My Boy[Yaoi พาโรดี้ หนังเกาหลีเรื่อง My girl )

ลำดับตอนที่ #2 : Chepter 2 :: I never give up on you

จองวุงขับรถมาตามทางเรื่อย ๆ นี่เขาจะไปไหนดี ในหัวมันตื้อไปหมด .. เซฮุน

เขารู้ว่าเซฮุนไปแข่งกีฬาเทนนิส เมื่อ 2 ปีก่อน แค่นั้น เขาไม่รู้ลึกตื้นหนาบาง ของเรื่องนี้

 

ถ้าเซฮุนกลับมา กงชานจะกลับไปรักกับเซฮุนเหมือนเดิมหรือ .. เขาไม่ต้องการอย่างนั้นแน่

เมื่อจองวุงรู้สึกตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ที่หน้า บ้านพักตากอากาศของกงชานแล้ว

ที่ ๆ เขาและกงชานเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก .. เกาะเชจู สวนส้ม ที่จองวุงชอบไปวิ่งเล่นบ่อย ๆ

 

จองวุงขับรถเข้ามาในระแวกบ้านพัก แล้วจอดรถที่หน้าบ้านพักตากอากาศสุดหรู

ก่อนที่จะลงจากรถ เพื่อเดินดูความเปลี่ยนแปลง

หลังจากที่เขาไม่ได้กลับมาที่นี่เป็นเวลานาน ..

 

สถานที่ต่าง ๆ นั้นยังเหมือนเดิม ความทรงจำในสมัยเด็กได้ปรากฎขึ้นมาเรื่อย ๆ ในความทรงจำของจองวุง

 

..

 

" กงชาน อ่า ไปเล่นวิ่งไล่จับกันในสวนส้มมั้ย " เด็กชายจองวุง พูดชวนอย่างยิ้มแย้มให้กับ เด็กชายกงชาน

ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่อย่างขมักขเม้น

 

เมื่อจองวุงมีเวลาเขาจะมาวิ่งเล่นที่นี่เสมอ แต่แน่นอน .. เขาไม่ค่อยจะมีเวลาว่างเท่าไหร่

เพราะการที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายบังคับให้เรียนรู้ในสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขานั้นไม่เคยต้องการ ..

 

เด็กชายกงชานละสายตาจากหนังสือบริหารธุรกิจ สำหรับนักศึกษาระดับสูงขึ้นมามองสบตากับ จองวุง

" ไม่เอาหรอก .. มันไร้สาระ " เด็กชายกงชานบอกปัดเขาอย่างไม่รักษาน้ำใจคนพูดแม้แต่น้อย

 

"ฮึ !! ไปวิ่งเล่นคนเดียวก็ได้ มัวแต่อ่านแต่หนังสืออะไรไม่รู้ระวังผมจะหงอกล่ะ !! " เด็กชายจองวุงพูดลากเสียงแนวกวนประสาทคนฟังเล็กน้อย

ก่อนะวิ่งหายไปในแนวต้นส้มที่ปลูก เรียงรายดูสวยงาม

 

สักครู่เด็กชายจองวุงก็กลับมาพร้อมกับผลส้มที่วาดรูปหน้าตา ยิ้มแป้นน่ารัก แล้วส่งมันให้กับเด็กชายกงชาน

"หือ ให้ชั้นหรอ ?? ขอบใจนะ" เด็กชายกงชานรับผลส้มมาจากเด็กชายจองวุงแล้ว ก็ทำให้ยิ้มขึ้นได้

หลังจากเครียดจากการอ่านหนังสือที่ยากเกินไป

 

 

..

 

 

" หึหึ " จองวุงยืนหัวเราะอยู่ตรงหน้าทางเข้าสวนส้ม เมื่อนึกถึงอดีต ที่น่าจดจำ

เขาเดินชมรอบ ๆ บ้านหลังที่เขาเคยมาพักอย่างเรื่อยเปื่อย มีสิ่งเดียวที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาคือ

ความเก่าและทรุดโทรมของบ้านหลังนี้ ..

