ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Covert Operations แผนลับล่าตัวไอ้มาเฟีย (Markbam)
คู่นี้มันน่ารักไปอ่ะ >..<
"แบมแบมลุกได้แล้วเว้ย!!!!!" เอะอะ......
"เฮ้ย!!ไอ้เตี้ยตื่น!!" โว้ยวาย......
"ตื่นโว้ย!!แบมมึงตายแล้วเหรอว่ะ" น่ารำคาญ......
"มึงไม่ตื่นกูจะชิ่งแล้วนะ!!!ไอ้บีมาแล้วกูไม่เกี่ยว!!" เอ่อ....คนจะหลับจะนอนไปซะได้ก็ดี........เห้ย!!เดวนะ ผมลุกขึ้นมามองแจ็คสัน หวังรุ่นพี่หล่อไร้สติที่ตอนนี้โดนระเบียงห้องออกไปแล้ว รู้สึกว่านี่มันชั้น 2 นะเฮีย....-_- ทันใดนั้นเอง......ผมถูกถีบตกเตียงครับไม่ใช่ฝีมือใครหรอก หัวหน้าทีมเจบีถีบเองครับ!!!!
"เจบีฮยอง!!!มันเจ็บไม่ใช่เหรอ!!!"
"ไปอาบน้ำ เจอกันบนรถให้เวลา 3 นาที ปฏิบัติ!!!!"
"ย๊า!!นั่นมันเกินไปนะ"
"เหลือ 2 นาที 56 วิ"
"อ๊าก!!ไปเดวนี้แหละครับ!!"
ผมขึ้นมานั่งบนรถ เฮ้อ......เหนื่อยจัง ผมนอนไม่พอนะเนี่ยเมื่อวานทำรายงานส่งใครละถ้าไม่ใช่เจบีฮยอง ตอนเช้ามาดันมาถีบผมอีก ใจร้าย!! -3-
"แจ็คสันฮยอง!! ทำไมไม่ปลุกผมเช้าๆหน่อยละ ดูดิผมโดนเจบีฮยองถีบหมดหล่อเลย!!"
"เฮ้ย!!ฉันปลุกนายแล้วนะ นายไม่ลุกเอง อย่าโทษกันดิ!"
"ฮยองโง่อ่ะ มีตั้งหลายวิธีทำให้ผมตื่นทำไมไม่ทำ!!"
"ก็ได้ไม่ลุกนี่ หวังผิดตรงหนายยยยย!!!"
"ย๊า!!พวกนายเงียบกันหน่อย เดวไปสายจะถูก แทคฮยองเทศนาเอานะ" เสียงจากรุ่นพี่ปาร์ค จินยองหรือจูเนียร์ฮยอง บอกปัดอย่างรำคาญ อ่า....จูเนียร์ฮยองน่ารักอ่ะ แล้วก็นะเป็นดูเป็นคนที่สุดในทีมเราแล้วละครับ แจ็คสันนะเหรอคนนี้ไร้สติครับอย่าพูดถึงเลยดีกว่า เจบีฮยองหล่อก็จริงนะครับแต่ขี้หงุดหงิดแถมยังชอบใช้ความรุนแรง! ส่วนจูเนียร์ฮยองอ่า...ก็อย่างที่เห็นน่ารักเป็นมิตรสุดๆ โอ๊ะ...ผมลืมพูดถึงผมไป ผมเป็นน้องเล็กของทีมครับ ใครๆก็รักก็ถนอมผมอย่างกับอะไรดี(เหรอ) ผมเป็นไข่ในหินที่หัวหน้าทีมไม่เคยใช้ความรุนแรงเลยสักครั้ง(สังเกตได้จากข้างบนว่ามันคือเรื่องจริง) เอาเป็นว่าทุกคนรักผมครับ!! (มโนไปเองครับ - -)
"เอาละ!!ไปแล้วนะ"
5 นาทีผ่านไป.....
ผมเคยบอกมั้ยครับว่าเจบีฮยองขับรถอย่างกับจะรีบไปลงนรก!!! สมองผมมึนไปหมดครับขอบอก
"เฮ้ย!แบมแบมไหวมั้ย"อ่า.....เสียงจูเนียร์ฮยองนี่ว่าแต่จูเนียร์ฮยองทำไมมี 2 หัวละ......
"ย๊าเจบี!!ฉันบอกให้นายขับรถช้าๆไง ดูแจ็คสันกับแบมแบมสิอย่างกับหมาเลยเห็นมั้ย!!" เอ๊ะ...จูเนียร์ฮยองไม่ได้หลอกด่าผมหรอกใช่มั้ย..??
"ก็ถ้าไม่รีบเดวก็สายอีก เอ้า!!ใครยังไม่หายเมารถไปวิ่งรอบสนาม 3 รอบ!!!" อุ้ย!....ผมรู้สึกหายเป็นปลิดทิ้งเลย
"ผมรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงมากเลยครับฮยอง!"
"จู่ๆหวังก็รู้สึกอยากทำงานขึ้นมาทันที รีบไปรับคำสั่งกันเถอะ Let's Go!!!" แจ็คสันฮยองพูดพร้อมเดินไปหาสระน้ำ เอ่อ...ฮยองรู้สึกว่าทางเข้าสำนักงานอยู่ทางนี้นะ.... - -
"........"
"ไอ้หวังนั่นมันสระน้ำ...- -" เหมือนเจบีฮยองจะบอกไม่ทันแล้วนะเพราะ......
ตุ้ม!!!
"อ๊าก!!ใครทำหวัง!!ไอ้บีมึงใช่มั้ย!!" สร่างเมาสิครับคราวนี้ อาเมน.....- -
"ภาระกิจนี้ง่ายๆ พวกนายแค่ให้คนในทีมพวกนายคนหนึ่งปลอมตัวเข้าไปเป็นหนอนบ่อนไส้ในกลุ่มพวกมาเฟียพวกนั้นแล้วหาทางล้วงความลับของพวกมันมาให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้ทางเรามั่นใจว่ามันทำสิ่งผิดกฎหมายแต่ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดเลยเข้าจับกุมไม่ได้" เสียงแทคฮยองกำลังอธิบายภาระกิจที่พวกเราต้องทำ "เอาละพวกนายไปวางแผนกันได้แล้ว!"
"รับทราบ!!"
"เอ่อ...เดวนะ แจ็คสันนายไปตกน้ำที่ไหนมา - -" ตรงหน้าอาคารนี่แหละครับฮยอง
" ใครว่าตกน้ำ! ผมเห็นลูกหมาตกน้ำเลยโดดไปช่วยมันต่างหากฮยอง!!!" แถได้แถไปเถอะ ดูหน้าเจบีกับจูเนียร์ฮยองสิทั้งสองคนเอือมกับเฮียแล้วนะ
"นายพอเถอะแจ็คสัน ยิ่งนายพูดมันยิ่งทำให้นายแย่นะ - - "
"เฮ้ย!!ไอ้เตี้ยตื่น!!" โว้ยวาย......
"ตื่นโว้ย!!แบมมึงตายแล้วเหรอว่ะ" น่ารำคาญ......
