ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : น้องเนียร์ของกูใครยุ่งเจอดี!!! (Bnior)
บอกแล้วไง Bnior is real!!!!
"ย๊า!!! เพื่อนบีวันนี้อากาศแม่งร้อนว่ะ!!" แจ็คสัน หวัง ที่ไม่ควรหวังอะไรกับมันมากนักพูดขึ้นมา เอ่อกูก็ร้อนครับ!! แม่งมันไม่ดูสภาพอากาศบ้างเลยเหรอว่ะไอ้ห่านี่
"มึงนึกว่ากูหนาวตายล่ะ มึงดูดิอากาศงี้ถ้าหนาวสิแปลก!!"
"เอ่อว่ะ! กูนี่โง่เนาะ" มึงพึ่งรู้ตัวสินะ กูละเพลีย -_-
"นั่น!!!เจบีกับแจ็คสันนี่ ดูสิวันนี้ยังหล่อ เหมือนเดิมเลย กริ๊ด!!!" มันกลายเป็นเรื่องปกติของผมแล้วละมั้งที่เดินไปไหนก็มีแต่คนจ้อง เอ่อเนาะ กูลืมไปกูมันหล่อ
"เฮ้ย!เพื่อนบีๆ"
"อะไรว่ะไอ้หวัง"
"กูเห็นแมวกัดหมาว่ะ เจ๋งมั้ยละมึง"
"อืมครับ ถุ้ย!! ไอ้หวังเรื่องแค่นี้ไม่ต้องเรียกกูหรอกไว้กระต่ายมีเขาค่อยมาเรียกกู มันเสียเวลาเช็คเรตติ้งกู You know?!!!"
"เอ่อๆ กูไม่เรียกแล้วก็ได้ ชิ!!" นั่นยังทำแอ็บแบ๊ว ไปน่ารักไกลๆตีนกูเถอะหวังกูไม่ไหวจะเคลียร์กับมึงละ
"เอ่อ!!" ผมเดินเข้าไปในโรงอาหารได้ไม่กี่ก้าว ไอ้หวังก็สกิดผม อ้าว..ไอ้นี่ กระต่ายมันมีเขาแล้วเหรอว่ะ เอ่อดี!กูจะได้ถ่ายรูปไปอัพลงเฟส
"กูสัมผัสได้ว่า....ภายในโรงอาหารนี้....มี!!!"
"มีไรว่ะ....?" ผมพูดพร้อมกวาดตามองไปรอบๆ เฮ้ย!!อย่าบอกนะว่ามี.....
"มีคนกำลังมองกูด้วยสายตาหลงไหลคลั่งไคล้ในตัวกูน่ะสิเพื่อนบี!!! ดูดิมึง กูก็เข้าใจอ่ะนะว่ากูหล่อ แต่กูไม่ชินจริงๆว่ะ" เอ่อ!!เอาเข้าไปครับเอาเข้าไป กูไปคว้ามันมาเป็นเพื่อนได้ไงว่ะ คิดแล้วเครียด!!!
ผมปล่อยให้มันพล่ามไปเรื่อยๆจนเดินมาถึงโต๊ะประจำของพวกเรา แจ็คสันก็สกิดผมอีกครั้ง เอ่อนะ ถ้าคราวนี้มันยังไม่มีสาระ มันจะได้ตราประทับจากฝ่าเท้าที่รักของผมไปประทับยอดหน้ามันแน่ๆ -_-
"เฮ้ย!เพื่อนบีๆ"
"ครับเพื่อนหวัง มึงมีไรบอกมาให้หมดแล้วก็เขียนจดหมายให้ครอบครัวมึงด้วยนะ"
"อ้าว!ทำไมว่ะเพื่อนบี"
"จดหมายลาตายไง!! ถ้ามึงยังพูดเรื่องไร้สาระอยู่กูจะถีบมึงลงโลงตอนนี้แหละ!!"
"โหดสัส!!!" คำพูดกับการกระทำของมันโคตรต่างกันเลยครับขอบอก มันบอกว่าโหดแต่กลับหัวเราะแล้วทำท่าเหมือนจะอ้อนผม เอ่อดีครับดี วอนหานรกดีนักเดี๋ยวผมสงเคราะห์ให้งามๆเลย
"ตกลงมึงมีไรไอ้หวังถ้าไม่มีไรกูจะไปกินข้าว กูหิวเดวแม่งโดดกัดหัวมึงแทนข้าวเลย!"
