ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงที่แสนเจ็บปวด (LOADING 100%) RE-WRITE
EP 4 : วามริที่แสนเ็บปว
MONA’S TALK
“นี่ือวามฝัน..ั้นหรอ?”
โมนาถามัวเอเมื่อพาัวเินามพอร์ลมายัโรอรถ้านหลัอฤหาสน์มานพสุลึ่เป็นบริเวที่อรถส่วนัวอสมาิในรอบรัว เมื่อเหุาร์ที่โมนาพบรหน้ามันเหมือนับฝันไป โมนาภาวนาให้นี่เป็นแ่ฝันร้าย..แ่ถึโมนาะพยายามหลับาและิัวเอให้ื่นเท่าไหร่ ภาพบาาอนสอนรหน้า็ไม่เลือนหายไปัที ลนี่มันไม่ใ่ “ฝัน” ริๆสินะ?
โมนารู้สึเหมือนอยู่ในฝัน ็เมื่อี้พอร์เพิ่ไลน์มาหาโมนาบอว่าธุระที่บ้านอยู่เลย พอร์ให้โมนารีบแ่ัวแล้วพอร์ะพาลับ พอานอนเย็นพอร์็ะไปรับ พอร์เปลี่ยนแผนเปลี่ยนทุอย่าเปลี่ยนนโมนาไปหม ถึโมนาะๆแ่โมนาไม่เยเห็นพอร์ลนอะไรมามายนานี้เลย ลมันเิอะไรึ้นันแน่นะ?
ระหว่าที่โมนาำลัวิ่ลบันไไปที่รถโลัสสีส้มทราร์ูนอพอร์ที่อ้านหลัฤหาสน์มานพสุลนั้น โมนาสัเุเห็นรถพานาเมล่าสีำันยัษ์อวารถอพอร์อยู่เหมือนใะไม่ให้พอร์ับรถออไป โมนายืนหยุ อยู่หน้ารถันนั้น่อนะนิ่วหน้าฟัเสียแปลๆที่ัรอออมาอย่าประหลาใ
โมนาสะุับเสียราแปลๆที่ฟัแล้วไม่น่าะใ่.. ับเาอนสอนที่ำลันัวเนียันให่อยู่บนฝาระโปรรถอพอร์ พระเ้า..โมนายืนอึ้อยู่ับที่ ..นี่มันเิอะไรึ้นันแน่นะ?
โมนาหยุะัยืนมอภาพผู้หิับผู้ายสอนที่อูบนัวเนียันอยู่บนฝาระโปรรถอย่าุเือโยไม่ล้าเินเียเ้าไป โมนาหน้าแับหนัสที่ไม่่อยอยาเห็นเท่าไหร่ โมนาเอ็ไม่รู้ว่าายหิสอนนั้นือใร.. เพราะผู้ายที่ำลัอูบุไร้ผู้หิอยู่อย่าร้อนแรนนั้นหันหลัให้โมนาอยู่ โยที่มืออผู้หิที่ำลัพลอ รัันอยู่นั้น็อ่ายเปะปะิทึ้เส้นผมอผู้ายนนั้นอย่ารัวนใ
โมนาไม่รู้ะหันไปทาไหน ็เพราะว่าสอนนั้นำลัพลอรัันอยู่บนฝาระโปรอรถพอร์ึ่เป็นที่ๆโมนาับพอร์นััน โมนายืนอึ้อยู่ับหนัสรหน้าสัพั่อนะ่อยๆั้สิและถอยหลัเินลับไป แ่เสียรวราผะแผ่วอผู้หินนั้น็ทำให้โมนาัวแ็นิ่หยุเลื่อนไหว โลทั้โลล้ายะเียบไป เมื่อเสียหวานนั้นระิบเป็นื่ออใรที่โมนาุ้นเยที่สุ
“อือ..พอร์.. เอะไม่ไหวแล้วนะ..”
โมนารู้สึเหมือนโนอะไรใส่หัวหนัๆนระบบวามิอโมนาะัและรวนไปหม มืออโมนาสั่นและหมแรนเผลอทำระเป๋าถือร่วพื้นไป ทั้ที่โมนาพยายามแล้วที่ะำและใ้แรทั้หมยึมันเอาไว้แ่ไม่รู้ทำไมปลายนิ้วอโมนามันถึไ้รับน้ำหนัอะไรไม่ไ้เลย มันอ่อนแรและเย็นเียบไปหม มันเหมือนไม่มีเรี่ยวแรอะไรทั้นั้น..
