ห้องเก็บของ (っ´▽`)っ))

ลำดับตอนที่ #8 : ;;ออริ;; ภัสสกร (ノ゜O゜)ノ☆

Application

 

 

“การต่อสู้น่ะเป็นสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตไม่ใช่รึไง?”

 

Part 1
 

ชื่อ-นามสกุล : ภัสสกร (พัด-สะ-กอน)

ความหมายของชื่อ :  พระอาทิตย์

ชื่อเล่น : อาทิตย์ (ขอเล่นตรงๆแบบนี้เลยละกัน ^^;; //โดนตบ)

อายุ : 22

เชื้อชาติ : -

อาชีพ : นักศึกษา

บท : เขา ผู้มีความสามารถในทุกศาสตร์ของการต่อสู้

นิสัย :    เป็นคนที่ดูเหมือนจะหยิ่ง แต่จริงๆเป็นเพราะเข้ากับคนอื่นไม่เก่งมากกว่าเลยทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ ปากคอเราะร้ายพอตัว แต่ก็พูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้บางครั้งก็โดนคนรอบข้างหมั่นไส้และโดนท้าตบ เอ๊ย ท้าต่อย เป็นประจำ ชอบเรื่องศิลปะการป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กๆเลยทำให้มีความสามารถในการต่อสู้อยู่มากพอตัว เพราะชอบศิลปะการต่อสู้แถมยังมักจะมีเรื่องกับคนอื่นอยู่ตลอดเวลาเลยทำให้คนรอบข้างมองว่าเป็นนักเลงมากกว่าเป็นนักศึกษา เลยทำให้ยิ่งไม่มีเพื่อนเข้าไปอีก ชินกับการอยู่คนเดียวมากกว่าการมีใครซักคนอยู่ข้างๆ นอกจากการต่อสู้แล้วยังเป็นพวกชอบอ่านหนังสือด้วยนะ ยิ่งนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนกับแนวเลือดสาดกระจายนี่ชอบมากๆ ชอบดูหนังแนวผีๆหรือไม่ก็ต่อสู้ แต่ไม่ชอบแนวรักโรแมนติก

นอกจากที่กล่าวมาแล้วยังเป็นคนที่นิสัยเหมือนแมว (?) รักสันโดษ ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับของของตัวเองหรือกับเรื่องส่วนตัวด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบใหญ่ ถ้าไม่นับว่าเข้ากับคนอื่นไม่เก่งกับปากร้ายละก็ ถือว่าเป็นคนที่ดีคนหนึ่งเชียว ข้อเสียของเขาก็คือ ปากร้ายและความใจร้อน

ประวัติ : เพราะชอบการต่อสู้มากเลยมักจะฝึกอยู่ประจำ และที่บ้านดูจะไม่ค่อยชอบการใช้ความรุนแรงเท่าไหร่เลยทำให้ออกจากบ้านมาอยู่คอนโด

ชอบ : การต่อสู้ หนังสือ แมว ของหวาน นมเย็น(สีชมพูรสหวานๆ)

ไม่ชอบ/เกลียด : ของขมๆ(ชอบของหวานมากกว่า) เครื่องดื่มมึนเมา (ดื่มบ้างเป็นบางครั้ง แต่ว่าคออ่อนไปหน่อยแค่แก้วแรกเท่านั้นละ ก็เมาละ)

แพ้ : แพ้ฝุ่น(เป็นภูมิแพ้)

ความสามารถพิเศษ : ศิลปะการต่อสู้ ปากร้ายเกินความจำเป็น (นับเป็นความสามารถพิเศษมั้ย?)

