คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : lesson seven - accident 2
This is critical , I'm feeling helpless
นี่มันเรื่ออาบาาย ผมรู้สึทำอะไรไม่ถูเลย
So hysterical , this can't be healthy
โวยวายไป็ไม่ทำให้มีประโยน์ึ้นมา
I can't eat or sleep ,
ผมไม่สามารถินหรือนอนหลับไ้เลย เมื่อุไม่ไ้อยู่ับผม
wanna stay for a little while
อยาะพัสัหน่อยมั้ย
I don't wanna go , I just want you in my arms
ผมไม่อยาไปไหนเลย แ่อยาใหุ้อยู่ในอ้อมแนอผม
Baekhyun said :
so lucky to be your love, i am hmm ~
เมื่อบารแสวันนี้ พวเราลาเวทีเพื่อับหน้าและื่มน้ำนิหน่อย
เพราะ้อลับมานั่ที่โ๊ะเพื่อฟัประาศราวัลให่ที่สุอวันนี้
อ่า..วันนี้พี่แทยอนอผมสวยอีแล้วล่ะ นาูาหลัเวทียัสวยเลย ทุน็ิยัั้นใ่มั้ยรับ
พอลับมานั่ที่โ๊ะ ิ่วหมิ่นฮยอที่มา้าที่สุนั่ลแล้วมอหน้าผมพร้อมับยื่นหน้าเ้ามาพู้วยน้ำเสียริั
"แบฮยอน นายรู้เรื่อรึยั"
"เรื่ออะไรล่ะฮยอ"
"เรื่อพี่แทยอนอแไ" พอไ้ยินื่ออนัวเล็ ผม็เริ่มใไม่ีแล้ว
แ่ไม่ทันที่ผมะไ้ถาม่อ ฮยอ็เล่ามาให้ฟัแบบแทบทุรายละเอียนทำให้ผม็อไปเลย
"เธอเวที สูมาเลยนะ เห็นส๊าฟบอว่าหลัเธอระแทับอะไร็ไม่รู้"
พอฟัฮยอเล่าบผมแทบะลุออาานไปอนนี้เลย แ่็นึึ้นไ้ว่ามันเป็นารถ่ายทอส
แล้วโทรศัพท์อทุน็โนยึไว้ับเมเนเอร์หมเลย
"แ่ไม่้อเรียไปหรอ ันพึ่ไ้ยินพี่ส๊าฟบอว่ามีรถพยายาลมารับไปแล้ว น่าะปลอภัยแล้วแหละ"
ิ่วหมิ่นฮยอพูึ้นมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มทำหน้าเรีย
็อให้เป็นอย่านั้น ผมภาวนาในใ
พอบานผม็รีบอโทรศัพท์าเมเนเอร์เพื่อิ่อหาแทยอน แ่พอมีนรับ ปลายสาย็รีบแย่ผมพูทันที
"ฮัลโหล นี่พี่ทิฟฟานี่เอนะเบอนอ่า แทยอนปลอภัยหายห่วแล้ว
ถ้าะเยี่ยม็มาที่หอนะอนนี้เธอำลัหลับอยู่เลย แล้วเอันนะ๊ะหนุ่มน้อย"
เธอพูมายาวเหยียแล้ว็วาสายไป ผมมอหน้าออย่าๆ เมันสไล์มั้ยละรับ
ผมเป็นนโทรไปแท้ๆแ่ไม่ไ้พูเลยสัำ
พอไ้ยินว่านัวเล็ปลอภัย วามเรียทั้หม่อนหน้านี้็หายไปทันที
หอพัSNSD
ผมนั่มอนัวเล็หลับมาไ้สัพัแล้ว เธอยุบยิัวแทบทุรึ่ั่วโมเลย็ว่าไ้ สสัยะไม่สบายัว
วันนี้ไอ้ิเอร์ลูายเธอ็มานอนเฝ้าไ้้วย
"นี่มันี่โมแล้ว ะมาทำไม" แทยอนถามึ้นมา้วยน้ำเสียัวเีย
"อยามาูให้แน่ใว่าพี่ไม่เป็นอะไร เ็บมามั้ยะ" ผมไม่อบเลยเวลาเห็นเธอ้อเ็บ
"ิเอร์อ่า ูุลุนนี้สิ แอบเ้าห้อันแล้วยัมาพูาวนนลุอี"
แทยอนหันไปพูับไอ้้อนสีำ้าๆัวแล้วยัทำหน้าเหมือนนลุริๆ - -
"ผมริันะ"
"ไม่เ็บแล้ว แ่เห็นหน้าแบฮยออนนี่อันแล้วหายเหมือนไ้ยาวิเศษเลย" เธอ็พูาน่านลุเหมือนันว่ามั้ยรับ
สัพัเธอ็นอนะแ้าหันหน้ามาหาผม แล้ว็ทำหน้าเหยเ สสัยะเ็บน่าู
"ยับัวทำไม ไม่เ็บรึไ" ผมถามเธอ้วยวามเป็นห่ว
"ไหนยื่นหน้าเ้ามาสิ" เธอไม่อบำถามแ่สั่ผมแทน
เมื่อผมทำาม มืออุ่นๆอเธอ็แนบอยู่ับแ้มอผม
"อโทษนะที่ไม่ไ้อยู่แสวามยินีับนาย ันเลยอูนายเ้นบนเวทีเลย นาย้อเท่ห์มาแน่ๆเลยใ่ปะ"
ผมเียบฟันัวเล็รหน้าพู มันริอย่าที่เธอพู
เวลาผมไ้ราวัลหรือนะอะไร็าม ผมอบให้มีใรสันอยู่้าๆแล้ว็ยินีับผม
อยบอผมว่าผมทำีแล้ว ผมเ่แล้วอะไรทำนอนั้น อาะเป็นวามิที่่อน้าเ็แ่ผมอบริๆ
นอาเมมเบอร์และแฟนลับแล้ว ั้แ่มีแทยอนผม็ยิ่อยาให้เธออยู่้วย
"ไม่เป็นไรเลยรับ สุภาพพี่็สำัับผมเหมือนันนะ...พี่นอนพัเถอะ
เี๋ยวผม้อไปลอับพวฮยอแล้ว โทรามันไม่หยุเลย" ผมบอและัารห่มผ้าให้เธอ
"อย่าื่มเยอะนะ ถึหอแล้ว็ส่้อวามมาบอ้วย" เธอพูสั่ผมทั้ๆที่าเธอปิไปแล้ว
"รับทราบรับเ้าหิ" พูบผม็้มลไปูบหน้าผาเธอ่อนะปล่อยให้เธอนอนพั
่อนะเินออาห้อผม็หันมาูนัวเล็ให้แน่ใว่าเธอหลับสนิทีแล้ว
แทยอนเป็นนไม่่อยเ็บป่วยหรือเอับอุบัิเหุบ่อยนั แ่เวลาเป็น็เป็นหนัเอาาร
เพราะารที่เธอไม่่อยระวััวเหมือนผู้หินอื่นมันยิ่ทำให้ผมเป็นห่ว
นอาผม้อูแลัวเอแล้ว็มีิมแทยอนนนี้แหละรับที่ผม้อูแล้วย
ความคิดเห็น