คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สายสัมพันธ์ที่ยังคงอยู่ ( LOADING100%)
MONA’S TALK
โมนา่อยๆระพริบาื่นึ้นมาอย่า้าๆเพื่อพบว่าโมนาำลันอนอยู่ในที่ๆไมุ่้นเย ที่นี่ือที่ไหน?
แล้วมันเิอะไรทำไมโมนาถึมาอยู่ที่นี่ แล้วไหนะอาารปวหัวที่มันหนัอึ้เหมือนหัวะเบิอีนี่ล่ะ?
เมื่อืนมันเิอะไรึ้นันแน่นะ
โมนาำไ้ว่าโมนาระ็อเทลสีหวานไปเยอะมาๆ เยอะนสามารถเอาอแ้วมาั้เรียันแล้ว่อันนเป็นปิระมิทรสูไ้
แ่หลัานั้นมันเิอะไรแล้วทำไมโมนาถึไ้มานอนอยู่ที่นี่ไ้โมนาำไม่ไ้เอาะเลย.. ที่นี่ือที่ไหนันนะ?
ในวามรู้สึหวาหวั่นที่เริ่มเาะุมหัวใ และ่อนที่โมนาะิเลิไปไลแนอโมนา็ป่ายเปะปะไปสัมผัสับร่าายอุ่นๆอใรนนึที่นอนอยู่้าๆ พระเ้า.. โมนาหลับาและลั้นหายใ โมนาะหนีออไปทาไหนี ยิ่ิโมนา็ยิ่ลัวไปหม นี่มันเิอะไรึ้นับโมนาเมื่อืนนี้ันแน่นะ
โมนานอนัวแ็นิ่ไม่ล้าแม้แ่ะหันหน้าไป เมื่อืนโมนาทำัวเหลวไหลน้อมานอนเียเียวับนแปลหน้าริๆ ยิ่ิ..โมนา็ยิ่ลัวนัวสั่น เมื่อืนมันเิอะไรึ้นับโมนาันนะ? ทำไมโมนาถึำอะไรไม่ไ้แม้แ่สันิเลย
อนนี้โมนาิถึหน้าผู้ายใร้ายที่โมนาอยาเอที่สุ โมนาอยาเอพอร์.. แ่โมนาไม่มีหน้าไปเอหน้าพอร์อีแล้ว ในเมื่อโมนาไม่มีสินมานอนเียเียวับนแปลหน้าแบบนี้ โมนามันบ้า..
โมนาพยายามั้สิวบุมัวเอไม่ให้มือสั่น่อนะลั้นใหันหน้าลับไป แล้วโมนา็้อเอามือปิปาอุทานออมาอย่าใเพราะนที่นอนเอนัวออหลับใหลพิอยู่ับหัวเีย้าๆโมนาอนนี้ือพอร์!!
โมนาระพริบาปริบๆเพราะไม่รู้และไม่มั่นใว่าพอร์มาปราัวและนอนหลับอยู่้าๆโมนาแบบนี้ไ้ยัไ? โมนานึว่าโมนาฝันไป..
เพราะโมนาำไ้ว่าในภาพฝันเลือนราอโมนาเมื่อืนนี้โมนาฝันถึพอร์ โมนาฝันว่าพอร์ มาหาโมนา่อนที่โมนาะเมานไม่ไ้สิไป
เป็นพอร์ริๆใ่มั้ยที่มาหาโมนาเมื่อืนนี้?
เ้าายอโมนามาหาโมนาริๆแล้วสินะ..
เสียลมหายใเ้าออหนัๆอย่าสม่ำเสมออผู้ายัวสูที่นอนออเอนัวอยู่้าๆโมนาเป็นอริ
พอร์ลับมาหาโมนาริๆแล้ว..
โมนาเยิบัวลุึ้นมานั่และมอพอร์ที่ยัหลับอยู่้าๆโมนาแบบนั้น้วยแววาิถึสุหัวใ
ถ้าพอร์ลืมาึ้นมาแล้วพอร์ะมอโมนา้วยแววาเย็นาแบบวันนั้นอีไหม? โมนาไม่อยาให้มันเป็นแบบนั้นเลย.. แ่นี้โมนา็เ็บปวหัวใะแย่อยู่แล้ว
โมนาอยาให้เรื่อที่ผ่านมามันเป็นแ่โมนาฝันร้ายไป พอโมนาื่นึ้นมาโมนา็ะยัมีพอร์อยู่้าๆแล้วอยส่ยิ้มให้ เหมือนับที่พอร์ยัหลับใหลอยู่้าๆโมนาอนนี้..
