คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9[100%]
ภายในเรือนหอ บ้านพัริมทะเลอแอมเบอร์และุนิ ภายในบ้านูว้าวา เพานนั้นสูถึสามเมร ึูหรูหราและโอ่โถ ลีุนิ และ แอมเบอร์ึ เินสำรวรอบๆบ้าน้วยวามสนใ บ้านหลัน้อยถูแ่สไล์วิอเรีย ห้อนั่เล่นและห้อนอนถูแ่้วยสีาวูสะอาา ส่วนอื่นๆอบ้าน็ทาสีเบ ูนุ่มนวล และ อ่อนโยน ภายในห้อนอนมีระเบียยื่นออไป สามารถมอเห็นทะเลไ้ ะนี้เป็นเวลาเย็น วอาทิย์ใล้ับแส ทำให้แสสะท้อนบนผิวน้ำูเป็นประายระยิบระยับ
'
'
'
"ทำไมห้อนอนมีห้อเียววะ"แอมเบอร์โพล่ึ้นมา ะที่เินไปเินมาหลายรอบ
"เอ้า นี่เธอะบ้าหรอ นแ่านันใรเ้าะนอนแยห้อันล่ะ?"ลีุนิว่า แล้วล้มัวลแผ่สอสลึบนเียทัุ้เ้าบ่าว เพราะวามเหนื่อยอ่อน เนื่อา้อ้อนรับแที่พาันหลั่ไหลมาานแ่านมายมายมหาศาล
'เวรรรม พ่อับแม่ ทำไมถึทำับันแบบนี้T_T ายอนโอันไปยัไม่พออีนะ ห้อนอนยัะมีแ่ห้อเียว ใร้ายริๆ'
"เฮ้ย นายไปนอนบนโฟาิ ันะนอนรนี้"แอมเบอร์ว่าพลาเย่าัวลีุนิที่นอนอยู่อย่าสบายอสบายใ
"ไม่อาว เรื่อไรันะไปนอนโฟา"พระเอหน้าสวยอบเสียัวเียพลาทำัวแ็
"็ันไม่อยานอนับนาย อีอย่าบ้านหลันี้พ่อแม่ันเป็นนื้อ้วย นาย้อเื่อฟัันิ้!!"สาวแมนสั่
"อะไร๊านนน ัน็ออเินรึ่นึนะ เราะไ้เป็นเ้าอร่วมันไที่รั"ุนิว่าแล้วยิ้มอย่าี้เล่น สาวแมนใทันที
"มะ..ไม่ริ นายอย่ามาหลอันนะ...."แอมเบอร์ที่ิว่านถือไพ่เหนือว่าเริ่มเสียเลฟ์
"เลิบ่นเถอะน่าันะนอน..."
"ห้ามนอน..!!"
"z...Z..z..Z..z"พระเอหน้าสวยไม่อบอะไรนอาส่เสียรนใส่
"เฮ้ย อย่าเพิ่หลับิ้.ื่นมาุยัน่อน"แอมเบอร์บ่น แล้วหยิแ้มลีุนิ พระเอหน้าสวยไ้ทีึว้า้อมือน้อยไว้ แล้วระาให้เธอเล้มลมาทับบนร่าเาทันที
'ให้ายสิพระเ้าฮยอน เิมายัไม่เยใล้ิผู้ายนไหนมานานี้มา่อนเลย'แอมเบอร์ใแทบทนไม่ไ้หน้าแแปร๊ไปถึใบหู าอเธอเยอยู่บนหน้าออเา หัวใเธอเริ่มเ้นโรมราม
"ปล่อยนะเว้ย อึอั"แอมเบอร์โวยวาย พยายามิ้นออาอ้อมแนอพระเอหน้าสวย แ่็ไม่มีเสียอบรับ แ่แล้วู่ๆลีุนิ็พลิัวแอมเบอร์ลบนเียแทนที่ ับเธอลบนเีย แล้วัวเาึ้นร่อมบนัวเธอ