ุ๊บ! เสียระเป๋าถือที่หล่นลบนพื้นอโมนาทำลายวามเียบระหว่าสอหนุ่มสาวที่ำลัละเลิรรมรัแบบัหนัน้อหยุะัไป โมนาสะุ้อย่าใหลัาที่เสียทุ้มราเรี้ยวที่โมนาุ้นเยะวาออมาเสียั
“ใรวะ!!”
พอร์ที่เสื้อสูทหลุลุ่ยผละออมายืนประันหน้าับโมนาทันที่อน ที่วามริบอพอร์ะเบิว้าึ้น โมนามอเห็นวามประหลาใปนใปะปนอยู่ในวาสีนิลอพอร์ ในะที่พอร์มอยืนสบาับโมนานิ่ๆและไร้ึ่ำพูแ้ัวใๆ
โมนาเห็นวามรู้สึมามายระายอยู่ในแววาอพอร์เ็มไปหม ผู้ายที่ำลัอูบนัวเนียอยู่ับผู้หิบนฝาระโปรรถเป็นพอร์ริๆสินะ.. พอร์หยุะั่อนะระแอมไอ้วยสีหน้าเรียบเยและทำเหมือนไม่รู้ัอะไรับโมนาทั้นั้น ทั้ๆที่โมนามีำพูเป็นหมื่นล้านำพูที่อัอั้นและยัุับสิ่ที่เิึ้นอยู่..
นี่โมนาฝันร้ายอยู่รึเปล่านะ?
“พอร์..”
โมนาสบาับพอร์เสียสั่น ท่ามลาวามเียบัน..วาทั้สอ้าอโมนานั้นเ็มไป้วยหยาน้ำาที่มันเอ่อลอึ้นมาเ็มสอาไปหม ผิับแววาอพอร์ที่นิ่ันนโมนาสั่นไปทั้หัวใ พอร์ไม่พยายามอธิบายหรือพูอะไร พอร์เพียแ่ยืนมอสบาับโมนาเียบๆเท่านั้น มันเิอะไรึ้นับวามรัอเราันนะ..พอร์?
“พอร์ มีอะไรรึเปล่า?”
เสียหวานโพล่ทำลายวามเียบึ้นมาพร้อมับมือบาที่สอมาอแนพอร์อย่าเป็นเ้าอไว้แน่น โมนายืนัริมฝีปามอผู้หิอื่นทำัวเป็นเ้าเ้าเ้าอพอร์แบบนั้นโยที่โมนาไม่ล้าแม้แ่ะพูอะไร โมนามอผู้หิแสนสวยที่เินอ้อมมาอแนพอร์ใล้ๆ โยที่พอร์ไม่พูหรืออธิบายอะไรับโมนาเหมือนเิม
ะให้โมนารัสรู้เอาภาพที่เห็นสินะ..
“ไ้โปรเถอะพอร์.."
MONA SAID
“อโทษนะะ”
ผู้หินนั้นลี่ยิ้มหวานแล้วุัวพอร์ให้้มลไป่อนะหอมแ้มพอร์่อหน้าโมนาฟอให่ะที่พอร์ไม่ัืนอะไรสันิเียว ให้าย..โมนาพยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหลพร้อมับรู้สึเหมือนหายใไม่ออไปพร้อมๆัน ะโลถล่มอะไรันวันนี้เนี่ย..