"โมนารัพอร์มา..มาเหลือเินริๆ.."
MONA SAID
โมนามอใบหน้าหล่อเหลาที่ำลัหลับสนิทอพอร์แล้วโมนาอยาะอ
อยาะหอมพอร์ ให้สมับที่โมนาิถึพอร์ลอมาัเลย ถึแม้ที่ผ่านมาโมนาะไม่เย “เริ่ม”
ทำอะไรแบบนั้นมา่อนเลย็เถอะ โมนาอยาะสวมอพอร์.. ่อนที่พอร์ะื่นึ้นมาแล้วเอ่ยำับโมนา้วยำที่ทำร้ายิใ โมนาอยาหยุเวลาไว้ ถ้าโมนาะไ้อพอร์แบบนี้..
โมนา่อยๆุัวลับลไปยัที่นอนแล้ว่อยๆเอาผ้าห่มห่มให้พอร์ึ้นมาถึอ ่อนะเบียัวเอ้วยารเอนศีรษะไปพิับไหล่พอร์ที่ำลัหลับสนิทอยู่ใล้ๆ
บาทีโมนา็ไม่้อารอะไรมามายไปว่าารไ้อยู่ใล้ๆพอร์แบบนี้ริๆ
เสียลมหายใพอร์ที่หลับสนิทมันทำให้หัวใอโมนาเ้นแร้วยารหวาลัววามริับิถึและโหยหาวามอบอุ่นาพอร์ไปพร้อมๆัน และระหว่าที่พอร์ยัหลับสนิทอยู่นั้นู่ๆพอร์วามือึ้นมาึับแนโมนาใหุ้ัวลไป
พอร์ึโมนาไปอไว้นโมนาไ้ยินเสียหัวใพอร์เ้นเบาๆอยู่ที่อ
นี่พอร์ละเมอหรอ?..
พอร์อโมนาแล้วไถลัวลไปับที่นอนโยที่พอร์ยัหลับสนิทอยู่ โมนารู้ว่าพอร์ไม่ไ้ั้ใ แ่โมนา็อุัวและสวมอพอร์ลับไปแน่นๆไม่ไ้
เพราะโมนา็ไม่รู้ะมีโอาสอีไหมที่ะไ้นอนอพอร์และฟัเสียหัวใไป้วยันแบบนี้
โมนาออเพื่อเิมเ็มวามสุและึมับไออุ่นอพอร์เพื่อให้โมนาเ้มแ็และหายใ่อไปไ้มาว่านี้่อนนะ
อโมนาไ้มีโอาสนอนฟัเสียลมหายใพอร์แบบนี้่อไปอีหน่อยเถอะ..พอร์อย่าเพิ่ื่นึ้นมาอนนี้เลย เพราะโมนายัรัพอร์อยู่มามายริๆ และโมนา็อภัยให้พอร์หมทุอย่าแล้ว้วย
โมนาอแ่เพียพอร์ะลับมา โมนารัพอร์มา..มาเหลือเินริๆ..
“แล้วโมนามาที่นี่ทำไม?”
PORSCHE SAID
PORSCHE’S TALK
ผมรู้สึัวื่นึ้นมาพร้อมับสัมผัสนุ่มนิ่มและลิ่นหอมสะอาที่ผมุ้นเยในอ้อมอ
ผมหลรัลิ่นหอมอ่อนๆที่สะอาสื่นแบบนี้มา แล้วไหนะสัมผัสนุ่มนิ่มที่วนุไร้เ็มไม้เ็มมือนี่อีล่ะ
าอนแรที่ยัไม่ื่นีนะเพราะผมยัอยาอและมูุไร้สัมผัสนิ่มๆที่แสนหอมในอ้อมอผมอยู่เลย
แ่สิ่่อมาที่ผมรับรู้เมื่อผมไ้สิลับมาอีรั้ ว่าสิ่ที่ผมอและุไร้มูสูมลิ่นหอมอย่าหลใหลอยู่นั้นือโมนาไม่ใ่หมอน้า!! ผมระพริบาแล้วอ้าปา้าในะที่โมนา็ยัอผมและุัวนอนหลับสนิทอย่าไม่รู้เรื่ออะไร นี่ผมแม่หลับแล้วละเมอไปึเธอมาอั้แ่เมื่อไหร่?
