เผลอใจรัก

ลำดับตอนที่ #5 : c h a p t e r 4

ห้อง  2105

“เข้ามาก่อนจ้ะน้องดา” ฉันรูดการ์ดแล้วเดินนำน้องดากับแป้งฝุ่นเข้ามาในห้อง

“พี่ชายพี่คลีนไม่อยู่หรอคะ ทำไมห้องเงียบจัง” น้องดาถามฉัน

“ป่านนี้น่าจะกลับมาแล้วล่ะ เดี๋ยวพี่ไปดูที่ห้องก่อนนะ” ฉันบอกกับน้องดาแล้วเดินตรงไปที่ห้องของพี่กานต์    แต่ประตูห้องพี่กานต์ก็เปิดขึ้นสะก่อน

“อ้าวคลีนไปไหนมาล่ะ พี่เห็นกระเป๋านักเรียนเราวางอยู่กับอีกใบของยัยตัวยุ่ง แต่หาตัวพวกเราไม่เจอ” พี่กานต์เปิดประตูห้องออกมาในสภาพแบบ รีบอ่ะ เหมือนแก้ผ้าอยู่แล้วรีบใส่มาเปิดประตู คือมีแค่กางเกงสแล็คกับเข็มขัดที่ไม่ได้ติด แต่ก็ไม่อยากจะคิด หรือว่าพาผู้หญิงเข้าห้อง ?

“ใครมาวะกานต์”  ฉันยังไม่ทันถามอะไรพี่กานต์เลย แต่ก็มีอีกเสียงแทรกออกมา ถ้าเป็นเสียงผู้หญิงฉันจะไม่คิดหนักเท่านี้เลย นี่คือร่ะ ผู้ชายเดินตามพี่กานต์ออกมา เน้นว่าผู้ชายค่ะ  แล้วสภาพนี่ กระดุมเสื้อพี่ไม่ติดสักเม็ด เดินออกมาโชว์ขอบบ็อกเซอร์เพื่ออะไรคะ เข้าใจว่าหล่อแต่ถ้าเจอในสภาพแบบนี้ สื่อแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันสองต่อสองก็จบค่ะ

“ทำไมแกไม่ไปอาบน้ำวะไอเต ไปๆ ไปอาบน้ำเลย” พี่กานต์ดันหลังพี่เตให้เข้าไปอาบน้ำ ฮือ พี่เตหล่อ หนูเสียดาย อยากจิคราย

น้ำตาจิแชร์ขอไหลนะคะ

“นี่ คุณว่าใครยุ่งน่ะ ฉันไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับคุณเลยนะ”  เป็นเสียงยัยแป้งฝุ่นที่เถียงพี่กานต์ขึ้นก่อน เพราะฉันยังค้างอยู่ค่ะ

“นี่ พี่เป็นพี่ชายเพื่อนเธอนะ มาเรียกคุณๆๆ แล้วมาแทนตัวเองว่าฉันไม่เคารพกันเลยนะครับ น้องนุตประวีณ์ ธรรมจินดา “ พี่กานต์ว่า

“เอ่ออ สวัสดีค่ะพี่กานต์ จำน้องดาได้ไหมคะ ?” น้องดาแทรก

“อ๋อ จำได้รับน้องข้างห้องนี่เอง สวัสดีครับ “

“นี่ คุณพี่กานต์ทำไมกับน้องแป้งฝุ่นทำไมพี่กานต์ขาไม่พูดแบบนี้บ้างละคะ” เห้ย เพื่อนฉันเดินไปเกาะแขนพี่กานต์แล้วทำตาวิ้งๆใส่ เดี๋ยวก็โดนกินหรอกยัยบ้าเอ้ย มองเดี๋ยวเดียวก็รู้แล้วว่าพี่กานต์เอ็นดูเพื่อนฉันไม่น้อย สายตาอย่างนั้น

“ได้สิครับน้องแป้งฝุ่นสุดสวาทขาดใจแดดิ้นของพี่  ^^” พี่กานต์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกอดเอวแป้งฝุ่นไว้

