เผลอใจรัก

ลำดับตอนที่ #4 : c h a p t e r 3

 

 แท่นแท้นนนนนนนนนนนน  

วันนี้ที่ไปโรงเรียนทั้งวัน ไม่ได้ตั้งใจเรียนเลยค่ะ บ่องตง คิดอย่างเดียวเลยเย็นนี้จะทำอะไรไปฝากพี่หมอดี คิดอยู่นานแสนนาน เลือกๆอยู่หลายอย่าง สุดท้ายก็เลือกคุ้กกี้เพราะน่าจะเก็บได้นานหน่อยอ่ะนะ

“นี่ ฉันมาห้องพี่แกแบบนี้จะไม่โดนว่าอะไรใช่ไหมคลีน “ เสียงแป้งฝุ่นถามขึ้น

“จะว่าอะไรล่ะ อาจจะไม่อยู่ด้วยมั้งเห็นห้องเงียบๆ” ฉันตอบแล้วเดินเข้าไปเอาของไปเก็บในครัว

“ในครัวแกมีของครบหรอวะ จะทำขนมเนี่ย” โอย เป็นผู้หญิงพูดวะโว้ย ไม่น่ารักเลย

“ครบนะ คิดว่า... รีบๆทำเหอะแก นี่มันสี่โมงกว่าแล้ว เดี๋ยวจะเสร็จช้า เข้าห้องผู้ชายมืดๆค่ำๆ น่าเกลียดตาย” บทนางเอกเข้าสิงไง เด็กเรียบร้อยไรงี้

                หลังจากนั้นพวกเราก็ตั้งหน้าตั้งตาทำคุ้กกี้ค่ะ เราช่วยกันเตรียอมของ ร่อนแป้ง ผสม บลาๆๆๆ จนเสร็จเราก็จะเอาไปอบกัน

“อบกี่นาทีดีล่ะคลีน” ยัยแป้งฝุ่นถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังเก็บอุปกรณ์ต่างๆไปล้าง

“ฉันตั้งไฟทิ้งไว้แล้ว แกกดไปสักยี่สิบนาทีก็ได้” พอยัยแป้งฝุ่นทำตามที่ฉันสั่งเสร็จ ก็มาช่วยฉันเก็บของล้างค่ะ ชอบทำนะขนมน่ะ แต่ไม่ชอบก็ตรงเนี้ย ล้างเยอะแยะ เบื่อ !! 

ติ๊งงงงงง

อ่า คุ้กกี้ฉันได้แล้วสินะ อะไรกัน เก็บของ เคลียร์ครัวแค่นี้ พวกฉันทำกันตั้งยี่สิบนาที แหม่ ไม่ค่อยเถลไถลเลย   555555 และในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงดีพวกฉันก็ทำทุกอย่างเสร็จ แล้วคุ้กกี้แสนสวย? ก็พร้อมจะให้เรียงใส่โหลแบบ เกร๋เกร๋แล้ว

“แกอบทำไมตั้งเยอะแยะอ่ะคลีน” แป้งฝุ่นถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังไปหยิบขวดโหลเอามาใส่ขนม

“ก็ของพี่หมอกับน้องดาโหลนึง ของแกโหลนึง แล้วฉันก็เก็บไว้ให้พี่กานต์โหลนึงไง” ฉันบอกขณะที่เรากำลังจัดคุ้กกี้ใส่โหล

“อ้อ ขอบใจนะแกที่ทำเผื่อฉันด้วย พ่อแม่ฉันชอบขนมที่แกทำมากเลย” ฉันเงยหน้ายิ้มรับคำพูดแป้งฝุ่น  แหม่ ฉันละปลื้มใจจริงๆเลย ลาออกจากโรงเรียน ไม่เป็นมันละหมอเนี่ย ขายขนมคงรุ่ง คิกคิก 

“ไปกันเถอะแป้งฝุ่นจ๋า ป่านนี้พี่หมอกลับมาแล้วแหละ”   ฉันบอกกับแป้งฝุ่น แล้วหยิบโหลคุ้กกี้ แป้งฝุ่นพยักหน้าใหห้ฉันแล้วเราก็ออกจากห้องเดินตรงไปที่ห้องพี่หมอทันที

ออด (แอด) ออด(แอด)     ไม่ใช่ละ

ฉันยืนรออยู่สักครู่ประตูก็เปิดออก

“อ้าว สวัสดีค่ะ พี่คลีน พี่ฝุ่น”  น้องดาเดินมาเปิดประตูให้พวกฉัน

“สวัสดีน้องดา พี่หมอกลับมายัง” แป้งฝุ่นถามกับน้องดา แล้วชะโงกมองในห้อง

“ยังไม่กลับเลยพี่ฝุ่น พี่ๆเขามาก่อนนะคะ” น้องดาเปิดประตูกว้างให้เราทั้งคู่เข้าไปในห้อง ฝิดฝิด อ่า ห้องหอมสดชื่นมากอ่ะ กลิ่นเหมือนดอกไม้เลย

“นี่ก็เย็นมากแล้วนะน้องดา ทำไมพี่อิสยังไม่มาอีกละ” ฉันถามน้องดาแล้วเดินตามแป้งฝุ่นไปนั่งที่โซฟา

