คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : STEP 5 ::
NOTE :: จงอินอยากพาเซฮุนแว๊นมอไซหนีตีนแทนแล้วอร้ะ ._.
RATE :: PG-15 ใสกิ๊งงงงงงงงง
ปล. นี่คืออะไร๊ ก็ยังยืนยันไง๊ว่ายังไม่ได้จีบ ไม่ได้จีบบบ
ขอแมนกว่าพระเอกแป้บบบบบ 55555
หลังจากเรื่องราวมหาวิบากรรมชีวิตในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา โอเซฮุนรู้สึกว่าไม่เคยมีช่วงไหนสงบสุขเท่าช่วงนี้มาก่อน จะว่าสงบสุขมันก็ไม่ถูก แต่ถามว่าตัวเขาเดือดร้อนมั๊ยก็ไม่สักนิด
“แปลกเว้ย อาทิตย์นี้ มึงไม่ต้องวิ่งหนีตีนใคร”
“ขอบใจเชี่ยๆเลยครับ ท่านชายปาร์ค แล้วก็จะขอบใจมากถ้ามึงหุบปากไปเลย!” เซฮุนโงหัวขึ้นมาจากกองหนังสือที่ใช้หนุนนอนก่อนจะหาอะไรใกล้ไม้ใกล้มือขว้างไปยังร่างสูงโปร่ง ขาโก่ง หูกางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เก้าอี้ม้าหินอ่อนก็ยังถูกจับจองเป็นปกติ สามแยกปากหมายังคงทำงานทุกวันแบบไม่มีขาด เว้นเสียแต่ว่าวันไหนเป็นวันหยุดราชการ สามแยกปากหมาก็หยุดทำการเช่นเดียวกัน
สามแยกนี้จะดูดีกว่าที่อื่นก็ตรงที่คนที่นั่งหน้าตาเข้าขั้นผ่านชั้นที่เรียกว่าหล่อกันขึ้นมาทุกคน สาวน้อยหนุ่มน้อยที่เดินผ่านเลยไม่ค่อยจะเกรงกลัวกันสักเท่าไหร่ จะมีเขินอายไปบ้างมันก็เป็นธรรมดาตามประสาโดนคนหน้าตาดีชม
เซฮุนที่วันนี้เบื่อๆ ยังไม่อยากรีบกลับบ้าน เพราะเหตุการณ์ที่ไอ้เวสป้าสีแดงแรงฤทธิ์นั่นบิดไปส่งเมื่อวาน ไอ้พี่ชายตัวดีแม่งต้องถามแน่ๆว่าเป็นใคร คือตอนนี้เซฮุนก็ยังตอบไม่ถูกว่าตกลงแล้วไอ้บุคคลหน้ามึนที่ชอบทำอึนมาอยู่ใกล้ๆนี่เป็นใคร
คนมาจีบ? อยากเป็นเพื่อน? หรือแม่งอยากวิ่งหนีตีนเฉยๆจริงๆ?
นินทาได้ไม่ทันขาดคำในใจ ไอ้เสียงเครื่องยนต์รุ่นเก่าก็ดังเข้าทะลุโสตประสาทจนเซฮุนที่เหม่ออยู่สะดุ้งเฮือกสุดตัว แทบไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำว่าใคร ไอ้ชิบหายนี่แม่งสิงอยู่ตามหญ้าตามดินแถวนี้หรือเปล่า ทำไมพอนึกถึงปุ๊บ แม่งก็แว๊นมาปั๊บ
สามแยกปากหมาเป็นอันต้องปากอ้าตาค้างกันไปทั้งแถบ แบบว่าไม่อยากจะเซดหรอกถึงจะปากหมาหน้าตาเถื่อนทำตัวเปื้อนฝุ่นตีนไปวันๆแต่ขอโทษทีบ้านไอ้พวกนี้ก็มีอันจะกินนะครับ ไอ้ประเภทแว๊นมอไซด์ไปไหนมาไหนนี่ไม่ค่อยจะมี พอเห็นเข้าทีก็เป็นอันช็อค ส่วนไอ้ตัวต้นเรื่องนี่ก็ไม่ได้สนใจใครหรอก ถอดหมวกกันน็อคเลยเดินมึนๆมาทิ้งตัวนั่งลงมันซะอย่างนั้น
“นี่ รถมึงหรอ?” เป็นปาร์คชานยอลที่เอ่ยทำลายความเงียบหลังจากพวกแม่งช็อคกันเรียบทั้งสามแยกปากหมาขนาดที่ว่าดาวโรงเรียนเดินผ่านก็ยังกริบ
“อือ รถนี่เอง เก็บเงินซื้อมาช่วยแม่ส่งดอกไม้” หืออออ?? เซฮุนที่ไม่ได้สนใจอะไรในตัวมันสักนิดนี่ถึงขั้นคิดแทบไม่ทัน หันมองรถสีแดงที่จอดหน้าม้าหินอ่อนพอดิบพอดีสลับกับไอ้หมีที่นั่งดำอยู่ตรงนี้
รถกระแป๋งบิดทีหมาตื่นทั้งซอยนี่ต้องเก็บเงินซื้อเลยหรอวะ?