“-0-“ นี่คือหน้าตาฉันที่ยืนเงียบมานาน กับน้องดาค่ะ

Rrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์แป้งฝุ่นดังแทรกขึ้น ยัยแป้งฝุ่นผลักพี่กานต์ออกแล้วหยิกไปที่แขน

“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย         ไอตัวยุ่ง” พี่กานต์ร้อง

“สมน้ำน่า” แป้งฝุ่นพูดแล้วเดินจูงมือน้องดาออกไปคุยโทรศัพท์ในครัว

“นี่ พี่ชอบเพื่อนคลีนหรอ” ฉันถามพี่กานต์ตรงๆ

“น้องข้างห้องน่ะหรอ ชอบสิ” แหม่ ทำเป็นเบี่ยงประเด็นนะครัช

“ไม่ใช่สิ คลีนหมายถึงแป้งฝุ่น”

“ฟ้าผ่าหมาพอดีสิ” พี่กานต์พูดแบบนี้แต่ตามองที่แป้งฝุ่นตลอด

                “เอาดีๆสิพี่กานต์”

“ก็โอเค ก็น่ารักดี แต่น้องเขายังเด็กไปสำหรับพี่น่ะ กินไม่ได้ -.,-“  -0- ฉัน

“พูดจาอะไรน่าเกลียด นั่นเพื่อนคลีนนะ”ฉันบอก พี่กานต์ก็ส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉัน

“คลีนพ่อฉันมารับแล้วแหละ ฉันกับน้องดาไปก่อนนะ พี่กานต์ขา น้องฝุ่นขอตัวกลับก่อนนะคะ ดูแลตัวเองดีดีนะคะ ฝันดีด้วยนะคะคืนนี้  ฝากลา ‘คู่เกย์’ พี่ที่อยู่ในห้องด้วยนะคะ ” แป้งฝุ่นบอกกับฉันแล้วหันไปลาพี่กานต์แล้วส่งยิ้มหวานเยิ้มให้ ฉันเป็นผู้หญิงยังจะละลายเลย เออ เดี๋ยวๆ เรื่องผู้ชายคนนั้น ฉันลืมไปเลย

“กลับแล้วนะคะพี่ๆ สวัสดีค่ะ” น้องดาพูดแลวทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องไป

“ใช่เลยพี่กานต์ เพื่อนพี่คนนั้นเป็นใคร  แล้วทำไมพวกพี่ถึงออกมาจากห้องในสภาพล่อแหลมแบบนั้น” พอทั้งสองคนเดินออกไปฉันก็ถามพี่กานต์

“เห้ยคลีน ไม่ได้ทำอะไรกันนะ มันแวะมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ วันนี้พี่จะไปฉลองเรียนจบกันสักหน่อย พี่จบละนะ อีกสองเดือนรับปริญญา” พี่กานต์พูด

“เห้ยกานต์ แกเป็นอะไรกับฉันก็บอกน้องเขาไปดิ ปิดบังน้องทำไม ฉันไม่ใช่ตัวสำรองของแกน่ะเว่ย” เพื่อนพี่กานต์คนนั้น ที่ฉันจำได้ว่าชื่อเตเดินออกมาจากห้องด้วยชุดใหม่ที่ดูดีมากอ่ะ แต่เดี๋ยวนะ ทำไมชื่อกับหน้าพี่เค้าคุ้นๆจังอ่ะ

“ไอเชี้- เต จะพูดอะไรนักหนาวะ ไม่อำสักวันจะตายมั้ยวะ เออนี่ ไอเต  เตชิตเพื่อนพี่เองคลีน  คลีนจำได้มั้ยคนที่แต่ก่อนอยู่บ้านใกล้ๆกัน แล้วมาว่ายน้ำกับพี่บ่อยๆ แล้วตอนหลังมันก็ย้ายบ้านไปน่ะ” อ๋อ พี่เต บ้านข้างๆนี่เอง อืมๆ  ห้ะ  เห้ย! ไอพี่เต !!!!!