 

" กงชานมันไม่ดูแลเลยหรือไงนะ " จองวุงคิดพลางไล้มือไปตามขอบเก้าอี้ที่วางตรงสนามหญ้าหน้าบ้านอย่างสบายใจ

อย่างน้อยวันนี้เขาก็มีที่พักที่ไม่มีใครรู้อีกคืนนึงแล้วสิเนี่ย

 

 

 

 

~              ~              ~              ~              ~              ~              ~              ~

 

 

ตี๊ดดดดดดดด

 

" ค่ะ "

 

" เลขายุน ช่วยสืบให้ทีว่าตอนนี้จองวุงไปอยู่ที่ไหนแล้ว หาแผนที่ให้ด้วยนะ ผมจะไปตามเค้ากลับมา" กงชานกดเรียกเลขายุน

หลังจากวางสายจากแม่ของจองวุง

กงชานหนักใจเรื่องนี้ พอ ๆ กัน อุตส่าห์ไปตามหาจนเจอแล้ว

แต่กลับหายไปได้อย่างงั้น นี่มันก็ผ่านมา 3 วันแล้วนะ น่าจะติดต่อมาบ้าง ไม่ใช่ทำให้คนอื่นเป็นห่วง

 

ถ้ารู้ว่าจองวุงจะแอบหนีเที่ยวอีก วันนั้นเค้าน่าจะ ไปกับจองวุงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยก็ดีสิ

จะได้พาตัวกลับได้ ชอบทำให้คนอื่นหนักใจอยู่เรื่อยเลยให้ตายสิ

ถ้าเจอตัวคราวนี้นะ หึ .. จะไม่มีทางปล่อยไปอีกเด็ดขาดเลย คอยดูสิ

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

" เข้ามาได้ " กงชานละจากความคิด แล้วเงยหน้ามองผู้มาเยือนที่หน้าประตู

" เจอแล้วค่ะ ท่าน " เลขายุน เปิดประตูอย่างใจเย็นแล้วเดินเข้ามาพร้อมกระดาษแผ่นหนึ่ง

เธอเดินมาหยุดที่โต๊ะ ทำงานแล้วยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้กงชาน

 

" ขอบใจมาก ไปได้แล้ว " กงชานรับกระดาษแผ่นนั้นมาพิจารณา อย่างถี่ถ้วน

" ให้ชั้นไปเป็นเพื่อนมั้ยคะ " เลขายุนพูดอย่างเป็นห่วง เพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว

การที่จะให้ไปคนเดียวอาจจะเกิดอันตรายขึ้นก็ได้

 

" ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว กลับไปพักผ่อนแล้วกัน พรุ่งมีงานอีกเยอะค่อยมาช่วยพรุ่งนี้ละกันนะ "

กงชานตอบปฎิเสธอย่างสุภาพ แล้วลุกขึ้นเก็บของเตรียมพร้อมจะออกไปตามหาหัวใจที่หายไป

 

 

 

นาฬิกาข้อมือดังบอกเวลาเที่ยงคืน พร้อม ๆ กับรถสีเทาที่จอดลงหน้าผับหรูใจกลางเมือง

กงชานก้าวลงจากรถและเดินเข้าไปในผับอย่าง สบาย ๆ

 

เขาเดินเข้ามาหยุดที่หน้าประตู เสียงเพลงข้างในครึกครื้น

มีผู้คนเต้นอยู่มากมาย

 

กงชานค่อย ๆ สอดส่ายสายตาหา เจ้าของเรื่องวุ่นวายต่าง ๆ อย่างใจเย็น

สายตาจึงไปสะดุดที่ บาร์ ที่คนที่เค้าตามหา พลางเดินเข้าไปช้า ๆ อย่างไม่เร่งรีบมากนัก

 

ยังไง ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน ' ต้องสั่งสอนซะให้เข็ด '

กงชานคิดพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะบ่าเล็ก ๆ ที่นั่งหันหลังให้กับเขา อย่างเบามือ

 

" อ๊ะ หืมม " จองวุงค่อย ๆ ละสายตาจากขวดเหล้าที่อยู่ข้างหน้า

หันมามองคนที่เรียกเขา อย่างมึน ๆ

 

" ไง " กงชานทักพลางนั่งลงข้าง ๆ จองวุง

" อ๊ะ อ๊ะ เฮ้ย นายมาได้ไงวะ มาหาหญิงหรอ ฮ่า ฮ่า ๆๆ " จองวุงพูดอย่างตกใจ

 

