คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : "คืนที่ดาวเต็มฟ้า"
…เสียหัวเราะแสนสใสั้ออยู่รอบบ้านพัาอาาศ มาร์ยิ้มให้ับนัวเล็ว่าที่ส่เสียหัวเราะร่าให้เา เาิอยู่เสมอว่าหาวันใที่เาารอยยิ้มและเสียหัวเราะอันแสนสใสนี้ไปเามีีวิอยู่บนโลนี้ไม่ไ้แน่ อาะูเวอร์เินริแ่มันือเรื่อริที่มาร์าแบมแบมไปไม่ไ้
“มาร์...อบุมาๆนะที่พาแบมมาที่นี่” นัวเล็เอ่ยอบุร่าหนาพร้อมับเินมาอมาร์ไว้ไม่แน่นมาแ่็ไม่ไ้ให้วามรู้สึว่าออแบมแบมนั้นหลวมเินไป
“ไม่เป็นไร...มาร์ยินี ่อไปนี้แบมอยาะไปไหนบอมาร์มาไ้เลย มาร์ะพาแบมไปทุที่” ร่าหนาเอ่ยึ้นพร้อมับออบรับนัวเล็และระับให้แน่นึ้น
“พูแล้วห้ามืนำนะ”
“สัาเลย” มาร์พูเสร็พร้อมับยื่นนิ้ว้อยไปรหน้าอแบมแบม นัวเล็มอนิ้ว้อยนั้นแล้วเผยรอยยิ้มเล็ๆออมาและยื่นนิ้ว้อยอัวเอึ้นไปเี่ยว้อยสัาับร่าหนาอย่าว่า่าย
“ั้นรั้หน้าไปทะเลนะ” แบมแบมเอ่ยบอับมาร์
“ทำไม้อทะเลล่ะ” มาร์ถามนัวเล็อย่าสสัยเพราะแบมแบมว่ายน้ำไม่เป็นทำไมถึอยาไปทะเล
“เ้าว่าันว่าพระันทร์อนลาืนท่ามลาทะเลน่ะสวยอย่าบอใร”
“็ถ้าะูพระันทร์ะูที่ไหน็ไ้นี่นา สวยเหมือนัน”
“มันไม่สวยหรอเื่อแบมสิ มาร์ลอูพระันทร์อนนี้สิ สวยมั้ย?” ร่าเล็ี้นิ้วไปยัพระันทร์ที่ส่อแสยาม่ำืนผ่านยอเา
มาร์ใ้ไหล่บาเป็นที่วาาอัวเออย่าเยินแล้วเหลือบสายามอพระันทร์ที่แบมแบมี้ใหู้
“มัน็พระันทร์วเียวันนั่นแหละ ไม่ว่าะูที่ทะเลหรือบนภูเาอย่าอนนี้”
แบมแบมยู่หน้าแล้วหันลับมามอหน้ามาร์อย่านอแ
“มาร์น่ะไม่เ้าใ”
“ั้น็บอมาร์มาสิ มาร์ะไ้เ้าใ”
“แบมน่ะอยาให้มาร์ำแบมไ้” นัวเล็เอ่ยึ้นพร้อมับหันัวเอทั้ร่าเ้าหาร่าหนาพร้อมับใ้มือเล็โอบอลำออมาร์เอาไว้
มาร์ทำหน้าสสัยเพราะไม่เ้าใับสิ่ที่แบมแบมเอ่ยบอสันิ ทำไมแบมแบมถึอยาให้เาำแบมแบมไ้เพราะทุวันนี้เา็ไม่เยลืมแบมแบม้วย้ำ
“ไม่เ้าใล่ะสิ” แบมแบมเอ่ยถามมาร์พร้อมรอยยิ้มน่ารั
“ริๆมัน็ไม่สำัอะไรนานั้นหรอ” แบมแบมอธิบายพร้อมับละมือที่โอบลำอหนาอมาร์ไว้ออแล้วหันัวลับมาใ้มือเล็วาที่อบระเบีย ร่าหนาไม่รอ้าใ้อ้อมแนอัวเอโอบอแบมแบมา้านหลัและวาาไ้รูปไว้บนลาไหล่อนัวเล็
“แบมแ่อยาให้มาร์นึถึแบมทุรั้เวลามอพระันทร์น่ะ”
“แล้วทำไม้อเป็นพระันทร์?” มาร์เอ่ยถาม
“ไม่รู้เหมือนัน รู้แ่ว่าอบและอยาให้มาร์มอพระันทร์ทุรั้เวลาิถึแบม”
“พูเหมือนับว่าะไปในที่ไลแสนไล”