“พอร์ เออัวไปแสวามยินีับเ้าใน่อนนะ พอร์ุยเสร็็ามเอมาล่ะ เี๋ยวเอะรอ้าใน”
ผู้หิแสนสวยนนั้นระิบ้าหูพอร์แล้ว็เินหายเ้าฤหาสน์ไป ทั้สายาและรอยยิ้มเยาะที่ผู้หินนั้นที่ส่ให้เหมือนเธอล้ายั้ใะบอว่าผู้หิืๆอย่าโมนาไม่เยอยู่ในสายา ผู้หินนั้นทำเหมือนับว่าโมนาไม่มีัวน.. และที่รนี้็มีแ่เธอับพอร์เท่านั้น โมนามอามผู้หิแสนสวยที่เินหายเ้าฤหาสน์ไป้วยหัวใไหวสั่น ในะที่พอร์เอามือล้วระเป๋าแล้วถอนหายใ่อนะมอหน้าโมนา
“ไป โมนา.. เี๋ยวพอร์พาไปส่บ้าน แล้วเรา่อยุยันในรถ”
พอร์้มลเ็บระเป๋าโมนาที่ทำแล้ว็ับท่อนแนโมนาเินูึ้นรถไป พอร์ให้โมนานั่รอในรถในะที่พอร์ถอยรถพานาเมล่าที่อวาอยู่ไปอเ้าอเ็บไว้ พอร์ทำเหมือน ไม่มีอะไรนโมนาสสัยว่าพอร์ยัมีหัวใอยู่รึเปล่า?
ทำไมพอร์ถึเย็นาและร้ายาไ้นานี้นะ ทั้ๆที่หัวใโมนาพัยับเยินไปหมแล้ว พอร์ไปูบนัวเนียับนอื่นแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้นพอร์ทำไ้ยัไ? โมนาปล่อยให้ัวเอน้ำาไหลและร้อไห้ราวับะาใ ะที่พอร์เอาแ่นั่ฟัโมนาร้อไห้เพียอย่าเียว
พอร์ับรถไปอย่าเียบๆปล่อยให้โมนาร้อไห้ปริ่มะาใ พอร์เหมือนปิศาไม่มีหัวใ พอร์เปลี่ยนไปเหมือน พอร์เป็นนละน เป็นนที่โมนาไม่รู้ั..
“เอ้า ร้อพอรึยัโมนา เอาแ่ร้อไห้นพอร์ะับมาถึบ้านโมนาแล้วเนี่ย” พอร์บ่นโมนา้วยน้ำเสียหุหิ่อนะหันมามอโมนา้วยสายาเบื่อๆ พอร์ทำเหมือนพอร์ไม่มีหัวใ นาโมนาร้อไห้นะาใพอร์ยัไม่แม้แ่ะหันมามอโมนาเลย นโมนาไม่รู้ว่ามันเิอะไรึ้นับวามรัอเราันแน่
“แล้วพอร์ะให้โมนายิ้มอย่าีใรึไ โมนา้อระโไโยเลยไหม? ที่เห็นแฟนัวเอำลัูบอยู่ับใรแบบนี้น่ะ” โมนาปาน้ำาแล้วอ่อว่าพอร์ลับไปไม่ไ้ ถึโมนาะเสียใแ่โมนาผิรึไที่เสียใเพราะพอร์นอใโมนาแบบนี้ โมนาผิหรอที่ร้อไห้?
“โอเ ลอ่อปา่อไ้แบบนี้แสว่าโมนาไม่เป็นไร เพราะั้นพอร์ะไ้วาใพอร์เอ็ไม่มีอะไรที่ะปิบัโมนา่อไปอีแล้วเหมือนัน ็อย่าที่โมนาเห็นนั่นแหล่ะือัวนอพอร์ แ่ถ้าโมนารับไม่ไ้ พอร์็เ้าใ”
“แล้วที่ผ่านมามันืออะไรหรอพอร์? แล้ววามรัอเราล่ะ?”
********************
RE-WRITE
(4 / 1 /2017)
********************
TALK 2
นัพอร์ นัเลวววว
โนโมนาับไ้็บอเลิโมนาเลยะั้น
เลวว่านี้มีอีไหม ถามใพอร์ู 55
เรื่อนี้ไม่มีพระรอแสนีบอเลย
*-*-*-*-*-*-*-*-
TALK 1
เ้าห้อน้ำแ่แรโมนา็ไม่เห็นแล้วป่ะ?
มัวแ่นัวันอยู่ไ้ อ้าว.. ไม่ใ่หรอ 555
อะไรนะะ อ๋อ.. ไ้ยินละ
#อิพอร์ อิเลวววววว 555
MONA SAID
“อโทษนะะ”
ผู้หินนั้นลี่ยิ้มหวานแล้วุัวพอร์ให้้มลไป่อนะหอมแ้มพอร์่อหน้าโมนาฟอให่ะที่พอร์ไม่ัืนอะไรสันิเียว ให้าย..โมนาพยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหลพร้อมับรู้สึเหมือนหายใไม่ออไปพร้อมๆัน ะโลถล่มอะไรันวันนี้เนี่ย..