ระคนเมา พร้อมกับไม่ลืมหยอกล้อเพื่อนสนิทตัวเองอย่างขี้เล่น

 

" หึ เปล่า กลับบ้านกัน เดี๋ยวนี้เลย "

" ไม่เอาาา ชั้นยังไม่อยากกลับเลย นายก็เพิ่งมาไม่ใช่หรอ น้อง ๆ ขอเหล้าอีก 4 ขวด ไม่เมาไม่กลับเว้ยย ฮ่า ฮ่า "

จองวุงหัวเราะอย่างคนไม่ได้สติ พลางหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์ เพื่อขอเพิ่มเหล้าอีก

 

" เดี๋ยวเอาไปส่งที่ห้องนู้นนะ " กงชานบอกกับบาร์เทนเดอร์หนุ่ม พร้อมกับ ลุกขึ้นแล้วดึงแขนคนข้างกายไปด้วย

" อะ เฮ้ยย จะไปไหนอ่ะ ยัง ๆๆ ยังไม่กลับ " จองวุงพูดออกมาอย่างขัดใจเพราะคิดว่ากงชานจะบังคับให้เค้ากลับบ้าน

 

" ลุกน่า ไปกินต่อที่ห้องนู้นละกัน ไม่งั้นเดี๋ยวมีคนของคุณป้ามาเจอแล้ว ชั้นจะซวยไปด้วย " กงชานพูดพลางช่วยพยุง

ร่างบางที่เดินไม่ค่อยจะไหวแล้วเพราะฤทธิ์เหล้าที่ ถึงแม้จะไม่แรงเท่าไหร่ แต่ร่างบางก็ดื่มมันเยอะพอสมควรแล้ว

 

กงชานพยุงจองวุงให้นั่งบนโซฟา แล้วเขาก็ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ จองวุงนั่นเอง

เมื่อเหล้ามาเสิร์ฟ กงชานก็ได้แต่นั่งมองจองวุงที่พยายามจะดื่มเหล้า ที่มีอยู่ให้หมด

 

เหมือนเขาจะรอ " เวลา " อยู่ ..

" จองวุงพอแล้ว นายดื่มเยอะไปแล้วนะ " กงชานพูดพร้อมกับดึงขวดเหล้าออกจากปากจองวุง

ที่ตอนนี้ไม่แค่จะดื่มแต่น้ำแต่จะงาบขวดเข้าไปด้วยเพราะความเมาไม่ได้สติ

 

' นี่จองวุงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เพราะฤทธิ์เหล้าหรอเนี่ย ' กงชานที่นั่งมองความเปลี่ยนแปลงของร่างบางไปเรื่อย ๆ ตลอดเวลาที่ร่างบางยกเหล้า

ขวดแล้วขวดเล่าขึ้นจรดริมฝีปาก

 

" นายก็ดื่มด้วยกันสิให้ชั้นน ดื่มคนเดียวได้ไง " จองวุง ที่ตอนนี้เมาไม่ได้สติ แก้มแดงก่ำ ปากที่แดงระเรื่อ

เนื้อตัวเป็นสีชมพูเพราะความเมา แล้วยังท่าทางที่ดูยั่วยวนในสายตากงชานอีก

 

จองวุงไม่พูดเปล่าแต่เขายังเอื้อมมือมาคล้องคอกงชานไว้ ปากแดงระเรื่อค่อย ๆ โน้มลงมาประกบกับปากของกงชานอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับส่งผ่าน ' เหล้า ' ให้กงชานได้ดื่มอีกด้วย

 

ร่างบางค่อย ๆ เอื้อมมือไปลูบไล้แผ่นอกหนาของร่างสูง พร้อมกับถอนริมฝีปากออกมาแล้วจูบเบา ๆ ที่ซอกคอของกงชาน

กงชานดูจะตกใจเล็กน้อยว่าแค่แป๊ปเดียวร่างบางมีสเน่ห์ขนาดนี้เลยหรอ แถมยังยั่วเก่งอีกต่างหาก

 

เมื่อเหยื่อมาทอดสะพานให้ถึงขนาดนี้แล้วปล่อยไว้มันก็เสียเชิงชาย กงชานดันตัวจองวุงออกแล้วกดจองวุงลงนอนกับเก้าอี้ยาว