"มึงดูน้องคนนั้นดิเพื่อนบี สงสัยเข้ามาใหม่แม่งน่าฟัดว่ะ!!"มันไม่ได้ฟังผมเลยสินะ - - ผมหันไปมองตามที่ไอ้หวังชี้ไป
ตอนกัดปากนี่น่ามอง ยิ่งตอนหัวเราะนี่ยังน่าดู ตอนตกใจนี่โคตรน่าฟัด
นั่นมันนางฟ้าใช่มั้ยว่ะ!!ผู้ชายภาษาไรหน้านี่แม่งหวาน ตัวเล็กๆผิวขาวๆนั่นก็น่ากัด ไหนจะตาหวานๆนั่นอีก ยิ่งตอนยิ้มนะ ได้ใจพี่บีไปเต็มๆเลยครับขอบอก!
"คนนี้หวังขอ!!" ไอ้หวังทำท่าจะลุกเข้าไปหาคนตัวเล็ก แต่ผมก็ดันมันกลับไปนั่งเหมือนเดิม
"อ้าว!! ทำไมว่ะเพื่อนบี"
"กูเคยบอกมึงหรือป่าวหวัง"
"อะไรว่ะ?"
"คนนี้ ของกู"
"เฮ้ย!ได้ไงว่ะกูเห็นก่อน"
"ใครดีใครได้ครับเพื่อนหวัง"ผมยักคิ้วให้แจ็คสันก่อนจะเดินไปหาคนตัวเล็ก
"สวัสดีครับ น้องพึ่งเข้ามาใหม่เหรอครับ ให้พี่พาแนะนำโรงเรียนดีมั้ย" ผมยิ้มให้คนตัวเล็ก อย่าหาว่าโม้เลยนะ ใครที่เห็นยิ้มของผมไม่มีทางปฎิเสธหรอก พี่บีฟันธง!!!
"ไม่เป็นไรครับ พี่คุณบอกไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้ายิ่งคนหน้าแปลกพี่คุณยิ่งไม่ให้คุยเลยครับ!!"
ได้ยินอะไรมั้ยครับ ไอ้เด็กนี่มันปฎิเสธผม!! แถมยังว่าผมหน้าแปลกอีก ดูสิครับดู มันว่าผมหน้าแปลก หน้างี้หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะครับขอบอก เดวเถอะแม่ง!!จับฟัดซะให้เข็ด
"งั้น น้องชื่ออะไรครับ" ผมอ่อยแล้วนะเนี่ย!! ชีวิตนี่ไม่เคยเข้าหาใครก่อนเลยจริงๆดูสิถ้ายังปฎิเสธอีก พี่บีจะไม่ทนแล้วนะครับ
"พี่คุณบอกไม่ให้เนียร์บอกชื่อใครก่อน" เด็กนี่มันซื่อหรือกระไร -_- แต่ก็นะซื่องี้มาเป็นเด็กของพี่บีดีกว่าครับ
"อืม...เนียร์สินะ พี่ชื่อเจบีนะครับ พี่อยู่หอ A ชั้น 3 ห้อง 11 มาหาได้ทุกครั้งเลยนะครับ" เด็กนั่นมองผม งงๆ โว้ว...ดูสิตอนทำหน้างงยังน่ารัก ตอนเด็กพ่อแม่ให้กินอะไรครับถึงน่าฟัด เอ้ย!! น่ารักขนาดนี้ตอบสิครับตอบ!! "แล้วก็นะ พี่โสดนะครับ" ผมขยิบตาให้เด็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปหาไอ้หวังที่ตอนนี้กำลังหัวเราะพอใจเกินเหตุ -_-
"จัดว่าเด็ด ครับเพื่อนบี!!ว่ะฮ่าๆๆๆ" กูควรส่งมึงไปพบจิตแพทย์ดีมั้ยไอ้หวัง.... - -
ผมกลับมาถึงห้องก็ราวๆ 2 ทุ่มเพราะอะไรนะเหรอ ก็จู่ๆไอ้หวังดันไปทำก๊อกน้ำแตก น้ำเลยท่วมทั่วห้องส้วมเลยนะสิครับ!! แล้วยังไงนะเหรอก็ไอ้ประธานนักเรียนเจ้าระเบียบอย่างมาร์ค ดันมาเห็นเข้าพอดีนะสิครับ ผมกับไอ้หวังเลยต้องทำความสะอาด หมดหล่อน่ะสิคราวนี้ ไอ้มาร์คก็เหมือนกันจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นหน่อยก็ไม่ได้ แค่ก๊อกน้ำแตกเอง - -
เอ๊ะ!รู้สึกว่าวันนี้จะมีรูมเมทใหม่ย้ายเข้ามาแทนรุ่นพี่แทค รุ่นพี่สุดเกรียนประจำหอของผมที่พึ่งจบไปนี่ ผมลืมไปได้ไงเนี่ย ผมมองข้าวของที่พึ่งถูกตกแต่งใหม่ ไหงมันมีแต่สีชมพูว่ะ อย่าบอกว่ารูมเมทผมเป็น......โว้วไม่นะแค่คิดก็สยองแล้ว!!!!
