NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BaBY_LoVe : แรกรักเธอ

    ลำดับตอนที่ #4 : แรงบิด

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12.01K
      115
      4 มิ.ย. 66

    “สรุปจะเลิกว่างั้น?”
    MIN SAID
     

    EP 3: แรงบิด        
    MIN'S TALK

          
    ผมกำลังหลับตาฝัน..


    “มิณทร์เราเลิกกันเถอะนะ”
              

    ริมฝีปากหยักบางที่กำลังแตะรอยยิ้มหม่นเศร้าอยู่บนใบหน้าหน้ากำลังพ่นคำพูดที่เหมือนยาพิษและกัดกร่อนจิตใจผมที่สุด  แมร่ง.. พูดมาง่ายๆงี้เลยเนี่ยนะ? 
             

    “วิศวะอย่างเรามือมันไม่นุ่มเหมือนพวกนักบินใช่ป่ะ?”
             

    “ถ้ามิณทร์จะพูดแบบนี้นะ มิ้นท์ว่าเราเลิกพูดกันเหอะ” ใบหน้าสวยเม้มเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าไปอย่างหงุดหงิด  ผมได้แต่ยิ้มสมเพชตัวเอง.. แม่งมีแค่ใจจะเอาอะไรไปสู้วะ
            

    “สรุปจะเลิกว่างั้น?”
            

    “มิณทร์ก็รู้ว่าความฝันของมิ้นท์คือการติดปีก มิ้นท์ก็แค่อยากให้เรากลับไปเป็นเพื่อนอย่างเก่าก็แค่นั้น”
            

    “ถึงมิ้นท์จะได้เป็นแอร์แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเลิกกันป่ะ?”
            

    “มิณทร์  มิ้นท์ต้องไปเบสที่ต่างประเทศนะแล้วเราจะคบกันได้ไง มิ้นท์จะได้กลับไทยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  ถ้ามิณทร์จะมัวพูดหาเรื่องมิ้นท์อยู่แบบนี้มิ้นท์ว่าเราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วล่ะ”
            

    “เสื้อช็อปเปื้อนฝุ่นคงกอดมิ้นท์ไม่อุ่นเท่าไอ้นักบินนั่นสินะ”
              

    “มิณทร์.. มิ้นท์จะไม่ฟังมิณทร์แล้วนะถ้ามิณทร์ยังพูดไม่รู้เรื่องอยู่แบบนี้  พอสักทีเถอะ”  
              

    และมันก็จบตรงที่ผมอกหัก..  ผมรู้สึกใจยับเหมือนเป็นกระดาษทิชชู่ที่โดนเธอเช็ดแล้วทิ้ง  หลังจากนั้นมิ้นท์ก็เก็บของออกไปจากห้องผมและไม่เคยกลับมาอีกเลย คบกันมาตั้งเกือบสี่ปีเลิกกันไปง่ายๆแบบนี้  ของใหม่แม่งคงดีกว่าจริงๆว่ะ
              

    ผมหอบใจช้ำๆมาโยนโครมที่ร้านเหล้าโดยมีก๊วนเพื่อนสนิทอย่างไอ้ฉัตรไอ้นัทตามมาเป็นติ่งด้วย  เปิดหัวข้อด้วย ‘เกียร์แพ้ปีกนักบิน’ เลยโดนขยี้สุดๆ

    ...

    ..

    ..

    ..

    ร้านเหล้าข้างมหาลัย ๓ ชั่วโมงก่อน,

            

    “เอ้าา ชนน!! ส่งท้ายเมียเก่าต้อนรับเมียใหม่ให้ไอ้มิณทร์กันหน่อยคร้าบบบ” 


    ผม ไอ้ฉัตร ไอ้นัท ยกแก้วสีอำพันในมือขึ้นสูงก่อนจะกระแทกชนกันเสียงดัง  งานนี้คนเดินผ่านไปมามีสงสัยอ่ะว่าผมหรือพวกมันที่โดนเมียทิ้งกันแน่?  พอผมชนแก้มปุ๊ปพวกผมก็แข่งกันกระเดือกลงคอปั๊ป  
              

    “นี่พวกมึงหรือกูกันแน่วะที่อกหัก?” ผมแซวพวกมันขำๆก่อนจรดแก้วเหล้าขึ้นจิบอย่างชิลๆ  งานนี้ไม่รีบเมา.. พอดีอยากรับรู้รสชาติความเศร้าของอาการอกหัก  แม่ง..หล่อว่ะ!!
              