"เฮ้ย นายะทำอะไรวะ"แอมเบอร์โวยวาย พยายามิ้นไปิ้นมา
"เราะมาระลึวามหลัันไที่รั"ลีุนิพูแล้วยิ้มอย่าเ้าเล่ห์ ้อลึเ้าไปในแววาอแอมเบอร์ ่อยๆยื่นหน้ามาใล้ๆ นแอมเบอร์ทนไม่ไ้หลับาปี๋พยายามเบือนหน้าไปทาอื่น
"ไม่อ๊าววววววววววว อย่าทำอะไรบ้าๆนะเฟ่ย"แอมเบอร์โวยวายเมื่อรู้สึถึลมหายใอุ่นๆที่ร้นอเธอ
'โน๊ววววววววววววววววววววววววววววววว'แอมเบอร์ไ้แ่รีร้อในใ แทบไม่มีแรสู้เพราะเธอเอ็เหนื่อยมาั้แ่ทำพิธีแล้ว น้อยอมรับะาอนเอ
'
'
'
"แะ.."เสียประหลาัึ้น แอมเบอร์รู้สึว่าถูลายาารพันธาาร
"หือ?"แอมเบอร์ับเสียประหลา่อยๆลืมาึ้นมา้าๆ แล้ว็เห็น โทรศัพท์มือถือสีำในมืออลีุนิอยู่้าหน้าเธอ
"ฮ่าๆๆๆ ละมั ูเธอทำหน้าสิ"ลีุนิว่าหัวเราะท้อัท้อแ็ แล้วโว์รูปที่เธอหลับาปี๋ใหู้ แอมเบอร์ใและอึ้ไปหลายวินาที แ่แล้วหน้า็เปลี่ยนเป็นสีแัเพราะวามโรธ
"าุนิบ้าาาาาาาาาา ันะ่านาย"
"ึ..ึ.."เสียฝีเท้าอหิสาวร่าสูโปร่ระทบับหาทรายาว ัสลับับเสียลื่นระทบฝั่ ผมสั้นๆอเธอปลิวไสวไปามลมอย่าเป็นธรรมาิ ใบหน้าอเธอเปื้อนรอยยิ้มน้อยๆ และ แววาเป็นประาย บ่บอว่าเธอำลัื่นเ้นีใ เธอ่อยๆเร่ฝีเท้าึ้นเรื่อยๆ มอเห็นร่าายหนุ่ม ที่แอบรันั่หลัให้อยู่ไม่ไล เธอรีบวิ่เ้าไปสวมอเาทันทีทันใ
"พี่แฮ.."แอมเบอร์ล่าวเบาๆะที่โอบอายหนุ่มแน่น เาอเธอามและ่อยๆหันหน้ามา้าๆ แล้วียิ้มปาว้าเือบถึใบหู เมื่อแอมเบอร์เห็นใบหน้าหวานๆวนๆอันุ้นเย เธอสะุ้โหยทันที แล้วรีบผลััวเาออทันทีทันใ
'
'มะ..ไม่ริ..'แอมเบอร์รีร้อในใ ฝันสลายในทันที
"ใอะไร๊ะที่รั..อ่อสิ"ลีุนิพูเสียนุ่ม แล้ว าแนออ พยายามะว้าัวเธอเอาไว้ แ่ลับว้าไ้เพียอาาศ แอมเบอร์รีบวิ่หนีเาทันที
"อย่าามมานะโว้ย!"แอมเบอร์ะโนไล่ แล้วรีบเร่ฝีเท้าอย่าสุีวิ แ่พระเอหน้าสวย็ไวไม่แพ้ัน วิ่ไล่หลัามมาิๆ แ่แล้วเธอ็ไปสะุเอาับ้อนหินเล็ๆเ้า ทำให้เธอเสียารทรัว
"ระวัหน่อยสิที่รั...ถ้าที่รับาเ็บึ้นมา ลูอเราะเป็นยัไ"ลีุนิพู เาว้าัวเธอเอาไว้ไ้ทันเวลาพอี
'ลู? หมายวามว่ายัไ?'
