“ ฮ่าๆ วาคินพูดถูกเธอน่ะมันคนซวย ” เคนที่บังเอิญได้ยินเข้าถึงกับหัวเราะกับคำพูดของวาคิน ขนาดพี่เนสยังหัวเราะเลยฉันได้ยิน

“ หุบปากนะไอ้หื่น ”

“ จะปิดปากเงียบเลยจ้า ยัยเด็กไร้เดียงสา ” ฉันมีความรู้สึกว่านายเคนพูดดังเกินไปนะ ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวเลย เด่นรอบสองแล้วจ้ายัยแก่นแก้ว

“พรุ่งนี้ทุกคนคงจะรู้ดีนะครับว่าโรงเรียนเราจะมีคอนเสิร์ตในตอนบ่าย ช่วงเช้านักเรียนทุกคนหยุดกันหมดยกเว้นพวกน้อง ๆ พวกพี่ได้แบ่งกันไว้แล้วนะว่าใครจะทำหน้าที่อะไร ขอให้น้อง ๆ ตามพี่รหัสของตัวเองไปเลยครับ เดี๋ยวพี่รหัสจะเป็นคนบอกน้องเองว่าน้องต้องทำอะไรบ้างในวันพรุ่งนี้ ” เมื่อพี่เนสพูดจบพี่รหัสแต่ละคนก็พารุ่นน้องแยกย้ายกันออกไปเหลืออยู่ในชมรมเพียงไม่กี่คน

“ งานของพวกน้องในวันพรุ่งนี้คือการดูแลความสะดวกของนักร้องทุกคน ไม่ว่านักร้องคนนั้นจะเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหนน้องก็ต้องทน อย่าให้โรงเรียนของเราเสียชื่อเสียงเป็นอันขาด แต่ถ้านักร้องคนนั้นลวนลามน้องพี่อนุญาตให้ไรเดอร์คิกได้เลยครับ ” ทุกคนพากันขำกับสิ่งที่พี่เนสพูด

“ และสิ่งที่พี่จะบอกกับพวกน้อง ๆ ต่อไปนี้เป็นความลับสุดยอดเพราะวงที่จะมาในวันพรุ่งนี้คือวง Handsome Girlsวง Icy Boy และคู่ดูโอหน้าใหม่เฟรนด์ไชน์ ” พี่เนสพูดยังไม่ทันจบเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น เอ่อ..มันดังตั้งแต่พี่เนสบอกว่าวง Icy Boy จะมาแต่ฉันมีข้อสงสัยอยู่อย่างนึง เฟรนด์ไชน์นี่มันชื่อนักร้องหรือธุรกิจกันแน่ฟะ

“ วง Icy Boy พี่แนะนำให้กรี๊ดแค่กอล์ฟพอนะครับส่วน 2 คนนี่เจอหน้ากันทุกวันเดี๋ยวก็เบื่อกันไปเอง ” แล้วฉันควรจะกรี๊ดใครดี พี่กอล์ฟก็เจอกันทุกวัน เคนกับยูโนก็เจอทุกวัน งั้นฉันกรี๊ดผู้จัดการวง Icy Boyแทนก็แล้วกัน

“ พรุ่งนี้เจอกัน 9 โมงที่ห้องประชุมนะครับอย่ามาสาย เลิกประชุมได้ครับ ” หลังจากเลิกประชุมฉันก็ไปกินข้าวก่อนจะขึ้นมาเรียนอีกสามคาบที่เหลือ แต่ก็ยังคงเป็นเช่นเดิมไอ้หื่นเคนยังคงแกล้งฉันอย่างไม่ยอมเลิกรา ฉันจึงหาไปตวาดนายเคนด้วยเสียงอันเบาว่า..

“ ไอ้หื่นบ้า! หนังสือไม่รู้จักเรียน! นายจะมาแกล้งฉันทำไม!!! ”

“ มนัสวี!เธอจะไปชวนเพื่อนคุยทำไม ถ้าไม่อยากเรียกก็ออกไป!!! ”

“ อาจารย์... ” ฉันตัดพ้อนิดหน่อยก่อนจะเก็บของออกไปจากห้องเรียน ทุกคนรู้มั้ยคะหลังจากนั้นฉันอยากพูดว่าอะไร ‘ อาจารย์มีตารึเปล่าคะ เห็นอยู่ว่าไอ้หื่นนี่มันแกล้งหนูอยู่แล้วอาจารย์มาไล่หนูออกไปจากห้องมันสมควรแล้วเหรอคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะหนูเข้าใจ ก็อาจารย์เป็นตุ๊ด อาจารย์ต้องเข้าข้างนายหื่นนั่นอยู่แล้ว ’

แล้วฉันก็จรลีกลับบ้านทันทีก็นี่มันชั่วโมงสุดท้ายแล้ว เมื่ออาจารย์ไล่ฉันออกมาจากห้อง ฉันจะไปยืนอ้อนวอนอาจารย์อยู่ทำไม ไม่ง้อหรอก การได้กลับบ้านเร็วนี่เป็นสวรรค์ของฉันเลย

“ อยู่นี่เองนังตัวดี ” เสียงแหบ ๆ ดังขึ้นพร้อมกับมือสาก ๆ ที่มากระชากผมของฉันอย่างแรง มันเจ็บนะนังบ้า หน้าตาทุเรศยังไม่พอ จิตใจยังเลวทรามอีก

 “ ฉันไปทำอะไรให้แก ทำไมแกต้องมาทำแบบนี้กับฉันด้วย ”

“ ก็เพราะแกได้อยู่ใกล้ชิดพี่เนสน่ะสิ แกรู้มั้ยว่าเพื่อนฉันเสียใจแค่ไหน เพื่อนแอบชอบพี่เนสมา 1 ปีเต็ม(แต่ฉันชอบพี่เนสมา 3 ปีนานกว่าเพื่อนแกอีก)อย่าหวังนะว่าถ้าแกได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่เนสแล้วแกจะได้พี่เนสไปครอง ไม่มีวันซะหรอก ”

“ ถ้าฉันไม่ได้พี่เนส เพื่อนแกก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน!!!!! ” ฉันยังคงปากกล้าต่อไป

“ฮึ่ย!แก.. ”

เพียะ!

ฝ่ามืออันหนังอึ้งของยัยหน้าประหลาดปะทะเข้ากับหน้าฉันอย่างแรง แต่ฉันก็ไม่ได้ยอมแพ้ต่อยเข้าไปที่ตาของยัยหน้าอุบาทว์นั่นทันที ยัยนั่นเซไปข้างหลังนิดหน่อย ก่อนจะเอามือจับตาตัวเอง

“ แก แกกล้ามาทำให้หน้าสวย ๆ ของฉันต้องมีรอยแผล รุมมัน!!เอาให้ตายเลย!!! ” ยัยหน้าแปลกหันไปสั่งลูกน้องที่หน้าแปลกไม่แพ้กัน ทันทีที่ยัยหน้าแปลกสั่งเสร็จลูกน้องพวกนั้นก็เข้ามาล้อมฉันทันที

พลั่ก!

เริ่มด้วยการต่อยที่ท้อง ทุบหลังแล้วก็ตามด้วยบาทาหลายสิบคู่ ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!