คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : หัวใจคนที่รอ
“หนูเป็นอะไรคะบอกพี่เถอะ”
MIN SAID
EP 35: หัวใจคนที่รอ
SOL’S TALK
New condo รัชโยธิน, 4.27 pm
ใกล้หมดฤดูฝน, อีกเกือบ ๔ เดือนต่อมา
“แค่ฟ้าที่กั้นไว้ ไม่อาจขวางใจที่ใกล้กว่า
แม้ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา
แต่ก็คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ”
คุณเคยคิดถึงใครสักคนจนร้องไห้ไหม?
นั่นล่ะ..ฉันเป็นอยู่
คุณเคยรักใครสักคนมากจนกลัวไปหมดรึเปล่า
นั่นล่ะ.. ความรู้สึกฉัน
ฉันนอนหลับตาขดตัวอยู่บนเตียงหนาในห้องนอนของพี่มิณทร์ที่คอนโดรัชโยธิน ฉันชอบที่จะแวะเวียนเข้ามาที่นี่ เพราะที่ห้องนี้มีร่องรอยของพี่มิณทร์อบอวลอยู่เต็มไปหมด ร่องรอยการมีอยู่และกลิ่นอายของคนที่ฉันรัก..
ฉันมักจะแวะเข้ามาทำความสะอาดคอนโดแห่งนี้ทุกครั้งที่มีเวลาว่างหรือไม่ก็มาขลุกอยู่ทั้งวันแล้วค่อยกลับ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะมาที่นี่บ่อยๆทำไมเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าอยากมา..
ลึกๆฉันยังอยากมาในสถานที่ที่พี่มิณทร์เคยอยู่ สถานที่ที่มีความสุขระหว่างเขากับฉัน ฉันยังหลับตาฝันถึงเรื่องเดิมๆอยู่ทุกวัน ในฝัน.. พี่มิณทร์ยังยิ้มให้ฉันอยู่ที่นี่ อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นยังคงตระคองกอดฉันไว้ไม่ปล่อย ฉันชอบมานอนขลุกอยู่ที่นี้แล้วก็หลับตาฝัน..
“ซอลขา.. พี่รักหนูค่ะ”
เสียงกระซิบหวานในความฝันที่ฉันเฝ้าวนเวียนคิดถึงทุกค่ำคืน ฉันจิกปลายเล็บขยุ้มกับที่นอนแน่น
พี่มิณทร์ขา ซอลคิดถึงพี่มิณทร์จัง..
“พี่อยากจูบหนูทั้งตัวเลยค่ะ”
แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหนคะ ซอลอยากให้พี่กลับมาจูบซอลเหลือเกินค่ะพี่มิณทร์.. ตอนนี้พี่ลืมซอลไปรึยังคะ?
“รอพี่นะคะ..”
ฉันซุกหน้าลงกับหมอนใบหนาแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาจากหางตา ฉันกลัวพี่มิณทร์มีใครคนใหม่ที่ใกล้หัวใจมากกว่า ฉันกลัวว่าเขาคงไม่อยากให้ฉันรออีกต่อไปแล้ว
“พี่อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับหนูนะคะ” พี่มิณทร์คะ..รอยยิ้มของพี่ตอนนี้ช่างห่างไกลเหลือเกิน นี่ซอลคิดถึงพี่มากจนอ่อนแอเกินไปหรือพี่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆคะ? ตั้งแต่พี่ห่างไปตั้งแต่หัวใจเราห่างกันไม่เคยมีสักวันที่ซอลจะนอนหลับได้เต็มตื่นสักคืน เพราะทุกๆคืนซอลจะเอาแต่ฝัน..
ซอลเอาแต่ฝันซ้ำๆถึงภาพความสุขตอนเราอยู่ด้วยกัน ช่วงเวลาแห่งความสุขในตอนนั้นกำลังฆ่าซอลด้วยความคิดถึงอยู่ในตอนนี้ พี่มิณทร์คะ.. ทำไมตอนนี้ไม่ว่าซอลจะพยายามเอื้อมมือเท่าไหร่ ซอลก็รู้สึกว่าพี่อยู่ไกลเหลือเกิน ไกลซะจนซอลเอื้อมมือไปไม่ถึง ซอลมีสิทธิที่จะกลัวใช่มั้ยคะ?
