{FIC} GOT AllXAll แฟนฟิค Got7 ทุกคู่ Ft 2pm

ลำดับตอนที่ #3 : บทลงโทษของคนที่ชอบทำให้หึง (Bnior)

"เนียร์นายยังไม่นอนเหรอ"

"เดี๋ยวผมอ่านหนังสือเสร็จก็จะนอนแล้วละฮยอง"

"ขยันจริงๆนะออมม่า" พี่ใหญ่ของวงเดินมานั่งข้างผมพร้อมกับวางแขนไว้ด้านหลังโซฟา

"ฮยองขี้เกียจต่างหากละ :P "

"นายตั้งหากละ ต้องให้ฉันไปปลุกทุกเช้าแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน"

"ย๊า! ผมไม่ได้ตื่นสายขนาดนั้นสักหน่อยนะ ฮยองมั่ว!"

"นายแหละมั่ว" มาร์คฮยองบีบจมูกผมหลังจากพูดจบ มาร์คฮยองจะรู้บ้างมั้ยว่ามันเจ็บ!!

"อ๊า! อยองอันเอ็บ!!"

"ฮ่าๆๆ ดูหน้านายตอนนี้ดิ"

"อยอง!!!"

"อ่าๆ ขอโทษครับออมม่า" มาร์คฮยองทำหน้าตาแอ็บแบ๊ว แล้วแบบนี้ใครจะโกรธลงละแค่หน้าปกติก็หล่ออยู่แล้วมาทำแบบนี้เดี๋ยวใจผมหวั่นไหวทำไง! -///-

"มาร์คฮยอง แจ็กสันเรียก!" เสียงของเจบีทำเอาผมและมาร์คฮยองถึงกับสะดุ้ง จู่ๆโผล่มาจากที่มืดแบบนี้ใครบ้างมันจะไม่ตกใจ!!

"อ่ออ่าฮะ.." ผมมองมาร์คฮยองที่กำลังเดินเข้าห้องไปจนลับตา และแล้วผมก็ได้พบกับรังสีประหลาดๆมองมาที่ผม

"พรุ่งนี้มีงานทำไมไม่ไปนอน มาอยู่กับมาร์คฮยองอยู่นั้นแหละ!" สายตาแลดูอาฆาต - -^ 

"ผมแค่มาอ่านหนังสือไงฮยอง"

"แล้วอยู่กับมาร์คได้ไง!" เอ้า! อยู่ด้วยกันก็ผิด

"ก็มาร์คฮยองมาอยู่เป็นเพื่อนนี่"

"แล้วทำไมไม่ให้คนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อน!" 

"หึงอ่ะดิ"

"ใครหึง!"

"ฮยองไงหึงผมก็บอกดิ" ผมยิ้มแหย่เจบีที่ตอนนี้กำลังทำหน้าไม่ถูก 

"ป่าว ฉันไม่ได้หึงนาย" 

"....."

"นายแค่ไม่ควรสนิทกับมาร์คฮยองมากขนาดนั้น"

"....."

"แล้วอีกอย่าง นายเป็นออมม่าของวงถ้านายใส่ใจแค่มาร์คฮยองคนอื่นจะรู้สึกยังไง"

"...."

"นายควรใส่ใจคนอื่นมากกว่านี้นะจูเนียร์"

"จะบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์สนิทกับใครถ้าฮยองไม่อนุญาตสินะ?"

"ป่าวเนียร์..ม...มะ.."

"ผมต้องทำตามที่ฮยองพูดทุกอย่างใช่มั้ย? ได้ถ้าฮยองต้องการแบบนั้นผมก็จะทำให้!" ผมเดินหนีเข้าไปในห้องพร้อมกับล็อคประตู

"เนียร์ออกมาคุยกันก่อน!ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนะ" แล้วหมายความว่ายังไง? ผมไม่ใส่ใจคนอื่นยังเหรอ? ผมทำผิดสินะ? ผมสนิทกับมาร์คฮยองมากไปใช่มั้ย? แล้วทีเจบีละ ทำไมถึงสนิทกับคนนู่นคนนี้อยู่เรื่อย ได้ ถ้าการเป็นออมม่าของวงมันยากขนาดนั้นผมก็ไม่ต้องการเป็นหรอก!!!