มิน่า..ั้แ่เลิ้มไปนี่หลับะสบายเียว
็โมนาัวนุ่มนิ่มแถมยัมีลิ่นหอมอ่อนๆที่ผมอบอี แล้วอย่านี้ะไม่ให้ผมอและุไร้เธอไ้ยัไล่ะ
แ่ถึอย่านั้นผม็ไม่สามารถลายอ้อมอปล่อยให้เธอลับไปนอน้าๆผมไ้ เพราะนอาลมหายใสม่ำเสมออโมนายามหลับแล้ว วามอบอุ่นาัวอเธอ และอ้อมอาแนเล็ๆอโมนา็เป็นอะไรที่ผมโหยหาอยู่ในใ
ผมไม่อาปิเสธัวเอไ้ว่าไม่ิถึเธอ..
ผมเ็บวามิถึผู้หิแสนสวยหน้าหวานในอ้อมอไว้้าในลึที่สุ เพราะผมัสินใแล้วที่ะปล่อยโมนาไป ในเมื่อผมยัหยุวามั่วอัวเอไม่ไ้ผม็ไม่มีเหุผลเห็นแ่ัวอะไระุึรั้เธอเอาไว้อี
อีทั้ผมยัอยหลบหน้าและไม่ยอมรับโทรศัพท์เธออี้วย แ่ระหว่าผมับโมนามีสายสัมพันธ์บาอย่าที่มันยัฝัแน่นอยู่ลึ้าในใ นผมอที่ะอเธอที่ำลันอนหลับใหลแบบนี้่อไปไม่ไ้
ผมอบที่ะอเธอไว้และนอนฟัเสียลมหายใยามเธอหลับแบบนี้
โมนาะไ้ยินเสียหัวใที่เ้นแรอผมนเธอื่นมั้ยนะ?
ผมเอ็ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าอยาอเธอแบบนี้ไปทำไม ทั้ๆที่ผมเอ็เป็นนทำร้ายิใและเป็นนบอเลิเธอเอ และถึอย่านั้นผม็ยัเป็นห่วผู้หิัวเล็ๆในอ้อมอผมอยู่อี ทั้ๆที่ผมเป็นนทำร้ายโมนาเอแท้ๆ
ผมระับอ้อมอและริมฝีปาุมพิหลัศีรษะโมนาอย่าแผ่วเบาแล้วนอนหลับาฟัเสียเ้าอออลมหายใ
ผมะูเลวเินไปไหมถ้าผมยัอยาะนอนฟัเสียลมหายใอเธออยู่แบบนี้
เสียลมหายใสม่ำเสมออผู้หิที่แสนะบอบบาแ่็แสร้ทำเป็นเ้มแ็
และที่สำัมัน็เป็นผมเอที่เหยียบยี้หัวใอันแสนบริสุทธิ์อเธอเอับมือ
ปิศาอย่าผมเนี่ยล่ะ..
ผมรู้ไ้าลมหายใอโมนาและัวเธอที่เริ่มยับว่าเธอำลัลืมาื่นึ้น
แ่ถึอย่านั้นผม็ยัแล้มึนไม่ลายอ้อมอาเธอ
ผมอยารู้ว่าโมนาะทำยัไถ้าผมยัแอ๊บหลับแล้วอเธอเอาไว้แบบนี้ อนแรผมาว่าโมนาะลุึ้นมาแล้วอาละวาบผมะอี
แ่ทุอย่าลับันผิา.. เพราะที่โมนาทำเธอลับสวมอและุหน้าลที่อผมแน่นึ้น
สัมผัสเปียื้นที่พรมอยู่บนอเสื้อผมือน้ำาอโมนา
น้ำาที่เธอพยายามลั้นไม่ให้ไหลออมาอีทั้เธอยัแลุ้หน้าอผมเอาไว้แล้วทำเป็นหลับ่อไป
ผมไ้ยินเสียหัวใอัวเอที่เ้นถี่ระรัวหนัึ้นและหนัึ้น
อา..ผมเป็นอะไรไปวะ?