"มึงไม่ตื่นกูจะชิ่งแล้วนะ!!!ไอ้บีมาแล้วกูไม่เกี่ยว!!" เอ่อ....คนจะหลับจะนอนไปซะได้ก็ดี........เห้ย!!เดวนะ ผมลุกขึ้นมามองแจ็คสัน หวังรุ่นพี่หล่อไร้สติที่ตอนนี้โดนระเบียงห้องออกไปแล้ว รู้สึกว่านี่มันชั้น 2 นะเฮีย....-_- ทันใดนั้นเอง......ผมถูกถีบตกเตียงครับไม่ใช่ฝีมือใครหรอก หัวหน้าทีมเจบีถีบเองครับ!!!!
"เจบีฮยอง!!!มันเจ็บไม่ใช่เหรอ!!!"
"ไปอาบน้ำ เจอกันบนรถให้เวลา 3 นาที ปฏิบัติ!!!!"
"ย๊า!!นั่นมันเกินไปนะ"
"เหลือ 2 นาที 56 วิ"
"อ๊าก!!ไปเดวนี้แหละครับ!!"
ผมขึ้นมานั่งบนรถ เฮ้อ......เหนื่อยจัง ผมนอนไม่พอนะเนี่ยเมื่อวานทำรายงานส่งใครละถ้าไม่ใช่เจบีฮยอง ตอนเช้ามาดันมาถีบผมอีก ใจร้าย!! -3-
"แจ็คสันฮยอง!! ทำไมไม่ปลุกผมเช้าๆหน่อยละ ดูดิผมโดนเจบีฮยองถีบหมดหล่อเลย!!"
"เฮ้ย!!ฉันปลุกนายแล้วนะ นายไม่ลุกเอง อย่าโทษกันดิ!"
"ฮยองโง่อ่ะ มีตั้งหลายวิธีทำให้ผมตื่นทำไมไม่ทำ!!"
"ก็ได้ไม่ลุกนี่ หวังผิดตรงหนายยยยย!!!"
"ย๊า!!พวกนายเงียบกันหน่อย เดวไปสายจะถูก แทคฮยองเทศนาเอานะ" เสียงจากรุ่นพี่ปาร์ค จินยองหรือจูเนียร์ฮยอง บอกปัดอย่างรำคาญ อ่า....จูเนียร์ฮยองน่ารักอ่ะ แล้วก็นะเป็นดูเป็นคนที่สุดในทีมเราแล้วละครับ แจ็คสันนะเหรอคนนี้ไร้สติครับอย่าพูดถึงเลยดีกว่า เจบีฮยองหล่อก็จริงนะครับแต่ขี้หงุดหงิดแถมยังชอบใช้ความรุนแรง! ส่วนจูเนียร์ฮยองอ่า...ก็อย่างที่เห็นน่ารักเป็นมิตรสุดๆ โอ๊ะ...ผมลืมพูดถึงผมไป ผมเป็นน้องเล็กของทีมครับ ใครๆก็รักก็ถนอมผมอย่างกับอะไรดี(เหรอ) ผมเป็นไข่ในหินที่หัวหน้าทีมไม่เคยใช้ความรุนแรงเลยสักครั้ง(สังเกตได้จากข้างบนว่ามันคือเรื่องจริง) เอาเป็นว่าทุกคนรักผมครับ!! (มโนไปเองครับ - -)
"เอาละ!!ไปแล้วนะ"
5 นาทีผ่านไป.....
ผมเคยบอกมั้ยครับว่าเจบีฮยองขับรถอย่างกับจะรีบไปลงนรก!!! สมองผมมึนไปหมดครับขอบอก
"เฮ้ย!แบมแบมไหวมั้ย"อ่า.....เสียงจูเนียร์ฮยองนี่ว่าแต่จูเนียร์ฮยองทำไมมี 2 หัวละ......
"ย๊าเจบี!!ฉันบอกให้นายขับรถช้าๆไง ดูแจ็คสันกับแบมแบมสิอย่างกับหมาเลยเห็นมั้ย!!" เอ๊ะ...จูเนียร์ฮยองไม่ได้หลอกด่าผมหรอกใช่มั้ย..??
"ก็ถ้าไม่รีบเดวก็สายอีก เอ้า!!ใครยังไม่หายเมารถไปวิ่งรอบสนาม 3 รอบ!!!" อุ้ย!....ผมรู้สึกหายเป็นปลิดทิ้งเลย
"ผมรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงมากเลยครับฮยอง!"
"จู่ๆหวังก็รู้สึกอยากทำงานขึ้นมาทันที รีบไปรับคำสั่งกันเถอะ Let's Go!!!" แจ็คสันฮยองพูดพร้อมเดินไปหาสระน้ำ เอ่อ...ฮยองรู้สึกว่าทางเข้าสำนักงานอยู่ทางนี้นะ.... - -
"........"
"ไอ้หวังนั่นมันสระน้ำ...- -" เหมือนเจบีฮยองจะบอกไม่ทันแล้วนะเพราะ......
ตุ้ม!!!
"อ๊าก!!ใครทำหวัง!!ไอ้บีมึงใช่มั้ย!!" สร่างเมาสิครับคราวนี้ อาเมน.....- -
"ภาระกิจนี้ง่ายๆ พวกนายแค่ให้คนในทีมพวกนายคนหนึ่งปลอมตัวเข้าไปเป็นหนอนบ่อนไส้ในกลุ่มพวกมาเฟียพวกนั้นแล้วหาทางล้วงความลับของพวกมันมาให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้ทางเรามั่นใจว่ามันทำสิ่งผิดกฎหมายแต่ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดเลยเข้าจับกุมไม่ได้" เสียงแทคฮยองกำลังอธิบายภาระกิจที่พวกเราต้องทำ "เอาละพวกนายไปวางแผนกันได้แล้ว!"
"รับทราบ!!"
"เอ่อ...เดวนะ แจ็คสันนายไปตกน้ำที่ไหนมา - -" ตรงหน้าอาคารนี่แหละครับฮยอง
" ใครว่าตกน้ำ! ผมเห็นลูกหมาตกน้ำเลยโดดไปช่วยมันต่างหากฮยอง!!!" แถได้แถไปเถอะ ดูหน้าเจบีกับจูเนียร์ฮยองสิทั้งสองคนเอือมกับเฮียแล้วนะ
"นายพอเถอะแจ็คสัน ยิ่งนายพูดมันยิ่งทำให้นายแย่นะ - - "
"โธ่ฮยอง ถึงผมจะหล่อแต่ข้างในผมหล่อกว่ามากนะ ผมใจบุญ(ตอนนั้นผมยังเห็นฮยองไล่เตะหมาอยู่เลยนะ - -) ผมรักเด็ก (ได้ข่าวว่าฮยองเกลียดเด็กไม่ใช่เหรอ)ผมไม่เคยกินเนื้อสัตว์(ที่ฮยองบอกชอบกินเนื้อย่างเกาหลีนี่คืออะไร?) บลาๆๆๆ" เอาเป็นว่าอะไรที่แจ็คสันฮยองพูดมาตรงข้ามกับตัวฮยองหมดแหละครับ เฮ้อ....ใครมันจัดทีมมาให้พวกเรากันเนี่ย....