"ไม่ริ ใรลูอเอ็ โน๊วววววววววววว=[]="แอมเบอร์พูแล้วรีร้อ ลีุนิที่โอบอเธอาทา้านหลั เยาเธอให้หันมาหาเาแล้ว ้อลึเ้าไปในนัยน์าสีนิล ่อยๆยื่นหน้าเ้ามาใล้ๆ้าๆ และ..
'อ๊า'
แอมเบอร์สะุ้ื่นทันที แ่็พบับใบหน้าที่หลับสนิทอพระเอหน้าสวยที่ห่าับใบหน้าอเธอเพียแ่ืบ ทำให้แอมเบอร์รีบลิ้ไปอีทาทันทีนเธอเีย
"ุ้บ"
'โอ๊ย วยะมั ยัะมาหลอหลอนันถึในฝันอีหรอเนี่ย'แอมเบอร์ิะที่นอนแน่นิ่อยู่บนพื้นมอยู่ในอผ้าห่ม
'เพราะานั่นแท้ๆเียว ไม่ยอมยเียให้ัน ืนนี้ันะ้อทำให้เานอนโฟาให้ไ้ หึ!'แอมเบอร์ิอย่าแ้นใ
เมื่อืนอุส่าห์ยื้อแย่เียันอยู่นาน นสาวหล่อทนไม่ไหว หนีไปนอนโฟา แ่เธอ็ทนับวามอึอัไม่ไ้ เนื่อาวามยาวอโฟานั้นสู้ส่วนสูอเธอไม่ไ้ นสุท้าย้อัใมานอนบนเียร่วมับพระเอหน้าสวย
'แ่ว่าอนที่เานอนหลับ็น่ารัีเหมือนันแฮะ'แอมเบอร์ิ แ่แล้ว็รีบสะบัหัวไล่วามิออทันที
'ไม่ไ้ๆ ห้ามใอ่อน เรารัพี่แฮนเียวเท่านั้น!'
"นี่ยัยแอมเบอร์ เธอะผ้าห่มไปถึไหนน่ะ...อ้าวลไปทำอะไร้าล่านั้น"ุนิะโนเสียัวเีย
"เีย่าหาล่่ะ-*-"
"เ่อร์ริๆเลย นอนยัไเียะไ้- -+"ลีุนิบ่น
"ันไม่ไ้เ่อร์นะเว้ย ็แ่เอ่อ.."แอมเบอร์พูแล้วเียบไปหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีมพูระเรื่อ
"อะไร.."
"ริ๊"เสียโทรศัพท์บนโ๊ะหัวเียัััหวะัลั่นราวับว่าถ้าไม่มีนรับะาใเสียให้ไ้
"ันรับเอ"ลีุนิพู
"ไม่"แอมเบอร์พูพลาเินมาันัวลีุนิให้ออห่าาโทรศัพท์ แ่ลีุนิ็ไม่น้อยหน้ารีบรั้ัวสาวหล่อไว้โยารอรััวเธอาทา้าหลั ทำให้แอมเบอร์พยายามะะเียะายหนี และ เอื้อมมือไปว้าโทรศัพท์
"นายไม่รำามั่หรอ อึอันะเว้ย = =""แอมเบอร์บ่นะที่ใ้วิามือยาวแม่นาพระโนยหูโทรศัพท์ึ้นมานไ้
"ไม่เลย ที่รัออะัวนิ้มนิ่ม.."ลีุนิพูอย่าทะเล้น แ่แล้ว็ถูแอมเบอร์เอามืออุปา และันหน้าเาให้ไปไลๆทันที
"ฮัลโหล..."แอมเบอร์พูพลาแลบลิ้นหลอลีุนิ
"แอมเบอร์ลูรัอแม่~ แม่มี่าวี๊ีะมาบอ แม่หาที่ฮันนีมูนให้ลูไ้แล้วนะลูนะ พัทยา เมือไทย แม่อโรแรมเรียบร้อยแล้ว โรแรมสุหรูิายหา้วย แสนนนนที่ะโรแมนิ"เสียแ๋นๆอันมีเอลัษ์ัึ้นาปลายสาย
"หะ..หา-[]-"
"มีหลานให้แม่อุ้มไวๆนะลู เี๋ยวแม่อุยับลูุนิหน่อยสิ"แอมเบอร์ยหูโทรศัพท์ออแล้วไ้แ่อึ้ทึ่เสียว อ้าปา้าไปสิบวินาที