“พอร์ เออัวไปแสวามยินีับเ้าใน่อนนะ พอร์ุยเสร็็ามเอมาล่ะ เี๋ยวเอะรอ้าใน”
ผู้หิแสนสวยนนั้นระิบ้าหูพอร์แล้ว็เินหายเ้าฤหาสน์ไป ทั้สายาและรอยยิ้มเยาะที่ผู้หินนั้นที่ส่ให้เหมือนเธอล้ายั้ใะบอว่าผู้หิืๆอย่าโมนาไม่เยอยู่ในสายา ผู้หินนั้นทำเหมือนับว่าโมนาไม่มีัวน.. และที่รนี้็มีแ่เธอับพอร์เท่านั้น โมนามอามผู้หิแสนสวยที่เินหายเ้าฤหาสน์ไป้วยหัวใไหวสั่น ในะที่พอร์เอามือล้วระเป๋าแล้วถอนหายใ่อนะมอหน้าโมนา
“ไป โมนา.. เี๋ยวพอร์พาไปส่บ้าน แล้วเรา่อยุยันในรถ”
พอร์้มลเ็บระเป๋าโมนาที่ทำแล้ว็ับท่อนแนโมนาเินูึ้นรถไป พอร์ให้โมนานั่รอในรถในะที่พอร์ถอยรถพานาเมล่าที่อวาอยู่ไปอเ้าอเ็บไว้ พอร์ทำเหมือน ไม่มีอะไรนโมนาสสัยว่าพอร์ยัมีหัวใอยู่รึเปล่า?
ทำไมพอร์ถึเย็นาและร้ายาไ้นานี้นะ ทั้ๆที่หัวใโมนาพัยับเยินไปหมแล้ว พอร์ไปูบนัวเนียับนอื่นแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้นพอร์ทำไ้ยัไ? โมนาปล่อยให้ัวเอน้ำาไหลและร้อไห้ราวับะาใ ะที่พอร์เอาแ่นั่ฟัโมนาร้อไห้เพียอย่าเียว
พอร์ับรถไปอย่าเียบๆปล่อยให้โมนาร้อไห้ปริ่มะาใ พอร์เหมือนปิศาไม่มีหัวใ พอร์เปลี่ยนไปเหมือน พอร์เป็นนละน เป็นนที่โมนาไม่รู้ั..
“เอ้า ร้อพอรึยัโมนา เอาแ่ร้อไห้นพอร์ะับมาถึบ้านโมนาแล้วเนี่ย” พอร์บ่นโมนา้วยน้ำเสียหุหิ่อนะหันมามอโมนา้วยสายาเบื่อๆ พอร์ทำเหมือนพอร์ไม่มีหัวใ นาโมนาร้อไห้นะาใพอร์ยัไม่แม้แ่ะหันมามอโมนาเลย นโมนาไม่รู้ว่ามันเิอะไรึ้นับวามรัอเราันแน่
“แล้วพอร์ะให้โมนายิ้มอย่าีใรึไ โมนา้อระโไโยเลยไหม? ที่เห็นแฟนัวเอำลัูบอยู่ับใรแบบนี้น่ะ” โมนาปาน้ำาแล้วอ่อว่าพอร์ลับไปไม่ไ้ ถึโมนาะเสียใแ่โมนาผิรึไที่เสียใเพราะพอร์นอใโมนาแบบนี้ โมนาผิหรอที่ร้อไห้?
“โอเ ลอ่อปา่อไ้แบบนี้แสว่าโมนาไม่เป็นไร เพราะั้นพอร์ะไ้วาใพอร์เอ็ไม่มีอะไรที่ะปิบัโมนา่อไปอีแล้วเหมือนัน ็อย่าที่โมนาเห็นนั่นแหล่ะือัวนอพอร์ แ่ถ้าโมนารับไม่ไ้ พอร์็เ้าใ”
“แล้วที่ผ่านมามันืออะไรหรอพอร์? แล้ววามรัอเราล่ะ?”