"เอาละ เอาเป็นว่าใครจะปลอมตัว?"
"เราต้องเอาคนที่ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักนะ พวกนั้นจะได้ไม่สงสัย"
"หวังขออาสาไปเอง!!" เจบีฮยอง จูเนียร์ฮยอง แล้วก็ผมหันไปมองแจ็คสันแวบเดียวก่อนจะหันหน้ามาคุยกันต่อ
"เฮ้ย!!กูจะไปไง"
"ที่จริงฉันไปเองคงดีกว่าถ้าส่งแจ็คสันไปมีหวังงานล่มตั้งแต่ยังไม่เริ่มแน่ๆ"
"คิดว่าฉันยอมเหรอ ส่งนายไปอยู่กับพวกนั้นเป็นเดือนใครจะยอม - -"
"เจบี!นายจะเอาไงเนี่ย"
"ไม่ให้นายไปแล้วกัน ส่งแมวไปให้เสือฉันทนดูไม่ได้หรอกจินยอง"
"หวังจะไป!!!"
"?@#%^?!@!!!!$%$?!!!" เอาเป็นว่ามันเริ่มวุ่นวายแล้วละครับ แจ็คสันอยากไปแต่ทุกคนกลัวงานล่มอันนี้เห็นด้วยสุดๆ แต่ทำไมจูเนียร์ฮยองจะไปเจบีฮยองถึงต้องหวงด้วยเนี่ย คนหล่องงครับ - -......
"ผมไปเอง!!!" เมื่อกี้ตัวไรเข้าสิงผม เฮ้ย!!อย่ามองผมสิครับ...ผมกลัวเสือผมไม่ไป!!
"งั้น....ตกลงเราจะส่งแบมแบมไป!!" นั่นไง ปากนะปาก!!
"เอ่อ.....ผม"
"ฉันกับจินยองจะควบคุมทุกอย่างเองแล้วก็จะคอยพูดกับนายผ่านเครื่องดักฟังนะแบมแบม"ฟังผมก่อนดิ ผมไม่ไป!ได้ยินมั้ย ได้ยินมั้ยว่าผมไม่ไป!!!!
"แล้วฉันละ หวังไม่มีบทหวังไม่ยอม!" ฮยองปลอมตัวแทนผมสิครับ ผมยอมไม่มีบทเลยเอ้า!!
"นายเหรอ.....อยู่เงียบๆไปเถอะ - -"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!" ก็บอกว่าปลอมตัวไปแทนผมไง!! ไม่มีใครฟังผมเลย T^T
"เอาละ เอาเป็นว่าใครจะปลอมตัว?"
"เราต้องเอาคนที่ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักนะ พวกนั้นจะได้ไม่สงสัย"
"หวังขออาสาไปเอง!!" เจบีฮยอง จูเนียร์ฮยอง แล้วก็ผมหันไปมองแจ็คสันแวบเดียวก่อนจะหันหน้ามาคุยกันต่อ
"เฮ้ย!!กูจะไปไง"
"ที่จริงฉันไปเองคงดีกว่าถ้าส่งแจ็คสันไปมีหวังงานล่มตั้งแต่ยังไม่เริ่มแน่ๆ"
"คิดว่าฉันยอมเหรอ ส่งนายไปอยู่กับพวกนั้นเป็นเดือนใครจะยอม - -"
"เจบี!นายจะเอาไงเนี่ย"
"ไม่ให้นายไปแล้วกัน ส่งแมวไปให้เสือฉันทนดูไม่ได้หรอกจินยอง"
"หวังจะไป!!!"
"?@#%^?!@!!!!$%$?!!!" เอาเป็นว่ามันเริ่มวุ่นวายแล้วละครับ แจ็คสันอยากไปแต่ทุกคนกลัวงานล่มอันนี้เห็นด้วยสุดๆ แต่ทำไมจูเนียร์ฮยองจะไปเจบีฮยองถึงต้องหวงด้วยเนี่ย คนหล่องงครับ - -......
"ผมไปเอง!!!" เมื่อกี้ตัวไรเข้าสิงผม เฮ้ย!!อย่ามองผมสิครับ...ผมกลัวเสือผมไม่ไป!!
"งั้น....ตกลงเราจะส่งแบมแบมไป!!" นั่นไง ปากนะปาก!!
"เอ่อ.....ผม"
"ฉันกับจินยองจะควบคุมทุกอย่างเองแล้วก็จะคอยพูดกับนายผ่านเครื่องดักฟังนะแบมแบม"ฟังผมก่อนดิ ผมไม่ไป!ได้ยินมั้ย ได้ยินมั้ยว่าผมไม่ไป!!!!
"แล้วฉันละ หวังไม่มีบทหวังไม่ยอม!" ฮยองปลอมตัวแทนผมสิครับ ผมยอมไม่มีบทเลยเอ้า!!
"นายเหรอ.....อยู่เงียบๆไปเถอะ - -"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!" ก็บอกว่าปลอมตัวไปแทนผมไง!! ไม่มีใครฟังผมเลย T^T
"แบมแบม โอเคนะ" ไม่โอครับ....
"ตอนนี้นายอยู่ในงานตอนรับหัวหน้าใหม่ของพวกมันแล้วนะ เห็นไอ้หน้าหล่อๆผมสีน้ำตาลส้มนั่นมั้ย นั่นแหละหัวหน้าเดินไปหามันเลยแบมแบม!!" ทำไมผมเห็นแต่ยักษ์ทั้งงานเลยละ ผมไม่เห็นมีใครเป็นมนุษย์เลยฮยอง ไอ้หน้าหล่อๆไหน เห็นมีแต่หน้าปลาดุกที่โดนทุบเดินไปเดินมาอยู่ทั้งงาน T^T
"แบมแบมนายฟังฉันอยู่มั้ยเนี่ย!" ฟังครับแต่ขยับตัวไม่ได้....
"ไง.....นายอยู่ทีมไหนเนี่ยไม่เคยเห็นหน้าเลย มาใหม่สินะ"
"เอ่อ....ผม" นี่แน่ใจนะว่าคนไม่ใช่ศพเดินได้!! เอ๊ะ....เดวนะมาจับเอวผมทำไม ไม่รู้จักคนอย่างแบมแบมซะแล้ว!!!! ผมหักมือของคนที่กำลังโอบเอวของผมอยู่จากนั้น ก็เอานิ้วจิ้มตาของมัน ยังไม่จบหรอกครับบังอาจมาแตะต้องแบมแบมมันไม่ตายดีหรอก!! ว่าแล้วผมก็เตะไข่ไอ้ศพเดินได้ไป 1 ที จนมันร้องโอ๊ยทั้งงาน
"โอ๊ย.....!!!"ตอนนี้คนทั้งงานเลยมองมาที่ผม อุ้ย! เค้าลืมตัว....แหะๆ
"เป็นเรื่องแล้วไง - -^" แจ็คสันฮยองที่แฝงตัวเข้ามาในงานเหมือนผมมองผมด้วยสายตาเอือมๆ เรื่องใหญ่มากเลยละฮยอง T_T
"ขอโทษครับ...." ผมก้มหัวให้คนภายในงาน แต่สายตาผมดันไปเห็นผู้ชายสูงๆขาวๆคนหนึ่งที่กำลังมองผม นั่นมัน.......เทพบุตรชัดๆ อ่า...ผู้ชายคนนั้นยกยิ้มมุมปากให้ผมน้อยๆ สาบานเลยใครเห็นเหมือนผมตอนนี้สลบชัว!! แต่เดวนะนั่นมันคนที่จูเนียร์ฮยองบอกว่าเป็นหัวหน้านี่!!