นอาะแล้ทำเป็นหลับแล้วผมยัเสือระับอ้อมออปลอบโมนาแน่นึ้นมาว่าเิมอี ผมรู้ว่าโมนา้อารผมและผม็ไม่อยาลายอ้อมอออไปาเธอ ไอ้วามรู้สึสับสนววนแบบนี้มันืออะไร? แล้วไหนะเสียหัวใเ้นแรยามที่ไ้อปลอบเธอแบบนี้อี
นี่ผมำลัเป็นบ้าอะไรอผมันวะ? ทั้ๆที่ผมัสินใเินาโมนามาเอแท้ๆ
ผมรู้ว่าัวเอไม่พร้อมะหยุและผมยัรัสนุมาว่า
ารทำแบบนี้ับโมนายิ่พลอยทำให้โมนาัใไปาผมไม่ไ้
แ่ถึอย่านั้นผม็ยัเสืออเธอเอาไว้อี
แม่เหี้ยริๆู..
(LOADING 80%)
“ื่นแล้วหรอโมนา?”
ผมัสินใเอ่ยออมาในที่สุ
เพราะผมเห็นโมนายับัวยึยั
ผมลัวโมนาะอึอัถ้าืนผมยัแล้ทำเป็นไม่รู้แล้วอเธอไว้แบบนี้ ผม่อยๆลายอ้อมอในะที่โมนา็่อยๆยันัวึ้นมาเยหน้าแล้ว้อนสายาสบาับผม อา..วาู่สวยมีน้ำาลอเ็มสอาอีแล้ว
“พอร์รู้แล้วหรอว่าโมนาื่น”
เสียหวานอโมนาแผ่วเบาปานลมหายใ
ผมเห็นหยาน้ำาใส่อยๆล้นทะลัออมาาสอา
“รู้สิ..
พอร์รู้ั้แ่โมนายับัวแล้วล่ะ”
“โมนาอโทษนะที่ทำให้พอร์ื่น ”
“ไม่เป็นไรโมนา.. พอร์นอนอิ่มแล้ว” ผมลี่ยิ้มให้โมนา่อน่อยๆเอานิ้วโป้ปาับหยน้ำาให้เธอ ใบหน้าสวยอโมนาูอมทุ์มา และ้นเหุอทุอย่ามัน็มาาไอ้เลวอย่าผม ..
ทั้ๆที่รู้อยู่แล้วว่าอย่าโมนาัเป็นผู้หิ
“ั้นี” และผู้หิประเภทนี้ผมะทำเป็นเล่นๆ้วยไม่ไ้ แ่ผม็ยัเสือสอยเธอมารอบรอนทำให้โมนา้อมาเสียใเพราะผมแบบนี้..
แม่เป็นเพราะวามเลวอผมเอแท้ๆ
“ทำไมถึล้าินเหล้าเยอะนานั้นล่ะโมนา..
นี่ถ้าพอร์ ไม่มาโมนาะเป็นยัไ แล้วนึยัไถึแ่ัวพรร์นี้”
ผมอุโมนาที่ทำัวเหลวไหลไม่ไ้
ผมใ้สายาี้่ำลไปยัเนินออวบล้นทะลัที่โผล่พ้นึ้นมาาอบเาะอและำลัเบียอยู่ที่แผ่นอผมอนนี้
นี่ถ้าไม่รอสิีๆนี่มีหน้ามือ่ะ..
ผมแม่้อใ้สมาธิเป็นอย่ามาที่้ออยบัับสายาไม่ให้มอ่ำลไป เ้าหิน้อยๆแปลร่าเป็นสาว FHM ไ้ยัไ และ่อนผมมาแม่ไม่รู้โนใรมออไปไหนถึไหนแล้ว เห้ย.. เนินอาวๆอวบๆเบอร์นี้ ผมมีสิทธิมอไ้นเียวป่ะวะ!