เพิ่มเติม : -

Part 2

สัมภาษณ์ออริ [ใส่กิริยาท่าทางมาด้วยจะดีมากข่า]

ใน ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาด มองไปทางไหนก็เห็นแต่สีขาว และ สีขาว ในที่แห่งนี้ไม่มีหน้าต่าง มีประตูอยู่แค่บานเดียวคือประตูสีดำสนิท ซึ่งมันอยู่จุดเดิม จุดที่ผู้ชายตัวสูงตรงหน้าเดินเข้ามา ทำหน้าตากวนส้นใส่ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีขาวตรงกันข้ามกับตัวคุณ ชายหนุ่มตัวสูงที่ดูเหมือนโดนขัดจังหวะการนอนในที่สุดก็พูดขึ้น “ชื่อ” เจ้าหนุ่มนั้นพูดจบก็กดปากกา และจ่อไว้ที่สมุดอะไรสักอย่างดูจะเป็นสมุดจดบันทึกแล้วจึงพูดต่อ “ชื่อของนาย”

: “ภัสสกร ... ครับ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเติมหางเสียงลงไปด้วย เวลาจะคุยกับคนที่เจอครั้งแรกต้องสุภาพไว้ก่อนเค้าจะได้มองเราในทางที่ดี... ภัสสกรท่องไว้ในใจ

 

คนตรงหน้าทวนชื่อของคุณอีกครั้งแล้วจึงจดลงไป หลังจากนั้นไม่นานจึงเงยหน้าขึ้นมามอง พิจารณาคุณอีกครั้งอย่างดูไร้มารยาทที่สุด

: “จะมองอีกนานมั้ย” ภัสสกรมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าแสดงถึงความไม่สบอารมณ์อย่างมาก

 

ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาทำเพียงแค่ก้มลงไปจุดอะไรต่อ และถามคำถามขึ้นมาอีกครั้ง “อายุ เท่าไหร่แล้ว แล้วทำงานอะไรอยู่”

:  “ 22 ... กำลังเรียนมหาลัย” หางเสียงที่เคยคิดว่าต้องใช้ ตอนนี้ก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป ภัสสกรมองคนตรงหน้าแล้วพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง

 

“น่า สนใจ น่าสนใจ” ผู้ชายที่เข้ามาใหม่พูดเสียงดัง เขายกยิ้มเหยียดขึ้นชั่ววินาทีนึง ก่อนจะ ออกปากไล่ให้ผู้ชายตัวสูงที่ดูอยากจะนอนต่อเต็มแก่แล้วให้ออกไป ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับคุณและพูดออกมา “ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้พูดคุยทำความรู้จักกับคุณ?..”

: “อยากทำอะไรก็เชิญเถอะ” ภัสสกรพูด ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เอาให้มันสุดๆไปเลยสิ (//ประชด) ตอนนี้เขารู้สึกอยากจะนอนมากกว่าอะไรแล้ว

 

“อ่อ ใช่ๆ คุณนี่เองแหละ ผมชักจะจำชื่อใครไม่ค่อยได้” เขาก้มลงมองบันทึกของผู้ชายคนที่แล้วก่อนจะเงยหน้ามาพูดคุยกับคุณต่อ “คุณอาจจะยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ที่นี่คือห้องสอบสวนของสถานีตำรวจ และอย่าพึ่งตกใจไปคุณไม่ได้มีความผิดอะไรเพียงแต่คุณต้องมาให้ปากคำ”

: “เกิดอะไรขึ้นล่ะ คดีฆาตกรรมรึไง?” ภัสสกรดูจะตื่นเต้นเล็กน้อยกับเรื่องแบบนี้ ถ้าเกี่ยวกับเรื่องสืบสวนสอบละก็คงจะน่าตื่นเต้นไม่น้อย

 

จู่ๆเสียงออดก็ ดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงประกาศของหญิงสาวคนหนึ่ง “ผู้หมวดค่ะ หมดเวลาสอบปากคำแล้ว เจ้าหน้าที่ ที่ดูแลคดีนี้ขอให้คุณช่วยปล่อยตัวพยานออกมาด้วยค่ะ”

: “จะให้ทำอะไรต่ออีกล่ะ?” ภัสสกรทำสีหน้างง ยังไม่ทันได้รู้เลยว่าเป็นคดีอะไร เลยทำท่าว่าจะถามแต่ยังไม่ทันได้พูดไป

 

“แล้วเราคงได้เจอกันอีก”

: “ถ้าเป็นไปได้ก็คงไม่อยากเจอแล้วล่ะ” ภัสสกรพูดออกมา ถึงแม้จะพูดอย่างนั้นแต่ในใจก็อยากจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ และคิดว่าเรื่องนี้คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ



ที่มาของภาพ : zerochan.net