"เยส!อ่อยเหยื่อสำเร็จ!!" ผมได้ยินเสียงลอดเข้ามาผ่านเครื่องสื่อสารอันเล็กๆที่ผมกำลังใส่อยู่ อ่อยอะไร อะไรอ่อย เฮ้ย..แบมแบมงงนะ - -
"เอาละครับ คราวนี้มาร์ค ต้วน ทายาทคนใหม่ของแก๊งเราจะเลือกมือขวาที่จะทำการปกป้องเค้านะครับ เชิญเลยครับคุณมาร์ค" ยิ่งดูยิ่งหล่อนะเนี่ย รู้ว่ามีคนหล่องี้ผมมาเป็นลูกน้องมาเฟียตั้งนานแล้ว เห้ย!!ผมคิดอะไรไปเนี่ย!!! มาร์คมองผมก่อนจะยิ้มน้อยๆ เขาชี้มาทางผม เอ๊ะ....ชี้ทำไม อย่าบอกนะว่าจับได้แล้วแบบนี้ต้องชิ่งสิ!!!
"นายนั่นแหละ"
"คะ....คร....ครับ?" ผมมองผู้ชายที่ชื่อมาร์คอย่างงงๆ
"นายคือมือขวาของฉัน!!!" มือขวาทำไม? อย่าบอกว่าหล่อไปป่าวแต่ไม่มีมือขวานะ เอ๊ะ...มือขวา!!!
ตอนนี้ผมอยู่ในรถของผู้ชายที่ชื่อว่ามาร์ค ผมจะต้องทำตัวยังไงเนี่ยแล้วถ้ามาร์ครู้ตัว ผมจะตายยังไงละ ฆ่าปาดคอ?ยิงเป้า?แขวนคอ? ฮอลลลล ไม่อยากนึก T^T หรืออาจโดนฆ่าหมกป่าเนี่ยไม่ๆ!! ผมยังไม่ได้แต่งงานเลยผมจะยอมตายไม่ได้!!!
"นายชื่ออะไร?"
"ครับ?"
"หูตึงหรือไง ถามว่าชื่ออะไรเดวฟาดด้วยค้อนเลย - -" อะไรนะ?!! โหดชิบ!!!
"แบมแบม...ครับ"
"กลัวทำไม ฉันไม่กัดหัวนายหรอก" ผมป่าวกลัวคุณกลัวไอ้คนขับรถคุณต่างหากดูสิ จ้องผมตาจะถลกออกมาแล้ว!!
"เอ่อ.....เราจะไปไหนกันเหรอครับ?"
"ไปตามถนนนี่แหละ" ห๊ะ?!? กวนเหรอครับแหม่ - -
"ผมหมายถึง....."
'ควี ควี ควีโยมี ควี ควี ควีโยมี' แน่ใจว่านั่นคือเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของมาเฟีย มันมุ้งมิงมากไปนะ - -^
"แปป...โทรศัพท์เข้า" ผมเงียบก่อนมองไปนอกหน้าต่างทั้งๆที่หูกำลังฟังสิ่งที่มาร์คพูด ผมกดเครื่องอัดเสียงเพื่ออัดเสียงไปด้วย
"เฮ้ย!!ได้ไงยาที่สั่งไว้ไม่ได้เหรอว่ะ!!" ยา!? "เอ่อๆได้ๆยูคยอมเดวพี่ไปจัดการเอง" ยูคยอม? "แล้วมันเป็นไงบ้าง? ใกล้ตายแล้วเหรออือ.....ขุดหลุมฝังเลย" นี่ผมกำลังเล่นอยู่กับอะไร?!! พ่อจ๋าแม่จ๋าแบมแบมกลัววววววว"แค่นี้นะมีแขก"มาร์คมองมาทางผม เฮ้ย!ผมยังไม่อยากถูกฝังนะ
"นายว่าอะไรนะเมื่อกี้"
"ป่าว.....ครับ"
"ก็ดี...." บทสนธนาทุกอย่างจบแค่นั้น เฮ้อ.....ผมจะรอดไปได้นานแค่ไหนเนี่ย!!
ผมมองคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆตลอดทาง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเล็กแค่นี้จะเป็นสายตำรวจ อ่อ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับผมมองออกตั้งแต่แรกอยู่แล้วละ ใครคิดไม่ถึงก็โง่แล้วล่ะ แล้วทำไมผมถึงยังเลือกให้แบมแบมมาเป็นมือขวานะเหรอ....น่ารักดีเหตุผลง่ายๆ ก็ดูสิน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้จะปล่อยไปง่ายๆได้ไงจริงมั้ย?
"ถึงแล้วครับคุณมาร์ค"เสียงของคนขับรถทำเอาผมตื่นจากภวังค์ ผมเดินเข้าไปในบ้านไม่สิมันไม่ใช่บ้านหรอกเรียกว่าอภิมหาคฤหาสน์ยังง่ายกว่า ผมแหล่มองคนตัวเล็กที่ทำหน้าตาตะลึง เห็นแล้วมันน่านัก
"คุณมาร์คยินดีต้อนรับค่ะ" เสียงแม่บ้านเป็น 10ๆ คนกำลังยืนต้อนรับผม ผมพยักหน้าเล็กน้อยเป็นอันบอกว่าให้ทุกคนไปทำงานต่อได้แล้ว
"ตามมาสิจะมัวยืนอึ้งอีกนานมั้ย?"
"อ่า...ครับ" คนตัวเล็กวิ่งตามผมขึ้นมาที่ชั้น 2 พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ผมมองไปหาคนตัวเล็กที่ยังไม่กล้าเข้ามาจนผมต้องเป็นฝ่ายดึงอีกคนเข้ามาพร้อมกับล็อคประตู ผมแอบเห็นสีหน้าเหวอๆของแบมแบมด้วยละ
"ทำไมต้องล็อคประตูด้วยละ...."
"อ้าว....คนจะนอนด้วยกันก็ต้องล็อคประตูสิ"
"เดวนะ....นอน!นอนอะไร!!!?"