จองวุงที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้เรื่องถึงภัยที่จะถึงตัวเอื้อมมือไปคล้องที่ขอของกงชานอย่างแผ่วเบา พร้อมกับกดจูบลงอย่างโหยหา

 

กงชานล้วงมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวหลวมที่ดูเซ็กซี่เมื่ออยู่บนตัวของร่างบางแล้วลูบไล้ยอดอกอย่างแผ่วเบา โดยที่ปากก็ยังไม่หยุดดูดดันลิ้นของร่างบาง

ร่างสูงรับรู้ถึงอารมณ์รุณแรงของร่างบาง พอ ๆ กับร่างบางที่พยายามปลดปล่อยอารมณ์กับร่างสูง

 

" อะ .. แฮ่ก แฮ่กก .. " ร่างบางดันกงชานออกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ร่างสูงปล่อยริมฝีปากหวานอย่างง่ายดาย

แต่เปลี่ยนไปทำรอยที่ซอกคอ ขาวแทน มือก็ไม่หยุดจับนู่นจับนี่ของร่างบางไปเรื่อย ๆ พลางฉวยโอกาส ถอดเสื้อผ้าร่างบางออกไปทีละชิ้น ๆ

 

" อ๊ะ!! .. กงชาน " ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อกงชานเลื่อนมือเข้าไปจับแกนกายที่กำลังขยายตัวของร่างบาง

" เดี๋ยว ๆๆ เดี๋ยวก่อน " จองวุงที่ตอนนี้เหมือนจะได้สติแล้วผลักตัวของร่างสูงออกแต่มันไม่ทันเสียแล้วสิเพราะมืออีกข้างได้ยึดเอวบางไว้แน่น

 

พลางประกบจูบเพื่อปิดเสียงห้ามของ จองวุง " อะ อื้มมม .. อื้ออ " จองวุงครางเบา ๆ เมื่อร่างสูงพยายามรูดแกนกายของร่างบางขึ้นลงอย่างแผ่วเบา

" อะ กง .. ชา .. ชานน ไม่ไหวแล้วว " ร่างบางร้องออกมาเมื่อร่างสูงจิกเล็บลงที่ส่วนปลาย

 

" อ๊ะ !! ทำอะไรน่ะ " จองวุงร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างสูงบีบที่ส่วนโคนอย่างจงใจ

" ไม่ ขอร้อง ปล่อยเราเถอะ อย่าทรมาณเราแบบนี้เลย " จองวุงอ้อนวอนแต่ร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อยมือสักที

 

" ไม่ ! นายจะไปโดยไม่รอเราหรอ " กงชานพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วยเหมือนคนที่อยู่เหนือกว่า

" นายช่วยเราหน่อยสิ " กงชานพูดพร้อมกับปลดตะขอกางเกงของตัวเองแล้วปล่อยให้ร่างบางค่อย ๆ ดึงกางเกงชั้นในลงเอง

 

จองวุงค่อย ๆ เลื่อนมือที่สั่นเทาไปดึงกางเกงชั้นในของร่างสูงลงอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นแกนกายขนาดใหญ่โต ของร่างสูง

ทำให้ร่างบางรู้สึกกลัว เล็กน้อย แล้วเริ่มใช้มือรูดมันขึ้นลง อย่างช้า ๆ

 

" ไม่ ! ใช้ปากของนายสิ " จองวุงได้ยินดังนั้นก็ค่อย ๆ ทำตามเหมือนโดนมนต์สะกด

ร่างบางอ้าปากรับ สิ่งที่ใหญ่โตเข้ามาในปาก แล้วรูดขึ้นลงอย่าง ๆ ช้า ๆ

 

" อ้าาาา ... อย่างนั้นแหล่ะ ดีมากก " ร่างสูงครางออกมาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับเลื่อนมือเข้าไปจับกลุ่มผมนุ่มของร่างบาง

ร่างบางค่อย ๆ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น พลางดูดเน้นย้ำ ๆ ที่ส่วนปลาย สอง สาม ที

 

" พอแล้ว !! " ร่างสูงพูดพลางจับหัวของร่างบางออก แล้ว พลิกตัว ให้ตัวเองเป็นคนนอนอยู่ข้างล่างแล้ว เริ่มสอดนิ้วเข้าไปเพื่อปูทางก่อน

" อ๊ะ !!! อื้มมมม " ร่างบางร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดที่ทางเข้าด้านหลัง 

