เผลอใจรัก

ลำดับตอนที่ #2 : c h a p t e r 1

1.      

ถึงแล้วๆ ถึงสักทีคอนโดคุณพี่ชายของฉัน

“ห้องพี่กานต์อยู่ชั้นไหนน่ะ” ฉันถามพี่กานต์ แล้วหันไปปลดเข็มขัดนิรภัยเตรียมจะหยิบของลงจากรถ

“ชั้นรักเธอ5555”  เรียนปีสุดท้ายนี่มันหนักมากใช่ไหม พี่ชายฉันถึงเป็นแบบนี้

“พี่กานต์ไหวไหม ไปโรง’บาลบ้าเหอะ” ฉันบอก

“ไอบ้า พี่ยังไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้นนะ อยู่ชั้นยี่สิบเอ็ด เดี๋ยวพี่ถือของให้ เราไปกดลิฟท์นะ” พี่กานต์บอกกับฉันแล้วเอาทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า เจเรมี่และถุงนิยายแสนจะหนักไปถือไว้เอง

“โห แกแบกอะไรมานักยัยคลีน ย้ายมาอยู่ถาวรหรอ” คุณพี่ก็นะ บอกจะถือเองแล้วยังจะมาบ่นอีก จริงๆเลยเชียว - -

“ถ้าน้องบอกจะมาอยู่ พี่จะให้มั้ยล่ะคะ” ฉันหันไปทำตาวิ้งๆใส่พี่กานต์ แล้วถึงถุงนิยายมาถือเอง

“มาก็ดีสิ พี่ว่างไปรับไปส่งเราอยู่แล้ว พี่จะได้ไม่เหงาด้วย” พอเราเดินมาถึงหน้าลิฟต์ ลิฟต์ก็มารอเราอยู่แล้ว ใส่เข้าไปข้างในแล้วฉันก็กดชั้น 21 และก็รอลิฟต์มันทะยาน(?)ขึ้นไปถึงที่ ที่มันควรจะไป (ห้ะ) และเมื่อมันมาถึง  พี่กานต์ก็เดินนำไปที่ห้อง 2105 เท่าที่ฉันสังเกตนะ ชั้นนี้มีอยู่ไม่ถึงสิบห้องเลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้ฉันจะมีเพื่อนบ้านมั้ยน่ะ  พี่กานต์ใช้คีย์การ์ดรูดแล้วเปิดห้องเข้ามา อ่า ช่างไฮโซอะไรเช่นนี้นะ -.,-

“เดี๋ยวคีย์การ์ดอีกใบพี่เอามาให้แล้วกันนะ มันอยู่หน้ารถ พี่ลืม” พี่กานต์บอกแล้วน้ำฉันมาที่หน้าประตูบานหนึ่ง ถ้าให้เดานี่มันต้องเป็นห้องฉันแน่ๆ เท่าที่มองๆ คอนโดพี่กานต์นี่ก็สะอาดเรียบร้อยดีเหมือนกันนะเนี่ย  อืม ใช่ได้ๆ

“อ่ะ นี่ห้องนอนเรา เอาของเข้าไปเก็บซะ แล้วจะสำรวจอะไรก็ค่อยออกมาทำ” ฉันยังวิจารณ์ไม่ทันเสร็จ คำสั่งของคุณพี่ชายก็ลอยมากระแทกหน้าแล้ว เห้อ หนูคลีนเซ็ง!!

