The real story: Song of my life

ลำดับตอนที่ #1 : [เมื่อสายฝนโปรยปราย]. . .เทียนกลางฝน. . .

               วันนี้. . .เป็นอีกวันหนึ่งซึ่งท้องฟ้าหมองมัวเหลือเกิน. . .ไม่มีแม้แต่แสงอาทิตย์. . .มีเพียงแต่เมฆฝนล่องลอยอยู่เต็มท้องฟ้า. . .เหมือนดังหัวใจของฉัน. . .ที่มีแสงสว่างแค่เพียงน้อยนิด จากบุพการีซึ่งไม่เคยดับลง. . .แต่ความมืดมนที่เหลือนั่นสิ. . .กลับทำให้สายฝนในดวงตาหลั่งไหลมาไม่หยุดหย่อน. . .มันหยดไหลแข่งกับสายฝนที่โปรยปรายลงมานอกหน้าต่างในยามนี้. . .เพียงแค่เสียงเพลงนั้นก้องขึ้นมาในหัว. . .เท่านั้นเอง. . .





               ให้ฉันรักเธอทำไม ให้ความหวังกันทำไม ถ้าหัวใจเธอเอง ไม่ได้ลึกซึ้ง

               หลอกให้คิดเกินไปไกล แต่สุดท้ายมาลืมกัน รู้บ้างไหมทำให้ฉัน แทบจะบ้าตาย





               ฉันยังจำได้ดี. . .ทุกวันที่เธอมาจ้องมองใบหน้าของฉัน. . .ใบหน้าที่ไม่สวย. . .ไม่หล่อ. . .มีแต่สิว. . .แถมยังคล้ำซะจนไม่เหลือความขาว. . .แต่เธอก็มาจ้องได้ทุกวัน. . .เหมือนกับเธอไม่เบื่อมันเลย. . .



               ฉันก็ยังจำได้ดี. . .วันที่เธอบอกว่าจะช่วยฉัน. . .ตอนที่ฉันใส่เฝือกที่ขา. . .เธอเป็นผู้ชายคนแรก และคนเดียวเลยรู้มั้ย. . .ที่บอกว่าจะช่วยฉัน. . .มันเป็นความประทับใจแรกที่ฉันมีให้กับเธอ. . .



               และฉันก็ยังคงจำได้ดีเลยล่ะ. . .วันที่เธอบอกว่ารักฉัน. . .บอกซะจนใครต่อใครเค้าเอามาล้อเลียนพวกเรา. . .ฉันดีใจมากเลยล่ะ. . .ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่. . .ฉันชอบเธอ. . .ฉันรักเธอ. . .อยากจะเห็นเธอ. . .



               แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นความจริงเลย. . .เธอพูดไปเพียงเพราะอยากจะแกล้งฉัน. . .เธอไม่ได้จริงจังกับคำพูดนั้นเลย. . .เป็นคำพูดที่มันไม่จริงใจเลยซักนิด. . .แล้วเธอพูดทำไม. . .ฮะ?. . .ให้ความหวังฉันทำไม. . .หลอกให้ฉันดีใจทำไม. . .เธอไม่ได้คิดอะไร. . .ก็อย่าพูดสิ. . .ปิดปากให้เงียบๆ ไปเลยนะ. . .อย่ามาทำให้ฉันรักแล้วก็ตัดความหวังกันอย่างนี้. . .



               รู้มั้ยว่าฉันเป็นยังไงหลังจากนั้น. . .ถ้าฉันร้องไห้ได้ทุกวัน. . .ฉันร้องไปแล้ว. . .ฉันจะร้องให้น้ำท่วมโลกไปเลย. . .ร้องให้กับคนลวงโลกอย่างเธอ. . .





               รักมันลวงใจ ความหลงไหลมันลวงตา แต่สิ่งที่ได้คืนมาก็มากมาย





               ความรักมันทำให้คนตาบอดจริงๆ. . .บอดซะจนบอดสนิท. . .มองอะไรไม่เห็นเลย. . .ไม่รู้เลยว่าเธอหลอกกันมาตลอด. . .จนต้องเป็นเธอเองที่เป็นคนมาบอกฉัน. . .ก็ดี. . .ฉันจะได้ตาสว่าง. . .





               ได้รู้ว่าการรักเธอให้บทเรียน เหมือนว่าต้องจุดเทียน กลางสายฝน

               ก็ต่อให้ทำเท่าไรให้อดทน แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะมันเป็นไปไม่ได้





               มันเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่จริงๆ . . .ฉันได้รู้ตัวเองว่าฉันคงรักใครก่อนไม่ได้อีกแล้ว. . .มันเป็นไปไม่ได้. . .จะมีใครล่ะ. . .ที่จะรักคนอย่างฉัน. . .คนที่ไม่มีอะไรดีเลย. . .หน้าตาก็ไม่ดี. . .เตี้ยก็เตี้ย. . .เรียนก็งั้นๆ . . .ทำอะไรก็ไม่เก่งซักอย่าง. . .ดีอย่างเดียวที่เป็นคนอดทน. . .แต่มันกินไม่ได้หรอก. . .เหมือนกับการที่ฉันดันไปรักคนอย่างเธอ. . .



               ท้องฟ้าที่มืดมน. . .กับสายฝนที่โปรยปราย. . .มืดจนต้องมีแสงสว่างช่วยส่องทาง. . .และในมือก็มีแค่เทียนกับไม้ขีดไฟ. . .ถึงฉันจะอดทนจุดมันซักเท่าไหร่. . .เทียนนั้นก็จะถูกน้ำฝนดับมันลงไปหมด. . .ไม่แน่นะ. . .แค่ยืนจุดไม้ขีดอยู่. . .อาจจะจุดไม่ติดเลยก็ได้. . .ก็เหมือนกับความรักของฉัน. . .ที่มันดับลง. . .ตั้งแต่มันไม่ได้เกิดขึ้นเลย. . .



============================================



เพลง : เทียนกลางฝน

ศิลปิน : จูน



               ให้ฉันรักเธอทำไม ให้ความหวังกันทำไม

               ถ้าหัวใจเธอเอง ไม่ได้ลึกซึ้ง

               หลอกให้คิดเกินไปไกล แต่สุดท้ายมาลืมกัน

               รู้บ้างไหมทำให้ฉัน แทบจะบ้าตาย



               *รักมันลวงใจ ความหลงไหลมันลวงตา

               แต่สิ่งที่ได้คืนมาก็มากมาย



               **ได้รู้ว่าการรักเธอให้บทเรียน

               เหมือนว่าต้องจุดเทียน กลางสายฝน

               ก็ต่อให้ทำเท่าไรให้อดทน

               แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะมันเป็นไปไม่ได้. . .



               (*,**,**)



============================================