    “จุ๊ๆๆ นุ้งมิณทร์เป็นแค่ควายไม่โวยวายสิคร้าบบ” 


    ไอ้นัทชูนิ้วชี้ส่ายไปส่ายมาอย่างอ้อนตีนก่อนจะกระดกอัดเหล้าลงคอไปอีกพรวดจนเหลือแต่น้ำแข็ง พวกแม่งคอทองแดงอันนี้รู้แต่ที่ไม่รู้คือปากแม่งจะทนตีนด้วยมั้ยอ่ะ 
              

    “มึงนี่หน้าตาดีดูมีชาติตระกูล  แต่เหมือนขาดกำลังสมองนะครับเพื่อนนัท”
              

    “ฮั่นน่อวว มึงแม่งก็ปากดีสัสอ่ะ เมื่อวานใครวะกลับจากสนามบินแล้วทำหน้าเหมือนหมาถูกทิ้งง  โปรเจ็คจบแม่งก็เสือกโดดไม่ยอมช่วยพวกกูทำ”     
              

    “สัส..มึงก็ขยันวนเรื่องกูจังนะ”
              

    “อ๊ะๆ ไม่ได้ดิเพื่อนถูกทิ้งทั้งที  อุตส่าห์เลิกแรดมาสี่ปีสุดท้ายสายแข็งแม่งโดนนางฟ้าหักอกจบโคตรหักมุมสัสอ่ะ” จะจบหักมุกว่านี้อีกนะ ถ้าผมยืดขาถีบปากเพื่อนจนตกโต๊ะ  เชี่ยยย เกลียดปากมันว่ะ 
              

    “ดูพวกมึงรื่นเริงจังเลยนะได้เหยียบย่ำความรู้สึกกูเนี่ย” ตั้งแต่ผมเลิกกับอดีตเมียพวกแม่งก็ตั้งป้อมโจมตีหัวใจผมจัง  ยิ่งอ่อนแอๆอยู่นะ
            

    “ถุยย ไอ้มิณทร์อย่างมึงเนี่ยนะอกหัก?” แล้วก็เป็นเสียงเนิบๆของไอ้ฉัตรที่เบรคความรู้สึกเฮิร์ทๆของผมหัวทิ่ม
              

    “มิ้นท์ทิ้งกูไปซบอกนักบิน  มึงมองว่ากูอินเลิฟอยู่ไง้?” 


    ช็อปวิศวะเน่าๆมันไม่มีความหมายแล้วที่เมื่อคืนผมซมซานกลับคอนโดมาในสภาพเกือบตายนี่คือมีความสุข?  
    แสรดด  ห่าไรของไอ้ฉัตรมันอีกวะ
              

    “กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงอกหัก” 
    ไอ้ฉัตรขยี้ผมอีกครั้ง โอเค เมียทิ้งไม่เรียกอกหักให้เรียกว่าไร  มึงมองดูกูมีความสินะ?
              

    “จับผิดกูทำห่าไร เมนส์ไม่มาไงวะ”
              

    “คบไปก็กระท่อนกระแท่นเลิกกันก็ดีแล้วไงวะ แล้วอีกอย่างมึงจะได้มีอิสระทำอะไรตามใจมึงด้วย มิ้นท์เป็นฝ่ายเทเองแบบนี้ก็ดีแล้วไง”ไอ้ฉัตรแม่งนิสัยคล้ายกับไอ้กรเพื่อนสนิทอีกคนของผมเลย  พวกแม่งเป็นผู้ชายประเภทพูดน้อย กวนตีนเยอะหน่อยแต่ต่อยหนัก!
            