 

ร่างสูงรอจนร่างบางเริ่มชินจึงค่อย ๆ เพิ่มนิ้วที่ สอง ที่ สามเข้าไป พลางควานหาจุดกระสันของร่างบางไปด้วย

" อะ .. อ้าา อึ่กก เจ็บบ " ร่างบางถอนริมฝีปากออกมาในทันที ที่นิ้วของร่างสูงจับโดนจุดกระสันของตัวเอง

 

" ทนอีกนิดนะ จะได้ไม่เจ็บมากไง " ร่างสูงยังคงขัยบนิ้วเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ อีก 2 - 3 ทีจากนั้นจึงค่อยถอนนิ้วออก

ร่างสูงจับส่วนหัวไปจ่อที่กลีบเนื้อนุ่มของร่างบางที่ถูกเตรียมไว้อย่างดี

 

แล้วค่อย ๆ ดันมันเข้าไปทีละนิด 

" อะ .. โอ๊ย เจ็บบ ๆ โอยย "

ร่างบางร้องออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาเพราะความเจ็บทันทีที่ร่างสูงสอดแกนกายอันใหญ่โตเข้ามาในตัว

 

ถึงแม้ว่าร่างบางจะถูกเตรียมตัวไว้ก่อนแล้วแต่ถึงกระนั้น ทั้งขนาดของร่างสูงที่ไม่ใช่ว่าจะเล็ก

และครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกของร่างบางด้วยก็เลยถือว่า หนักหนาสาหัสอยู่เหมือนกัน

 

" อึ่กก แน่นดีจัง จองวุง " ร่างสูงครางออกมาเสียงแผ่วเบา พร้อม ๆ กับค่อย ๆ ดันมันเข้าไปจนมิดด้าม

" เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งกงชาน ชั้นเจ็บ " ร่างบางรีบร้องห้ามขึ้นทันทีที่ร่างสูงจะขยับตัว

 

" แค่ตอนแรกเท่านั้นแหล่ะ อดทนไว้หน่อย " ร่างสูงกระซิบบอก พร้อมกับขบกัดที่ใบหูร่างบางอย่างแผ่วเบา

เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของร่างบางให้คล้อยตามพร้อมกับจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

 

" อ้าาา อ๊าา " ร่างบางร้องออกมา เมื่อร่างสูงเริ่มที่จะขยับตัว เข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

ร่างบางจิกเล็บไปที่ร่างสูงอย่างแรงเมื่อความรู้สึกเจ็บในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านที่พึงพอใจ

 

" อะ .. อ๊าาา กะ .. กงชาน ชะ .. ชั้นจะไปแล้ว " ร่างบางบอกร่างสูงด้วยเสียงที่สั่น

จากการที่ร่างกายโดนกระทำเข้ามาอย่างต่อเนื่องถึงอารมณ์ของตัวเองที่กำลังจะถึงขีดสุด

 

" อะ อาา ชั้นก็เหมือนกัน "

กงชานขยับตัวเข้าออกเร็วและแรงขึ้น

 

" อ้าา " ร่างสูงร้องออกมาเมื่อตัวเองถึงขีดสุดแล้ว

" อะ อ้าาาา " ร่างบางเกร็งตัวกระตุกและปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่งของร่างสูงจนหมด

 

ร่างสูงค่อย ๆ ถอนกายออกจากช่องทางคับแคบของร่างบางที่ตอนนี้มีเลือดไหลซิบ ๆ

เพราะบทรักเมื่อครู่ ซึ่งตอนนี้ร่างบางก็สลบสไล ไปแล้วเพราะทั้งเหนื่อยและ ฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ที่ดื่มเข้าไป

 

กงชานหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางไว้อยู่บนโต๊ะมาเช็ดคราบน้ำรักบนตัวจองวุงก่อนจะแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วใส่เสื้อผ้าให้จองวุงก่อนที่จะวางเงิน จำนวนมากไว้บนโต๊ะเพื่อเป็นค่าอาหาร

แล้วอุ้มร่างบางไปที่รถก่อนจะขับรถกลับเพื่อให้ร่างบางได้พักผ่อน ที่โรงแรม avenew ด้วยความเร็วสูง 

.. สงสัยชั้นจะปล่อยนายไปไม่ได้แล้วล่ะ ..