"เฮ้ย!! คุณรูมเมทอยู่ไหนครับออกมาซะดีๆ!!"
"เอ่อ......." ผิดคาดครับ!! ผมมองคนตัวเล็กที่เจอกันเมื่อตอนเช้าด้วยความตะลึง หึๆส่งปลามาให้แมวซะแล้ว วะฮ่าๆๆๆ
"อ้าว...น้องเนียร์เองเหรอครับ พี่ก็ว่าของสีชมพูนี่ของใครน่ารักดีนะครับ"
"เอ่อ..ครับช่วยดูแลผมด้วยนะครับพี่เจบี" ไม่มีปัญหาครับไม่มีปัญหาจะดูแลให้ดีทุกซอกทุกมุมเลยครับ น่ารักงี้ถ้าอยู่กับพี่บีนานๆ พี่บีจะไม่ทนแล้วนะครับ!!
"ครับ พี่บีจะไม่ให้ใครมาแตะน้องเนียร์เลยครับ"
"ผมเห็นเตียงมันเป็นเตียงเดี่ยวนี่ครับ ไม่ใช่..2 เตียงหรอกเหรอ"
"อ้าวเหรอครับ นั่นสินะ แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอครับ"
"ดียังไงครับพี่บี" คนตัวเล็กมองผมด้วยตากลมๆของเจ้าตัว อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นเลยครับน้องเนียร์ ความอดทนของพี่มันจะเหลือศูนย์แล้วนะ!
"ก็ดี...ตรงที่เราจะได้สนิทใกล้ชิดกันไงครับ" ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยให้คนตัวเอง หึๆอย่าหวังเลยครับว่าจะรอด!!
ผ่านไป 2 เดือนเร็วเหมือนโกหก -_-
"ย๊า!!เจบีทำไมนายเอาแต่นอนละลุกขึ้นมาไปอาบน้ำเตรียมเรียนได้แล้ว!!!"
จะบอกอะไรให้ฟังนะครับ คนตัวเล็กในตอนนั้นตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากพญามาร พี่บีพูดเลย ใครจะคิดละว่าตัวเล็กๆงี้แรงเยอะจะตายไป ไม่ใช่อะไรหรอกเจอมาแล้วก็ตอนนั้นผมแค่ไปขโมยจูบจากคนตัวเล็กดันโดนเจ้าตัวไล่เตะแล้วบอกว่าเอาจูบแรกคืนมา -_- (ที่จริงผมดีใจมากกว่าที่เป็นจูบแรกของคนตัวเล็ก)สรรพนามจากพี่บีเอย ผมเอยกลายเป็นนายกับฉันไปแล้วสิ แต่ก็นะยังไงก็เป็นลูกหมาน้อยของผมวันยังค่ำ
"จูเนียร์ครับพี่บีขอนอนต่อหน่อยนะครับ"
"ไม่ต้องเลย ตื่นเลยเจบี"คนตัวเล็กกระโดดมาทับผม โดดไปเถอะตัวเบาอย่างกับสำลีไม่หนักหรอก พี่บีชิลๆครับ
"ไม่เอาน่าเนียร์ เมื่อวานพี่เหนื่อยนี่ครับกว่าจะได้นอนก็ปาไปแล้วตั้งตี2 หรือเนียร์ไม่เหนื่อยละ"ผมยิ้มให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าแดงไปหมด น่ารักงี้ไงถึงไม่รอด
"ถ้านายไม่ลุกก็ตามใจ!!" คนตัวเล็กทำท่าจะลุกคิดเหรอผมจะยอม ผมดึงคนตัวเล็กมานอนบนเตียง แล้วก็พลิกตัวขึ้นค่อม
"อืม...กลิ่นสบู่หอมจังเลย" ผมฝังหน้าตรงซอกคอคนตัวเล็กพร้อมกับขบเม้มเบาๆ
"ไม่เอาเจบี เดี๋ยวไปเรียนสายนะ"จูเนียร์ดันอกผมออก ผมไม่ยอมหรอกแค่เรียนเองใครสน
