เผลอใจรัก

ลำดับตอนที่ #7 : c h a p t e r 6

“พี่ออกให้นะครับ” 

“พี่หมอ!! ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คลีนออกเอง”

“พี่แค่อยากตอบแทนค่าคุ้กกี้ นะครับ  นี่ครับน้อง” พี่หมอบอกกับฉัน แล้วส่งเงินให้พี่แคชเชียร์

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะพี่หมอ ถ้าตอบแทนกันไปมาแบบนี้ เมื่อไหร่จะจบละคะ” ฉันบอกขณะที่รับถุงหนังสือมาถือไว้

“พี่เต็มใจนี่ครับ  หนูคลีนกลับยังไงครับ กลับกับพี่ไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่หมอ เดี๋ยวพี่ชายคลีนมารับ”

“พี่ขอถามหน่อยนะครับ หนูคลีนมีพี่ชายกี่คนหรอ”

“สองคนค่ะ ที่คลีนอยู่ด้วยชื่อพี่กานต์ อีกคนนึงเป็นตำรวจอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ชื่อพี่กราฟ”

“กราฟนี่  พชรดนัย  หรือ ป่าวครับ”

“พี่หมอรู้จักพี่กราฟหรอคะ”

“ค่อนข้างสนิทเลยล่ะครับ  พี่มีเรื่องอยากคุยกับหนูคลีน พอมีเวลาไหมครับ” คลีนก็มีเรื่องจะคุยกับพี่หมอเหมือนกัน

“ได้ค่ะ ไปหาที่นั่งคุยกันก่อนก็ได้ พี่กานต์น่าจะยังไม่มา”

---ร้านกาแฟ---

พี่หมอที่เดินไปสั่งกาแฟกับพนักงานเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

                “พี่หมอมีอะไรจะคุยกับคลีนคะ”

                “พี่อยากคุยกับหนูคลีน เรื่องที่พี่บอกชอบหนูคลีนไปเมื่อวาน”

                “อ่อค่ะ แล้วพี่หมอ....”

                “พี่ชอบหนูคลีนจริงๆนะ  ความรู้สึกของคลีนอาจจะแค่หลงพี่  แต่ไม่เป็นไรพี่พร้อมเสมอ ตอนนี้ให้โอกาสพี่ก่อนนะ  ในฐานะพี่น้องก่อนก็ได้  ถ้าเมื่อไหร่เราทั้งคู่แน่ใจว่ารักกัน เราค่อยตกลงที่จะคบกัน แต่ถ้าตอนนั้นหนูคลีนรักคนอื่นไปแล้ว พี่จะยังยืนในฐานะพี่ชายอีกคนของคลีนได้อยู่”

                คิดไม่ตกเลยสิ  ทั้งน้ำเสียงและแววตาพี่หมอจริงจังมากจนฉันไม่กล้าตอบอะไรออกไป   จริงแบบที่พี่หมอพูด ฉันไม่แน่ใจว่าฉันชอบพี่หมอจริงๆหรือแค่หลงเพียงชั่ววูบ เพราะในความรู้สึกของฉัน เหมือนมีใครอีกคนอยู่ในใจตลอดมา

                “เอ่อ คือ ถ้าถึงเวลานั้น คำตอบของคลีนไม่ใช่พี่หมอ พี่หมอจะไม่เสียใจใช่ไหมคะ”

                “ไม่ครับ  หนูคลีนถามออกมาแบบนี้พี่ก็สบายใจ และรู้ได้เลยว่าพี่ควรมองหาใครสักคนได้แล้ว” พี่หมอพูดแล้วยกกาแฟขึ้นดื่ม

                “พี่หมอ คลีนขอโทษ คลีนยังรู้สึกดีกับพี่หมออยู่นะคะ”

                “ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับ คลีนบอกนี่นา ว่าถึงเวลานั้น งั้นเวลานี้ยังเป็นโอกาสของพี่อยู่ ใช่ไหมครับ”

