ห้องเก็บของ (っ´▽`)っ))

ลำดับตอนที่ #10 : ;;ออริ;; โอคุดะ มาโคโตะ (ノ゜O゜)ノ☆

Application Form
 

ธาตุ : อัสนี

 

 

ชื่อ : โอคุดะ  มาโคโตะ
 

รูปร่างหน้าตา : ดวงตาสีทับทิม เรือนผมสีฟ้ายาวสลวยอันเกิดมาจากการย้อมอย่างไม่แคร์สื่อ ผิวขาวเนียนนั้นยิ่งเสริมให้เธอไม่ว่าจะใส่ชุดสีไหนก็เหมาะไปหมด ใบหน้าอันงดงามยิ่งขับให้เธอดูโดดเด่นมากในชุดแต่ละชุดที่สวมใส่

อายุ : 19

ลักษณะนิสัย : เป็นสาวเปรี้ยวที่ชอบการแต่งตัวเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นของนำเข้าหรือที่อยู่ในประเทศไม่ว่าอะไรเธอก็จะหามาครองให้ได้ ของรอบตัวที่ใช้แน่นอนว่าต้องเป็นของเบรนเนมยี่ห้อดังทั้งนั้นซึ่งราคาไม่ต้องพูดถึงเลยว่าแต่ละชิ้นนั้นราคาแพงแค่ไหน พูดถึงนิสัย เป็นคนที่ค่อนข้างที่จะพูดเก่ง เป็นคนหัวแข็ง หัวดื้อ พอสมควร ไม่ชอบการถูกบังคับและการถูกดูถูก  หากใครกล้ามาว่าหรือทำอะไรไม่ดีกับเธอละก็จะโดนสวนกลับมิใช่น้อย ถึงเธอจะเป็นคนที่เรียกได้ว่าคลั่งของหรูเบรนเนมของมีระดับแต่เธอก็เป็นคนที่ฉลาดในการใช้เงินอยู่บ้าง เช่น ถ้าเกิดเบื่อหรือไม่พอใจของที่ได้มา หล่อนก็จะจัดการขายต่อให้กับคนที่ต้องการทันทีและนำเงินที่ได้มากลับไปซื้อของที่อยากได้ใหม่  ไม่ชอบอะไรแล้วก็จะปักใจไม่ชอบไปเลย ซ้ำร้ายถ้าจะมีอคติกับใครซักคนแล้วก็จะมีอคติตลอดไป โดยไม่สนใจว่าแท้จริงแล้วเนื้อในของคนๆนั้นจะเป็นยังไง เป็นคนกล้าพูดกล้าทำ เมื่อพูดอะไรไปแล้วต้องทำตามที่พูดมา ถือคติว่า  พูดแล้วไม่คืนคำ  เมื่อคิดอะไรก็จะพูดออกมาตรงๆจนดูกลายเป็นผู้หญิงขวางโลก ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ถึงอย่างนั้นเวลาเป็นความรู้สึกของตัวเองกับคนที่ชอบมักจะพูดออกไปไม่ได้ซักที ไม่พูดออกไปไม่พอยังมักจะเชิดใส่ หากเป็นคนปกติโดนทำแบบนี้ใส่คงคิดว่าโดนเกลียดไปแล้วแน่ๆ (ดีที่คนที่เธอชอบไม่ใช่คนปกติ //โดนตบ)

อาวุธ : โยโย่

 

เรื่องคู่ :: เบลเฟลกอล

เรียกคู่ว่า:: เบล (ปกติ), เบลเบล(เวลาต้องการจะล้อเลียนอีกฝ่าย),เบลคุง♥(เวลามีจุดประสงค์แอบแฝง #ย้ำว่าต้องมีหัวใจอยู่ตรงท้าย)

คู่เรียกว่า:: มาโกะจัง(อ้อน/มีจุดประสงค์แอบแฝง) , มาโคโตะ(ปกติ)

คิดยังไงกับเขา :: ตอนแรกคิดว่าไม่ชอบเลยกับไอ้นิสัยประหลาดๆแบบนั้น แต่พอไปนานๆก็เริ่ม ชอบ

บทสนทนาถามตอบระหว่างออริ

           (ออริคุณ)กำลังเล่นกีฬาแสนโปรดปรานของตนเองอยู่ในสนามหญ้าและกว้างใหญ่ โยกย้ายแขนขาสะบัดมือไปมาดูพลิ้วไหวตามแรงของสายลมที่พัดมา แต่(ออริคุณ)ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอกับชายหนุ่มร่างสูงโปร่งดูภูมิฐานที่ วางมือไว้บนบ่าเธอราวกับกำลังทักทาย “สวัสดีครับ ผมคืออาจารย์ของโรงเรียนนี้ ไม่ทราบว่านักรียนอย่างคุณชื่ออะไรเหรอครับJ?”

-         “ฉัน มาโคโตะ มีธุระอะไร แล้วช่วยเอามือออกไปด้วยนะ” มาโคโตะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“อ่า คุณคือนักกีฬาของโรงเรียนสินะครับ”เขาจับคางตัวเองแล้วพยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ “คุณชอบกีฬาที่คุณเล่นมากหรือเปล่าครับ ? แล้วชอบมันมานานแค่ไหนแล้วล่ะ ? อ่า แล้วมีทักษะนี่มาตั้งแต่ตอนไหนกัน ?...”เขาถาม(ออริคุณ)ไปเรื่อยๆจนน่ารำคาญ

-         “เอ่อ..ก็เล่นมาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว และฉันก็ชอบมันมากด้วย”มาโคโตะเอ่ย พยายามไม่พูดอะไรมากกับเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเอง และเริ่มไม่ชอบการถูกถามแบบนี้

“หึ ขออภัยที่ทำให้อารมณ์เสียนะครับ ผมจะถามอีกแค่คำถามเดียวเท่านั้นแหละ”เขายิ้มหวานให้กับคุณแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆจนปลายจมูกแทบชนกัน “ผู้ชายคนนั้นคิดยังไงกับเขาล่ะครับ ผมรู้นะว่าคุณมีใจให้กับเขาน่ะJ”

-         “อี๋ ออกไปห่างๆนะ ล...แล้วก็ไม่ได้มีใจให้เลยซักกะนิด ไม่รู้ด้วยว่าพูดถึงอะไรอยู่น่ะ!” มาโคโตะบอกปัด แก้มแดงระเรื่อจนถึงใบหู มีปฏิกิริยาแบบนี้ต่อให้เด็กอนุบาลมาดูก็รู้ว่ามีให้ใจแน่นอน

“หึ ถ้าไม่รีบบอกความในใจระวังจะถูกหมาคาบไปกินนะครับคุณหนู”นั้นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่อาจารย์บ้านั้นจะเดินหนีไปแบบไร้ร่องรอย

-         “บ้า! ของแบบนั้นก็ต้องให้ผู้ชายบอกก่อนสิ” มาโคโตะพูดด้วยใบหน้าอันแดงก่ำ ประโยคหลังเธอพูดเสียงเบาจนแทบจะกลายเป็นเสียงกระซิบกับตัวเอง

คุยกันหน่อยกะผู้ปกครอง

แนะนำตัวหน่อยสิคะ! : อิ...อิจิเจ้าค่ะ

ถ้าไม่ติด จะรับกลับหรือให้หาที่ยัดบทให้คะ? : ช่วยหาที่ยัดให้หน่อยนะคะ T^T

ถ้าหากมีการเปลี่ยนแปลงอะไรได้รึเปล่าเอ่ย? : ได้แน่นอนค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ! : ขอบคุณค่ะ ^^