    “มึงพูดเหมือนมึงรู้อะไรเลยนะ” 
              

    “มึงจะคายเองหรือให้กูแงะล่ะ  ปากพูดปาวๆว่าอกหักทั้งที่จริงหัวใจมึงก็ไม่ว่างสักหน่อยหรือจะเถียง?” ผมล่ะโคตรเกลียดสีหน้ารู้ทันแบบนี้ของมันเลยว่ะ ปกติไอ้ฉัตรเป็นคนไม่ค่อยพูดนะแต่พอเปิดปากพูดเท่านั้นล่ะ เหี๊ยเหี้ยย 
              

    “มึงตั้งใจจะพูดเชี่ยไรของมึงวะ”
              

    “ตกลงไม่ยอมรับ?” ไอ้ฉัตรยิ้มขำก่อนจะยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟให้เอาเหล้าวอดก้าที่พร่องไปแล้วกว่าครึ่งขวดมาเสิร์ฟพร้อมแก้วช็อตสองใบ  เหี้ย..อุปกรณ์มาเยอะแบบนี้อย่าบอกนะว่ามัน
              

    “มึงกล้าวัดกับกูป่ะล่ะ” ไอ้ฉัตรเทวอดก้าเทใส่แก้วช็อตแล้วกระดกหมดก่อนจะยักคิ้วอย่างอ้อนตีนให้ผม 
    “ถ้ากระจอก ไม่ต้องก็ได้นะ”
              

    กวนตีนเหี้ยๆแมร่งโคตรหยามกันเลยว่ะ! คนอย่างมิณทร์ ปันณพัชร ฆ่าก็ไม่ได้หยามยิ่งไม่ได้ใหญ่  ยอมได้ที่ไหนผมเลยคว้าแก้วช็อตแล้วยกซดตามมัน           
              

    “งั้นมึงกับกูมาดวลกัน” ไม่ผมก็มันที่ต้องตายเพราะน้ำสีขาวแน่ๆ “ใครแพ้คลานรอบลานเกียร์เลยป่ะล่ะ เอาป่ะล่าาา?” ผมเทวอดก้าใส่แก้วช็อตแล้วเลื่อนไปวางตรง หน้าไอ้ฉัตร  ไอ้นัทหัวเราะชอบใจยกใหญ่
              

    “นี่พวกมึงกำลังตีกันเรื่องอะไรวะ?” 


    ไอ้นัทมองสลับไปมาระหว่างผมกับไอ้ฉัตร ตีกันเรื่องอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่ถ้าไอ้ฉัตรมันนี๊ดนักผมจะจัดให้  แม่งพูดเหมือนมันรู้ความลับของผมงั้นอ่ะ
              
     


    “คืนนี้จะมีหมาคลานรอบลานเกียร์ชื่อ มิณทร์ ปันณพัชร”

     

       "ผมจะเลี่ยงตอบยังไงดีวะ .."
            MIN SAID

                                                                                    
    “แต่กูว่าคืนนี้จะมีหมาชื่อฉัตรคลานและเห่าโฮ่งๆไปรอบลานเกียร์” ผมจ้องตากับไอ้ฉัตรขณะที่การดวลกำลังเริ่มขึ้น แก้วช็อตเปล่าสองใบถูกเติมเต็มด้วยวอดก้า คืนนี้ใครจะคลานเป็นหมาเดี๋ยวรู้!
           

    “งั้นกูเริ่มก่อนละกันไอ้มิณทร์  มึงรักมิ้นท์ป่ะ?”  โหยย ไอ้อ่อน!! ผมยิ้มให้กับคำถามปัญญาอ่อนของไอ้ฉัตร  แหมม  ไม่รู้สึกอะไรม้างงคบกันมาขนาดนี้
              

    “นี่มึงยอมแดกช็อตนึงฟรีๆเพื่อถามคำถามปัญญาอ่อนกับกูแค่นี้เนี่ยนะ” ผมเค้นยิ้มใส่ไอ้ฉัตรที่ยกแก้วช็อตกระดกพรวดก่อนจะเอามือป้ายปากรอฟังคำตอบผมอยู่  
              

    “เออ  แล้วมึงจะตอบได้ยัง”
              

    “มึงบ้าป่ะ แฟนทั้งคนจะไม่รักได้ไง” ผมตอบเสียงดังเพราะกลัวไอ้ฉัตรจะไม่เคลียร์  แมร่งอุตส่าห์ยอมโง่เสียไปช็อตนึง ควายว่ะ
              

    “งั้นต่อไปตากู  มึงตัดใจจากเกี่ยวก้อยหลังจากนกมา ๔ ปีได้ยัง?” นี่.. ต้องคำถามแบบนี้ของผมม  ไอ้ฉัตรอกเดาะเพราะแอบรักเกี่ยวก้อยมา ๔ ปี งานนี้มีจุกก
              

    “ยัง..” 
    ไอ้ฉัตรสวนผมกลับทันควันหน้านิ่ง เหยดดด เอาจริงดิ?  แม่งยอมรับง่ายๆแบบนี้  มันคิดอะไรอยู่วะ?
         

