BaBY_LoVe : แรกรักเธอ

ตอนที่ 10 : การเสียรูป (LOADING 100%)

‘หากฉัน เพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย

อย่างน้อย อาจทำให้ต้องเฉลียวใจ

ว่ามีความหมายใด ซ่อนในดวงฤทัย

บ่งบอกความในใจ ที่ดวงตา’
(เพลง ความในใจ )

         
เสียงใสของเปียโนในวันวานที่ก้องกังวานไปทั่วห้องโถงใหญ่ทำให้ฉันนั่งเท้าคางตาลอยฟังบทเพลงเก่าที่เก๋ามาตั้งแต่ก่อนที่แม่ฉันจะเกิดอย่างเคลิบเคลิ้มไปกับบทเพลงที่เป็นอมตะยิ่งกว่าบทเพลงในยุคปัจจุบัน  ฉันนึกย้อนกลับไปในวันนั้นวันที่ฉันนั่งฟังมะม๊าเล่นเปียโนบทเพลงคลาสสิคอยู่  ฉันชอบฟังเพลงเก่าๆจัง
        

ฉันนั่งหลับตาฟังมะม๊าเล่นเปียโนเพลง “ความในใจ” ซึ่งเป็นบทเพลงในอดีตและเป็นเพลงโปรดของมะม๊าอย่างชื่นชมในอารมณ์ของบทเพลงสุดๆ  มันเพ้อ.. มันหวาน.. มันฝัน ที่สำคัญมันฟังแล้วให้ความรู้สึกสงบรื่นหู และอาจจะเป็นเพราะตอนมะม๊าท้องฉันมะม๊าชอบฟังแต่เพลงเก่าๆละมั้ง ฉันถึงเติบโตมากับบทเพลงที่เรียกได้ว่าค่อนข้างจะคลาสสิค ฉันว่ามันเพราะจับจิตจับใจ
         

“ฟังแล้วเคลิ้มจังเลยค่ะมะม๊า”


ฉันจำได้ว่าฉันอมยิ้มให้กับมะม๊าแล้วร้องเพลงคลอตามด้วยเสียงดังฟังชัด  ก็เกิดไม่ทันหรอกนะ.. แต่ขอบอกว่าร้องตามได้เป๊ะทุกท่อนเลย           
         

“ชอบเพลงเก่ารึไงเราน่ะ?” มะม๊าหันมาส่งยิ้มให้ฉันขณะที่สองมือก็เคาะแป้นเปียโนเล่นไปตามบทเพลงไปเรื่อยๆ  ชอบสิ.. ชอบฟังมากเลยล่ะ
         

“ก็มะม๊าเปิดให้ซอลฟังตั้งแต่เด็กๆ ซอลจะไม่ชอบได้ไงคะ ซอลว่านะเพลงสมัยก่อนแต่งได้เพราะกว่าเพลงสมัยนี้อีก  ซอลฟังแล้วอินตามเลยค่ะ”

‘โอ้ความรัก นั่นอยู่ไหน ไยจึงไม่เห็น

มองหา เช้าเย็นมิพบพาน

ใจเอ๋ยใจเรา โฉดเขลาหรือนั่น

ปล่อยรักนั้นให้เดิน ผ่านไป’

           

ฉันร้องท่อนฮุคตามบทเพลงโชว์มะม๊าเสียงดังจนมะม๊าหัวเราะขำและหยุดมือมายกยิ้มให้ฉันยกใหญ่  โหยย ก็เพลงมันเพราะอ่ะ.. ฟังดูเศร้าๆนะแต่ยิ่งฟังและยิ่งได้ร้องตามบทเพลงยิ่งเหมือนมีมนต์ขลังสุดๆ
         

“กุญแจซอล  หนูนี่แปลกเด็กจริงๆนะ”
          

“โหยย มะม๊าอ่ะ! ซอลว่ามันก็เพราะดีออก มะม๊าเองก็ชอบเพลงนี้มากไม่ใช่หรอคะ?” มะม๊าน่ะชอบเล่นเปียโนเพลงนี้บ่อยๆตั้งแต่ฉันเป็นเด็กๆ ฉันเลยชอบที่จะร้องตาม มาตั้งแต่เด็กๆไง  ก็ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วที่ใครจะร้องเคป๊อป จะร้องเพลง คัพเวอร์ก็ร้องไปแต่ที่กุญแจซอลถนัดก็เพลงยุคสุนทราภรณ์เท่านั้นจ้าา 
         

“มะม๊าชอบความหมายเพลงนี้นะมันลึกซึ้งดี  มันดูเศร้าๆเหงาๆเหมือนคนแอบรัก” มะม๊าหมุนตัวออกมาจากเปียโนหลังใหญ่แล้วหันมาทำสีหน้าจับผิดฉัน
         

“ม๊ามองซอลแบบนั้นหมายความว่าไงคะ” ฉันทำตาโตก่อนจะถลาอ้อมโซฟาวิ่งไปกอดรอบเอวมะม๊าอย่างอ้อนๆ “ไรอ่ะม๊าา  มองซอลแบบนั้นม๊าคิดอะไรอยู่คะ”
          