“ไม่รู้สิ วันหนึ่เราอาะไม่ไ้อยู่้วยัน”
“อย่าพูแบบนี้เลย มาร์เริ่มะโรธแล้วนะ” มาร์เอ่ยพร้อมับึร่าเล็ให้หันมาเผิหน้าับัวเอ
“อย่าโรธันเลย แบมแ่พูเยๆ ไม่ไ้ะไปไหนสัหน่อย” นัวเล็พูพร้อมับเอื้อมมือเล็อนไปที่แ้มสาอมาร์
“แบม็แ่อยาบอับมาร์ว่า หาวันไหนที่ไม่มีแบมอยู่แล้วให้มาร์มอพระันทร์นะแล้วมาร์ะรับรู้ไ้ว่าริๆแล้วแบมไม่เยห่าามาร์เลย แบมยัอยู่เีย้ามาร์เสมอแม้ในอนลาวันถึแม้ว่ามาร์ะมอไม่เห็นพระันทร์แ่็ใ่ว่าะไม่มี”
...สอเท้าหนา้าวเินท่ามลาทรายสีน้ำาลที่อนนี้แสสว่าาวันทร์ระทบ มาร์เินเลาะายหาท่ามลาวามมืที่มีเพียแสอพระันทร์และเสียอน้ำทะเลที่อยัสาเป็นเพื่อน
แบมแบมำลัเินทาและมาร์็ไม่สามารถรับรู้ไ้ว่าที่ๆแบมแบมะไปนั้นือที่ไหน อาเป็นที่ๆไลแสนไลนมาร์ามไปไม่ไ้
ลอระยะเวลาที่ผ่านมาถึแม้ว่ามาร์ะิถึแบมแบมมาแ่ไหนแ่มาร์็ไม่เยที่ะแหนหน้ามอพระันทร์เวลาลาืนเลยสัรั้เพียเพระิเสมอว่าเาไม่ำเป็น้อมอมันยัไแบมแบม็้อลับมาหาเาแน่ๆแ่มาร์็รอเ้อ แบมแบมไม่ลับมาและไม่มีวันที่ะลับมา
มาร์ไม่เยิหรอว่าารมาทะเลนเียวมันะเหาถึเพียนี้ แ่เา็เลือที่ะมาเพราะมาร์สัาับนๆหนึ่ไว้ มาร์หยุเินแล้วหลับาฟัเสียลื่นอทะเลที่ัสาเ้ามาระทบปลายเท้า หยน้ำาอลูผู้ายที่ไม่เยร้อไห้ให้ใรหน้าไหนแ่ลับยอมให้มันไหลออมาเพราะนๆเียว นที่มาร์รัและิถึมาลอ ใบหน้าไ้รูปเยึ้นมอพระันทร์สีเหลือนวลที่ลอยเ่นอยู่บนฟาฟ้า มัน่าสวยเหลือเิน บนนั้นแบมแบมะมีวามสุใ่มั้ยแล้วะรู้หรือเปล่าว่าน้าล่ารนี้ิถึแทบาใ
“วันไหนที่แบมไม่อยู่แล้วให้มาร์มอพระันทร์นะ บนนั้นแบมะอยเฝ้ามอมาร์เสมอไม่ว่ามาร์ะทำอะไร ะไปไหน ะอยู่ับใร หรือแม้แ่มาร์เหา เมื่อมาร์มอพระันทร์มาร์็ะเห็นแบมรนั้น” เสียอแบมแบมั้ออยู่ในหัว
“พระันทร์ืนนี้สวยมาเลยแบม”
“แบมไม่ไ้ไปไหนไลามาร์เลยนะ ลอใ้มือับที่หัวใอมาร์ูสิ แบมอยู่ในนี้และะอยู่ในใมาร์ลอไป”
ไ้แรบันาลมาาเพลืนที่าวเ็มฟ้า แล้วเรา็ีวามหมายอเพลออมาเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าะไป้ำับอใรหรือ้ำับมิวสิวีิโอหรือไม่เพราะไม่เยูเอ็มวีเพลนี้เลย่ะฟัแ่เพลอย่าเียว ไม่เียนอธิบายในส่วนที่น้อไปไหนหรือไปในที่ๆไลแสนไลนะะ อยาให้นอ่านินนาารเอามวามสบายใอนอ่านเอเลย่ะ อบุที่ิามนะะ
ⓂⓐⓡⓚⒷⓐⓜ Ⓕⓘⓒามเพล
| ฤูฝน☂ |
ᵀᵂᴵᵀᵀᴱᴿ : @ᴵᴬᴹ_ᴿᴬᴵᴺʸˁᴱᴬˁᴼᴺ
♫ ᵀʰᵃᶰᵏ ˁᵒᶰᵍ ♫ ﹕ืนที่าวเ็มฟ้า - ปราโมทย์ วิเลปะนะ
ความคิดเห็น