    “งั้นกูถามต่อนะไอ้มิณทร์  ถ้ามึงบอกมึงรักมิ้นท์แล้วเด็กคนนั้นล่ะ?” คราวนี้เป็นผมเองที่สตั๊น ไอ้เชี่ยยฉัตรเล่นแล้วว
              

    “เด็กคนไหนวะ?” 
              

    “มึงแน่ใจนะว่าจะให้กูพูดชื่อ” เชี่ย.. ไอ้ฉัตรต้องเขวี้ยงหินถามทางแน่ๆ  ผมว่ามันไม่รู้หรอก มันก็แค่ทำหน้าเหมือนรู้  โนวๆๆ  ผมไม่มีทางยอมรับ
              

    “เออ เด็กที่มึงว่านี่น้องน้ำหวานทันตะป่ะ” ผมแกล้งเฉไฉขณะที่ไอ้ฉัตรทำหน้าเป็นต่อ  “มึงก็รู้ว่าหล่อๆอย่างกูสาวๆให้ความสนใจกันเยอะ” 
              

    “กูหมายถึง กุญ-แจ-ซอล เด็กที่มึงแอบส่องอยู่อ่ะ” ผมเหมือนโดนสอยปลายคางเข้าอย่างจัง  ไอ้เชี่ยฉัตรเล่นเอาผมสตั๊นไปเกือบสิบวิ  “น่ะ อึ้งแบบนี้มีไรป่าววะ”
            

    “เหยดดด สุดยอดเหี้ยๆ ไอ้ฉัตรมึงแมร่งเล่นไอ้มิณทร์ไปไม่เป็นเลยว่ะ” ไอ้นัทหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นอาการแดกจุดของผม  จุด จุด จุด แดก จุด ไปสิคับ!!
            

    “แดกกครับไอ้มิณทร์ อ้ำอึ้งแบบนี้กระดกหมดนะคร้าบบ”
              

    แมร่ง.. กระดกก็กระดก กลัวที่ไหนล่ะ! ผมคว้าแก้วช็อตรงหน้ามากระดกสองช็อตติด  นอกจากจะวิ้งซ์.. ที่ต้องคลานรอบลานเกียร์ต้องเป็นกูแน่ๆอ่ะ! 
              

    “รีบคว้ามาแดกแบบนี้มีอะไรกับเจ้าของชื่อป่ะ?” ยังงง ไอ้ฉัตรยังไม่หยุดแหย่อีก กวนตีนได้มืออาชีพสัสอ่ะ 
              

    “สรุปว่าคืนนี้หมาที่คลานรอบลานเกียร์คือไอ้มิณทร์นะคร้าบบ” ไอ้นัทสรุปกลั้วขำแต่ผมไม่ยอมง่ายๆหรอกงานนี้ต้องมีเอาคืน
              

    “ยัง.. กูยังได้อีก” ถ้าไอ้ฉัตรจะเล่นแบบนี้  ดี..ผมก็อยากเสือกเรื่องมันเหมือนกัน! ถึงจะมึนๆและพร้อมอ้วกแต่ผมก็พร้อมที่จะเอาคืนไอ้ฉัตรให้ได้
              

    “อ่ะไอ้มิณทร์งั้นตามึงละ” ไอ้นัทโยนคำถามกลับมาที่ผม
              

    “กูอยากรู้ว่าคืนนั้นที่มึงหิ้วเอาน้องมิ้วคนสวยกลับบ้านด้วยอ่ะ มึงได้ซัดกันมั้ย?”คำถามจัญไรที่ควรค่าแก่การเสือกของไอ้ฉัตร คุณค่าที่มึงคู่ควรไงครับกูจัดห้ายย ไงล่ะมึง คำถามกูแสบพอๆกับคำถามมึงมั้ยล่ะ 
              

    “เออ ได้ซัด..” คำตอบของไอ้ฉัตรเล่นเอาผมกับไอ้นัทเงิบแดกไปเลย ยอมรับหน้าตาเฉยแบบนี้ก็ได้หรอวะ
              

    “เชี่ยยย น้องมิ้วนมใหญ่กว่าหัวเด็กอีกนะ” ไอ้นัทดิ้นเร่าๆทำท่าอยากจะกินนมขึ้นมาทันที  โหยย งานนี้ไอ้ฉัตรได้กระแทกน้องมิ้วโนตมจริงหรอวะ อิจฉาว่ะ!!
              