“ซอลขา หนูเป็นอะไรพี่โทรไปทำไมไม่รับคะ” พี่มิณทร์โทรมาดุฉันในค่ำคืนนึงที่ฝนตกหนักทั่วกรุงเทพ ฟ้าคะนองจนน้ำเจิ่งนองไปหมด ซึ่งคล้ายกับน้ำตาที่ท่วมใจฉัน
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกคะเมื่อกี้ซอลวางโทรศัพท์ไว้เลยไม่ได้ยิน นี่พี่มิณทร์โทรมาหาซอลมีอะไรรึเปล่าคะ” ทั้งๆที่คิดถึงเขาแทบขาดใจแต่ก็อดพูดกระทบกระแทกไม่ได้ ใช่.. เมื่อหลายชั่วโมงก่อนเขาโทรมาแต่ฉันแกล้งทำเป็นไม่รับ
“แหมมม ไม่มีธุระนี่โทรหาเมียไม่ได้รึไงคะ”
“หรอคะ ซอลยังเป็นคนๆนั้นของพี่มิณทร์อยู่หรอ..” ฉันหลุดพูดออกไปอย่างน้อยใจ ฉันยังสำคัญกับเขาอยู่ไหมนั่นเป็นสิ่งที่ในหัวใจฉันอยากรู้ ซอลยังเป็นคนสำคัญสำหรับพี่อยู่อีกรึเปล่าคะ
“เอ หนูพูดแปลกๆ หนูเป็นอะไรรึเปล่าคะ?”
“ปะ เปล่าค่ะ ซอลก็แค่พูดเล่น” สุดท้ายก็เป็นฉันเองที่เปลี่ยนเรื่อง “แล้วพี่..”
(มิณทร์ เมื่อกี้คอนซัล*แม่งโวยวายเรียกประชุมอ่ะ)
“ห้ะ.. เรื่องไรวะมิ้นต์? เอ่อ ซอลขาเดี๋ยวพี่โทรไปหาใหม่นะคะ”
ในทุกๆครั้งที่เราคุยกันจะมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้างๆพี่มิณทร์เสมอ พวกเขาตัวประกบติดกันอยู่ตลอดและฉันก็เหมือนตัวอะไรสักตัวที่ไปแทรกระหว่างสองคนนั้น
“พี่มิณทร์จะกลับมาหาซอลได้เมื่อไหร่คะ” เมื่อความน้อยใจมันสุกงอมจนถึงที่สุดฉันก็เผลองอแงกับเขาไป ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรเอาแต่ใจแต่ฉันเฝ้ารอการกลับมาของเขามานานมากแล้วจริงๆ จากสองเดือนก็เลื่อนเป็นสี่จากสี่ก็เลื่อนเป็นหก ขนาดฉันอดทนรอจนเกือบจะหมดฤดูฝนแล้วแต่พี่มิณทร์ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาซะที นี่ฉันไม่เจอเขามาจะครึ่งปีแล้วนะ..
“อ่า.. เดี๋ยวพี่บอกหนูอีกทีได้มั้ยคะ ช่วงก่อนหน้านี้มีแต่คนงานติดหวัดลางานกันเพียบบ ตอนนี้ก็ดูเหมือนงานก็จะไม่เสร็จทันกำหนด พี่ไม่แน่ใจเลยค่ะ”
หึ ฉันควรเป็นคนที่เข้าใจเขาที่สุดสินะ.. แต่กลายเป็นฉันไม่อยากเข้าใจอะไรเลย ฉันอยากให้พี่มิณทร์กลับมา
ฉันอยากให้เขาอยู่ห่างจากพี่มิ้นต์ ฉันอยากให้พี่มิณทร์กลับมาเติมเต็มความรักของเราอีกครั้ง
“พูดแบบนี้ ซอลไม่ต้องรอพี่ถึงชาติหน้าเลยรึไงคะ”
“หนูพูดอะไรไม่น่ารักเลยนะคะ..” ฉันได้ยินเสียงพี่มิณทร์ถอนหายใจหนักๆรอดมาตามสาย ทำไมแค่เสียงเขาถอนหายใจถึงทำให้ฉันน้ำตาไหลได้นะ..
“แต่ซอลอยากเจอพี่มิณทร์นี่คะ”
(มิณทร์ เราจะไปเซเว่นเอาอะไรป่ะ)
“ไปด้วยดิมิ้นต์.. ไว้หนูอารมณ์ดีๆแล้วค่อยคุยกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวหนูเข้านอนก่อนเลยก็ได้ค่ะเพราะวันนี้พี่ทำงานกะดึก พรุ่งนี้พี่จะโทรหาอีกทีนะคะ”
พระเจ้า.. ตอนนี้ฉันยังสำคัญกับเขาอยู่ไหมนะ ใครก็ได้บอกฉันที..