“แล้วโมนามาที่นี่ทำไม?” ถึแม้ผมะรู้ำอบอยู่ในใ แ่ผม็อแอ๊บถามโมนาออไปไม่ไ้ ถามให้เือพันอัวเอแท้ๆเลยู..
“พอร์..
โมนาิถึพอร์” วาู่สวยเอ่อลอไป้วยน้ำา
่อนที่มือเล็ๆอโมนาะเอื้อมมือมาประอใบหน้าผมไว้ ผมปล่อยให้โมนาประอใบหน้าผมอย่าว่า่าย ่อนที่ผมะเปลี่ยนเป็นวาวแนล้อที่เอวโมนาไว้อย่าหลวมๆแล้วุเธอ่อเสียเ้ม
“ห้ามทำัวแบบนี้อีนะโมนา รู้บ้ามั้ยว่ามันอันราย”
“แ่ว่าพอร์..”
“ถ้าพอร์มาไม่ทันแล้วโมนาะเป็นยัไ เมื่อืนนี้รู้มั้ยว่าโมนาเมาแ่ไหน โมนาเที่ยวไปออใร่อใรแล้ว็เหมาว่าเป็นพอร์
แล้วให้ใร็ไม่รู้มาแะเนื้อ้อัว
ทั้ที่ในผับแม่็มีแ่นั่วๆทั้นั้น แล้วโมนา็ยัะแ่ัวมาล่อะเ้อี”
“พอร์..”
โมนาเสียอ่อย่อนะ้อนสายามอผมอย่าน่าสสาร
ในะที่ผมยัันปายัมีเรื่ออย่าปรามเธอเป็นลิส์
“แล้วที่ินเหล้านเมาหมายวามว่ายัไ นี่ถ้าพอร์ไม่...” ผมะัเมื่อู่ๆมือบาอโมนา็ับใบหน้าผมึลไปปิปาูบอย่ารวเร็ว
อื้อหือ..
เหมือนหนัไทยอนพระเอับนาเอทะเลาะันะมั
แ่สภาพผมอนนี้ลับันนะเพราะผม่าหาที่เป็นฝ่ายโนโมนาระาลไปูบ ึ่เป็นูบที่ผมไม่ิไม่ฝันมา ผมไม่ิมา่อนเลยว่าผู้หิเรียบร้อยอย่าโมนาะล้าเป็นฝ่ายเปิเมส์รุนานี้ และ่าเป็นารเปิเมส์รุที่ “อ่อน” ที่สุเท่าที่ผมเยเอ
ึ่ผมไม่เรียารปิปาแบบนี้ว่า
“ูบ”หรอนะเพราะมันอ่อน๋อยว่าันมา มันเป็นแ่ารแะันอริมฝีปา ืๆ
เบสิๆ ไม่มีเฟรน์ิส ีฟิสอะไรทั้นั้น แ่ลับัน..มันลับลายเป็นารูบที่ึ่ม่ำและพีที่สุ!!
"พอร์ไม่ไปไ้มั้ย โมนาอ..”
MONA SAID
"พอร์เินมาส่โมนาไ้แ่นี้แหล่ะ"
PORSCHE SAID
พระเ้า.. ผมรู้สึร้อนวูบวาบึ้นมาอย่าห้ามัวเอไม่ไ้
ผมไม่รู้มันเิึ้นมาไ้ยัไ ผมไม่เยิว่าผมะรู้สึวาบหวามอะไรับรสูบที่มัน
“ไม่ไ้เรื่อ” และ “ไร้เียสา” แบบนี้ ทั้ๆที่มันเป็นแ่ารแะันอริมฝีปาเท่านั้น แล้วไหนะลมหายใปัๆอโมนาที่ผะแผ่วอยู่ที่ใบหน้าผมอย่ารัวนใอี
โมนาำลัทำให้นอย่าผม “ใสั่น” ทั้ๆที่เหมือนเ็อนุบาลูบัน แ่ทำไมมันลับหอมหวานเย้ายวนใไ้นานี้ นี่นาโมนาใ้เบบี๋สิลนะ.. นี่เธอำลัเสเวทมน์อะไรับหัวใผมเนี่ย?