    “แล้วตกลงเด็กที่ชื่อกุญแจซอลเป็นอะไรกับมึงวะ?”  


    ไอ้ฉัตรเล่นผมกลับแบบไม่รอให้หายใจทันที  เวรกรรมสมัยนี้ตามตามติดยิ่งกว่า 4G  นี่ถ้าผมกระดกอีกแมร่งต้องได้คลานและเห่ารอบลานเกียร์แน่ๆเลยว่ะ
              

    ‘ผมกับซอลเป็นอะไรกัน’ เป็นคำถามที่ผมถามตัวเองอยู่เหมือนกันจนถึงตอนนี้ จากที่ตอนแรกผมคิดกับซอลแค่ “น้องสาว” ป่ะวะ?  กุญแจซอลเป็นเด็กหน้าตาน่ารักจัดได้ว่าสวยเข้าขั้น  คือถ้ามองไปเนี่ยกุญแจซอลจะสวยเด่นทะลุจอออกมาเลย ผมรู้จักซอลมาได้เกือบห้าปีแล้ว  กุญแจซอลเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทผม ‘กร มานพสกุล’
              

    ผมจะเลี่ยงตอบยังไงดีวะ .. 

     

    "เก่งแต่ทำให้ซอลใจเต้นได้ทุกครั้งเลยนะคะ"
    SOL SAID

     

    “มิ้นท์เป็นตัวหลอก  แต่กุญแจซอลเป็นตัวจริงใช่ป่ะ?” 


    ขี้เสือกกว่าไอ้ฉัตรก็ไอ้ห่านัทเนี่ยแหล่ะ พวกมันสองคนผลัดกันรุมเล่นเอาผมเหมือนคนจมน้ำไปเลย แม่งงจะล้วงลูกอะไรนักหนาวะ
              

    “กุญแจซอลก็น้องสาวไอ้กร  พวกมึงก็รู้จักเพื่อนกูไม่ใช่หรอวะ”
              

    “กูถามว่ามึงกับกุญแจซอลเป็นไรกัน มึงอย่าตอบเลี่ยงดิวะให้มันกล้าๆหน่อยไอ้มิณทร์ คนอย่างมิณทร์ ปันณพัชรไม่ชอบให้ใครมาท้าไม่ใช่หรอวะ” ไอ้ฉัตรยักคิ้วให้ผมอย่างกวนตีน  ผมรู้สึกเหมือนโดนกองทัพพม่าล้อมตอนจะเสียกรุงศรี  ผมเก็บเป็นความลับมาเกือบสี่ปีที่คนในอ้อมกอดคนละคนกับคนที่หัวใจผมฝัน..     


    “กูกับซอลก็เป็นพี่น้องกัน”
              
       

    “ถุยย ถ้ามีสติแล้วมันคายยากนักมึงก็รีบๆแดกละลายสติไปเลยไอ้ห่า ปากหนักชิบมาถึงขนาดนี้แล้ว” ไอ้นัทยัดเยียดแก้วช็อตใส่มือผมอย่างรำคาญ “ ไอ้มิณทร์มึงก็เล่ามาสักทีดิวะ” 

              
    ผมเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงทำได้แค่เขย่าแก้วช็อตในมือในวอดก้ามันกระจายและกระฉอกออกมาเล่น  เรื่องของผมกับซอลมันก็เกิดขึ้นมานานแล้ว เกิดก่อนที่ซอลจะก้าวเข้าสู่วงการเป็นนางแบบและมีชื่อเสียงในฐานะนางแบบหน้าใหม่อีก เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่สมัยผมอยู่มัธยมปลายปีสุดท้ายขณะที่ซอลก็ยังอยู่มัธยมต้น  เรื่องราวมันเกิดจากตรงนั้น
              

    “เอ้าา มึงจะวนแก้วให้เหล้ามันหกทำไมวะ ยังไงซะวันนี้มึงก็ต้องคลานรอบลานเกียร์แน่ๆรีบๆแดกเข้าไปเลยมึงแล้วรีบคายออกมาพวกกูรอฟัง” ที่ผมยังลังเลไม่ใช่เพราะกลัวที่ต้องคลาน รอบลานเกียร์หรอกนะ  การยอมรับเสียงหัวใจของตัวเองเป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุด..           