"อันใ่มะ ส่มาเี๋ยวนี้- -+"ลีุนิพูแล้วรีบว้าโทรศัพท์ไปทันที
'
'
'
สายลมอท้อทะเล ที่อยู่ภายนอ เรือนหอแสนสวย ยัโหมระหน่ำไม่ยั้หยุ
แอมเบอร์ ทิ้ัวลนั่หน้าระอย่าเหน็เหนื่อย เธอเริ่มมอหน้าอเธอหน้า อย่าประหม่าน เพราะเธอไมุ่้นับใบหน้าแสนสวยอเธอเลย เรื่อสำอา์็ยัไม่ไ้ล้าั้แ่เมื่อวาน เธอ่อยๆ เอื้อมมือ ับผ้าลุมสีาวบริสุทธิ์ที่ถูแวนเอาไว้ ลูบเบาๆที่นิ้วนาา้ายอเธอ ที่อนนี้มันไม่ว่าเปล่าอี่อไปแล้ว
“ไม่น่าเื่อ ว่าันะแ่านไปแล้ว.....”สาวแมนยิ้มเยาะประัวเอ เปิลิ้นั โ๊ะระ ออแล้วหยิบ สร้อยอที่เธอใส่ประำออมาแหวนเินเ่าๆที่ห้อยอยู่ปลายสร้อย ทำให้ สาวแมนๆ ้อน้ำาลอ
เ่นเียวับ สายลมที่พัผ่าน ระเบียน อนโ หรูใลารุโล แฮ เอานิ้วสอเ้าไปหยิบสร้อยที่สวมเอาไว้ลอเวลาแหวนเินเ่าๆที่ห้อยอยู่อ ทำให้เานึถึสาวน้อยที่ใบหน้าล้ายลึับเาทำให้เา้อถอนหายใ
“พี่รวะีใ และยินีับ น้อพี่สินะ แ่ทำไมพี่ถึรู้สึใหายอยาบอไม่ถูไม่รู้สิ แอมเบอร์น้อพี่....” แฮ เหม่อมอ บนท้อฟ้ายามรารีที่เ็มไป้วย แสไฟอเมื่อหลวไร้ึ่แสวาว
“ปัๆๆๆๆๆๆ” เสียเาะประูัลั่น รัวแทบไม่เว้นัหวะให้ไ้หายใันเลย
“เฮ้ย...แฮ ผูอายหรือยัว่ะ เปิประูหน่อยเ่”เสีย แสบแ้วหูออาเ๊ประำว ัสลับับเสียรัวเาะอประู
“พี่ฮีอล....”แฮ รีบวิ่ไปเปิประูเพราะวามเรใรุ่นพี่
“มีอะไรเหรอพี่?”
“เอ๊า” ฮีอลถีบฮยอแลไปอับพื้นห้ออแฮทันทีที่แฮเปิประูห้อออ
“่วยเอาไอ้บ้านี้ไปเ็บที มันบ้า ั้แ่ ลับมาาานแ่านแล้ว น่ารำราริๆ ัมันไว้นี้อย่าให้มันไปเห่าหอนแถวไหนนะ”
“ไม่ใ่หมา นะพี่”
“เอ่อ...พรุ่นี้เอัน” ฮีอลเสร็ธุระ็รีบเผ่นลับบ้านทันทีเหลือไว้เพียเย่อ ที่ยืนอยู่หน้าประู เยอเินเ้ามาบไหล่แฮเบาๆอย่าเห็นใ ่อนที่ะลาอฮยอแไปนั่บนโฟา ส่วนแฮไ้แ่เินามไปแบบ ๆ
“เิอะไรึ้นว่ะ”แฮถามเยออย่าประหลาใ
“ไม่มีไรหรอพี่ฮีอลแ่เป็นห่วแ เลยทำเป็นหาเรื่อลาอฮยอแมาเยๆนั้นแหละ”
“้านไปเี่ยวอะไร้วยเหรอ น้ออลลี่วยพี่ฮยอ้วยT-T”ฮยอแเริ่มโบไม้โบมืออออาารเพี้ยนๆๆามเย
“อ้าวพวนายมาทำอะไรเนี่ย” ิบอมเินใสุ่นอนเินหน้าเหวอ ออมาาห้อนอนอแฮ
“O[]o! แล้วนายมาทำอารายที่นี่ว่ะ”ฮยอแเริ่มโวยวายัลั่นห้อ