'จินยอง!!'

'!!!!!!'

'ฉันรักนาย' 



"แหวะ!!!!!" เสียงแจ็กสันดังขึ้นขัดจังหวะการดู I Got7 ep 10 ที่พวกเราดูย้อนหลัง

"นายแพ้ท้องเหรอแจ็กสัน?"

"ฮยองแหละ บอกรักจูเนียร์แบบนั้นเลี่ยนชิบ ว่ามั้ยเจบี?"

"อือ..."

"ฮยองดูแปลกๆนะไม่สบายหรือป่าว?" 

"ไม่หรอก ฮยองไม่เป็นไร"

"แน่นะฮยอง" ยองแจแตะหน้าผากของเจบีแล้วก็ถามอย่างห่วงๆ ภาพนั้นทำเอาผมกำหมัดแน่น ไหนบอกผมว่าอย่าสนิทกับใคร แล้วทีตัวเองละ!! ผมกะจะไม่นึกเรื่องนี้แล้วนะ อุตส่าห์ขอโทษอ้อมๆผ่าน I Got7 special ep 10 แล้วเชียวนะ!! ผมจะไม่แคร์ฮยองอีกแล้วคอยดู!!!

"มาร์คฮยอง อยากกินน้ำมั้ยเดี๋ยวผมไปเอามาให้"

"ขอบคุณนะจูเนียร์"

"นั่น!! ฮยองเอามาให้ผมด้วยสิอย่าเอาให้แต่มาร์คฮยอง"

"เนียร์เอามาให้ฉันด้วย!!!"

"ฮยองเอาให้ผมด้วยผมก็อยากกิน"

"ไม่..พวกนายมาเอาเองสิฉันเอามาให้แค่คนสำคัญ :P" 

"?&^!!@$?" คำว่าอะไรมากมายอีกนับไม่ถ้วนที่ตามหลังผม แต่ใครสนละ แค่เห็นหน้าของเจบีตอนกำลังทำหน้าโกรธผมก็สะใจแล้ว 



"จูเนียร์" 

"ครับ?...เจบี?" 

"นายยังไม่กลับหออีกเหรอ?"

"ผมต้องถามฮยองมากกว่า ผมนึกว่าฮยองกลับกับยองแจแล้วซะอีก"

"ฉันกลับมาหานาย"

"ฮยองจะมาว่าอะไรผมอีกละ?"

"ช่วงนี้เราไม่ค่อยคุยกันเลยนะ" 

"ฮยองก็คุยกับยองแจไปก้ได้นี่"

"จูเนียร์ฉันอยากคุยกับนายดีๆนะ" เจบีบีบไหล่ของผมอย่างแรงทำให้ผมเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"โอ๊ย!!ฮยองผมเจ็บ"

"ข..ขอโทษ"

"ฮยองก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ" ผมสะบัดมือของเจบีที่กำลังบีบไหล่ผมอยู่ออก " ตัวเองคุยกับคนอื่นยังไม่เป็นไร ทีผมละคุยกับมาร์คฮยองนิดหน่อยฮยองก็หาเรื่องผมได้ตลอดเวลา!!"

"นายกำลังโยนความผิดให้ฉันนะปาร์ค จินยอง" ผมเม้มปากแน่น การที่เจบีเรียกชื่อเต็มผมเวลาทะเลาะกัน แสดงว่าเจบีเหลืออดกับผมเต็มทนแล้ว ใช่สิ ใครจะไปน่ารักเหมือนยองแจละ ทำนู่นทำนี่ก็ดีไปหมด!!

"เอ่อ ผมผิดเองผมผิดตลอด!!!!"





"จูเนียร์!!" เจบีจับข้อมือผมหลังจากที่เราทะเลาะกันผมก็หนีเจบีฮยองกลับมาหอพัก ผมกำลังจะเปิดประตูหนีเข้าไปในห้องนอนได้แล้วถ้าไม่ติดว่าเจบีเอาตัวมากั้นประตูไว้อ่ะนะ "ทะเลาะกันก็เป็นแบบนี้ทุกที ไม่คุยกันดีๆแล้วมันจะจบมั้ย!" 