"ง่วงแหะ นอนกันดีกว่า" ผมล้มตัวนอนบนเตียงพอเห็นว่าแบมแบมยังไม่ทีท่าจะนอนกับผม ผมเลยดึงอีกคนลงมานอนซุกอกผม
"ด....ดะ...เดวนะ!" ผมกัดหูอีกคนเบาๆเป็นอันบอกว่าถ้ายังไม่นอนมันจะมีมากว่านี้แน่ๆ คนตัวเล็กเงียบไป แต่ผมสังเกตนะหูแดงๆของอีกคนเนี่ย อือ....น่ารักน่ากัดจริงๆ
รู้มั้ยครับตอนนี้ผ่านมากี่เดือนแล้ว?มันแทบจะครบปีแล้วนะ ไอ้มาเฟียนี่มันก็เริ่มปีนเกลียวมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่ตอนแรกไม่เท่าไหร่ตอนนี้กลับกลายเป็นหื่นหนักเลยครับ!! เมื่อวานก็วิ่งไล่พาผมไปขึ้นเตียง ชีวิตผมมันจะไม่รอดอยู่แล้วนะ!! แล้วคนในทีมผมนะเหรอครับทั้งที่ผมส่งรายงานแทบทุกวันแต่ผมไม่เคยได้ข้อความตอบกลับเลย แล้วไหนบอกจะติดต่อหาผมนี่อะไร!!!!
ล่าสุดจูเนียร์ฮยองแค่ส่งข้อความมาบอกว่า'ตอนนี้พี่กำลังยุ่งกับการสืบคดีใหม่อยู่ นายทำคนเดียวไปก่อนนะพี่รู้ว่านายทำได้ แบมแบมรักนายเสมอ จูเนียร์....' ผมถูกทิ้ง T^T
"ฉันเจอนายแล้วแบมแบม มามะมาแต่งชุดเมดหน่อยสิพี่มาร์คอยากเห็น!!!" แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือไอ้มาเฟียที่ชื่อมาร์คมันปัญญาอ่อนครับ!!! ตอนแรกผมนึกว่าดงมาเฟียจะโหดที่ไหนได้ก็แค่โรงพยาบาลบ้าดีๆนี่เอง!! แบมแบมเครียด!!!
"ปัญญาอ่อนมาร์ค ฉันเป็นผู้ชาย ดูปากฉันนะ ฉันเป็นผู้ชาย!!!"
"แน่เหรอ?จะบอกอะไรให้นะอยู่กับฉันได้ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ"
"มาร์ค ฉันไม่ง่ายนะเว้ย!"
"แล้วนายยากเหรอ?"
"แล้วนายว่าฉันง่าย เคยได้ฉันยังละ!!" ผมยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า
"ก็ได้ไม่ยาก" มาร์คยักไหล่ ก่อนจะเดินมาอุ้มผมพาดบ่า เฮ้ย!!มันจะทำอะไร
"นาย..จะทำอะไรปล่อย!!" ผมดิ้นใครมันจะยอมง่ายๆละ
"ก็จะทำให้นายรู้ไงว่านายได้ไม่ยาก อยู่นิ่งๆสิ" มาร์คตบก้นผม 1 รอบ เฮ้ย!!ไหงกลายเป็นงี้อ่ะใครก็ได้เอามาร์คไปเก็บที!!!!
มาร์คโยนผมลงบนเตียงผมกำลังจะลุกขึ้นแต่อีกคนไหวกว่าขึ้นมาขึ้นคร่อมผมซะงั้น อยู่ใกล้กันแบบนี้มันไม่ดีต่อหัวใจผมเลยนะ
"นายรู้มั้ย ฉันต้องอดทนแค่ไหนมันไม่ไหวแล้วนะแบมแบม"มาร์คพูดพร้อมกับซุกไซร้คอผม จะให้ฉันบอกยังไงละมาร์คฉันก็ไม่ไว้แล้ว! (เอ๊ะ...ยังไง?)
"แต่นายเป็นมาเฟียนะ นายต้องอดทนสิ"
"แล้วนายเป็นตำรวจบ้าอะไรมาขโมยของคนอื่นแบบนี้"
"น....นา....นายรู้ได้ไง!"
"ก็นายดูไม่ยากนี่แบมแบม"หมอนี่มันรู้ตั้งแต่ตอนไหนแล้วเนี่ย!!
"นายรู้นานแล้วเหรอ!?"
"ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันเลยละ"
"แล้วนายมาบอกเรื่องส่งยาอะไรนั่นต่อหน้าฉันทำไมเนี่ย!"
"ยาสมุนไพรที่แม่ฉันสั่งนะเหรอ?"มาร์คพูดยิ้มๆกลั้วหัวเราะ
"ยาสมุนไพร?"
"ใช่แม่ฉันสุขภาพไม่ดีน่ะ"
"แล้วยูคยอมที่ชอบมาบ้านนายแล้วพูดเรื่องปืนกันละ?!"
"อ่อ...ปืนของเล่นน่ะเหรอ" ปืนของเล่นอะไรกันเนี่ย!!!
"ละ....แล้วที่ตอนนั้นบอกให้ฝังเลยนั่นคือ?"
"อ่อ ซีโร่มันตาย"นั่นไง มาร์คฆ่าคน!! "ปลาทองน่ะ ตอนนายเดินเข้ามาน่าจะเห็นหลุมมันอยู่นี่" มาร์คหัวเราะอย่างอดไม่ได้
"แล้วเรื่องที่ว่านายทำเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย!!?"
"ครอบครัวฉันไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมาย หรือนายว่ามหาลัยที่ครอบครัวฉันเปิดเป็นสิ่งผิดกฎหมายละ" ตะลึงครับตะลึง กลับไปขอไปฆ่าแทคฮยองเถอะ สายข่าวบ้านไหนมันรายงานเนี่ย!!!!
"แหะๆ....." ณ จุดนี้ อายครับ...
"นายนี่มันขี้โกงจังนะ มาเอาหัวใจฉันไปดื้อๆแบบนี้ได้ไงแบมแบม" มาร์คกัดเม้มคอผม อย่าสิ แบบนี้มันไม่ดีจริงๆนะเนี่ย.....
"นายก็ขี้โกงเหมือนกันแหละมาร์ค"
"ฉันไปโกงนายตอนไหนแบมแบม" มาร์คถามงงๆ
"นายไม่ยอมบอกความจริงฉัน ปล่อยให้ฉันโง่มาตั้งนาน" อันนี้เคืองจริงนะเนี่ย
"ก็นายไม่ถามเองนี่"
"แล้วก็อีกอย่างนะนายมาทำใจฉันเต้นทำไมละ" ผมพูดพร้อมกับจูบผู้ชายตรงหน้า "ผมรักพี่นะ พี่มาร์ค"
"กว่านายจะพูด ปากแข็งจริงๆแบมแบม....ฉันก็รักนาย" มาร์คพูด ผมเคยบอกมั้ย? ผมแพ้คนหน้าตาดียิ่งเป็นมาร์คแล้วยิ่งเสียสมดุลเลยครับ ตอนนี้ไม่มีใครหยุดเราได้แล้วละ ขอตัวก่อนนะครับ บ๊ายบายยยย อ่อ....อย่าแอบดูผมกับมาร์คนะ!!
อีกด้านหนึ่ง
"เจบีเห็นมั้ยฉันบอกนายแล้วว่าไอ้มาร์คมันไม่ได้ทำผิดกฎหมายนายนี่ยังไง!!" แทคฮยองพูด ผมรู้สึกว่าพี่แกเป็นคนบอกว่าไอ้มาร์คทำผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอครับ - -
"จูเนียร์นายก็อีกคนไม่รู้จักหาเบาะแสที่ถูกต้องมารายงาน!!!" ว่าผมได้แต่อย่าว่าเมียผมครับ -_- ผมเดินเข้าไปหาแทคฮยองพร้อมตบโต๊ะ
ปัง!!!!