“นี่ไปแอบชอบหนุ่มที่ไหนอยู่รึไงเราน่ะ?” มะม๊าหรี่ตามองฉันอย่างรู้ทันขณะที่ฉันได้แต่ทำตาใสเหมือนไม่รู้เรื่อง
         

“ซอลแค่ร้องเพลงไม่ได้หมายความว่าซอลแอบชอบใครนะคะ”ฉันแกล้งทำไม่รู้ทั้งๆที่ในใจเต้นตึกตัก  ฉันรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปที่จะมีความรักแต่พอฉันร้องเพลงนี้กี่ครั้งใบหน้าพี่มิณทร์ก็ลอยมาลอยไปทุกที
          

“ไปแอบชอบใครมาแล้วไม่อยากให้ป๊ากับพี่เรารู้ก็มาปรึกษามะม๊าได้นะ”
         

“มะม๊าอ่ะ!!”
         

“เรื่องแอบรักมะม๊าถนัด มะม๊าอาบน้ำร้อนมาก่อน  ม๊าช่วยให้คำปรึกษาซอลได้น้าา”มะม๊าแอบวิ๊งซ์กระพรืบขนตาหนาขนาด ๘ ไมครอนให้ฉัน เหยย ระดับคุณนาย พิมพ์ดาว มานพสกุลเนี่ยนะ?? โฮะ..ปะป๊าฉันทั้งรักทั้งหวงมะม๊าฉันอย่างกับอะไรอย่าง คุณนายแม่จะรู้ซึ้งถึงความรู้สึกคนแอบรักเนี่ยนะ?
          

“อย่างมะม๊าเนี่ยนะคะ”
          

“เอ้าา ทำไมล่ะ?”
         

“ม๊าเป็นคนสุดท้ายเลยนะคะที่ซอลคิดว่าจะเข้าใจความรู้สึกของอกหัก เห็นปะป๊าทั้งรักทั้งหวงม๊าอย่างกับอะไร ดูยังไงก็ห่างไกลกับคนอกหักสุดๆ”
          

“โถๆ ๆ กุญแจซอลคนสวยของม๊าา มะม๊าไม่ใช่เจ้าหญิงที่จะชนะใจอัศวินได้ง่ายๆนะ” มะม๊าเอื้อมมือมาหยิกจมูกฉัน  หุ้ยย จริงอ่ะ?  ปะป๊าฉันเคยหักอกมะม๊ามาก่อนจริงดิ?  อะไร ยังไง ต่อมเผือกสั่นเลยฉัน
          

“ปะป๊าเคยหักอกมะม๊าด้วยหรอคะ?”


ปะป๊า เจต มานพสกุลของฉันเนี่ยนะ?? ตั้งแต่เกิดมาฉันก็เห็นป๊าคอยประคบประหงมมะม๊าอย่างกับอะไร ไม่ว่ามะม๊าอยากได้อะไร ป๊าก็คอยตามใจไปซะหมด  เอาจริงๆคือกว่า ๑๘ ปีที่ผ่านมาฉันยังไม่เคยเห็นป๊ากับม๊าทะเลาะกันเลยสักครั้ง
          

“ยิ่งกว่าอกหักเรียกว่าไม่เคยชายตามองมาเลยดีกว่าจ้ะลูก ม๊าแอบรักป๊ามาเป็นสิบปีและยังต้องฝ่าฟันอุปสรรคอะไรอีกตั้งเยอะกว่าจะสมหวัง”เป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันจะเชื่อเลยนะว่าป๊าของฉันน่ะจะเคยทำให้มะม๊าเสียใจด้วย โคตรจะเหลือเชื่อเลยอ่ะ!!
         

“ทั้งที่ป๊าออกจะรักมะม๊าขนาดนี้น่ะหรอคะ?”
         

“ใช่สิจ้ะ กว่าม๊าจะได้หัวใจป๊านี่ไม่ได้ง่ายๆนะฝีมือล้วนๆเลย” มะม๊าขยี้ศีรษะฉันแล้วยังพูดติดตลกอีก  
         

“แหมม ม๊าก็พูดไปค่ะ”
         

“มีอะไรก็ปรึกษาม๊าได้นะอย่าปากหนักเหมือนพี่ชายเรา เรื่องความรักน่ะปากต้องตรงกับใจ  คิดอะไรก็พูดออกไป อย่ามัวแต่เก็บไว้ คิดแล้วต้องทำ”
         

“นี่เฮียกรเคยปรึกษามะม๊าด้วยหรอคะ?” เฮียกรพี่ชายฉันเป็นผู้ชายปากหนัก เป็นหนุ่มหล่อที่ฮ็อตสุดๆในศตวรรษ  ส่วนในเรื่องของความรักแรกๆก็มีชักกระตุกนิดหน่อยแต่ตอนนี้เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วจนมีแพลนจะหมั้นกันปีหน้า
         

“ซอลลูกรัก..มีเรื่องอะไรในบ้านบ้างที่มะม๊าไม่รู้  เรื่องของเราเองก็เถอะอย่าคิดว่ามะม๊าไม่รู้นะ” มะม๊ามองฉันด้วยสายตาแวววิบวับ ถ้าเฮียกรปากหนัก.. ฉันนี่ปากโบกปูนซีเมนต์ปิดผนึกยิ่งกว่าเฮียกรอีก ความรักของฉันไม่สามารถบอกให้ใครรู้ อย่าบอกนะว่ามะม๊ารู้ความลับของฉันแล้วน่ะ?
         