“สวัสดีครับหนูคลีน จำพี่ได้ไหมเอ่ย” พี่เตหันมายิ้มให้ฉัน

“หึ จำได้ค่ะ จำได้ดีเลยทีเดียว จำได้แม่นมากๆเลยค่ะ “ ฉันยิ้มร้ายๆใส่พี่เต

อยากรู้ใช่ไหมล่ะ ว่าเรื่องอะไร ฉันจะเล่าให้ฟังก็ได้ค่ะ

เมื่อ สิบ ปีก่อนตอนฉันเจ็ดขวบ พวกเราเคยสนิทกันมากค่ะ ตอนนั้นพวกพี่ๆเขาก็สิบสองขวบค่ะ พี่เตมาว่ายน้ำที่บ้านฉัน แล้วฉันก็ขอให้พี่เตสอนเพราะพี่เขาเป็นนักกีฬาว่ายน้ำตั้งแต่ยังเด็ก พี่เขาเลยมาว่ายน้ำบ้านฉันบ่อยๆค่ะ เรื่องราวมันแตกหักตรงไหนน่ะหรอคะ วันนั้นคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ พวกพี่ๆก็จะไปเล่นข้างนอกกันค่ะ แต่ฉันขอให้พี่เตเล่นน้ำเป็นเพื่อนก่อนแต่พี่เตไม่ยอม ฉันเลยจะตามไปเล่นข้างนอกด้วย แต่เขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดี พวกพี่ๆเขาเลยหลอกให้ฉันเล่นซ่อนแอบค่ะ ตอนนั้นจำได้เลยว่าพี่กานต์เป็น (รู้ทีหลังว่าเขาเตี๊ยมกันมา) แล้วคนอื่นไปแอบ โดยเลือกเล่นกันชั้นสาม ชั้นบนสุดของบ้านพี่มีห้องนึงเป็นห้องนอนสำหรับแขกที่ไม่ค่อยได้เปิดใช้ค่ะ พอจะเดาออกแล้วใช่ไหม  พี่เตชวนฉันไปแอบด้วยค่ะ พอผ่านไปสักแปปนึง

‘หนูคลีน เดี๋ยวพี่เตขาจะไปดูก่อนนะว่าไอกานต์หาไปถึงไหนแล้ว หนูคลีนอยู่ในนี้ต้องเงียบๆเลยนะ ห้ามส่งเสียงนะ เดี๋ยวไอกานต์หาเจอ’

‘ค่ะ คลีนจะอยู่เงียบๆเลย’ 

แล้วหลังจากนั้นพี่เตก็ออกจากห้องไป ผ่านไปสามสิบนาที พี่เตก็ยังมากลับมา  สองชั่วโมงไปแล้วพี่เตก็ยังไม่มา เด็กหญิงคลีนคนนั้นก็ใจเสียสิคะ เลยเดินไปจะเปิดประตูเพราะในห้องเริ่มมืด ฉันบิดลูกบิดไปมาแต่ประตูเปิดไม่ออก ฉันจำได้เลย ตอนนั้นฉันพยายามเคาะประตู แล้วร้องให้คนช่วย แต่ข้างบนนี้มีแค่ห้องนอนคุณพ่อกับคุณแม่ที่ยังไม่กลับ ฉันนั่งร้องไห้อยู่หน้าประตู ในความมืด ถึงจะเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นก็รู้เลยว่าร้องไปเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยิน แล้วหลังจากนั้นมา ฉันก็เป็นเด็กที่กลัวความมืดและแคบไปเลย จากนั้นมาห้องนอนฉันตอนกลางคืนจะไม่เคยปิดไป หรือถ้าเปิดไฟหัวเตียงก็จะต้องสว่างมากๆเลย  คุณแม่เล่าให้ฟังว่า วันนั้นที่คุณแม่กลับมา ก็ถามหาลูกๆว่าออกไปไหนหมด ป้าแม่บ้านบอกว่าไปเล่นแล้วไม่เห็นฉันอยู่บ้านเลยคิดว่าไปด้วย แต่พอพี่กานต์กลับมาบ้านไม่มีฉันมาด้วยพอแม่ถามหา พี่กานต์ก็หน้าซีดมากแล้ววิ่งร้องไห้ขึ้นมาชั้นสามทันที