เท่าที่ไปบ้านจงอินมา(คืนเดียว)แต่เก็บเกี่ยวรายละเอียดมาได้เยอะ เซฮุนก็ตัดสินเงียบๆในใจได้ว่ามันก็ไม่ได้ฐานะยากจนข้นแค้นอะไรไหนจะแกลลอรี่ของพ่อมันที่ถามไปถามว่าดันเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยศิลปะ คิดสะระตะแล้วก็ถามถึงแม่ ก็บอกว่าเปิดร้านดอกไม้เล่นแก้เบื่อ
=___________= เซฮุนไม่ค่อยเข้าใจคนบ้านนี่เท่าไหร่หรอกบอกตรงๆ
เซฮุนเห็นปรมาจารย์เจไดลุกขึ้นไปด้อมๆมองๆรอบคันก่อนที่มันจะถลึงตาปูดๆจนแทบจะหลุดออกจากเบ้า เสียงอุทานดังขึ้นตามด้วยชื่อรุ่นห่าเหวอะไรไม่รู้ที่ทำเอาทั้งโต๊ะกรูไปด้อมๆมองๆรอบคัน เซฮุนที่ไม่ได้สนใจใคร่รู้เรื่องรถก็ได้งง หันไปมองไอ้จงแดที่ไม่ลุกไปดูด้วยความสงสัย ก่อนที่เพื่อนผู้ประเสริฐจะแถลงไขให้รู้
“จงอินมันซื้อมาราคาเกือบแสนบาท ค่าแต่งไม่นับ”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สภาพแม่งไม่ให้จะเกือบแสนเลยไอ้ห่า แค่บิดหนีหมานี่ไม่รู้ว่าจะชนะมั๊ย เซฮุนที่ทำตาค้างมองอย่างงงๆ ก่อนจะเห็นไอ้จงอินพยักหน้ารับอีกหงึกสองหงึก หันไปมองคนทั้งฝูงที่กำลังรุมล้อมไอ้รถคันเกือบแสน
“เฮ้ยยย จงอินก็ยืมแว๊นไปอวดสาวที่โรงเรียนหน่อยดิ”ท่านชายปาร์คเงยหน้ามาบอก เซฮุนไม่อยากจะตอกกลับไปหรอกว่าแค่ทุกวันนี้ไอ้ปอร์เช่คันเก๋ากึกของมึงก็เรียกสาวจากทุกตึกในโรงเรียนโผล่หน้าออกมาชมได้แล้ว ใครมันจะไปสนไอ้รถคันนี้วะ
“อืออ เอาไปดิ แต่อย่าให้ใครซ้อนนะ ตี๋เล็กไม่ชอบ” =___= ไอ้นี่ก็ไม่เคยห่วงรถ ไหนมึงบอกเก็บเงินซื้อแทบตาย แล้วอะไรคือการที่ให้ยืมง่ายขนาดนี้วะ? เซฮุนไม่เข้าใจ
เสียงบิดเครื่องสตาร์ทรถดังลั่นแทบจะทันทีที่จงอินอนุญาต เซฮุนมองปาร์คชานยอลที่ส่วนสูงฟาดไปเกือบร้อยเก้าสิบอยู่บนรถที่คันแม่งกะติ๊ดเดียว ขายาวเก้งก้างนั่นเลยออกมาเยอะ จนดูโคตรตลกมากกว่าจะดูเท่ เซฮุนเอามืออุดหูแทบจะไม่ทันเมื่อมันบิดคันเร่งออกไปเป็นแว๊นโชว์สาว
“ชานยอล อย่าไปนานอ่ะ นี่มารับเซฮุนกลับบ้าน”
O_____________________O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ชานยอลแทบจะลืมว่ามอเตอร์ไซด์มันขี่ยังไงไปชั่วขณะ หันมองเพื่อนสนิทตัวเองทีเพื่อนสนิทไอ้จงแดที นี่มันยังพูดว่าไม่ได้จีบอยู่มั๊ย มารอรับเขากลับบ้านขนาดนี้ ชานยอลพยักหน้าเออออไม่อยากจะแซวให้คนโดนมารับมันหงุดหงิดนึกคิดจะหยิบไม้ทีว่าฟาดกบาลหรอก
เซฮุนเองก็ทำเป็นนิ่งไม่ได้ยินที่จงอินพูด แทบจะทันทีที่ปาร์คชานยอลบิดรถออกไป คนตัวขาวก็ลุกพรวดพราดคว้าไม้ทีแล้วก้าวเดินออกมาทันที แต่มีเร้าะคนที่ตั้งใจจะมารับอย่างคิมจงอินจะตามมาคว้าไว้ไม่ทัน
“รอนี่ก่อนดิ เดี๋ยวไปส่ง”
“ส่งทำไม?
“ก็อยากให้เซฮุนซ้อนท้าย”
“ไหนบอกตี๋เล็กหวง?”
“ตี๋เล็กบอกว่า ให้พี่สะใภ้ซ้อนได้อีกคนนึง”
พี่สะใภ้พ่อมึง!! คิมจงอิน!!!