“ฮึกก”
ห้องนอนที่เราเคยนอนกอดกันอย่างมีความสุขบัดนี้มีเพียงแต่เสียงสะอื้นและน้ำตาของฉันเท่านั้น พี่มิณทร์อยู่ห่างจากพี่มิ้นต์สักทีได้มั้ยคะ ซอลกลัว..
พี่กลับมาหาซอลสักทีจะได้มั้ยคะ
RRRrrrrRRRr
ฉันสะดุ้งตื่นอีกครั้งเพราะเสียงริงโทนที่แสนคุ้นเคยดัง.. ปกติฉันเฝ้ารอแต่มันนะเพียงแต่ตอนนี้ไม่อยากได้ยิน ฉันอยากหลับแล้วตื่นเพื่อค้นพบว่าเรื่องทั้งหมดคือฝัน ฉันเลือกที่จะไม่รับโทรศัพท์ทั้งที่พี่มิณทร์พยายามโทรหาฉันตั้งแต่เมื่อคืน ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์และทำท่าจะกดรับหลายรอบ แต่ความน้อยใจทำให้ฉันตัดสินใจฟังเสียงเพลงเรียกเข้าดังและตัดไปเหมือนเคย
ฉันเจ็บ.. ฉันไม่อยากให้เราต้องทะเลาะกัน
RRRrrrRRRR
เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดังแล้วตัด ดังไปเรื่อยๆแล้วก็ตัด.. ซ้ำๆอยู่แบบนั้นหลายรอบแต่ฉันก็ยังคงไม่กดรับสายจาก
พี่มิณทร์ ทั้งๆที่ฉันอยากคุยอยากได้ยินเสียงของพี่มิณทร์ แต่ฉันไม่อยากรับรู้เรื่องราวของพี่มิ้นต์จากปากพี่มิณทร์ซ้ำๆ
ฉันนอนร้องไห้ทุกวันและคอยเฝ้าภาวนาให้ฉันกลับมาเป็นกุญแจซอลที่เข้มแข็งคนเดิม ฉันรักพี่มิณทร์จนอ่อนแอไปหมด ฉันต้องทำยังไงถึงจะกลับไปเป็นอย่างเดิมได้นะ?
ยากกว่าการได้มาคือรักษาให้ตลอดไป
ลึกๆฉันกลัวแสนกลัวว่าจะรักษาความรักไว้ไม่ได้ ฉันกลัวเสียพี่มิณทณ์ไปด้วยความงี่เง่าของตัวฉันเอง ฉันกลัวว่าที่ผ่านมาจะเป็นเพียงแค่ “ฝันดี” เท่านั้น..
“แต่งงานกับพี่นะครับ”
ตอนนี้มีแค่เพียงความเหงาเท่านั้นที่สวมกอดฉันอยู่ สายตาที่เคยเฝ้ามองกันหายไปพร้อมกับลมหายใจอุ่นๆของคนที่เคยนอนกอดกันทุกคืน คำบอกรักที่แสนหวานตอนนี้กลับเป็นเพียงสายลมผ่านที่แผ่วเบา ฉันหนาว.. จนหัวใจสั่น
พี่ยังอยากให้ซอลรออยู่รึเปล่าคะ ผู้หญิงที่พี่รักยังเป็นซอลอยู่รึเปล่าคะพี่มิณทร์? ถ้าซอลมีหัวใจที่รักพี่ที่สุดแค่ดวงเดียวพี่จะยังกลับมาหาซอลมั้ยคะ? ซอลไม่มีปัญญาแข่งกับพี่มิ้นต์ที่คอยดูแลพี่อยู่ข้างๆหรอกค่ะเพราะซอลรู้อยู่แก่ใจว่าแข่งไปยังไงก็แพ้
แต่ซอลก็จะสู้..
ได้โปรดอย่าเผลอใจ อย่ารักใครนอกจากซอลนะคะ.. โปรดอย่าให้ความสำคัญกับใครโดยเฉพาะคนที่คอยดูแลพี่อยู่ใกล้ๆ คนที่ซอลกลัวใจมากที่สุด
พี่มิ้นต์
(LOADING 100%)
❤
TALK
เป็น EP ที่ความรู้สึกเจ็บปวดของหนูซอลถูกส่งมาแรงมากกก
ความรักทำให้เรากลัว
ทำให้เราอ่อนแอ
และก็ทำให้เข้มแข็งทั้งที่หลังชนฝา
#ด่าพี่มิณทร์ได้แต่อย่าแรง อิอิ
“ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ..
เพราะรักเธอคือ 'เหตุผล'”
(CR: เหตุผลที่ทนเหงา/ am fine)
รักส์
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ความคิดเห็น