“อ๋อ น้องดาโทรหาพี่หมอเมื่อกี้ พี่หมอบอกว่าใกล้จะถึงแล้วค่ะ เห็นบอกว่าแวะไปทำธุระก่อน ไม่รู้ธุรัอะไร “ น้องดาบอกกับพวกฉันพร้อมเอาน้ำมาให้

“ขอบใจมากจ้ะน้องดา นี่พี่ทำคุ้กกี้มาฝากน้องดากับพี่อิฐด้วยนะ” ฉันพูดกับน้องดาแล้วส่งโหลคุ้กกี้ให้

“พี่คลีนทำขนมเป็นด้วยหรอคะ ดีเลยสิ วันไหนว่างๆเรามาทำด้วยกันนะคะ พี่ฝุ่นด้วย ทำกันหลายๆคนน่าสนุกดี” น้องดาบอกฉันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น        ฉันเลยยิ้มตอบให้ แล้วเราก็คุยเรื่องนู่นนี่นั่นไปจนเพลิน

“พี่กลับมาแล้วครับน้องดา”  เมื่อพวกเราได้ยินก็รีบหันกลับไปดูต้นเสียงทันที  แต่เดี๋ยวก่อนนะ พี่หมอไม่ได้กลับมาคนเดียว มีใครยืนอยู่ข้างๆพี่หมอน่ะ เป็นผู้หญิงสะด้วยสิ

“สวัสดีค่ะน้องดา  สวัสดีค่ะน้องฝุ่น แล้วก็ เอ่ออ น้อง .... คีรดา”  ป้านี่ทักทายทุกคนรวมถึงฉันด้วย หึป้าไม่มีมารยาทมาอ่านชื่อฉันได้ไงยะ ใครอนุญาต ห้ะ??

“สวัสดีค่ะพี่เม” น้องดาทักทายป้านี่ด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่ ฉันกับฝุ่นก็เลยต้องยกมือไหว้อย่างเสียไม่ได้

“นี่น้องคลีนครับเมเป็นเพื่อนกับแป้งฝุ่น ส่วนนี่ เมครับน้องคลีน เมริสา เป็น....”

“ทำไมวันนี้พี่อิฐกลับช้าคะ แล้วนี่น่ะหรือคะธุระขอพี่” พี่หมอยังแนะนำไม่ทันเสร็จน้องดาก็แทรกขึ้นมาก่อน น้องดาทำดีแล้วค่ะ พี่ไม่อยากจะรับรู้ว่าเขาเป็นอะไรกัน ฮรึกกกก รักแรกพบ รักครั้งแรกของแกไอคลีนเอ้ย หายวับไปกับตามั้ยล่ะ เดินควงกันมาขนาดนี้ เพื่อนสมัยอนุบาลแหง

                รักครั้งแรกหัวใจก็แตกสลาย เร็วเกินไปไหมกับความเจ็บช้ำ รักเธอคนแรกแต่ฟ้าไม่ยุติธรรม 

ฮรึกก ฮือออๆๆ พี่หมอของฉันมีเจ้าของไปแล้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“อิฐคะ เมว่านามสกุลน้องคลีนนี่คุ้นๆมั้ยคะ  เมธาวัฒน์ เมคุ้นมากเลยค่ะ “  ยัยป้าเมลีมองที่เสื้อฉัน แล้วหันไปพูดกับพี่หมอ

“จะนามสกุลอะไรก็เรื่องของเพื่อนฉันค่ะ คุณไม่เกี่ยว “ แป้งฝุ่นพูดขึ้น

“พูดอะไรน่ะฝุ่น ไม่น่ารักเลยนะ “ พี่หมอดุเพื่อนฉันต่อหน้ายัยป้าเมลีนี่ได้ไงฉันไม่ยอม

“ทานข้าวกันเถอะ พี่หิวแล้ว ทานด้วยกันนะฝุ่น หนูคลีน” พี่หมอหันมาชวนฉันกับแป้งฝุ่น

“ไม่เป็นไรค่ะพี่หมอ คลีนไม่รบกวนพี่หมอดีกว่า   คลีนแค่เอาขนมมาฝากน้องดากับพี่หมอที่เมื่อวานมีน้ำใจให้คลีนติดรถมาด้วย แต่ขนมของคลีนคงไม่จำเป็นแล้วล่ะค่ะ เรากลับห้องกันเถอะฝุ่น” ฉันปฏิเสธพี่หมอแล้วยกมือม่ไหว้ลาคนทั้งสอง ฉันไม่ได้ด้สบตาพี่หมอเลยตั้งแต่เขากลับมา พี่หมอคงสังเกตได้เพราะหน้าเขาดูเจื่อนๆไป แต่จะให้ฉันสบตาเขาได้ไงคะ ในเมื่อดวงตาฉันฟ้องได้ทุกอย่าง ถ้าเขารู้ว่าฉันชอบก็จบกัน

“เดี๋ยวค่ะพี่คลีน ขอดาไปห้องพี่คลีนด้วยนะคะ ดาไม่อยากอยู่ที่นี่ค่ะดาอึดอัด มวลๆท้อง”  น้องดาพูดขึ้น แล้วเดินนำพวกฉันออกจากห้องไปก่อน