"แทคฮยองครับ" ผมเรียกชื่อคนที่อยู่ตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเจื่อนๆ
"จ๋าจ๊ะ ^_^;;"
"คราวหน้าคราวหลังทำผิดกรุณายอมรับผิดด้วยนะครับ!!!" ผมพูดพร้อมถีบแทคฮยองตกเก้าอี้ จูเนียร์วิ่งเข้ามา ผมไม่ให้ห้ามหรอก
"เนียร์อย่าห้าม - -"
"เจบีไม่เอาน๊าาา ดูสิแทคฮยองหน้าซีดหมดแล้ว"
"ใช่จ๊ะใช่!!เนียร์เป็นลูกน้องที่น่ารักมากเลย จุ๊บๆ"ยังไม่เข็ด? - -
"นั่นสิ สงสารแทคฮยองออก" ทำไมการกระทำกับคำพูดจินยองถึงต่างกันขนาดนี้ ดูบอกว่าสงสารแต่ตอนนี้กำลังเหยียบมือแทคฮยองอยู่ อือ......เค้าบอกว่าคนเป็นเนื้อคู่กันจะมีอะไรเหมือนๆกันครับ ผมเริ่มเชื่อแล้วละ......
ตอนนี้ผมกับจินยองกลับมาถึงบ้านแล้วล่ะครับ ว่าแต่แจ็คสันมันไปไหนเนี่ย
"แจ็คสันมันไปไหนของมัน แค่ให้ไปสืบคดีแค่นี้ยังไม่กลีบบ้านเลย" จูเนียร์พูดพร้อมมองไปรอบๆ
"เดวก็มา" ผมพูดแบบไม่สนใจ มันดีไม่ใช่เหรอที่จะได้อยู่กับจูเนียร์ตามลำพัง แบมแบมตอนนี้ก็อยู่กับมาร์ค แจ็คสันไม่อยู่ดีซะอีกจะได้ไม่มีมารผจญ แต่เหมือนคำขอผมไม่สำเร็จ เพราะอะไรนะเหรอเสียงเคาะประตูห้องดังน่ะสิ คงเป็นใครสักคนในทีมนี่แหละเพราะถ้าเป็นคนทั่วไปจะกดออดแทนเคาะ
"เดวฉันไปเปิดประตูนะ" ผมพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้จินยองไปเปิด
"ง...งะ...เฮ้ย!!!ชิบหายละผี!!" เสียงจินยองดังขึ้นทำให้ผมรีบวิ่งออกไป แต่สิ่งที่ผมเห็นคือจินยองถีบผีไปแล้วครับท่านผู้ชม - -^
"เจบี!ผี!!!" จินยองวิ่งมามาหาผมพร้อมกับซุกหน้ากับอกของผม อยากให้ผีฟื้นขึ้นมาแล้วสิ....เหมือนคำขอผมเป็นจริงครับ จู่ๆผีตัวนั้นก็ลุกขึ้นมาจินยองเลยกดหน้าเข้ากับผมยิ่งกว่าเดิมอีก
"ฟ....ฟัง....."ผีพูดได้!!
"เจบี เนียร์กลัว" น่ารัก....
"ฟังนะเนียร์มันจะไปยากอะไรแค่ผี!" ผมถีบผีจนมันล้มลงไปอีกรอบ แต่เดวนะพอมองดีๆนี่มัน......
"เฮ้ย!!แจ็คสัน!!!!"
"ครั้งหน้ากูไม่เอาแล้วนะให้ไปต่อยยองแจ......"
"........"
"กูจะอ่อยมาเฟีย........ZzzZ" แจ็คสันพูดแค่นั้นก่อนสลบไป
"เดวกูจัดให้เพื่อน - -^......"
◊
SQWEEZ
"เยส!อ่อยเหยื่อสำเร็จ!!" ผมได้ยินเสียงลอดเข้ามาผ่านเครื่องสื่อสารอันเล็กๆที่ผมกำลังใส่อยู่ อ่อยอะไร อะไรอ่อย เฮ้ย..แบมแบมงงนะ - -
"เอาละครับ คราวนี้มาร์ค ต้วน ทายาทคนใหม่ของแก๊งเราจะเลือกมือขวาที่จะทำการปกป้องเค้านะครับ เชิญเลยครับคุณมาร์ค" ยิ่งดูยิ่งหล่อนะเนี่ย รู้ว่ามีคนหล่องี้ผมมาเป็นลูกน้องมาเฟียตั้งนานแล้ว เห้ย!!ผมคิดอะไรไปเนี่ย!!! มาร์คมองผมก่อนจะยิ้มน้อยๆ เขาชี้มาทางผม เอ๊ะ....ชี้ทำไม อย่าบอกนะว่าจับได้แล้วแบบนี้ต้องชิ่งสิ!!!
"นายนั่นแหละ"
"คะ....คร....ครับ?" ผมมองผู้ชายที่ชื่อมาร์คอย่างงงๆ
"นายคือมือขวาของฉัน!!!" มือขวาทำไม? อย่าบอกว่าหล่อไปป่าวแต่ไม่มีมือขวานะ เอ๊ะ...มือขวา!!!
ตอนนี้ผมอยู่ในรถของผู้ชายที่ชื่อว่ามาร์ค ผมจะต้องทำตัวยังไงเนี่ยแล้วถ้ามาร์ครู้ตัว ผมจะตายยังไงละ ฆ่าปาดคอ?ยิงเป้า?แขวนคอ? ฮอลลลล ไม่อยากนึก T^T หรืออาจโดนฆ่าหมกป่าเนี่ยไม่ๆ!! ผมยังไม่ได้แต่งงานเลยผมจะยอมตายไม่ได้!!!
"นายชื่ออะไร?"
"ครับ?"
"หูตึงหรือไง ถามว่าชื่ออะไรเดวฟาดด้วยค้อนเลย - -" อะไรนะ?!! โหดชิบ!!!
"แบมแบม...ครับ"
"กลัวทำไม ฉันไม่กัดหัวนายหรอก" ผมป่าวกลัวคุณกลัวไอ้คนขับรถคุณต่างหากดูสิ จ้องผมตาจะถลกออกมาแล้ว!!
"เอ่อ.....เราจะไปไหนกันเหรอครับ?"
"ไปตามถนนนี่แหละ" ห๊ะ?!? กวนเหรอครับแหม่ - -
"ผมหมายถึง....."
