ซูเปอร์สตาร์หน้าใส พิชิตใจยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter...1

ฉันมองหาพี่กอล์ฟจนทั่วรถ บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ที่กระจก ฉันจึงแกะออกมาดู

                                                                ถึง แก่นแก้ว

                                                                ถ้าตื่นแล้วมาหาพี่ที่ชั้น 7 นะ

                                                                แต่อย่าขึ้นมาคนเดียวล่ะ

                                                                ให้ยามขึ้นมาเป็นเพื่อนก็ได้

                                                                แล้วก็ล็อครถให้ด้วย

                                                                                                กอล์ฟ(สุดหล่อ)

อะไรกันหลงตัวเองชะมัด แล้วยังมาหาว่าฉันโง่ขึ้นไปชั้น 7 คนเดียวไม่ได้อีก แบบนี้ต้องโทรไปพูดกันให้รู้เรื่อง

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

“ ฮัลโหล ”

“ นี่พี่กอล์ฟ หาว่าแก้วโง่ขึ้นไปชั้น 7 คนเดียวไม่ได้เหรอ ”

“ ไม่ใช่อย่างงั้น ถ้าแก้วขึ้นมาคนเดียวมันอันตราย ”

“ อันตรายยังไง แค่เดินเข้าไปในลิฟท์แล้วก็กดเลข 7 มันจะอันตรายยังไง จะมีเสือโผล่ออกมาหรือไง แก้วไม่ได้ไปผจญภัยในป่าดงดิบนะ ”

“ มันไม่ใช่แบบนั้น ”

“ มันจะเป็นแบบไหนก็ช่าง แต่แก้วจะขึ้นไปคนเดียว ฮึ่ม! ” ฉันกดตัดสายแล้วก็ปิดเครื่องทันที หลังจากนั้นก็เดินเขาไปในลิฟท์ แล้วก็กดไปที่เลข 7 ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออก ฉันจึงเห็นชายหญิงคู่หนึ่งจูบกันอย่างเมามันส์ แล้วฝ่ายชายก็เริ่มปลดกระดุมของฝ่ายหญิงทีละเม็ด ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีนี่มันห้องซ้อมเต้นหรือห้องถ่ายหนังโป๊กันแน่

“ เธอเป็นใคร? ” เสียงทุ้มต่ำดังมาจากข้างหลัง ฉันที่กำลังอึ้งอยู่ก็รีบหันไปทันที

“ เอ่อ...ค...คือ... ”

“ หน้าตาสวยดีนี่ นอนกับฉันซักรอบมั้ยล่ะ ” อึ้งสิครับอึ้ง ผู้ชายอะไรหน้าด้านชะมัด ชวนผู้หญิงที่ไม่รู้จักไปนอนด้วยเนี่ยนะ  หื่นกามเป็นบ้า สงสัยอีตานี่ คงอยากจะไปเรียนต่อที่คณะลามกศาสตร์(ลา-มะ-กะ-สาด)แน่ ๆ เลย ผู้ชายแบบนี้ฉันสุดแสนจะเกลียด ชอบเห็นผู้หญิงเป็นต้นไม้ ฟันกันได้ ฟันกันดี ยิ่งฟันแล้วทิ้งนี่สิ น่ากระทืบให้ตายคาอวัยวะเบื้องล่างนัก แต่ผู้ชายที่นิสัยแบบนี้มีคนเดียวที่ฉันไม่เกลียด อยากรู้มั้ยใคร ก็พี่กอล์ฟพี่ชายผู้หลงตัวเองของฉันนี่แหละ ซูเปอร์เพลย์บอยที่พาผู้หญิงเข้าโรงแรมแบบไม่ซ้ำหน้า แต่นายนี่หน้าตาคุ้น ๆ นะ ใบหน้าเรียว ดวงตาสีดำสนิท ริมฝีปากบางสีส้มอ่อน มีลักยิ้ม ผมสีทองซอยระต้นคอ ผิวขาวเนียน รูปร่างสูงโปร่ง เคยเจอที่ไหนหว่า

“ ทำไมต้องทำหน้าซีเรียสขนาดนั้น ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็ไม่ปล้ำเธอหรอก เอ้า!ตอบมาได้แล้ว ตกลงหรือไม่ตกลง ”