“ซอลก็ไม่มีอะไรปกปิดซะหน่อยนี่คะ”
         

“ซอลลูกหนูรู้มั้ยจ้ะว่าทำไมป๊าถึงตั้งชื่อหนูว่ากุญแจซอล?” มะม๊ายิ้มละมุนแต่ทำหน้าเหมือนกำลังไล่ต้องฉันอยู่ไม่มีผิด  ทำไมฉันถึงชื่อกุญแจซอลน่ะหรอก็เพราะว่ามะม๊าชื่อ ‘เปียโน’ ไงล่ะ
         

“ก็..ปะป๊าก็ตั้งชื่อซอลให้คล้องกับมะม๊าไงคะ”
         

“อันนั้นก็ถูกจ้ะ แต่ชื่อของลูกมันมีอีกความหมายนึงที่มะม๊าตั้งใจ”
         

“ม๊าหมายความว่าไงคะ?”
         

“ความหมายของกุญแจซอลคือเป็นกุญแจประจำหลักทั้งยังเป็นสัญลักษณ์ของดนตรี แต่ความหมายพิเศษที่มะม๊าพูดถึงคือชื่อลูกหมายถึงกุญแจที่สามารถไขไปสู่ความลับในหัวใจ”
          

“กุญแจที่สามารถไขความลับในหัวใจ?”
          

“ใช่จ้ะลูกและไม่ว่าอะไรที่ปิดไว้หนูก็จะสามารถไขมันออกมาได้ เพราะหนูคือกุญแจซอล” 
          
......
.....
....
..
.
และไม่ว่าอะไรฉันก็จะสามารถไขมันออกมาได้เพราะฉันคือ..กุญแจซอล..
.......
.....
...
..
.
กุญแจ..ที่สามารถไขหัวใจ  มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อฉันยังไม่สามารถไขความรู้สึกในหัวใจของผู้ชายคนนี้ได้เลย  ฉันนึกถึงคำพูดของมะม๊าในวันนั้นขณะที่หลับตารับสัมผัสรสจูบที่กำลังบดเบียดริมฝีปากฉันอยู่
          

ฉันเหมือนตกอยู่ในความฝัน.. หากแต่สัมผัสเร่าร้อนที่กำลังดูดดึงกลีบริมฝีปากฉันอยู่นั้นทำให้ฉันต้องคอยดึงเรียกสติตัวเองว่ามันคือเรื่องจริง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจริง ยกเว้นผู้ชายที่กำลังมอบรอยจูบให้ฉันตอนนี้ที่คิดว่านี่คือความฝัน!!


         
มะม๊า..ซอลต้องทำยังไงดีคะ?  ซอลทำยังไงซอลก็ไม่สามารถไขหัวใจผู้ชายคนนี้ได้และซอลก็กำลังแพ้ใจตัวองอย่างที่สุด ซอลควรลุกขึ้นมาโวยวายแล้วตะกุยหน้าพี่มิณทร์ให้ยับหรือซอลควรจะปล่อยไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองดีคะ  ซอลไม่รู้จะจัดการยังไงกับเสียงหัวใจตัวเองแล้วค่ะมะม๊า..

(LOADING 40%)

        
  “พี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่หนูคิดนะคะ”
MIN SAID

‘โอ้ความรัก นั่นอยู่ไหน ไยจึงไม่เห็น

มองหา เช้าเย็นมิพบพาน

ใจเอ๋ยใจเรา โฉดเขลาหรือนั่น

ปล่อยรักนั้นให้เดิน ผ่านไป’

          

ดูเหมือนฉันจะไม่สามารถเอาชนะใจตัวเองได้  บทเพลงรักหวานที่ฉันชอบฟังยังดังก้องชัดอยู่ในหัวฉันอยู่เลย ความรักกำลังโอบกอดฉัน..ฉันพยายามรวบรวมความคิดรวมสติสัมปชัญญะ แต่สัมผัสที่คลอเคล้าเหมือนความฝันทำให้ฉันหัวสมองอื้ออึงไปหมด ฉันปล่อยให้ความรักอยู่เหนือความควบคุมของฉัน
         

ความอ่อนหวานจากริมฝีปากและรสชาติขมปร่าจากแอลกอฮอล์นั้นทำให้สติของฉันเตลิดเปิดเปิงยิ่งกว่าครั้งไหนที่เคยเจอ ลมหายใจของพี่มิณทร์  กลิ่นของพี่มิณทร์  ทำให้หัวใจฉันสั่น..
         