                “โถ่ พี่หมอคะ ทำแบบนี้คลีนรู้สึกผิดนะ”ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ ฉันกำลังให้ความหวังพี่หมออยู่หรือเปล่าเนี่ย

Rrrrrrrrrrrrrrrrr

                “ค่ะ พี่กานต์

                -คลีนอยู่ไหน พี่จะถึงร้านหนังสือแล้ว-

                “พี่กานต์เลยมาร้านกาแฟเลย น้องจะออกไปรอหน้าร้านนะ” ฉันวางสายจากพี่กานต์แล้วหันไปลาพี่หมอ

                “พี่กานต์มารับแล้วค่ะ  คลีนขอตัวนะคะ”

                “กลับดีๆนะครับ คืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ” ฉันยิ้มให้พี่หมอ แล้วเดินออกมารอพี่กานต์

ฉันจะทำยังไง จะปรึกษาใครเรื่องนี้ดี

เช้านี้ควรจะสดใส แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่ใจหวัง เห้อออออ ฉันยังคิดมากเรื่องพี่หมออยู่เลย  ออกไปหาอะไรกินดีกว่า

                “อ้าวพี่กานต์ มอนิ่งค่ะ” ฉันออกมาเจอพี่กานต์ยืนชงอะไรสักอย่างอยู่ในครัว

                “มอนิ่งครับน้องสาว โกโก้สักแก้วมั้ยครับ น่าตาแลไม่สดชื่นเลยนะ”

                “ก็ดีค่ะพี่กานต์ ขอบคุณนะคะ” ฉันมานั่งดูทีวีรอพี่กานต์

                “นี่ครับโกโก้คุณหนู” พี่กานต์เดินออกมาพร้อมแก้วโกโก้สองแก้ว

                “ขอบคุณค่ะ”ฉันรับแก้วโกโก้มาถือไว้

                “หน้าตาเราเหมือนไม่สบายใจ มีเรื่องอะไรจะเล่าให้พี่ฟังมั้ยคลีน”

                “พี่กานต์ได้โทรหาพี่กราฟบ้างป่าว”ฉันถามพี่กานต์แล้วหยิบรีโมทมาปิดทีวี

                “โทรอยู่นะ แต่ห่างสักพักแล้ว พี่กราฟบอกว่างานเยอะ”

                “พี่กานต์รู้จักพี่หมอห้างข้างๆไหม  เขาบอกว่าเป็นเพื่อนพี่กราฟ”

                “พี่เคยเจอเขาอยู่ กับน้องสาวเขาพี่เคยช่วยถือของ แต่ไม่รู้นะว่าเขาเป็นหมอ  เรารู้จักกับเขาหรอ”

                “เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแป้งฝุ่น  รู้จักกันมาสักอาทิตย์นึงได้แล้ว”

                “แป้งฝุ่นอ่านะ  ว่าแล้วเห็นไปกินข้าวด้วยกันนึกว่าแฟน”

                “พี่กานต์ พี่หมอเขามาบอกชอบน้อง”ฉันบอกแล้วล้มตัวลงนอนหนุนตักพี่กานต์

                “เรื่องมันเป็นยังไง”  ฉันตัดสินใจเล่าให้พี่กานต์ฟังทั้งหมด ทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องที่ฉันเหมือนมีใครอยู่ในใจตลอดด้วย

                “แล้วเรารู้สึกยังไง บอกพี่ได้ไหมคลีน”พี่กานต์ลูบผมฉันเบาๆ

                “น้องไม่รู้ค่ะพี่กานต์ น้องอยากให้พี่หมอเจอคนที่ดีกว่า น้องคิดว่าน้องเด็กไป”

                “เรารู้ตัวหรือเปล่า ว่าคนที่อยู่ในใจเราเขาเป็นใคร เคยคบกับใครที่พี่ไม่รู้ไหม”