ฉันรีบเข้าห้องมาทำตามคำสั่งพี่กานต์ เอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าไปแขวน  เอาเจเรมี่ที่รักไปไว้บนเตียง  เอากรอบรูปที่ถ่ายกับคุณหนูแป้งฝุ่นออกมาวางไว้บนโต๊ะหัวนอน อืม...   ก็ดีนะเวลาทำงานจะได้ไม่ต้องไปเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น  พอจัดของเสร็จฉันก็ออกมาสำรวจรอบๆห้องอย่างที่ใจต้องการทันที เริ่มจากห้องครัวก่อนเลย มีเคาต์เตอร์ มีตู้เย็น ไมโครเวฟ เตาอบ เตาไฟฟ้า นี่คอนโดหรือบ้านเนี่ย มีครบสะขนาดนี้ อ๊ะ เราไปทำการสำรวจพื้นที่ในตู้เย็นกันดีกว่า เมื่อเปิดตู้เย็นมา ฉันถึงกับตะลึงเลยทีเดียว 0_0 มีทั้งผัก ของสด นม ขนม น้ำอัดลม น้ำผลไม้ ช็อคโกแลต แต่ที่มีเยอะไปกว่านั้นคืออบายมุข ให้ตายสิพี่ชายฉัน  ถ้าขาดแล้วมันจะตายมั้ยเนี่ย -____-ฉันหยิบน้ำผลไม้มาเทใส่แก้ว แล้วเดินถือแก้วน้ำผลไม้ไปสำรวจที่ระเบียงต่อ ที่ระเบียงมีโต๊ะชุดและเก้าอี้สองตัว บนขอบระเบียงมีกระถางเยอร์บีร่าสีชมพูวางอยู่ ฉันจำได้ว่าฉันให้พี่กานต์เมื่อสองปีที่แล้ว เพราะว่าฉันชอบดอกเยอร์บีร่า แต่คนได้อ่ะ ทำหน้าเหมือนจะปล่อยให้มันตายตรงนั้น ก็เขาก็เก็บมันไว้ ฉันละซึ้งจริงๆ ฉันหมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในห้อง  แต่เท้าฉันมันไปเตะกับอะไรเข้าสะก่อนนี่สิ

เคร้งงงง!! ฉันค่อยๆก้มลงไปมองที่เท้า มันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ นอกจาก ที่เขี่ยบุหรี่!

“เสียงน่ะยัยคลีน  เป็นอะไรหรือเปล่า”  พี่กานต์เดินออกมาจากห้องสมุดก่อนจะมองหน้าฉันและไล่ลงไปหาต้นเหตุ

“แอ๊ะแอ๋” หึ ยังจะมายิ้มแหยๆ ใส่อีกนะ

“หนูคลีนอย่าโกรธพี่นะคะ พี่ไม่ได้สูบบ่อยหรอก แค่นานๆถี่”  หื้อ พูดยังไงของเขานะ นานๆถี่เนี่ย

“ไม่เป็นไรหรอกพี่กานต์ คลีนไม่ซีเรียส” ฉันยิ้มตาหยีให้พี่ชาย แล้วเดินเข้ามาข้างในไปหยิบถุงนิยายและไปยังจุดมุ่งหมายต่อไปทันที ห้องสมุด.... ฉันเปิดเข้ามา หนังสือในนี้ก็มีไม่บ้างนะ มีคอมหนึ่งเครื่อง แล้วก็โน๊ตบุ้คของพี่กานต์ที่ทำงานทิ้งไว้ ทีวีอีกหนึ่งเครื่อง บางทีเครื่องใช้ไฟฟ้าพี่ชายฉันมันก็ฟุ่มเฟือยไปนะ ข้างในนี้มี ข้างนอกก็มี ห้องนอนสองห้องยังจะมีอีก ในห้องน้ำมีด้วยมั้ยละนี่ แต่ช่างมันเหอะ พ่อรวย 5555 ฉันเอานิยายออกมาจัดเข้าที่ แล้วหยิบแก้วน้ำผลไม้ที่ดื่มหมดแล้วออกไปล้างที่ซิงค์ล้างจานเพื่อเอาออกมาล้าง และล้างแก้วกาแฟของพี่กานต์อีกใบ ไอนี่นิกินก็ไม่ล้าง  พอล้างเสร็จฉันก็นึกขึ้นได้ว่าลืมของสำคัญไว้ในรถ สมองฉันสั่งว่าต้องรีบไปเอาอย่างด่วนๆเลย

ก้อก ก้อก ก้อก

“พี่กานต์น้องขอกุญแจรถหน่อยค่ะ น้องลืมของไว้ในรถ”  ฉันเคาะประตูห้องพี่กานต์เพื่อมาขอกุญแจรถ