“หรือว่านายสอน” เยอพูพลาทำา้า ส่วนิบอมับแฮ มอหน้าัน
“เฮ้ย!”ิบอมับแฮ โวยพร้อมัน
“ไม่ใ่โว้ย...ไอ้พวบ้า ิไรเนี่ย”แฮว่า
“็แสอนทำให้ินี้หว่า...” ฮยอแยัมอหน้า ิบอมสลับับแฮ้วยสายาแปลๆไม่เลิ
“เปล่า ันแ่เป็นห่ว แฮมัน ลัวมันะ่าัวาย เพราะิถึน้อแอมเบอร์ เลยมานอนเป็นเพื่อนมันอะนะ”ิบอมพูพลาถอนหายใ
"โ่!แ่นี้ถึับ้อมานอน้วย เว่อร์เนอะ เยอ"
“อือ...”เยอเสริมพร้อมับ ้นหาเมส์สนุๆออมาเล่น ามที่เยๆทำ
“ิบอม นายบอว่ามีเรื่อะบอันไ รอฟัอยู่เนี่ย”แฮพูึ้นมา้วยวามับ้อใ
“หา~!o[]oเรื่อะบอ....หรือว่า นายสอน ะ สารภาพร้า ัน เยอเรามาผิทีผิทาแล้วว่ะ เรามันเอบีี ไปเถอะๆ”ฮยอแพูพลารีบว้า้อมืออเยอที่ำลั่วนับาร้นหาเมส์ทันที
“ไอ้บ้าเนี่ย ่ามันีไหมว่ะ ิบอม- -+”แฮพูเสียเย็นแล้ว หันิ้วัร๊อบๆ
"โน้ววว แฮ นายมันป่าเถื่อน แว่าไหมไอ้เยอ?"ฮยอแว่า พลาหาัว่วย
“นั้นนะสิ” เยอไม่สนใ เพราะมัวแ่่อสาย เมส์ับ ทีวีเ้า้วยัน
“ริๆ ันไ้ยินเรื่อแปลๆมาอะนะ”ิบอมเริ่มพู ับทสนทนาไร้สาระอ ฮยอแ
“หือ?”
“าห้อน้ำาย ระเทย ุ๊ แ๋วที่ไหนไม่รุุ้ยัน เห็นบอว่า ารแ่านอแอมเบอร์ับุนิ เป็นแ่เรื่อหลอๆที่ัึ้นเพราะผลประโยน์น่ะ”
“หา?”ทุนเอ่ยึ้นพร้อมัน พลาทำา้า
“ไ้ยินมาว่า แอมเบอร์ แ่านเพราะ แม่บัับ แ่ ุนิแ่านเพราะหนีะนีระเทยทั้หลายอะนะ”
'หึ! ันว่าแล้วว่ามัน้อมีอะไรลับลมมใน'
'แถมูท่าทา ัวแอมเบอร์เอเธอ็ยัูไม่เ็มใเสีย้วย้ำ'แฮิ
“นั้นนะสิ อยู่ๆแอมเอบร์ะลุึ้นมาแ่าน ็ว่ายัไๆอยู่นะ....”เยอเสริมเบาๆ
“๊า”ฮยอแหัวเราะ แล้วระโไปนั่้าๆแฮ้วยวามระี้ระ๊า
“หมับ” ฮยอแออแฮ้วยรอยยิ้ม แปลๆีว้าไปเือบถึใบหู
“แฮเพื่อนรั โฮ่ๆ*0*”
“อะไรอนายว่ะ”
“้ารัแมา”ฮยอแพูแล้วเอาแ้มัวเอไปแนบับหน้าอแฮแล้วถูไถไปมา
“เห้ย สยอเฟ้ย!!”แฮพูแล้วันหัวฮยอแอย่าแรนไปนับฝาหนัห้อทันที
"เพราะแเป็นแบบนี้ไ ไอฮยอแมันถึไ้สมอเพี้ยนๆ หึๆ"เยอบ่นแล้วหัวเราะหึๆ
"แฮใร้าย ิ ันอุส่าห์ะ่วยนายแล้วนะ"ฮยอแร่ำรว แล้วทำแววาสั่นระริ
“่อๆ เพราะะนั้น ราวนี้ันะเสียสละ น้อแอมเบอร์สุเอ็์ให้นายไ้รอบรอ”ฮยอแเปลี่ยนอารม์อย่ารวเร็ว ย้ำเสีย โ่นน้ำลายระเ็นใส่หน้าิบอม
"มันแปรฟันบ้าป่าววะ"ิบอมบ่น