                “ไม่เคยนะ น้องไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร”

                “คลีน พี่รู้ว่าเรารู้ดีว่าคนๆนั้นเป็นใคร พี่ก็คิดว่าน่าจะรู้ว่าเขาเป็นใคร พี่อยากให้คลีนลองเปิดใจให้เขาบ้าง คลีนลองคิดดูนะ ว่าคลีนจะเปิดใจ หรือจะปล่อยให้มันค้างคาแบบนี้ต่อไป เรามีความสุขหรอตลอดเวลาที่ผ่านมา” พี่กานต์บอกกับฉัน

                “พี่กานต์ น้องไม่มั่นใจ”

                “ไม่มั่นใจตัวเองหรือคนนั้นล่ะ”

                “ทั้งสอง”

                “พี่อยากให้เรามีความสุข พี่รักคลีนมากนะรู้ไหม น้องพี่ไม่มีความสุข พี่จะมีความสุขได้ยังไง เรื่องพี่หมอ เราไม่ต้องคิดมาก  พี่จะคอยดูอยู่ห่างๆเอง  ทำอะไรตามใจเราต้องการเถอะนะ อย่าถือทิฐิเลย”

                “ที่ผ่านมาน้องไม่ได้ลืม น้องแกล้งลืมเพราะน้องไม่อยากอ่อนแอ น้องลืมไม่ได้ ฟังข่าวเขามาเรื่อยๆ น้องก็รู้ว่าใจเขาไม่ได้มีไว้เพื่อน้อง”

                “อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นสิ อยากรู้ถามดีกว่าไหม”

                “ที่เห็นมันชัดเจนนะคะ”

                “พี่ไม่เถียงเราดีกว่า แล้วพี่จะไม่บอกด้วย เรียนรู้ที่จะเจ็บด้วยตัวเองนะครับน้องสาวที่รักของพี่  ลุกขึ้นครับ พี่จะไปอาบน้ำไปทำธุระนิดหน่อย”

                “น้องไปด้วย”

                “ไม่ต้องไป เดี๋ยวซื้อของทำขนมมาฝาก อยากกินเค้ก”

                “งั้นน้องอ่านนิยายรอก็ได้”

                “ดีมาก เราก็ลองคิดเรื่องที่พี่พูดดูนะ ปล่อยวางและมีความสุขได้แล้ว เชื่อพี่ มันพร้อมจะรับการให้อภัยจากเราเสมอ” พี่กานต์บอกกับฉันแล้วเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ

นั่นสินะ ฉันควรจะมีคามสุข   ปล่อยวางเรื่องทั้งหมดได้แล้ว เรื่องต่างๆที่ผ่านมาฉันไม่ควรฟังใครมากกว่าเจ้าตัวนัก ฉันได้แต่ตามข่าวเงียบๆ มันจะเป็นความจริงหรอ ?  คิดดูดีๆ เรื่องคราวนั้นเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย    ถึงเวลาที่ฉันต้องรับฟังเขา และยอมรับความจริงแล้ว  พี่กานต์ทำให้ฉันรู้ว่าฉันควรทำยังไงกับคนที่ติดอยู่ในใจฉันตลอดมา

คลีนมีแต่พี่ในใจมาตลอดเลยนะ  แล้วพี่ล่ะ พอจะพร้อมที่จะมีคลีนในใจหรือยัง

.

.

.

.

.               .

.

.

......   พี่เต

 



















อัพแล้ว     สิ่งที่เห็นทุกอย่างอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น


เช่นกันค่ะ



ที่ผ่านมาเห็นนางเอกนี่เป็นยังไง  บอกได้เลยว่าที่จริง



นางเอกเก๊าดราม่านะตะเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   ฮริ้งงงงงงงงงง



มันก็เป็นแค่เพียงภาพลวง หลอกตา  คิกคิก   โดนด่าแหงมๆ