'ควี ควี ควีโยมี ควี ควี ควีโยมี' แน่ใจว่านั่นคือเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของมาเฟีย มันมุ้งมิงมากไปนะ - -^
"แปป...โทรศัพท์เข้า" ผมเงียบก่อนมองไปนอกหน้าต่างทั้งๆที่หูกำลังฟังสิ่งที่มาร์คพูด ผมกดเครื่องอัดเสียงเพื่ออัดเสียงไปด้วย
"เฮ้ย!!ได้ไงยาที่สั่งไว้ไม่ได้เหรอว่ะ!!" ยา!? "เอ่อๆได้ๆยูคยอมเดวพี่ไปจัดการเอง" ยูคยอม? "แล้วมันเป็นไงบ้าง? ใกล้ตายแล้วเหรออือ.....ขุดหลุมฝังเลย" นี่ผมกำลังเล่นอยู่กับอะไร?!! พ่อจ๋าแม่จ๋าแบมแบมกลัววววววว"แค่นี้นะมีแขก"มาร์คมองมาทางผม เฮ้ย!ผมยังไม่อยากถูกฝังนะ
"นายว่าอะไรนะเมื่อกี้"
"ป่าว.....ครับ"
"ก็ดี...." บทสนธนาทุกอย่างจบแค่นั้น เฮ้อ.....ผมจะรอดไปได้นานแค่ไหนเนี่ย!!
ผมมองคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆตลอดทาง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเล็กแค่นี้จะเป็นสายตำรวจ อ่อ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับผมมองออกตั้งแต่แรกอยู่แล้วละ ใครคิดไม่ถึงก็โง่แล้วล่ะ แล้วทำไมผมถึงยังเลือกให้แบมแบมมาเป็นมือขวานะเหรอ....น่ารักดีเหตุผลง่ายๆ ก็ดูสิน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้จะปล่อยไปง่ายๆได้ไงจริงมั้ย?
"ถึงแล้วครับคุณมาร์ค"เสียงของคนขับรถทำเอาผมตื่นจากภวังค์ ผมเดินเข้าไปในบ้านไม่สิมันไม่ใช่บ้านหรอกเรียกว่าอภิมหาคฤหาสน์ยังง่ายกว่า ผมแหล่มองคนตัวเล็กที่ทำหน้าตาตะลึง เห็นแล้วมันน่านัก
"คุณมาร์คยินดีต้อนรับค่ะ" เสียงแม่บ้านเป็น 10ๆ คนกำลังยืนต้อนรับผม ผมพยักหน้าเล็กน้อยเป็นอันบอกว่าให้ทุกคนไปทำงานต่อได้แล้ว
"ตามมาสิจะมัวยืนอึ้งอีกนานมั้ย?"
"อ่า...ครับ" คนตัวเล็กวิ่งตามผมขึ้นมาที่ชั้น 2 พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ผมมองไปหาคนตัวเล็กที่ยังไม่กล้าเข้ามาจนผมต้องเป็นฝ่ายดึงอีกคนเข้ามาพร้อมกับล็อคประตู ผมแอบเห็นสีหน้าเหวอๆของแบมแบมด้วยละ
"ทำไมต้องล็อคประตูด้วยละ...."
"อ้าว....คนจะนอนด้วยกันก็ต้องล็อคประตูสิ"
"เดวนะ....นอน!นอนอะไร!!!?"
"ง่วงแหะ นอนกันดีกว่า" ผมล้มตัวนอนบนเตียงพอเห็นว่าแบมแบมยังไม่ทีท่าจะนอนกับผม ผมเลยดึงอีกคนลงมานอนซุกอกผม
"ด....ดะ...เดวนะ!" ผมกัดหูอีกคนเบาๆเป็นอันบอกว่าถ้ายังไม่นอนมันจะมีมากว่านี้แน่ๆ คนตัวเล็กเงียบไป แต่ผมสังเกตนะหูแดงๆของอีกคนเนี่ย อือ....น่ารักน่ากัดจริงๆ
รู้มั้ยครับตอนนี้ผ่านมากี่เดือนแล้ว?มันแทบจะครบปีแล้วนะ ไอ้มาเฟียนี่มันก็เริ่มปีนเกลียวมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่ตอนแรกไม่เท่าไหร่ตอนนี้กลับกลายเป็นหื่นหนักเลยครับ!! เมื่อวานก็วิ่งไล่พาผมไปขึ้นเตียง ชีวิตผมมันจะไม่รอดอยู่แล้วนะ!! แล้วคนในทีมผมนะเหรอครับทั้งที่ผมส่งรายงานแทบทุกวันแต่ผมไม่เคยได้ข้อความตอบกลับเลย แล้วไหนบอกจะติดต่อหาผมนี่อะไร!!!!
ล่าสุดจูเนียร์ฮยองแค่ส่งข้อความมาบอกว่า'ตอนนี้พี่กำลังยุ่งกับการสืบคดีใหม่อยู่ นายทำคนเดียวไปก่อนนะพี่รู้ว่านายทำได้ แบมแบมรักนายเสมอ จูเนียร์....' ผมถูกทิ้ง T^T
"ฉันเจอนายแล้วแบมแบม มามะมาแต่งชุดเมดหน่อยสิพี่มาร์คอยากเห็น!!!" แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือไอ้มาเฟียที่ชื่อมาร์คมันปัญญาอ่อนครับ!!! ตอนแรกผมนึกว่าดงมาเฟียจะโหดที่ไหนได้ก็แค่โรงพยาบาลบ้าดีๆนี่เอง!! แบมแบมเครียด!!!
"ปัญญาอ่อนมาร์ค ฉันเป็นผู้ชาย ดูปากฉันนะ ฉันเป็นผู้ชาย!!!"
"แน่เหรอ?จะบอกอะไรให้นะอยู่กับฉันได้ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ"
"มาร์ค ฉันไม่ง่ายนะเว้ย!"
"แล้วนายยากเหรอ?"
"แล้วนายว่าฉันง่าย เคยได้ฉันยังละ!!" ผมยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า
"ก็ได้ไม่ยาก" มาร์คยักไหล่ ก่อนจะเดินมาอุ้มผมพาดบ่า เฮ้ย!!มันจะทำอะไร
"นาย..จะทำอะไรปล่อย!!" ผมดิ้นใครมันจะยอมง่ายๆละ
"ก็จะทำให้นายรู้ไงว่านายได้ไม่ยาก อยู่นิ่งๆสิ" มาร์คตบก้นผม 1 รอบ เฮ้ย!!ไหงกลายเป็นงี้อ่ะใครก็ได้เอามาร์คไปเก็บที!!!!
มาร์คโยนผมลงบนเตียงผมกำลังจะลุกขึ้นแต่อีกคนไหวกว่าขึ้นมาขึ้นคร่อมผมซะงั้น อยู่ใกล้กันแบบนี้มันไม่ดีต่อหัวใจผมเลยนะ
"นายรู้มั้ย ฉันต้องอดทนแค่ไหนมันไม่ไหวแล้วนะแบมแบม"มาร์คพูดพร้อมกับซุกไซร้คอผม จะให้ฉันบอกยังไงละมาร์คฉันก็ไม่ไว้แล้ว! (เอ๊ะ...ยังไง?)
"แต่นายเป็นมาเฟียนะ นายต้องอดทนสิ"
"แล้วนายเป็นตำรวจบ้าอะไรมาขโมยของคนอื่นแบบนี้"
"น....นา....นายรู้ได้ไง!"
"ก็นายดูไม่ยากนี่แบมแบม"หมอนี่มันรู้ตั้งแต่ตอนไหนแล้วเนี่ย!!
"นายรู้นานแล้วเหรอ!?"
"ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันเลยละ"
"แล้วนายมาบอกเรื่องส่งยาอะไรนั่นต่อหน้าฉันทำไมเนี่ย!"