โมนา่อยๆผละลีบริมฝีปาบาสวยออมาแล้ว้อนสายาึ้นมามอผมอย่าไร้เียสาไร้ึ่ริร้านใๆ ผมแม่ับเธอพลิัวแล้วสลับลับไปอยู่ใ้ร่าผมอย่าห้ามใไม่ไหวทันที
อารม์ผมที่มันปะทุอยู่ในอนนี้มันเินว่าที่ะวบุมไ้!
ทั้รอยูบ.. ทั้รสสัมผัส มัน่าหวานเินห้ามใ วามหวานอโมนาทำให้ผมไม่สามารถหยุัววามหวานาลีบริมฝีปาเธอไ้ ยิ่ผมูื่มวามหอมหวานาริมฝีปาบามาเท่า
ไหร่ สิผมยิ่ลับล่อลอยไปไลเท่านั้น
อนนี้ที่ผมอย่าทำือึุเรสเาะอัวสั้นให้หลุออไปาร่าบาให้เร็วที่สุ
และประทับราวามเป็นเ้าอบนเนื้อัวหอมหวานอเธอ
“พ.. พอร์”
ผมไ้ยินเสียหวานอโมนาหอบหายใ ผมหยุริมฝีปาแล้วลับลไปลอเล้าริมฝีปาเธอใหม่ มือสอ้าผมรึแนโมนาไว้และ้อมืออโมนาให้มลึลไปับเีย ผมไม่สามารถหยุวามพลุ่พล่านในอนนี้ไ้เลย
มันเินสิปัาอผมอนนี้มา
ผมไม่อารั้วาม้อารในัวโมนาอนนี้ไ้
“อย่าแ่ัวแบบนี้ให้พอร์เห็นอีนะโมนา
ถ้าพอร์เห็นราวหน้า
พอร์ะถอมันออมา้วยมืออพอร์เอ”
(LOADING 80%)
ผมอะู่สำทับระหว่าที่ลอเลียริมฝีปาเธอไม่ไ้ ผมเยั้ำถามับัวเอ..ว่าผมถนุถนอมเ็บเ้าหิน้อยๆอย่าเธอไว้ทำไม แ่ำอบในใมีแ่ผมที่รู้ีที่สุ!! ที่ผมไมู่บ..ไม่สัมผัส..
เพราะผมไม่้อารที่ะทำให้โมนาเสียใ ผมทำลายผู้หิที่น่ารัและแสนีอย่าโมนาไม่ไ้ทั้ๆที่ัวผมเอ็ไม่พร้อมที่ะหยุ ผมแม่โรเห็นแ่ัวเลยว่ะ..
“พอร์..
พอร์ลับมาเป็นเ้าายที่แสนีอโมนาไ้มั้ย”
เสียหวานอโมนาที่ัรอออมาทำให้ผมะัไป
ผมะลับเป็นเ้าายที่แสนีอเธอไ้ไหม?
แม่เอ้ยย
ผมโนสิสำนึผิอบั่วียิใส่ระรัวเลย!! ผมะทำไ้ไล่ะ
“ม โมนา..”
ผมหยุริมฝีปาและเลื่อนใบหน้าึ้นไปสบาับโมนาที่ยั้อมอผมอยู่ วาู่สวยเอ่อลอไป้วยน้ำา แ่พอมอลับลไปที่ริมฝีปาบา โอ้โห..
ลีบริมฝีปาบาสวยอเธอโนผมยี้บเบียรอยูบะเละเลย มันเ่อแวนให้้มลไปบยี้้ำมา
“โมนาอร้อพอร์อย่าไป.. พอร์ลับมาอยู่ับโมนาไ้มั้ย
โมนาิถึพอร์”
“โมนา..”
ำอร้อแสนเศร้าอโมนาทำให้ผมสำนึถึวามเลวที่ผมไ้ทำลไป นี่ผมำลัทำห่าอะไรับเธออยู่วะ? ในเมื่อผมน่ะยัหยุัวเอไม่ไ้แท้ๆ
แล้วผมะเลวรบสูรั่วเ็มธีมับผู้หิีๆอย่าโมนาไปทำไม มึเป็นอย่าที่เา้อารไม่ไ้ แล้วมึยัะทำให้เาเสียใอีทำไมวะไอ้พอร์! ในเมื่ออนนี้สิ่ที่มึ้อารไม่ใ่วามรั..