“พี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่หนูคิดนะคะ” พี่มิณทร์ผละริมฝีปากออกจากกลีบริมฝีปากฉันก่อนจะบดเบียดรอยจูบย้ำลงไปอีก ฉันได้แต่ขยุ้มอกเสื้อช็อปพี่มิณทร์ไว้แน่น
          

“พี่เลวกว่านี้ซอลก็รักค่ะ”
         

“หนูต้องผลักพี่ออกนะคะไม่ใช่ปล่อยให้พี่จูบหนูตามอำเภอใจแบบนี้  มันไม่ดีสำหรับเราเลยนะคะ” ถึงปากจะห้ามแต่ปลายจมูกโด่งรั้งพี่มิณทร์ก็ยังวนเวียนกดอยู่ที่พวงแก้มฉันซ้ำๆ  ชอบ..แต่ก็ไม่ยอมคบกัน  เขาจูบฉัน..แต่ขณะเดียวกันก็บอกให้ฉันผลักไสเขาออกไป
         

“พี่มิณทร์ขี้โกงที่สุดเลยรู้มั้ยคะ?”
         

“ถ้าพี่โกงหนูโกงกว่าค่ะเพราะแม้แต่ในฝันหนูยังขโมยหัวใจพี่เลย เพราะงั้นที่หนูโดนพี่จูบทำโทษก็ไม่มีสิทธิบ่นนะคะ” ตอนนี้ฉันเริ่มไม่รู้แล้วว่านี่เรื่องจริงหรือความฝัน  ปากก็บอกทำโทษนะแต่พี่มิณทร์เป็นผู้ชายที่ทำโทษได้หวานที่สุดในโลกเลย  พี่มิณทร์วาดริมฝีปากจูบฉันอย่างอ่อนโยนชวนฝันขณะเดียวกันก็หวานจับใจ  ฉันได้ยินเสียงพี่มิณทร์พึมพำเบาๆเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน “หนูมีรสหวานจังค่ะ..”
        

ฉันกดริมฝีปากทาบทับจูบตอบริมฝีปากหยักบางของพี่มิณทร์  ฉันว่าเขาต่างหากที่มีรสชาติหวานเหมือนฝัน 
       

“ตื่นแล้วมาหาซอลนะคะ” เพราะนี่ไม่ใช่ความฝัน.. ฉันเชื่อว่าสิ่งที่เรารู้สึกต่อกันคือเรื่องจริง  ฉันเคลื่อนริมฝีปากกระซิบข้างหูพี่มิณทร์อย่างแผ่วเบาขณะที่เขาปรือตาขึ้นมามองฉัน
        

“พี่ไปได้หรอคะ..”


ดวงตาเรียวสวยทำท่าจะหลับลงไปอีกครั้ง  ดูเหมือนแอลกอฮอล์กำลังทำหน้าที่ของมันอีกครั้งแล้ว  ลมหายใจสม่ำเสมอของพี่มิณทร์ทำให้ฉันรับรู้ว่าพิษเหล้ากำลังกระชากเขากลับเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง
        

“ตื่นแล้วต้องมาหาซอลนะคะซอลรอพี่อยู่  พี่มิณทร์ต้องมาให้ได้นะคะ”


ฉันกระซิบฝากไปกับความฝัน  หัวใจฉันยังเต้นไม่เป็นจังหวะขณะที่เจ้าของอ้อมแขนผลอยหลับไปอีกครั้งเป็นที่เรียบร้อย  นี่ถ้าเขาตื่นขึ้นมาเขาจะยังจำเรื่องราวคืนนี้ได้ไหมนะ?  ค่ำคืนที่เหมือนกับความฝันแต่แต่มีแต่ฉันเท่านั้นที่นั่งอยู่กับความจริง  บาดแผลถลอกที่เข่าจากการสะดุดลานเกียร์ก็ยังเจ็บอยู่  ฉันไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดถูกลบลืมและเป็นเพียงแค่ความฝัน
        

ฉันค่อยๆแกะตัวเองออกจากอ้อมแขนพี่มิณทร์ที่กำลังหลับ  ฉันไม่อยากให้อ้อมกอดและความอบอุ่นคืนนี้เป็นเพียงแค่ฝัน  ฉันอยากให้เรารักกัน  ฉันอยากเป็นเกียร์ที่หายไปของพี่มิณทร์..

        
  “พี่มิณทร์ก็แค่ฝัน..”
SOL SAID

EP 10: แรงโค้งงอ

MIN’S TALK

เช้าวันต่อมา
                        
         

“ตื่นแล้วมาหาซอลนะคะ..”      
         

เสียงกระซิบที่ลอยฟุ้งอยู่ในความฝัน .. ใบหน้าหวานซึ้งที่อยู่ใกล้แค่คืบ  ดวงตากลมโตที่ผมแสนคิดถึง แม่ง..ทำไมฝันโคตรดีเลยวะ?
          