"ผมมันก้ไม่เคยดีในสายตาฮยองอยู่แล้วนี่!" ผมรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่กำลังคลอเบ้า เจบีดูตกใจเมื่อเห็นผมเริ่มร้องไห้ คนตัวสูงเบียดตัวเข้ามาในห้องผมพร้อมกับล็อคประตู

"อย่าร้องไห้นะ ฉันขอโทษ" เจบีค่อยๆเช็ดน้ำตาผมแต่นั่นมันกลับทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม ผมไม่เคยได้รับสัมผัสอ่อนโยนแบบนี้จากเจบีมานานแล้ว 

"ฮยองแหละ ชอบว่าผมไม่สนใจ ไม่ใส่ใจทั้งที่ตัวเองกลับไปใส่ใจคนอื่นเองแท้ๆ ผมทำอะไรผมก็ผิด อะไรๆก็ยองแจถูกไปหมด" 

"งั้นแสดงว่าที่ทำตัวสนิทกับมาร์คฮยองก็เพราะแบบนี้สินะ?"

"จะอะไรซะอีกละ ผมหวงฮยองแต่ฮยองกลับไม่เคยหวงผมเลยแล้วจะไม่ให้ผมน้อยใจได้ยังไงเหล่า!!!"

"....ใครว่าฉันไม่หวงฉันไม่หึงละ?" เจบีคว้าเอวผมพร้อมกับใบหน้าที่ค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ผม

"ก็..ฮยอง..."

"หวงที่สุดคนนี้" เจบีจูบหน้าผากผมเบาๆ 

"หึงมากๆถ้าเวลานายไปใกล้ใคร" พูดจบก็หอมแก้มผมทั้ง 2 ข้าง

"ห่วงมากเลยรู้ตัวมั้ย?" เจบีจูบผมพร้อมกับกัดที่ริมฝีปากล่างผมเบาๆ ลิ้นที่สอดเข้ามาในช่องปากของผมทำเอาผมถึงกับสะดุ้ง เจบีจูบผมเนิ่นนานจนผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมผลักเจบีออกไป คนตัวร้ายยิ้มราวกับคนชนะ

"หวาน....ไม่เปลี่ยนเลยนะ" เจบีเลียริมฝีปากตัวเองนั่นทำให้ผมถึงกับหน้าแดง ผมเดาว่าตอนนี้ปากผมคงบวมหมดแล้วแน่ๆ เจบีโหดร้ายที่สุด!!!! 

"ออกไปเลยนะ!!!" เค้าว่ากันว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ตอนนี้ผมเชื่อแล้วละ เพราะตอนนี้เจบีเดินเข้ามาหาผม กว่าผมจะรู้ตัวว่าต้องหนีคนตัวร้ายก็เข้ามาดึงผมไว้ในอ้อมกอดซะแล้ว "จะทำอะไรอีกเนี่ยเจบี!!" 

"บทลงโทษที่ชอบทำให้หึงไงละ" เจบีเม้มริมฝีปากลงบริเวณคอและไหล่ผม สาบายได้ว่าพรุ่งนี้เช้าผมต้องหาผ้าพันคอมาพันแน่นอน ผมพยายามดันเจบีออกแต่แล้วเจบีก็พูดประโยคหนึ่งที่ทำผมยิ้มออกอย่างมีความสุขในรอบ 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา

"ฉันรักนายนะจินยอง..."

"ฉันก็รักนายเจบี" 

"งั้นคืนนี้ฉันจะนอนกับนาย"

"เห้ย!! นายอยากตายใช่มั้ย!?"

"นอนเฉยๆนี่ คิดมากแล้วจูเนียร์" เจบียักคิ้วให้ผม นั่นไงผมหลงกลเจบีอีกแล้ว!!!










แต่เอาเถอะตราบใดที่เจบีไม่ทำอะไรผม...อือ...นอกจากที่เจบีจูบผมคงไม่ทำอะไรมากกว่านี้แล้วละมั้ง.... - -^ 







◊ SQWEEZ