Writer’s part

‘คลีน คลีน น้องคลีนได้ยินพี่กานต์ไหม ฮืออๆ น้องคลีน’   เด็กชายกานต์ที่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองขังน้องไว้บนห้อง  ด้วยเวลาที่หลายชั่วโมงผ่านไป น้องน้อยต้องไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีแน่

“กานต์ เป็นอะไรลูก  แล้วลูกร้องไห้ทำไม” คุณสุชาติที่วิ่งตามลูกชายขึ้นมาก่อนภรรยาถามขึ้น

“พ่อฮะ กานต์ขอโทษฮะ กานต์วางแผนกับเตขังน้องไว้บนห้องตั้งแต่บ่ายฮะพ่อ กานต์ขอโทษ” เด็กชายบอกทั้งน้ำตา มือก็ยังล้วงหากุญแจในกระป๋ากางเกง

“กานต์กุญแจอยู่ที่ฉัน รีบไขเร็ว  หนูคลีน หนูคลีนได้ยินพี่เตมั้ยครับ หนูคลีนตอบพี่เตหน่อยนะ” เตชิตในวัยเก้าขวบทุบประตูห้อง

พอประตูห้องเปิด คุณสุชาติก็รีบเดินเข้ามาในห้องแล้วเปิดไฟ ก่อนจะเห็นลูกสาวตัวน้อย นอนสลบอยู่ใกล้ ใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

‘คลีน คลีน ได้ยินพ่อไหมลูก คลีน ตื่นลูก’

‘คุณพ่อ ประตูเปิดได้แล้ว คลีนไม่ต้องอยู่ในห้องมืดๆแล้ว’ เด็กหญิงตัวน้อยลืมตาขึ้นมาสะลึมสะลือ แล้วกอดบิดาไว้

‘คลีน พี่กานต์ขอโทษนะครับ พี่กานต์ขอโทษ ฮือๆๆๆ’ กานต์เดินเข้ามาดึงตัวน้องสาวจากผู้เป็นพ่อไปกอดไว้

‘หนูคลีน พี่เตขอโทษ พี่เตไม่ได้ตั้งใจทิ้งหนูคลีนไว้นานแบบนี้ พี่ขอโทษ’

‘ฮือ ออกไป พี่เตคนโกหก ออกไปให้พ้น พี่เตขังคลีนไว้งี้ได้ไง ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไปให้พ้น กรี้ดดดดดด ฮือๆๆๆๆ ไปนะ ออกไป ฮือๆ‘ เมื่อเด็กหญิงตัวน้อยพบกับคนที่ ทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ก็กรีดร้องลั่นบ้าน จนคุณสุชาติต้องให้ภรรยามาพาลูกสาวออกไป

คุณสุชาติเรียกลูกชายตนและเตชิตไปตักเตือน เขาไม่ได้ตีทั้งสองเพราะเข้าใจว่ายังอายุน้อยทำไปเพราะความไม่ยั้งคิด แต่ตักเตือนและสั่งสอนไม่ให้ทำอีก

ฝ่ายคุณลดาที่พาลูกสาวตัวน้อยไปอาบน้ำอาบท่า แล้วพาเข้านอน พอคุณหญิงปิดไฟ เด็กน้อยก็ร้องไห้ และขอให้ไม่ปิดไฟ กว่าจะหลับได้ก็สะอื้นจนตัวโยน

หลังจากนั้น ทุกครั้งที่เตชิตมาเล่นที่บ้าน คีรดาก็ไม่เคยมาเล่นด้วยเลย แม้เขาจะพยายามเท่าไหร่ก็ตาม จนเป็นปี สาวน้อยคนนี้ก็ยังไม่ยอมเล่นกับเขาอีกเลย เจอก็จะเดินหนีหรือหลบหน้ากันไป

‘มานั่งเล่นคนเดียวไม่เหงาหรอครับ’

‘พี่นาต้าขา คลีนอยากดื่มนมค่ะ’ เด็กน้อยที่นั่งเอาขาจุ่มน้ำอยู่ที่ริมสระน้ำลุกขึ้นแล้วเดินไปจากตรงนั้น