“พี่มิณทร์ต้องมาให้ได้นะคะ..”
          

ผมบดจูบกุญแจซอลในความฝันและไล่จูบซ้ำๆไปตามพวงแก้ม  สัมผัสหอมหวานของกุญแจซอลเหมือนยาเสพย์ติดที่ผมไม่อาจห้ามใจ  ยิ่งต้องห้ามยิ่งเผลอไผล ผมเลยกดจูบซอลซะเต็มแม็กเลย.. แม่ง มันห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆว่ะ
          

ผมละเลียดจูบซอลหลายต่อหลายครั้ง  ริมฝีปากหอมหวานของซอลนั้นรังแต่จะมอมเมาผมให้กดจูบร่างบางต่อไปเรื่อยๆ  เยดเข้.. แม่งเหมือนเมาในเมาเลยว่ะ นี่ขนาดในหัวก็ตีกันนัวจนจะอ้วกแล้วนะ  ภาพกุญแจซอลในฝันยิ่งทำให้ผมเมาหนักยิ่งกว่าเดิมอีก  ผมมีความสุขที่ได้เป็น ‘เจ้าของ’ ซอลในฝัน  ในฝันของผม..เรากอดและจูบกัน ผมตระกองกอดและจูบซอลในความฝันโดยไม่มีคำว่าพี่ชายห่าเหวอะไรมารั้งไว้ 
         

ถ้าเรื่องจริงผมสามารถกอดซอลได้ก็คงดีนะ?


"ต้องมาให้ได้นะคะ.."


แล้วผมจะไปยังไง? ผมไปหาซอลได้งั้นหรอ? ไม่ดิ.. นี่ก็แค่ฝัน


"มาหาซอลนะคะ ซอลรอพี่อยู่.."
       

เสียงกระซิบที่ยังคงก้องอยู่ในความฝัน  เสียงหวานของซอลในฝันบอกให้ผมไปหาซอลงั้นหรอ?


ไปหา..  ไปหา..


ต้องไป..


“มิณทร์..”
        

เสียงสากๆของใครเสล่อมาเรียกผมวะ? กำลังฝันหวานอยู่ดีๆ ในฝันผมกำลังกอดซอลอยู่เพราะงั้นผมจะไม่ยอมตื่นง่ายๆหรอก  ผมจะฝันหื่นกับซอลต่อ เคป่ะ?
          

“ไอ้..มิณทร์”

         

หมาตัวไหนทำไมแม่งตื้อจังวะ? ก็อยากจะผงกหัวมาดูหรอกนะแต่มันหนักหัวไปหมด  วิ้งซ์ด้วย จะอ้วกด้วย ที่สำคัญผมยังอยากกอดซอลในฝันต่ออยู่เลย  กลัวตื่นแล้วกลิ่นหอมๆที่ติดปลายจมูกอยู่มันจะหายไป ผมอยากจะขอเก็บมันไว้ ขอเพ้อต่ออีกสิบนาทีค่อยตื่นได้ป่าววะ?
        

“เชี่ยมิณทร์ตื่นได้แล้วไอ้สัส!” แรงถีบหนักๆที่ถีบมาที่หน้าแข้งผมเต็มแรงทำให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเต็มตาและเด้งตัวตื่นขึ้น  ผมกระพริบตาปริบๆมองโลกแห่งความจริงอย่างงงๆ
         

เชี่ย.. แม่งจะปลุกซอฟๆหน่อยไม่ได้ไงวะ

(LOADING 60%)

         

“มึงจะไปพรีเซนต์มั้ยโปรเจ็คจบน่ะ?” โปรเจ็คจบ?  เดี๋ยวนะ?? ผมยันตัวขึ้นมานั่งและกระพริบตามองไอ้ฉัตรที่เดินเก็บของไปมาอย่างอึนๆ  ไอ้ห่านี่พอกูตื่นปุ๊ปก็ใส่เป็นชุดเลยแม่งให้เวลากูระลึกชาติหน่อยไม่ได้ไง “เชี่ยย รีบลุกดิวะ”
         

ไอ้ฉัตรเดินวกมาถีบโซฟาที่ผมนั่งอึนอยู่อีกครั้ง แมร่งเวียนหัวฉิบหายเลยว่ะเมื่อคืนซัดไปเยอะด้วย  ผมจำได้ลางๆว่าเมื่อคืนผมลงไปคลานเป็นหมาและเห่ารอบลานเกียร์  แต่หลังจากนั้นแล้วสติก็วูบลง.. เมื่อคืนผมกลับมานี่ได้ไงวะ?
         