"พอร์ไม่เยหยุอยู่ับผู้หินเียว”
PORSCHE SAID
PORSCHE SAID
“โมนารู้วามริไปเลย็ีเหมือนัน พอร์อโทษนะ..ที่พอร์มีโมนานเียวไม่ไ้ พอร์เสียใแ่มันือวามริ”
“แล้วผู้หินนั้นเป็นใร.. เป็นแฟนใหม่พอร์หรอ?”
โมนามอสบาับพอร์น้ำาไหลพรา
“ไม่ใ่อย่านั้นหรอโมนา.. พอร์รู้ัับเอ่อนที่ะเอับโมนาะอี”
“พอร์พูแบบนี้ หมายวามว่ายัไ?”
“ือ..พอร์เ้าู้แ่ไหนพอร์รู้ใัวเอ และพอร์ไม่เยหยุอยู่ับผู้หินเียว โมนาเ็ทนะ?”
“!!!!”
“พอร์สร้าแห่วามรัึ้นมาเพื่อให้โมนาเื่อใ โมนาะไ้ไม่สสัยเวลาพอร์หายไปไหนนานๆ ที่พอร์บินไปฮ่อบ่อยๆือพอร์ไปหาเอ..พอร์อโทษนะ”
“ั้นที่ผ่านมาพอร์ไม่เยรัโมนาเลยหรอ?”
โมนาฝืนทำเป็นเ้มแ็ทั้ๆที่ริๆแล้วโมนาำลัะาใ โมนาไม่สามารถลั้นเสียสะอื้นและน้ำาอี่อไปไ้
โมนาเ้มแ็ไม่ไหว..ถ้าพอร์ะยี้ใโมนาถึนานี้ ยิ่พอร์ทำหน้ายุ่ยายิ่ทำให้โมนาเ็บปวใ โมนาอยาให้พอร์หลอโมนา่อไป โมนารับวามริไม่ไหว ถ้ามันะโหร้ายนานี้.. โมนาเ็บ เ็บเหลือเิน..
“โมนา.. พอร์อโทษนะ แ่พอร์เลิสันานที่เป็นอยู่ไม่ไ้ มันเป็นัวนอพอร์ไปแล้ว”
“พอร์..”
“พอร์ไม่อยาให้โมนามปลัอยู่ับพอร์ เพราะผู้ายอย่าพอร์มันเลวเินไป”
“ไม่นะ พอร์.. โมนาไม่อยาให้พอร์ไป..”
“พอร์ไม่อยาทำให้โมนาเสียใ โมนาลืมพอร์ะเถอะ”
“ไ้โปรเถอะพอร์ โมนายัไม่พร้อมที่ะเสียพอร์ไป พอร์ะให้โมนาทำอะไร..โมนา็ยอ..”
“เลิพูเถอะโมนา พอร์ว่าเราเลิันเถอะ!!”
********************
RE-WRITE
(4 / 1 /2017)
********************
TALK 2
นัพอร์ นัเลวววว
โนโมนาับไ้็บอเลิโมนาเลยะั้น
เลวว่านี้มีอีไหม ถามใพอร์ู 55
เรื่อนี้ไม่มีพระรอแสนีบอเลย
*-*-*-*-*-*-*-*-
TALK 1
เ้าห้อน้ำแ่แรโมนา็ไม่เห็นแล้วป่ะ?
มัวแ่นัวันอยู่ไ้ อ้าว.. ไม่ใ่หรอ 555
อะไรนะะ อ๋อ.. ไ้ยินละ
#อิพอร์ อิเลวววววว 555
ือไร แรอ่ะ
ถามหาพระรอ ับถามหาพระเอ 555
อยูัน่อไป ว่าเมื่อไหร่พอร์ะทำัวเป็นพระเอ
อบุที่ิามัน่ะ
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
PORSCHE : OH SEHUN
MONA : NAMTARN
CHERRY : DEW
JADE : T.O.P
SHIN : CHOI SEWON
อบุที่ิามัน่ะ
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
PORSCHE : OH SEHUN
MONA : NAMTARN
CHERRY : DEW
JADE : T.O.P
SHIN : CHOI SEWON
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น