ปิดคดีลับฉบับโหด

ลำดับตอนที่ #1 : คำน้ำเน่าที่เล่าว่ารัก

             คำว่ารักถ้าพูดถึงผู้หญิงทุกคนคงอยากได้ยิน แต่กับฉัน ปิ่น ฉันไม่เคยสนคำว่ารักจากลมปาก

ผู้ชายคนไหนทั้งนั้นฉันเป็นคนที่หน้าตาก็ดีมีคนมาจีบก็มากแต่ฉันสนอยู่เรื่องเดียว มีเงินไหม มีบ้าน มีรถไหม
 
ไม่สนแม้แต่ใครจะว่า เพราะในชีวิตฉันมันไม่เหลืออะไรแหละ ฉันมันเป็นคนบ้านแตก พ่อแม่แยกทาง
 
ฉันอยู่กับพ่อ พ่อมีเมียใหม่ มีแม่ใหม่ ฉันไม่ค่อยถูกกับแม่ใหม่เป็นธรรมดาที่แม่เลี้ยงหรือจะมารักลูกเลี้ยง

ฉันก็เลยมาเรียนที่กรุงเทพฯเรียนมหาลัยในสาขา สื่อสารมวลชน ตอนนี้ก็จบแล้วได้เกียรตินิยม

อาจเพราะไม่ค่อยมีเพื่อนเลยเรียนอย่างเดียว วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันทำงานเป็นนักข่าวฉันเป็นนักข่าว อิสระหาข่าว

นำไปส่งสำนักพิมพ์ วันนี้ฉันต้องทำข่าวฆาตกรรมในห้องพักสุดหรู เมื่อฉันไปถึงก็พบศพสาวรายหนึ่งหน้าตาจัด

ว่าดีเลยทีเดียว สภาพศพถูกตีที่หัวหลายแผล ท้องถูกผ่าเป็นภาพที่สยดสยอง ตำรวจสันดิฐานว่าเป็นคดีชู้สาว

นี้เป็นหนึ่งคดีภายในเดือนนี้ซึ่งก่อนหน้านี้ก็มีหญิงสาวที่เสียชีวิตไปแล้ว 3 ราย
 
"คุณๆครับ นักข่าวเรายังไม่อนุญาตให้เข้ามาในนี้นะครับ"

มีผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อยืด กางเกงยีนเก่าๆ หน้าตาใช้ได้ เดินตรงมาหาฉัน

"ฉันเป็นนักข่าวฉันหน้าจะมีสิทธิ์ที่จะเข้ามาทำข่าว คุณนะเป็นใคร คนร้ายหรือเปล่า"
 
(บ้าเปล่าว่ะ คนจะทำข่าวดันมาห้าม เป็นตำรวจก็ไม่ใช่)
 
"นี้คุณผมนะเป็นตำรวจนะ อยู่ดีๆมาหาว่าเป็นคนร้าย คุณน่ะแหละ น่าเป็นคนร้ายกว่าผมอีก มาขัดขวางเจ้าหน้าที่

อยู่ได้"(ใครจะไปรู้การแต่งตัวแบบนี้ แถวบ้านเรียก กุ๋ย) "โทษแล้วกัน"

"งั้นคุณเข้าใจแล้วก็ออกไปได้แล้ว พวกผมจะทำงาน" (เรื่องอะไรจะไปฉันมาทำข่าวนะ)

ฉันเลยรีบเปิดเครื่องบันทึกเสียงพร้อมกับถามเบาะแสกับตำรวจ

"คุณค่ะไม่ทราบว่า เรื่องนี้มันมีมูลเหตุมาจากอะไรค่ะ"

"นี่คุณยังจะถามต่ออีกเหรอ กล้ามากนะที่กวนประสาทผม"

"นี่คุณ ฉันบันทึกเสียงคุณอยู่นะ มันเปลืองเทปรู้ไหม" นายตำรวจคนนั้นทำหน้าคิดสักครู่แล้วหันมาพูดกับฉัน

" ผมชื่อ เมฆ คุณชื่ออะไร "(อะไรฉันไม่ได้ถามสักหน่อย)

"ฉันชื่อ ปิ่น คุณถามทำไม"

"ผมอยากบอกกับคุณว่าเรื่องนี้มัน เป็นเรื่องที่ใหญ่มากตำรวจอย่างผมยังไม่กล้ายุ่งมาก ผมคิดว่าจะใช้คุณเป็นสื่อ"

"สื่ออะไร"(ฉันสงสัยในคำพูดของ นายเมฆนี่มาก)แต่แล้วอยู่ๆ เขาก็บอกให้ฉันไปคอยเขาที่ร้านกาแฟด้านล่าง

คอนโด ร้านนี้เป็นที่หรูมากดูดีมาก ฉันรอสักพัก เขาก็มา

"ผมจะใช้คุณเป็นสื่อ ในการสืบคดี เพราะว่าคนในนี้ไม่มีใครอยากให้ปากคำกับตำรวจ "

"แล้วฉันจะทำอะไรได้ ขนาดตำรวจยังสืบไม่ได้"

"คุณทำได้คุณเป็นนักข่าว ใครๆก็อยากให้ข่าวอยากดังกันทั้งนั้น "ฉันคิดอยู่ตั้งนานก่อนที่จะพูดกับเขา

"ฉันต้องทำอย่างไงบ้างล่ะค่ะ"เขายิ้มทำท่าดีใจหน้าดู

"ผมอยากให้คุณช่วย สอบถามพนักงานร้านกาแฟเนี้ยแหละ เพราะสายผมรายงานว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งมาทะเลาะ

กันที่นี้ ผมเลยอยากให้คุณช่วยสอบถามให้หน่อย"(ว่าแล้วทำไมพูดดีกับฉันจังเลยที่แท้ก็เป็นแบบนี้)

ฉันจึงลุกออกไปสั่งกาแฟ "น้องค่ะพี่ขอ กาแฟคาบูชิโน นมเยอะนะค่ะ"น้องที่ทำกาแฟในเคาน์เตอร์ก็รีบมาทำให้

"น้องวันนี้พี่เหนื่อยมาก เลยอ่ะนะทำข่าวก็ไม่ได้"ด้วยความที่พนักงานสงสัยที่ฉันบ่นเลยถามขึ้น

"พี่เป็นนักข่าวเหรอค่ะ"(ไม่ถามเปล่ายังสนอกสนใจมาก)

"ใช่ พี่มาทำข่าวที่นี้แหละ เรื่องคดีฆ่ากันตายที่ห้อง7011อ่ะ"

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ในคอนโดนี้เป็นคอนโดส่วนตัวของลูกชายนักการเมืองท่านหนึ่ง เขาซื้อไว้ทั้งชั้น