"ยาสมุนไพรที่แม่ฉันสั่งนะเหรอ?"มาร์คพูดยิ้มๆกลั้วหัวเราะ
"ยาสมุนไพร?"
"ใช่แม่ฉันสุขภาพไม่ดีน่ะ"
"แล้วยูคยอมที่ชอบมาบ้านนายแล้วพูดเรื่องปืนกันละ?!"
"อ่อ...ปืนของเล่นน่ะเหรอ" ปืนของเล่นอะไรกันเนี่ย!!!
"ละ....แล้วที่ตอนนั้นบอกให้ฝังเลยนั่นคือ?"
"อ่อ ซีโร่มันตาย"นั่นไง มาร์คฆ่าคน!! "ปลาทองน่ะ ตอนนายเดินเข้ามาน่าจะเห็นหลุมมันอยู่นี่" มาร์คหัวเราะอย่างอดไม่ได้
"แล้วเรื่องที่ว่านายทำเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย!!?"
"ครอบครัวฉันไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมาย หรือนายว่ามหาลัยที่ครอบครัวฉันเปิดเป็นสิ่งผิดกฎหมายละ" ตะลึงครับตะลึง กลับไปขอไปฆ่าแทคฮยองเถอะ สายข่าวบ้านไหนมันรายงานเนี่ย!!!!
"แหะๆ....." ณ จุดนี้ อายครับ...
"นายนี่มันขี้โกงจังนะ มาเอาหัวใจฉันไปดื้อๆแบบนี้ได้ไงแบมแบม" มาร์คกัดเม้มคอผม อย่าสิ แบบนี้มันไม่ดีจริงๆนะเนี่ย.....
"นายก็ขี้โกงเหมือนกันแหละมาร์ค"
"ฉันไปโกงนายตอนไหนแบมแบม" มาร์คถามงงๆ
"นายไม่ยอมบอกความจริงฉัน ปล่อยให้ฉันโง่มาตั้งนาน" อันนี้เคืองจริงนะเนี่ย
"ก็นายไม่ถามเองนี่"
"แล้วก็อีกอย่างนะนายมาทำใจฉันเต้นทำไมละ" ผมพูดพร้อมกับจูบผู้ชายตรงหน้า "ผมรักพี่นะ พี่มาร์ค"
"กว่านายจะพูด ปากแข็งจริงๆแบมแบม....ฉันก็รักนาย" มาร์คพูด ผมเคยบอกมั้ย? ผมแพ้คนหน้าตาดียิ่งเป็นมาร์คแล้วยิ่งเสียสมดุลเลยครับ ตอนนี้ไม่มีใครหยุดเราได้แล้วละ ขอตัวก่อนนะครับ บ๊ายบายยยย อ่อ....อย่าแอบดูผมกับมาร์คนะ!!
อีกด้านหนึ่ง
"เจบีเห็นมั้ยฉันบอกนายแล้วว่าไอ้มาร์คมันไม่ได้ทำผิดกฎหมายนายนี่ยังไง!!" แทคฮยองพูด ผมรู้สึกว่าพี่แกเป็นคนบอกว่าไอ้มาร์คทำผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอครับ - -
"จูเนียร์นายก็อีกคนไม่รู้จักหาเบาะแสที่ถูกต้องมารายงาน!!!" ว่าผมได้แต่อย่าว่าเมียผมครับ -_- ผมเดินเข้าไปหาแทคฮยองพร้อมตบโต๊ะ
ปัง!!!!
"แทคฮยองครับ" ผมเรียกชื่อคนที่อยู่ตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเจื่อนๆ
"จ๋าจ๊ะ ^_^;;"
"คราวหน้าคราวหลังทำผิดกรุณายอมรับผิดด้วยนะครับ!!!" ผมพูดพร้อมถีบแทคฮยองตกเก้าอี้ จูเนียร์วิ่งเข้ามา ผมไม่ให้ห้ามหรอก
"เนียร์อย่าห้าม - -"
"เจบีไม่เอาน๊าาา ดูสิแทคฮยองหน้าซีดหมดแล้ว"
"ใช่จ๊ะใช่!!เนียร์เป็นลูกน้องที่น่ารักมากเลย จุ๊บๆ"ยังไม่เข็ด? - -
"นั่นสิ สงสารแทคฮยองออก" ทำไมการกระทำกับคำพูดจินยองถึงต่างกันขนาดนี้ ดูบอกว่าสงสารแต่ตอนนี้กำลังเหยียบมือแทคฮยองอยู่ อือ......เค้าบอกว่าคนเป็นเนื้อคู่กันจะมีอะไรเหมือนๆกันครับ ผมเริ่มเชื่อแล้วละ......
ตอนนี้ผมกับจินยองกลับมาถึงบ้านแล้วล่ะครับ ว่าแต่แจ็คสันมันไปไหนเนี่ย
"แจ็คสันมันไปไหนของมัน แค่ให้ไปสืบคดีแค่นี้ยังไม่กลีบบ้านเลย" จูเนียร์พูดพร้อมมองไปรอบๆ
"เดวก็มา" ผมพูดแบบไม่สนใจ มันดีไม่ใช่เหรอที่จะได้อยู่กับจูเนียร์ตามลำพัง แบมแบมตอนนี้ก็อยู่กับมาร์ค แจ็คสันไม่อยู่ดีซะอีกจะได้ไม่มีมารผจญ แต่เหมือนคำขอผมไม่สำเร็จ เพราะอะไรนะเหรอเสียงเคาะประตูห้องดังน่ะสิ คงเป็นใครสักคนในทีมนี่แหละเพราะถ้าเป็นคนทั่วไปจะกดออดแทนเคาะ
"เดวฉันไปเปิดประตูนะ" ผมพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้จินยองไปเปิด
"ง...งะ...เฮ้ย!!!ชิบหายละผี!!" เสียงจินยองดังขึ้นทำให้ผมรีบวิ่งออกไป แต่สิ่งที่ผมเห็นคือจินยองถีบผีไปแล้วครับท่านผู้ชม - -^
"เจบี!ผี!!!" จินยองวิ่งมามาหาผมพร้อมกับซุกหน้ากับอกของผม อยากให้ผีฟื้นขึ้นมาแล้วสิ....เหมือนคำขอผมเป็นจริงครับ จู่ๆผีตัวนั้นก็ลุกขึ้นมาจินยองเลยกดหน้าเข้ากับผมยิ่งกว่าเดิมอีก
"ฟ....ฟัง....."ผีพูดได้!!
"เจบี เนียร์กลัว" น่ารัก....
"ฟังนะเนียร์มันจะไปยากอะไรแค่ผี!" ผมถีบผีจนมันล้มลงไปอีกรอบ แต่เดวนะพอมองดีๆนี่มัน......
"เฮ้ย!!แจ็คสัน!!!!"
"ครั้งหน้ากูไม่เอาแล้วนะให้ไปต่อยยองแจ......"
"........"
"กูจะอ่อยมาเฟีย........ZzzZ" แจ็คสันพูดแค่นั้นก่อนสลบไป
"เดวกูจัดให้เพื่อน - -^......"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น