“ อะ...เอ่อ ”

“ เฮ้!ตอบมาสิ ”

“ นายเองก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่ เพลย์บอยกระจอกอย่างนาย ผู้หญิงที่ไหนจะไปสน ”

“ เธอกล้ามากนะที่มาดูถูกฉันน่ะ แล้วฉันจะพิสูจน์ให้เธอได้รู้ว่าฉันไม่ได้กระจอกอย่างที่เธอคิด ” เขาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน ทำให้ฉันต้องถอยหนีจนหลังติดกำแพง

“ ละ...แล้วนายจะพิสูจน์ยังไง ”

“ ก็แบบนี้ไง ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ริมฝีปากของเราห่างกันแค่ไม่กี่เซน ทุกคนรู้มั้ยคะว่าตอนนี้ฉันอยากทำอะไร ฉันอยากไปศึกษากฎหมายค่ะ อยากรู้ว่าถ้าฆ่าคนตายโดยเจตนาจะติดคุกกี่ปี เพราะตอนนี้ในมือฉันมีคัตเตอร์เตรียมพร้อมถ้านายนี่จูบฉันเมื่อไหร่ คัตเตอร์อันนี้ได้ลิ้มรสเลือดเมื่อนั้น

“ คิก ๆ ตัวสั่นเชียวนะ เธอนี่มันไร้เดียงสาจริง ๆ ฉันชักจะสนใจเธอซะแล้วสิ ”

“ พี่เคนหมดเวลาพักแล้วนะ บอกให้ยัยนี่รอก่อนไม่ได้เหรอไง ซ้อมเต้นเสร็จแล้วค่อยมาสานต่อก็ได้นี่ ” เสียงโหด ๆ ดังลอดออกมาจากประตู ฉันหันไปมองหาเจ้าของเสียง พอเจ้าของเสียงนั้นโผล่หน้าออกมา ฉันก็จำได้ทันทีว่านั่นคือ...เกด น้องสาวสุดโหดของเคนกับพี่เนส เออ!นึกออกแล้วนายหื่นนั่นชื่อเคนนี่เองถึงว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ แต่ยัยเกดกำลังเข้าใจผิดนะ สานต่ออะไร ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย

“ เอ่อ... ”

“ เธอหยุดพูดไปเลยนะ เธอก็เป็นแค่คู่ควงชั่วคราวของพี่เคนส่วนฉันเป็นน้องสาวของพี่เคน เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์มาโต้แย้งคำตัดสินของฉัน ” อะไรเนี่ยฉันยังไม่ทันจะพูดอะไรเลยนะ รัวกลับมาเป็นM16เลย ฉันแค่จะบอกว่าเกดกำลังเข้าใจผิด ไม่ได้จะโต้แย้งเลยนะ  คิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว น่าจับฆ่าหมกโถส้วมข้างบ้านจริง ๆ

“ มันไม่ใช่... ”

“ หยุดพูดไปเลยนะ ถ้าไม่อยากมีสามีทีละหลาย ๆ คน ” เกดพูดแล้วก็เดินจากไป สงสัยฉันคงต้องไปศึกษากฎหมายจริง ๆ แล้วล่ะมั้ง ไม่ได้จะฆ่านายหื่นเคนนะ แต่ฉันจะฆ่ายัยการะเกดจอมโหด

“ คิก ๆ เข้าไปข้างในกันเถอะ ” คนข้าง ๆ ผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องพูดก่อนจะจับข้อมือฉัน แน่นอนฉันสะบัดออก

“ ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ ไม่ช่วยฉันแล้วยังจะมาเยาะเย้ยอีก ” ฉันบ่นแล้วก็โดนนายเคนฉุดกระชากลากถูเข้าไปในห้องซ้อมเต้น พอเข้าไปถึงนายเคนก็ขัดขาฉันจนล้มลงไปกองกับพื้น แต่พี่เนสยืนอยู่ตรงนั้นพอดีฉันก็เลยล้มทับพี่เนสเต็ม ๆ ตอนนี้ถ้ามีคนเข้ามาเห็นคงจะคิดว่าฉันกำลังจะปล้ำพี่เนสแน่ ๆ เลย ก็ภาพมันชวนคิดซะขนาดนั้น