“เปิดประตูเข้ามาเลยคลีน ไม่ได้ล๊อคพี่อาบน้ำอยู่ วางอยู่หน้ากรอบรูปตรงโต๊ะหัวเตียงน่ะ แล้วอย่าลืมเอาคีย์การ์ดหน้ารถมาด้วยล่ะ” ฉันได้ยินเสียงอนุญาตก็เปิดประตูเข้าไปเอากุญแจทันที อ่าโต๊ะหัวนอนมันสองฝั่ง มันฝั่งไหนกันล่ะนี่ ฉันเลยตัดสินใจไปดูฝั่งซ้ายก่อน บนโต๊ะหัวนอนฝั่งซ้ายมีโคมไฟและกรอบรูปตั้งอยู่สองกรอบ กรอบแนวนอนเป็นรูปถ่ายของครอบครัว ส่วนอีกกรอบเป็นแนวตั้งเป็นรูปคู่ที่ถ่ายตอนฉันจบม.สาม พี่กานต์ใส่ชุดนักศึกษาและฉันใส่ชุดนักเรียนม.ต้นเป็นครั้งสุดท้าย กรอบสีชมพูที่ฉันชอบสะด้วย ฝั่งนี้ไม่มีกุญแจ แสดงว่าต้องอยู่อีกฝั่งนึงแน่ๆ ฉันเลยเดินอ้อมมาอีกด้าน แล้วฉันก็ได้เห็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มกว้างที่สุดในรอบวัน ฝั่งนี้มีกรอบรูปแนวตั้งสองกรอบ กรอบนึงเป็นรูปพี่กานต์ที่ฉันเป็นคนถ่ายเองด้วยกล้องที่พี่กานต์ซื้อให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด (เป็นไงพี่ฉันรวยไหม) ส่วนอีกกรอบ เป็นรูปของฉันเองรูปนี้เป็นรูปที่ฉันทาแป้งแค่ที่สองข้างแก้ม แล้วทำท่าดอกไม้บาน ตอนที่ไปโรงเรียนม.สี่วันแรก ฉันเชื่อแล้ว พี่กานต์รักฉันจริงๆ เอาเหอะ นอกเรื่องมามากแล้วฉันเจอกุญแจและ ลงไปเอาของดีกว่า แล้วฉันก็เปิดประตูออกไปจากห้อง แล้วรีบลงไปเอาของทันที

 เมื่อฉันลงมาถึงรถฉันก็รีบเปิดประตูและปีนไปเอากระเป๋าโน๊ตบุ้คที่เบาะหลังหยิบคีย์การ์ดและโทรศัพท์ตัวเองออกมาดูแจ้งเตือนทันที ฉันเลื่อนๆแจ้งเตือนดู เห็นไลน์ของยัยฝุ่นฉันเลยเปิดดูเป็นอันแรก

                Pangphoon :  ยัยคลีน เกิดอะไรขึ้นกับแก ทำไมแกย้ายบ้าน

                K.ra-clean : เรื่องมันยาว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันค่อยเล่า

                Pangphoon : พรุ่งนี้แกมาเช้าๆหน่อยแล้วกัน

                K.ra-clean : ฉันไปเช้าแน่ ฉันมีเรื่องต้องซักแกยาว!!

ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์อยู่นั้น ฉันก็ไปชนกับแผ่นหลังใครเข้าให้

“อุ้ย ขอโทษค่ะ คุณเป็นอะไรไหมคะ คลีนไม่ได้ตั้งใจ”  ฉันกล่าวขอโทษกับคนที่ฉันเดินชน  ประเมินจากหน้าตาแล้ว น่าจะห่างจากพี่กานต์สัก6-7 ปีนะ แต่ห่างกับฉัน เป็นสิบเลยล่ะ

“ผมไม่เป็นอะไรครับ ว่าแต่คุณอยู่คอนโดนี้หรอครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนนะ ผมชื่อ อิสรพงษ์ เรียกพี่ว่าพี่อิฐก็ได้นะ “ พี่ชายหน้าตาดีคนนี้แนะนำตัวกับฉัน คือแบบหล่อ น่ารัก เฟรนลี่ เพอร์เฟ็กต์อ่ะ ><

“อ้าวพี่หมอ มายืนทำอะไรตรงนี้คะ น้องดาหิวแล้วนะ รีบไปกันเถอะค่ะ” หึ้ย  -“- เสียงพี่หญิงดังมาทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง หล่อนเป็นใครยะมาเรียกพี่อิสของฉัน(?) อย่างสนิทสนมเลยอ่ะ เอ้ะ เดี๋ยวนะ เรียกพี่หมอ อย่าบอกนะพี่อิฐเป็นหมอ ไม่อ้ะๆ ตายแล้ว หนูคลีนอยากกรี๊ด -///-