    “มึงอยากรู้เรื่องไหนก่อนล่ะ” หรือมันถึงเวลาแล้วที่ผมต้องเคลียร์ความรู้สึกตัวเองสักทีวะหลังจากหมักหมมมานานแสนนานแล้ว  บางทีได้พูดมันออกไปมันก็ดีเหมือนกัน
              

    “ตกลงมึงกับน้องกุญแจซอลเป็นอะไรกัน?”
              

    “เป็นพี่น้องกัน”
              

    “เออ  งั้นกูถามใหม่มึงคิดอะไรกับน้องเค้าป่ะ?” ผมคิดย้อนกลับไปมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน  รู้ตัวอีกทีผมก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงรอยยิ้มสดใส น้ำเสียงเจื้อยแจ้วและดวงตากลมโตที่แสนร่าเริงของกุญแจซอลไปแล้ว  รอยยิ้มสดใสที่ผมเป็นคน“พัง”มันกับมือผมเอง


    “กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันว่ะ”
              

    “ตกลงมึงกับน้องเค้ามีซัมติงกัน? เชี่ยย นี่มึงกดระดับตัวท็อปเลยนะไอ้มิณทร์!! น้องกุญแจซอลน่ารักชิบหาย แถมเป็นนางแบบใหม่ที่กำลังดังด้วยย มึงไปเคลมมาได้ไงวะ!”ไอ้นัทตาโตโวยวายเสียงดังขณะที่ไอ้ฉัตรหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบนิ่งๆ เออ มึงชนะ!
              

    “ถ้ามึงมีอะไรกับน้องสาวไอ้กรจริงแล้วมิ้นท์อ่ะ?” 


    สุดท้ายก็เป็นผมเองที่กระอัก  ถ้าผมรู้มาก่อนผมจะไม่ทำมัน.. ผมจะไม่ทำร้ายกุญแจซอลด้วยการกระทำเหี้ยๆของผม  ยิ่งผมคิดยิ่งรู้สึกผิดกับน้ำตาของซอลในวันนั้น 
              

    “ซอลเหม็นเบื่อพี่มิณทร์  พี่มิณทร์จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ”

              

    คราบน้ำตาและความเจ็บปวดของกุญแจซอลในวันนั้นยังคงเด่นชัดอยู่กลางใจผมจนถึงวันนี้  เพียงแต่วันนั้นผมทำได้แต่ยืนมองและปล่อยให้ซอลไป  ผมคิดเข้าข้างตัวเองง่ายๆว่าอีกหน่อยซอลคงจะลืม เพราะตอนที่ซอลมาบอกรักผมตอนนั้นซอลอยู่แค่มอสี่ และผมก็คิดว่ามันคงเป็นแค่ความหลงใหลได้ปลื้มแบบเด็กๆหรือไอ้พวกป๊อปปี้เลิฟอะไรเทือกนั้น..  


    แต่ทุกอย่างกลับผิดถนัดและไม่มีอะไรเหมือนที่ผมคิดไว้เลยสักนิด  ผมผิด..และตอนนี้ผมก็กำลังชดใช้ความผิดของผมอยู่   
             

    บทลงโทษของผมมันเริ่มต้นมากว่า ๔ ปีแล้วตั้งแต่ตอนนั้น..

        

    (LOADING 100%)


    "ผมผิดมาตั้งแต่ต้น"
           MIN SAID

     

    ทำไรไว้กับหนูซอลคะพี่มิณทร์
    คายเสร็จแล้วไปคลานรอบลานเกียร์ด้วยนะ
    แอร๊ย
     

    ปอลอ เด็กดีไม่แจ้งอัพ เข้ามาส่องกันหน่อยน้าาา
    อัพคู่ กร & มิณทร์จย้าา
     

     


    >__<
     

    ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ
    ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×