“ ทำอะไรกันน่ะ ” เกดที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยเข้ามาเห็นภาพของฉันกับพี่เนสเข้าพอดี งานนี้ฉันมีปัญหากับยัยเกดแน่ ๆ เลย แล้วมันก็จริง เกดรีบวิ่งมาดึงฉันให้ลุกขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายอยู่นิดหน่อย ก็ได้กอดพี่เนสแค่แปบเดียวเอง แต่ยังไงซะฉันก็ได้กอดกับพี่เนสแล้ว วันนี้ฉันจะไม่อาบน้ำเลย ฮี่ ๆ (ซกมกจริง ๆ ถ้าจูบกันก็คงจะไม่แปรงฟันเลยล่ะสิท่า:ผู้แต่ง)

“ เธอนี่มันหน้าด้านจริง ๆ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ ต้องจับให้ได้ทุกคนเลยสินะ ” อันที่จริงฉันก็ไม่ได้หน้าด้านอะไรหรอกนะ แต่เมื่อคุณเกดเขาขอร้องแก่นแก้วก็จะจัดให้

“ แหม!รู้ทันฉันอีกแล้ว ต่อไปฉันก็คงไม่ต้องปกปิดอะไรอีกแล้วสินะ งั้นฉันจะแสดงให้เธอดูว่าฉันน่ะจับผู้ชายเก่งแค่ไหน ” ฉันพูดแล้วก็เดินไปหาพี่กอล์ฟ

“ กอล์ฟขา กอล์ฟต้องจัดการยัยนี่ให้แก้วนะคะ แล้วแก้วจะให้ทุกอย่างที่กอล์ฟต้องการ ” ฉันพูดพร้อมกับอ้อนพี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟก็ส่งหน้าแหย ๆ มาให้ฉัน ฉันจึงหยิกหลังพี่กอล์ฟแล้วก็ส่งสายตาปานนางยักษ์ไปให้พี่กอล์ฟเพื่อให้พี่กอล์ฟแสดงในสิ่งที่ฉันต้องการ

“ ครับ เอ่อ...เกด อย่าหาเรื่องแก้วเลยนะ แก้วไม่ได้ตั้งใจจะสะดุดเลยนะถ้าพี่เนสไม่ยืนอยู่ตรงนั้น ” พี่กอล์ฟช่วยอธิบายทุกอย่างให้เกดฟังแต่ที่พี่กอล์ฟพูดมันทะแม่ง ๆ นะ

“ ก็ได้เกดไม่ทะเลาะกับยัยหน้าจืดนี่ก็ได้ ” เกดพูดแล้วก็อารมณ์เสียออกไป จะไม่ไห้อารมณ์เสียได้ไง ก็พี่กอล์ฟที่ยัยเกดแอบชอบมาตั้งนานยังเข้าข้างฉัน แต่ถ้าพี่กอล์ฟลองไม่เข้าข้างฉันสิ งานนี้อาจมีการนองเลือด

“ จำได้มั้ยที่แก้วสัญญาว่าจะให้ทุกอย่างที่กอล์ฟต้องการ ”

“ จำได้ ” การที่พี่กอล์ฟแทนตัวเองว่ากอล์ฟแสดงว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ พี่กอล์ฟจะมาไม้ไหนฟะ ไล่ตามพี่ชายคนนี้ไม่เคยทันซักที

“ เราไปหาห้องว่าง ๆ แถวนี้กันเถอะ เพราะสิ่งที่กอล์ฟต้องการก็คือตัวแก้วนั่นแหละ ” เฮือก!หนังจบอารมณ์ไม่จบ พี่กอล์ฟมันเป็นบ้าอะไรเนี่ย

“ ไม่ต้องไปหาก็ได้ครับที่นี่มี ” เคนพูดออกมาด้วยความเข้าใจผิด เพราะคิดว่าฉันกับพี่กอล์ฟจะไป...เซ็นเซอร์...กันจริง ๆ