“แปปดิ.. มึงจะรีบไปไหนวะ”


ผมนั่งเมาขี้ตาดูไอ้ฉัตรเดินง่วนเก็บกองชีทที่วางอยู่บนโต๊ะคอมพ์จัดยัดใส่เป้ด้วยอาการอึนๆ  เมื่อคืนแม่งก็เมาเละไม่รู้เรื่องแถมตื่นมาก็ยังรู้สึกคอตันไปหมด  ผมนอนเน่าอยู่ในสภาพเสื้อช๊อปตัวเมื่อวานและรอยคราบเหล้าที่หกเปื้อนขากางเกงยังอยู่ครบ นี่ตกลงผมนอนทั้งสภาพเน่าๆแบบนี้เลยหรอวะ  วอดก้าแม่งก็ดีจังตื่นมาหัวโล่งไปหมด  สมงสมองก็พลอยโล่งไปด้วย และรู้สึกเมื่อคืนผมจะฝันค่อนข้างดีด้วยนะ?   
          

“ไอ้ห่ามิณทร์ให้กูเอาตีนปลุกป่ะ? เชี่ยย รีบลุกดิวะเดี๋ยวก็ไปไม่ทันอาจารย์หรอก  มึงจะพรีเซนต์มั้ยโปรเจ็คจบอ่ะ!”
         

“นี่กี่โมงแล้ววะ..”
ผมสะลึมสะลือถามไอ้ฉัตรด้วยอาการไม่ตื่นดีก่อนจะโดนแม่งตะคอกใส่บ้องหูด้วยเสียงดังฟังชัด
          

“บ่ายโมงจะครึ่งแล้วไอ้ห่า!! ก็นัดอาจารย์ไว้บ่ายสองป่ะ” ผมขยี้ตาดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง เชี่ยยย น็อคที่ลานเกียร์ตั้งแต่เมื่อคืนตื่นมาก็ข้ามวันซะแล้ว  วอดก้าแม่งเจ๋งว่ะเมาลืมวันลืมคืนเลยกู  มิน่า.. ไอ้ฉัตรดูอยากกระทืบผมซะ
          

“เหยดดด  เดี๋ยวกูวิ่งไปอาบน้ำแปปนะ”


ผมกระโจนลงจากโซฟาแล้ววิ่งตูดปัดเข้าห้องน้ำอย่างไว ไอ้เมาค้างไม่เท่าไหร่..แต่พูดออกมาแต่ละทีงี้กลิ่นละมุดอื้อเลย! และด้วยสกิลการวิ่งผ่านน้ำของผม ผมก็ใช้เวลาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นานนัก หนวดแม่งก็ไว้งี้ล่ะไม่ต้องโกนแม่งหรอกดิบดี  ที่สำคัญเวลาก็ไม่มีแล้ววว
          

ผมใส่กางเกงยีนส์ครึ่งท่อนแล้วหยิบเสื้อยืดมาใส่ลวกๆก่อนจะสะบัดๆเสื้อช็อปแล้วสวมทับ แปลกนะ.. ผมรู้สึกเหมือนผมได้กลิ่นหอมจางๆโชยมาจากเสื้อช็อปเน่าๆของผมด้วย  เพราะนอกจากกลิ่นเหล้ากลิ่นเหงื่อที่หมักหมมจนโสโครกแล้ว  กลิ่นหอมที่โชยออกมายังเหมือนกลิ่นที่ผมฝันถึงเมื่อคืนเป๊ะเลย  ผมยกอกเสื้อช็อปขึ้นมาดมๆ 


อือ หอมจัง..

"พี่ว่าพี่ฝันถึงหนูนะคะ"

MIN SAID

“เป็นห่าไรอีกน่ะ ตื่นมาวิญญาณหมาเข้าสิงเลยรึไง?  นี่มึงซักเสื้อครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่  ดมไปไม่เหม็นไงวะ”
          

“ไอ้ฉัตร.. กูว่าเมื่อคืนกูฝัน” ผมกดปลายจมูกจมลงไปในเสื้อช็อปค้างอยู่แบบนั้น นอกจากคอตันแล้วประสาทรับรู้ยังเพี้ยนอีก กลิ่นมันจะทะลุจากฝันมาได้ไง
         

“มึงฝันว่ามึงพรีเซนต์ไม่ผ่านแล้วเรียนไม่จบใช่ป่ะ”
          

“แมร่งง อย่าเพิ่งเบรคดิวะ เมื่อคืนเหมือนกูฝันเห็นซอลด้วย” ผมรู้สึกเหมือนกลิ่นหอมอ่อนๆยังติดอยู่บนเสื้อช็อปผมอยู่เลย  เมื่อคืนผมคงโดนพวกแม่งเสือกเรื่องกุญแจซอลมากไปเลยเก็บไปฝันละมั้ง
         

“มึงฝันว่าไรวะ” ไอ้ฉัตรที่กำลังเดินดุ่ยออกนอกห้องหันกลับมาถามผมขวับ
         

“แหม ดูไม่เสือกเลยนะ”
          

“แล้วตกลงมึงฝันว่าไงวะอย่าเพิ่งกวนตีนกู  หื่นๆอย่างมึงคงฝันว่าได้ซั่มน้องเค้าใช่ป่ะ?”
         