"ก็ไม่ต้องไปสิครับ..."ผมล้วงมือเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็กก่อนจะเลื่อนมันขึ้นมา อ่า...ผิวขาวๆของจูเนียร์มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลย
"เจบีอย่าดื้อสิ วันนี้ฉันมีสอบนะ อ๊ะ..." ผมปิดปากของคนตัวเล็กด้วยปากของผม ผมสอดลิ้นเข้าไปเก็บความหวานจากปากคนตัวเล็ก เพราะงี้ไงผมถึงรักถึงหลงจูเนียร์
"ไฮ!เพื่อนบีตื่นหรือยัง!!! โอ๊ะ...!!" แจ็คสันเปิดประตูห้องนอนผมเข้ามา มันมองผมกับจูเนียร์ด้วยท่าทีเขินอาย ดูก็รู้ว่ามันแกล้งทำ - - "ฉันมาขัดจังหวะพวกนายหรือป่าวเนี่ย" ไม่ขัดครับไม่ขัดเดวถีบยอดหน้าแม่ง !! จูเนียร์ผลักผมออก ก่อนจะเดินไปหลบหลังแจ็คสัน อ้าว!ไอ้เด็กนี่ไอ้แจ็คมันก็ไม่ต่างจากผมหรอกไปหลบหลังมันทำไม ทำไม Why!!
"ไม่หรอกพี่แจ็คสัน ผมกำลังจะไปเรียนพอดีฝากเจบีก่อนหน่อยนะครับ" ขัดโว้ย!!!ผมอยากจะแย้งแต่คนตัวเล็กดันวิ่งออกห้องไป หึ ฝากไว้ก่อนเถอะตอนเย็นไม่รอดแน่ครับขอบอก!!!
"นายดูหงุดหงิดนะเจบี"แจ็คสันหัวเราะแบบไม่เกรงใจใคร ตอนเย็นจัดการจูเนียร์ตอนนี้จัดการไอ้มารผจญก่อนคงดี"อ้าว!แล้วนายทำไมมองฉันแบบนั้นละ" ผมกระโดดไปบีบคอไอ้หวัง (ฉากความรุนแรงของเจบีและแจ็คสันจะไม่ถูกเปิดเผย ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณค่ะ)
"เฮ้ย!เพื่อนบีนั่นมันไอ้ประธานนักเรียนกับจูเนียร์ใช่ป่าวว่ะ!!" ผมมองตรงไปกับที่แจ็คสันมองอยู่ก่อนหน้านั่นแล้ว เฮ้ย!!มันใช่จริงๆด้วย ไหนบอกจะรีบมาสอบไหงมานัดเจอกับไอ้มาร์คซะงั้นละ
ผมเดินเข้าไปหลบหลังต้นไม้เพื่อให้ได้ยินสิ่งที่ 2 คนนั้นคุยกัน
"เนียร์....พี่ชอบเนียร์ชอบมากจริงๆ....เนียร์มาคบกับพี่ได้มั้ย.?" ไม่ได้โว้ย!! ผมแทบจะตะโกนตอบแทนจูเนียร์อยู่แล้วแต่ประโยคถัดมาทำเอาผมยิ้มออก
"ผมก็ชอบพี่นะครับแต่.....เป็นแบบพี่น้อง"
"เนียร์จะไม่ให้โอกาส.....!!!!" ก่อนที่ไอ้มาร์คจะพูดจบผมก็กระโดดถีบมาร์คตกสระน้ำข้างโรงเรียน "มึงทำอะไรว่ะไอ้บี!!" มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"อ่อ....ไม่มีไรหรอก"
"ผมแค่จะบอกท่านประธานนักเรียนว่าน้องเนียร์ของกูใครยุ่งเจอดี!!!" ผมพูดพร้อมกับโอบไหล่ของคนตัวเล็กไปด้วย จูเนียร์จิกสายตาใส่ผมแต่ใครสนละผมยักคิ้วให้คนตัวเล็ก บอกแล้วไงจูเนียร์ของผมใครยุ่งเจอดี!!!
◊ SQWEEZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น