“ พี่กอล์ฟ ละครมันจบไปแล้วนะ  ถ้ายังไม่เลิกแสดงล่ะก็อาจมีการนองเลือด ” ฉันพูดแล้วก็หยิบคัตเตอร์ขึ้นมาโชว์ให้พี่กอล์ฟดู

“ คร๊าบบบ จบแล้วครับ จะไม่เล่นแล้วครับได้โปรดเก็บคัตเตอร์ไว้ที่เดิมเถอะครับคุณน้องสาว ”

“ น้องสาว? ” เคน ยูโนและพี่เนสพูดออกมาพร้อมกัน

 “ เอ่อ...รักกันแบบพี่ชายกับน้องสาวน่ะ ไม่ต้องสงสัยกันหรอก ”

“ เมื่อกี้แสดงละครกันเหรอครับ แหมแสดงได้เหมือนจริง ๆ ตอนแรกผมก็งงนะว่าคุณแก้วหยิกหลังพี่กอล์ฟทำไม ”

“ เอ๋ มีหยิกหลังกันด้วยเหรอ มิน่าล่ะคนไร้เดียงสาอย่างเธอถึงทำเรื่องแบบนี้ได้ คิก ๆ ” ฉันเริ่มจะสงสัยว่านายหื่นเคนเป็นคนบ้าแล้วนะ คนอะไรหัวเราะอยู่ได้ ตั้งแต่ตอนที่ฉันมาถึงจนถึงเดี๋ยวนี้ฉันยังไม่เห็นนายเคนหยุดหัวเราะเลย

“ ผมว่านี่มันก็เลยเวลาพักมานานแล้วนะครับ ” ยูโนที่ไม่มีบทมาตั้งแต่เริ่มเรื่องพูดขึ้น

“ จริงด้วย กอล์ฟว่าเรามาซ้อมต่อกันเถอะ ”

“ อืม ” เคนรับคำแล้วทั้งสามคนก็เริ่มซ้อมเต้นกันต่อ ฉันก็เลยมานั่งดูพี่กอล์ฟอยู่ตรงมุมห้อง

ผ่านไป 1 ชั่วโมง...

ผ่านไป 2 ชั่วโมง......

ทำไมซ้อมเต้นกันนานอย่างนี้ฟะ ไม่รู้จักเหนื่อยกันบ้างรึไง

“ แก้วเรียนอยู่ชั้นไหนโรงเรียนอะไรหรอ ” พี่เนสเดินเข้ามาหาฉันแล้วก็นั่งลง

“ ม.4 สหบดินทร์ค่ะ ”

“ เรียนโรงเรียนเดียวกันเลยนี่นา แล้วแก้วอยู่ชมรมอะไรล่ะ ”

“ แก้วอยู่ชมรมดนตรีค่ะ ”

“เอ๋!อยู่ชมรมดนตรีเหรอ พี่ก็อยู่ชมรมดนตรีนะ แต่ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าแก้วเลยล่ะ ” จะเห็นเข้าไปได้ยังไงฉันไม่เคยคิดที่จะย่างกรายเข้าไปในชมรมเลย ใครเห็นก็บ้าแล้ว

“ แล้วพี่รหัสแก้วนี่ใครล่ะ ” ฉันควรจะบอกพี่เนสดีมั้ยว่าฉันจำชื่อพี่รหัสของฉันไม่ได้ รู้สึกว่าจะชื่อแพนหรือแมนอะไรซักอย่างนี่แหละ หรือว่าจะเป็นแนน แดน โอ๊ย!จำชื่อไม่ได้บอกตำแหน่งแทนแล้วกัน ว่าแต่ พี่รหัสฉันอยู่ตำแหน่งอะไรหว่า คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เป็นประธานชมรมไปเลยก็แล้วกัน

“ คนที่เป็นประธานชมรมน่ะค่ะ ”

“ เอ๋!เหรอครับ ” พี่เนสพูดแล้วก็ทำท่าคิดหนัก จนฉันอดที่จะถามไม่ได้

“ มีอะไรเหรอคะ ”

“ พี่นี่แหละครับประธานชมรม ”

OoO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

จะมีใครซวยกว่าฉันอีกมั้ยเนี่ย!!!