8 ขวบ

‘คลีน บ้านเจ้าเตเขาจะย้ายออกวันนี้นะลูก แล้วพี่เขาต้องไปเรียนโรงเรียนประจำแล้วนะ’

‘แม่ขา พรุ่งนี้คลีนอยากไปทานข้าวข้างนอกนะคะ’

12 ขวบ

‘คุณหนูคลีนคะ คุณเตชิตมาหาค่ะ’ สาวใช้เดินนำเตชิตเข้ามา

‘ป้าม่วงขา คลีนเหมือนจะเป็นหวัดค่ะ ขอของว่างกับยาให้คลีนบนห้องด้วยนะคะ’

‘คลีนทำไมหนูทำแบบนั้นกับพี่เตล่ะลูก’ คุณลดาขึ้นมาหาลูกสาวบนห้อง

‘คลีนต้องลืมเขาค่ะแม่ เขาทำให้คลีนมีปมบ้าๆในใจ คลีนต้องลืมเขาไปจากชีวิตให้ได้ค่ะ’

End writer’s part

รู้แล้วใช่ไหมล่ะคะ อย่างที่ไรต์ฯฉันบ่นไปแหละค่ะ หลังจากนั้นฉันก็หาทุกอย่างมาทำเรื่อยๆ ทั้งเรียนดนตรี เล่นกีฬา หรือเรียนวิชาการหนักๆเพื่อให้ลืมหน้าเขาไป แรกๆฉันก็คิดถึงเขานะยอมรับเลย หลังจากนั้นฉันก็ค่อยๆลืมเขาไปค่ะ จนวันนี้เขากลับมาให้เห็นหน้าทำไม เขากลับมาเพื่ออะไรคะ ห้ะ!!!!!

“หนูคลีนยังไม่ลืมเรื่องอีกหรอ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ” พี่เตพูดขึ้น

“นั่นสิคลีน พี่ว่าเรื่องมันนานแล้วนะ” พี่กานต์เสริม

“5555 คลีนไม่ได้จำแล้วค่ะ อะไรที่ ‘แย่ๆ’ คลีนจะจำไปทำไม ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ พี่เต”  ฉันอยากจะหัวเราะทั้งน้ำตา

ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง

เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น พี่กานต์เลยเดินไปเปิดประตู

“เห้ย แกยังไม่เสร็จกันอีกหรอวะ พวกฉันพร้อมแล้วนะเว้ย” มีผู้ชายรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน สองคนเดินเข้ามาในห้อง

“แล้วแกมายืนโชว์ก้างอะไรเนี่ยกานต์เสื้อไม่ใส่” พี่อีกคนพูดขึ้น

“เห้ย นี่มันเด็กเลี้ยงต้อยไอกานต์ที่มันมีรูปในคอมเยอะๆนี่หว่า ตัวจริงน่ารักเชียว เด็กไปปะวะ” พี่คนแรกพูดขึ้น พี่เขาเป็นแฝดนี่นา สังเกตดูดีๆหน้าเขาไม่เหมือนกันนะ คนหนึ่งจะขรึม ส่วนอีกคนแลร่าเริงมาก

“พวกแกจะบ้าหรอ นี่น้องสาวฉัน ชื่อคลีน ส่วนไอสองคนนี้เพื่อนพี่ อีกคน เรียนคณะเดียวกันมาสี่ปี พี่บอกว่าเราเป็นน้องไม่เชื่อพี่สักที ไอคนหล่อๆขรึมๆนั่นแฝดพี่ชื่อปัณณ์ เรียนวิศวะ กับไอเต  ส่วนไอบ้าที่พูดมากๆชื่อปูรณ์ ” พี่กานต์ว่า แนะนำกับฉัน

“สวัสดีค่ะพี่ๆ” ฉันไหว้แล้วยิ้มให้

“ยิ้มละลายนะครับ” ^^ พี่ปัณณ์ยิ้มให้ฉัน พี่ยิ้มแบบนี้ คลีนก็ละลายค่า

“เออ พวกคุณเพื่อนครับ ไปกันเถอะครับ รถติด เดี๋ยวไปถึงช้าคุณหนูเขมลูกเจ้าของผับจะพิโรธนะครับ” พี่ปูรณ์บอก