“แ่ว่า...นาย้อ่วยบอน้อแอมเบอร์ ให้่วย นัเทให้ัน ับน้อ อลลี่สุน่ารัให้ัน”ฮยอแพูแล้วประสานมือเ้าทำท่าเนอายบิัวไปมา อยู่ในห้ววามรัอีรั้
“โธ่ไอ้บ้ามันหวัผลประโยน์นี่เอ..เฮ้ยไอ้เยอเสร็ยัว่ะ”แฮถามเยอที่มัวแ่ปลุปล้ำอยู่ับสายไฟอเมส์เพลย์สเั่นับเรื่อโทรทัศน์
“เสร็แล้วแหละ ิบอมนายเล่นู่ับ ฮยอแแล้วัน”เยอพูพลาับู่ให้เสร็สรรพ
“ทำไม ัน้อู่ับมัน้วยว่ะ”ิบอมบ่น
“เพราะนายลาไ ็้อู่ับไอ้ห่วย ฮยอแนั่นแหละถูแล้ว”
“เฮ้ย ันไม่ห่วยนะเฟ้ย”ฮยอแพูพลาทำท่าระโถีบเยอ ะที่เยอแลบลิ้นหลอแล้ววิ่หนีไปเรื่อยๆ
เสียถเถีย ปนเสียหัวเราะระหว่าหนุ่มโส ยัั่อไปภายในอนโแสนสวยอแฮ
........................................................................................................................
ฮยอแ
ิบอม
อาเ๊
เยอ 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
“เพ่รับเพ่ เปิประู้วยร้าบบ เพ่รับเพ่ เปิประู้วยร้าบบ”
“เสียไรว่ะ แ่เ้าเลย” ลีุนิที่มีประสาทในารรับเสียที่ไว พูอย่าัวเียแล้วรีบพุ่ัวออาเียทันที
“เพ่รับเพ่ เปิประุ้วยร๊าบบ เพ่รับเพ่ เปิประุ้วยร๊าบบ”
ุนิเินามเสียไปที่ประูบ้าน ุนิเอาหูฟัเสียีๆนั้นเป็นเสียอริ่นั้นเอ
“ใรเป็นบ้า เลือเสียนี้ว่ะเนี๊ย พระเอหน้าหวานรีบเปิูล้อวรปิที่ิไว้หน้าบ้านทันทีว่าใรมา ใบหน้าอเาเปลี่ยนสีทันที ใับภาพในล้อวรปิ
“เย้ยยยยยยยยย านเ้าแล้วไ แอมเบอร์ แอมเบอร์”ลีุนิะโนลั่นบ้าน แล้วรีบพุ่พรวลับไปในห้อนอน
"แอมเบอร์ื่นเร็วๆ"ุนิพูพลาเย่าัวแอมเบอร์อย่ารุนแร ที่นอนอย่าหลับสนิทไม่สนใใร
“อาราย อย่ามายุ่น่า อนอนอีห้านาที ร่อ..”สาวแมนพูอย่าัวเีย พลาโบไม้โบมือปัหัวพระเอหน้าสวยให้ออไปไลๆ
“านเ้าแล้ว พ่อแม่ มา”
“หา พ่อแม่นายหรือพ่อแม่ัน”แอมเบอร์รีบเ้ัวเอึ้นมาาเียทันทีพลาทำาโ
“ทั้สอนเลย”
“หา!” ุนิรีบึผ้าห่มและหมอนที่แอมเบอร์หนุุนออแล้วระาแนแอมเบอร์ไปรับหน้า พ่อับ แม่ ทั้สอฝ่ายอย่ารวเร็วทันทีทีุ่นิเปิประูออ
“มอนิ่ ลูเยที่ร้า มอนิ่ ลูสาวอแม่” แม่อแอมเอบร์ โผเ้าหอมแ้มทั้สอน
“แล้วนี้ทั้สอนทำอะไรอยู่ ทำไมไม่อาบน้ำ”
“ทำไมไม่รีบแ่ัวไปสนามบิน”
“หา สนามบินไปทำไมะ?”