“มึงนี่..ระบบความคิดเชี่ยกว่าที่กูคิดอีกนะ” ผมขำกับไอ้อาการเสือกออกนอกหน้าของไอ้ฉัตร  ปกติมันเป็นคนเงียบๆนะดูไม่ค่อยเสือกเรื่องของคนอื่น แต่ก็ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่ดูมันสนอกสนใจเรื่องผมกับกุญแจซอลจัง
         

“หรือมึงฝันว่าเดินจับมือกับน้องเค้าล่ะ?”
         

“เชี่ยไรอีกล่ะกูจำไม่ได้  แต่กูคับคล้ายว่ากูฝันถึงซอล” ผมรู้สึกคล้ายว่าได้กอดกุญแจซอลในฝัน เนื้อหาก็จำไม่ได้หรอกนะแต่รู้ว่าน่าจะเป็นฝันที่มีความสุขสุดๆไปเลย ผมรู้สึกอบอุ่น อ่อนหวาน ออกมาจากข้างใน..
         

“นี่ตกลงมึงฝันถึงเมียเก่าหรือฝันถึงน้องเค้ากันแน่วะ?”
         

“เชี่ยยย มึงแม่งเบรกจินตนาการกูสัส  ไม่ใช่อ่ะยังไงกูก็ไม่ได้ฝันถึงมิ้นท์แน่ๆ” แดกเหล้าเพื่อลืมเธออยู่ดีๆจู่ๆไอ้ฉัตรแม่งก็ดึงผมกลับมาสู่ใจกลางความเจ็บปวดซะงั้น  แปลกนะทั้งๆที่เช้านี้ก็เหมือนกับทุกวันแต่ความรู้สึกเจ็บปวดมันกลับเบาบางลงราวกับผมไม่รู้สึกเรื่องมิ้นท์อีกแล้ว  ผู้หญิงไม่รักก็ปล่อยไปแค่นั้นป่ะวะ?   
         

“มึงดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ” เหมือนผมได้ปลดปล่อยสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ ผมไม่จำเป็นต้องเก็บไม่ต้องอดทนอะไร  ผมก็แค่กลับมาใช้ชีวิตอย่างเดิมและสามารถทำอะไรตามใจได้อีกครั้ง
         

“คนหล่อเขาไม่จมอยู่กับรักเน่าๆนานป่ะ?”
         

“ถุยย คลานเป็นหมาเมื่อคืนยังกล้าพูดอีกนะ”
         

“เค้าเรียกคลานระบายความเครียดเว้ยยย  เดี๋ยวก็เรียนจบไปเป็นวิศวะกรอุโมงค์แล้ว  คลานรอบลานเกียร์โชว์เด็กหน่อยจะเป็นไรไปวะ”
          

“ถ้ากูเป็นน้องสายรหัสมึงกูคงอายมากกว่าว่ะ”
         

“อายทำไมคร้าบบไอ้ฉัตร  เมื่อคืนป๋ามิณทร์คลานรอบลานเกียร์โชว์หญิงทั้งที พรีเมียมขนาดนี้ใครได้เห็นเป็นบุญตาเลยนะ”
         

“ตกลงมึงจำไม่ได้ว่ามึงฝันว่าอะไรจริงอ่ะ?” ไอ้ฉัตรวกกลับมาที่ฝันผมอีกครั้ง จะติดใจอะไรนักหนาวะกับแค่ฝันครึ่งหลับครึ่งตื่น  แมร่งทำหน้าอยากรู้อย่างกับเป็นเรื่องจริงยังไงยังงั้นอ่ะ
          

“แล้วมึงจะมาเสือกรู้อะไรกับฝันกูนักครับ?” ผมเริ่มสงสัยอาการเสือกไอ้ฉัตรนิดๆแล้วดิ ความเสือกส่องประกายได้ออกหน้าออกตามาก  หรือมันจะมีอะไรแอบซ่อนอยู่ในคำถามที่ดูเสือกๆของมันวะ?
         

“ก็เขาว่าจิตใต้สำนึกคิดอะไรก็จะเก็บเอาไปฝัน”
         

“แล้วมึงคิดว่ากูจะฝันอะไรล่ะ ไหนบอกกูดิ๊”
          

“ก็อย่างเช่นมึงฝันว่าได้กอด.. หรือจูบน้องเค้าอะไรเทือกนั้น” ไอ้ฉัตรพูดเหมือนรู้ทัน เชี่ยย แม่งเทพธิดาพยากรณ์ปลอมตัวมาชัดๆ  แม่งส่องกล้องทะลุฝันผมได้ด้วยย ผมเริ่มจำได้ลางๆถึงอารมณ์คุกรุ่นและสัมผัสร้อนรุ่มในฝัน..
          