“เออ ฉันไปใส่เสื้อแปป คลีนอยู่คนเดียวได้นะ พี่จะไม่กลับดึกมากละกัน”

“คลีนอยู่ได้ ออกจากห้องก็ปิดดีๆนะ คลีนไปนอนละ ขอตัวนะคะพี่ๆ” ฉันบอกกับพี่กานต์แล้วโค้งให้พี่ๆทุกคน

พอฉันเข้าห้องมาก็รีบไปอาบน้ำทันที เผื่อจะลืมเรื่องแย่ๆทั้งหมดได้สักที  วันนี้มันวันอะไรของฉันกันนะ แย่ แย่ แย่ที่สุดเลย เฮ้ออออ

วันนี้ฉันอาบน้ำนานที่สุดในรอบเดือนค่ะ เกือบครึ่งชั่วโมงแน่ะ มัวแต่แช่น้ำเพลิน  ความจริงฉันน่าจะปล่อยตัวเองจมไปในบ่อเนอะ ฉันแต่งตัวแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูค่ะ อ๊ะ มีคนไลน์มาหาฉันนี่

  Aitt’ : เอ่อ หนูคลีนโอเคไหมครับ

  K.ra-clean : มีอะไรให้คลีนไม่โอเคหรอคะ?

 Aitt’ : ก็เรื่องเมวันนี้  พี่เป็นห่วงความรู้สึกหนูคลีนนะ

 K.ra-clean : ทำไมต้องมาห่วงกันคะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เรื่องแค่นี้ สบายมาก เราไม่ได้เป็นไรกันนะคะพี่หมอ รู้จักกันยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ ไม่เห็นต้องมาแคร์ขนาดนี้

เปิดเพลงเลยดีมั้ยนะ ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน

                Aitt’ : ดูความรู้สึกหนูคลีนน่ะง่ายนิดเดียว พี่อายุเท่านี้แล้ว ดูออกว่าหนูคลีนคิดยังไงกับพี่

  K.ra-clean : ค่ะ คลีนยอมรับว่าคลีนชอบพี่หมอ ดูจะเป็นรักแรกด้วยสิคะ แต่คลีนเข้าใจค่ะ  พี่หมอไม่ต้องห่วงนะคะ คลีนโอเคจริงๆ

                 Aitt’ : พี่ไม่ได้อยากให้หนูคลีนลืม พี่จะบอกหนูคลีนว่าพี่กับเมเราเลิกกันมาสักพักนึงแล้ว แต่พี่ไม่ได้บอกใคร แม้กระทั่งน้องดาหรือแป้งฝุ่น เมเขาขอพี่ว่าอย่าเพิ่งบอก ครอบครัวเขาคิดว่าเดี๋ยวเราต้องแต่งงานกันแน่ แต่เมเขาเพิ่งรู้ตัวว่ารักคนอื่นมากกว่าพี่มาพักนึงแล้ว เขายังไม่อยากบอกแม่เขาน่ะ พี่ไม่ได้โกหกนะครับ พี่พูดจริงๆ ด้วยเกียรติของหมอเลย

  K.ra-clean : แล้วมาบอกคลีนทำไมคะ ?

  Aitt’ : ก็พี่คิดว่าพี่คงชอบหนูคลีนอยู่น่ะสิ  -//-

                 K.ra-clean : พี่หมออำใช่ไหมคะ

  Aitt’ : ป่าวครับ พี่หมออิฐ ครับ

  K.ra-clean : พี่หมอคะ คลีนไม่เล่นนะคะ อย่ามาเล่นกับความรู้สึกคลีนนะ

  Aitt’ : พี่ก็ไม่ได้ล้อเล่นครับ พี่จริงจัง เอ่อ คุกกี้อร่อยนะครับ ^^

  K.ra-clean : ไปก่อนนะคะพี่หมอ ฝันดีค่ะ

  Aitt’ : ฝันถึงพี่นะครับ <3

  K.ra-clean : *READ*

พี่หมอเล่นอะไรไม่รู้ววววว หยอดแบบนี้เขิน