แ่เป็นเ็์!!
ผมั้สิเ้ัวลุึ้นมาาโมนา ผมแม่้อเ้นสิออมาหนัมาเพื่อที่ ะเอานะัหาส่วนล่าที่อยส่เสียเียร์เอะอะทิ่ม เอะอะทิ่มให้ไ้
วามรับริสุทธิอโมนาอยรั้สิไม่ให้ผมทำเลวับเธอ่อไป ถึอย่านั้นวามีอโมนา็ยัหยุผมไว้ไม่ไ้ ถึผมะเลวยัไผม็ยัไม่อยาทำลายภาพเ้าายในสายาเธอ ถึอนนี้ผมะเป็นไ้แ่เ้าายปิศา็เถอะ
“พอร์..”
โมนาถัวลุึ้นมานั่แล้วมอผม้วยแววาุน ว่าู่ๆผม็ลุึ้นมานั่ยุ้มหัวัวเอเล่นทำไม ผมเอ้อทำอะไรให้ัๆลไป โมนาะไ้ไม่้อมาเสียใและัใาผมไม่ไ้แบบนี้ อีอย่า.. ผมลัวหยุัวเอไม่ไ้
“โมนาอย่าินเหล้าแล้วเมาไม่รู้เรื่อนยอมให้นอื่นมาแะเนื้อ้อัวแบบนี้อีนะ เพราะพอร์ูแลโมนาแบบนี้่อไปอีไม่ไ้”
ผมัสินใบอปัวามสัมพันธ์ับโมนาไป ถึเวลาแล้วที่อะไรๆวรัเนว่าที่เป็นอยู่ัที และำพูอผมในวันนี้ทำให้อะไรๆัึ้น
“พอร์..”
แววาอโมนาายับมาที่ผมอย่าปวใ
ที่ผมทำทั้หมนี่ไม่ใ่อะไร
มัน็เพื่อัวโมนาเอ ็ผมน่ะ..
หลอโมนาให้ “รั” มาโยลอ
“พอร์รู้ัวีว่าพอร์ทำอะไรลไป
พอร์ยัหยุอยู่ที่โมนานเียวไม่ไ้
โมนาอย่ามาเสียเวลาับพอร์เลย”
“พอร์..”
ราวนี้โมนาเริ่มร้อไห้
หยาน้ำาใสไหลลมาเป็นสายไม่หยุ
วาู่สวยอโมนาเ็มไป้วยวามเ็บปวและหม่นเศร้า
“พอร์อโทษนะโมนา พอร์เินมาส่โมนาไ้แ่นี้แหล่ะ โมนาอย่ามาามหาพอร์อีเลย ให้เรื่ออเรามันบลไปเถอะ โมนาอย่าฝืนอีเลยนะ”
“ไม่เอานะพอร์.. พอร์อย่าไป พอร์ไม่ไปไ้มั้ย โมนาอ..”
“ไม่ว่าโมนาะพยายามยัไ โมนา็เปลี่ยนอะไรไม่ไ้อีแล้วล่ะ โมนาัใาพอร์ะเถอะนะ พอร์เลือเอ”
*-*-*-*-*-*-*-*-*
่าพอร์ไ้ แ่รัพอร์นานๆนะ๊าบ
อัพรบ 100% แล้ววว
TALK 3
เลิันแล้วนะอิพอร์
อย่าทำับนาเออเ้าแบบเน้เ่ >//<
ูบเบบี๋็ริ แ่หล่อนไม่มีสิทธิเลิ้มแล้วับน้าา
*-*-*-*-*-*-
TALK 2
ะเอาไ
The NeXt V.I.P 002
ใอ่อนแล้วเ้ -..-
*-*-*-*-*-*-
TALK 1
เ้าใละเมอนะพอร์ -..-
ูสิะใอ่อนมั้ย
ลับไปเป็นเ้าายอโมนาเถอะ
อบุที่ิามัน่ะ
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
PORSCHE : OH SEHUN
MONA : NAMTARN
CHERRY : DEW
JADE : T.O.P
SHIN : CHOI SEWON
ELLY : MILD
ความคิดเห็น