“มึงพูดงี้ตกลงเกิดอะไรขึ้นป่าววะ”
          

“ถามกูไมล่ะ ถามตัวมึงเองดิ”


เจอไอ้ฉัตรย้อนแบบนี้  ผมช็อตเลย..  หรือว่าเหตุการณ์ลางๆในหัวจะไม่ใช่ฝัน?  ผมจำอะไรไม่ได้ทั้งหมดแต่จำได้ลางๆว่าผมฝันถึงซอลและเราก็จูบกัน และเพราะผมเข้าใจว่ามันเป็นแค่ความฝันผมเลยจัดหนักกับซอลชุดใหญ่เลย  ทั้งหอม  ทั้งกอด  ทั้งจูบ  ทั้งแทบจะปล้ำ!!
        

“อึ้งแดกขนาดนี้มึงทำอะไรลงไปบ้างวะ?” เหมือนจะขำแต่ไม่ขำ ผมชาวาบไปทั้งตัวเหมือนโดนสาดด้วยถังใส่น้ำที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งวันสงกรานต์  สมองมันพาลงงไปหมด  ผมทำอะไรลงไปบ้างวะ..
          

“มึงจะบอกว่าเมื่อคืนกูไม่ได้ฝัน?”
         

“ชื่นใจเลยป่ะล่ะเมื่อคืน” ไอ้ฉัตรยักคิ้วกวนๆตาเป็นประกายอย่างรอคำตอบขณะที่ผมอึ้งจนจะล้มทั้งยืนแล้วครับ!  ผมรู้สึกเหมือนโดนอะไรทุบหัวหนักๆ  ก็มันเป็นแค่ความฝันไม่ใช่เรอะเมื่อคืน?  ก็นี่มันคอนโดของผม  ถิ่นมหาลัยผม แล้วกุญแจซอลจะโผล่มาได้ไง
         

“ตกลงมึงฝันว่าไงตอบให้กูชื่นใจหน่อยดิ๊” ไอ้ฉัตรยังทำหน้ากวนส้นไม่เลิก ผมสิ ตอนนี้สร่างเมาเป็นปลิดทิ้งแถมหน้าซีดเป็นไก่ต้ม สติถอยกลับมาหมด  ผม.. จูบ.. กับกุญแจซอล
         

เชี่ยยยยยยย   ผมอยากตะโกนออกมาดังๆ
          

“ตกลงมึงทำไรน้องเค้าวะ?  กูอุตส่าห์เปิดโอกาสให้อยู่กันสองคนทั้งที  เมื่อคืนน้องเค้าโผล่มาหามึงได้จังหวะพอดีกูเลยจัดให้เลย  ตัวจริงเด็กมึงโคตรสวยเลยว่ะ”
         

ไอ้เลวววววววววฉัตร!! ไอ้เพื่อนเหี้ยยยยย  มึงแม่งใจดำอำมหิตผิดมนุษย์มากอ่ะ  มึงเอาซอลมาไว้กับกูที่กำลังเมาอยู่ได้ไงวะ แมร่งงงกูคิดว่ากูฝันเหอะ!!  โถ้วว เพื่อนกูจะจัญไรอะไรขนาดน้านน  
         

“ตกลงเมื่อคืนไอ้เผด็จศึกเลยป่าววะ มึงจะเอาชุดธูปเทียนขอขมาไอ้กรเลยป่ะล่ะเดี๋ยวกูจัดให้  นี่ตกลงได้กันยัง?” นี่ตกลงเมื่อคืนผมทำอะไรไปบ้างวะ? ไอ้เชี่ยฉัตรเล่นผมซะแล้ววว  ผมยีหัวตัวเองแรงๆ  โอ้ยยย ทำไมจำอะไรไม่ค่อยได้เลยวะ?
         

“กูจำอะไรไม่ได้เลยว่ะ”
         

“หรอ แต่กูว่ามึงน่าจะจัดน้องเค้าไปชุดใหญ่อยู่นะเพราะพอกูกลับมาอีกทีน้องเค้าก็คอแดงหน้าแดงไปหมดแล้ว  กูว่ามีนัวกันชัดๆอ่ะ”


ถ้ากรี๊ดแต๋วแตกตอนนี้จะโดนถีบออกจากคณะมั้ยวะ  ไอ้ฉัตรบอกผมกับซอลนัวกัน!! โอ้ย ตั่ยแหล้ววววว

(LOADING 100%)

"เราคบกันได้มั้ยคะ"

SOL SAID

*********

เอาไปเลยอัพเต็มๆตามสัญญา
มีความตุ๊ดแตกมากอีพี่มิณทร์ 555+
แต่เมื่อคืนพี่ก็นัวหนักอยู่นะคะ
จะรับผิดชอบยังไงดีล่ะ อั้ยยยยย

ปอลอ เค้าจะอัพวันหยุดชดเชยให้ด้วยน้าา <3

JADE2: ปฏิเสธรัก หมดหัวใจ

 เค้าฝากเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
กำลังซุ่มพล็อตสลับเขียนเรื่องนี้อยู่ค่ะ
พล็อตสะเทือนมดลูกมากก พระเอกดาเมจเว่อร์
ใครชอบสไตล์แอบรัก หน่วง ฟิน จิก ทิ้งดิ่งจิ้มเบยย <3

ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ

     CR: FOLK > PLUSTOR