“น้องคลีนเขาเดินมาชนพี่น่ะ เห็นเขาอยู่คอนโดเดียวกันเลยทำความรู้จักกันนิดหน่อย เราน่ะรีบๆมาเถอะ” อร้าย พี่หมอจำฉันได้ด้วยอ่ะ เขินจุง -.,-

“สวัสดีค่ะ ชื่อดาค่ะ อยู่ม.4อายุ15 ค่ะ “ ผู้หญิงคนนั้นเดินมาใกล้ๆพี่หมอแล้วแนะนำตัวกับฉัน หล่อนอายุน้อยกว่าฉันอีกอะ เมื่อแนะนำตัวเสร็จพวกเราก็พากันเดินมาขึ้นลิฟต์

“หนูคลีนอยู่ชั้นอะไรครับ”

‘ชั้นรักคุณค่ะ’ นั่นไง เกือบได้ใช้แล้วมุกพี่กานต์ ฮี่ฮี่

“อยู่ชั้นยี่สิบเอ็ดค่ะพี่หมอ พี่หมอกับน้องดาล่ะคะอยู่ชั้นไหน”  เมื่อเดินเข้ามาในลิฟต์แล้วพี่หมอก็กดลิฟต์ชั้นยี่สิบเอ็ด

“อยู่ชั้นเดียวกันเลยค่ะพี่คลีน น้องดากับพี่หมออยู่ห้อง 2107 ค่ะ พี่คลีนอยู่ห้องไหนคะ” น้องดาบอกฉันด้วยท่าทีตื่นเต้นนิดๆ

“พี่อยู่ห้อง 2105 ค่ะ ใกล้ๆกันนิดเดียวเอง เพิ่งมาอยู่วันนี้วันแรกค่ะ”

“แต่ที่พี่จำได้ ห้องนั้นผู้ชายอยู่ไม่ใช่หรอครับหนูคลีน” นี่พี่หมอ เดี๋ยวคลีนก็จับข่มขืนสะหรอก มาเรียกหนูคลงหนูคลีน อยั้ยๆๆๆ ฟินระเบิดระเบ้อ

“คลีนมาอยู่กับพี่ชายค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มใสใสให้พี่หมอ

“พี่คลีนน้องดาขอเบอร์หน่อยค่ะเวลามีอะไรจะได้โทรหากันได้ “ น้องดาพูดกับชั้นพลางหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายใบน่ารักของเธอ

“อ๊ะ พี่หมอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ ของน้องดาอยู่บนห้องน่ะ “ น้องดาหันไปบอกกับพี่หมอ แล้วเอาโทรศัพท์พี่หมอมายื่นให้ฉันกดเบอร์ แหม๊ พอดีหนูคลีนเป็นคนซื่อเลยกดให้เขาเฉยเลย คริคริ

“นี่ค่ะ เราแยกกันหน้าลิฟต์นี่เลยแล้วกันนะคะ สวัสดีค่ะพี่หมอ แล้วเจอกันนะคะน้องดา “ ฉันยกมือไหว้พี่หมอแล้วไปโบกมือบ้ายบายน้องดา ฉันรีบกลับเข้ามาในห้อง พอเขามาฉันก็ได้กลิ่นข้าวผัดหอมเชียวล่ะ

“ไปเอาของแค่นี้ ทำไมไปนานจังเลยคลีน” พี่กานต์ถามฉันขณะที่กำลังตักข้าวผัดใส่จาน

“อ๋อ คลีนไปเจอเพื่อนบ้านน่ะเลยทำความรู้จักนิดหน่อย เดี๋ยวคลีนเอาของไปเก็บก่อนนะพี่กานต์แล้วจะรีบมากินข้าว หิวแล้ว” ฉันบอกพี่กานต์แล้วรีบเอาของมาเก็บในห้อง

หึหึ คุณเพื่อนบ้าน สงสัยหนูคลีนต้องไปสานสัมพันธ์สะแล้ว อ๊ะๆ อย่ามาว่าหนูคลีนร้ายนะ ^^