“โอ ลูสาวอแม่ี้ลืมอีแล้ว วันนี้วันฮันนีมูนื่มน้ำผึ้พระันทร์ไ๊ะลูรั เพื่อสร้าบรรยาาศที่แสนะโรแมนิ สิ่ที่ะทำให้ลูทั้สอน ผลิหลานให้แม่อุ้มเร็วๆไละ๊ะ แหมๆทำไมลูุนิไม่รู้ัเือนเลย”แม่อแอมเบอร์พูพลาระพิบาปริบๆ
“ไปแ่ัวไ้แล้วทั้สอน พ่อับแม่ะไปส่”
“่ะ”
“รับ” 
บอนแล้วรับบบบบบบบบบบบบบบ ^__^
อย่าลืม ิามมพวเรานะ่ะ
บายยยยยยยย่ะ
^
^
^
^
_______________________________________________________________
ุยันับมนุษย์ู่อน
ว่าะแ่อนนี้ไ้ ถึแม้มันะน้อยนิ ็ แทบบ้าาย เินอายบิัวไปมา นั่เรียอยู่หลายม. 555
ัให้ สำหรับสาว ุนิแอม
ส่วน สาว แอม๊อที่รีเวสเ้ามาอยาไ้ ๊อแอม รอไป่อน
อยาไู้่ไหน รีเวสมาให้หม บอพล็อมา้วย เี๋ยวแ่ให้
ไม่รับ Y
ะแ่ให้เสร็ภายในสอปี
้วยรั
มนุษย์ู
_______________________________________________________________
เมื่อืนไปนอนอนโมาเลยไม่ไ้อัพ (แล้วืน่อนๆล่ะ?)
พิมพ์ั้นานทำไมมีนิเียว- -+
แ่นิยายไม่ออทำยัไี ร๊าว
เี๋ยวไว้รอพี่เะมาแ่่อพรุ่นี้ๆ อิอิ
้วยรั
มนุษย์ู ูแมน
_______________________________________________________________
ไออนหลัๆเริ่มเน่าๆทำไมน้ำเน่าอย่านี้ พี่เะแ่ ริๆไม่ไ้เป็นแบบนี้้วย แ่ว่าแย่ันแ่ เลย้อแ้เยอะ 555
อะย๊า ่าันเลยมะ ูเห่า
ั้นอนหน้าแแ่นะ ฮ่าๆๆๆ มันเป้น้ออ้าที่ีว่ะ ฮี่ๆๆๆ
โอเหันมาทานอ่าน เน่าๆๆ ็ทนเอาหน่อยนะ่ะ เนื่อา ฟิเรา มันรั่ว เหลือเิน
เียวะหาว่าไร้รสาิไป เอาหวานๆๆปนไปหน่อยแล้วัน
อนนี้ เถียันอยุ่นาน ับูเห่า เอาไีว่ะ ล็แบบที่เห้นๆๆนี้แหละ
ิม ้วยนะ่ะ อบุ่ะ
ปล. ป้าเะ เริ่มรุ้สึว่า เยอะุนิแม่หน้าเหมือนันว่ะ ยัี้อนมืๆๆ เยอสามารถ เสียบเป้นพระเอไ้ ฮ่าๆๆวามิ่าั่วร้ายนั
ความคิดเห็น