อาย อายสัด!
เซฮุนอายจนนึกอยากจะวิ่งไปกระทืบไอ้พวกควายซอยสองเล่นสักตัวสองตัว คนตัวขาวยกตีนถีบขาไอ้คิมจงอินไปหนึ่งทีก่อนรีบวิ่งหนีไม่อยากให้มันตามมาทัน คือเซฮุนสตั๊นไปหลายวินาทีจัดจนนับแทบไม่ถูก ขาเรียวใต้กางเกงยีนส์สีดำสนิทรีบรุดก้าวยาวๆ ไม่ได้มองห่าอะไรทั้งนั้นแหละ
“เฮ้ย!!!! มึงน่ะ!!”
ไอ้ชิบหาย..เซฮุนอยากถามว่าวันนี้มันซวยอะไร ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าคู่อริซอยสอง แม่งไอ้เหี้ยเรียกกูอย่างดัง แถมข้างหลังยังมาอีกเป็นกองร้อย ไม่ต้องรอให้พ่อมึงเรียกซ้ำสองหรอกเซฮุนสับขาอย่างไม่คิดชีวิต ทำหน้าที่นักกีฬาวิ่งเปี้ยวอย่างเต็มที่
ปิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ปิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โอยยยยยยยยย โอเซฮุนแม่งไม่เคยรู้สึกว่าคิมจงอินเป็นพระเอกมากที่สุดเท่าครั้งนี้ ไอ้เสียงมอเตอร์ไซด์จะขาดใจตายนั่นดังสนั่นมาจากทางด้านหลังทำเอาไอ้หัวหน้ากองร้อยที่เกณฑ์คนมาสอยเซฮุนตกใจไปพักใหญ่
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” พวกมันร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเวสป้าสีแดงแรงฤทธิ์บิดจนแทบสุดไมล์พาไอ้ตัวขาวที่เอาพวกเขาไปกระแทกตีนหนีไป
“กู บอก ให้ หยุดดดดดดดดดดด!!!!!!!!”
“หยุดหาพ่ออออมึงสิ!! จงอินบิดสิวะ บิดอีก เร็วอีก!!” เซฮุนหันไปตะโกนตอบพวกมันก่อนหันมาเร่งคนที่บิดเวสป้าคันเก่งยิกๆ จงอินบิดข้อมือเร่งคันเร่งขึ้นไปอีกในใจก็นึกขอโทษขอโพยลูกรักที่วันนี้ต้องใช้งานกันหนักขนาดนี้ เซฮุนที่เห็นว่ามันไม่ทันใจก็ขยับตัวเอื้อมแขนขาวๆมาช่วยกันอีกแรง
ท่ามกลางสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานจงอินคิดว่ามันคงไม่เหมาะเท่าไหร่กับการแอบมองโอเซฮุนที่เอื้อมมาช่วยบิดคันเร่งลูกรักจนเอาคางมาเกยอยู่บนไหล่กันแบบนี้ แต่โทษที ลืมไปหรือเปล่า ว่าคิมจงอินไม่ใช่บุคคลผู้สนโลกอยู่แล้ว...
ขนตาโคตรยาว หน้าโคตรขาว แถมตัวหอมอีกต่างหาก
ตี๋เล็กถ้าเฮียอยากพาเซฮุนซ้อนท้ายไปส่งบ้านทุกวันตี๋เล็กจะโกรธเฮียมั้ย??
เซฮุนเหลียวมองด้านหลัง ก่อนจะพรูลมหายใจออกอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่ากองทัพ(ตีน)นับร้อยนั้นวิ่งตามมาไม่ทันค่อยหันกลับมาก่อนจะสำเหนียกได้ว่าตอนนี้ตัวเองเอาคางไปเกยไว้บนไหล่ไอ้ดำกัมจงนี่แล้ว!!
“อะ...เอ่อ...”อ้าวชิบหายที่นี้ล่ะพูดอะไรก็ไม่ออก เซฮุนอยากจะครายยยย คือแบบแม่งไม่ได้ตั้งใจจะไสหน้าตัวเองไปหามันนะเว้ย ถึงจะตีรันฟันแทงมาเป็นร้อยแต่ไม่คล้อยก็กลัวตีนเหมือนกันนะครับดูพวกแม่งขนมานับไม่ทันขนาดนี้ ไม่หนีก็ควายแล้ว
“อ้ะ ใส่ไว้จะได้ไม่เป็นอันตราย” ไอ้ชิบหายเซฮุนอยากจะด่าใส่ไอ้หน้าดำนี่ดังๆ ที่มึงพากูซิ่งมาเป็นกิโลทั้งทีหัวกูยังโนเซฟตี้เฟิร์สนี่ยังมีหน้ามาพูดอีกนะไอ้จงอิน! ดวงตาเรียวมองหมวกกันน็อคสีชมพูด้วยสายตาที่เกลียดชังอย่างปิดไม่มิด แต่ก็ไม่คิดสั้นจะซ้อนมอไซด์ท้านรกไม่พกหมวกหรอกนะครับ โอเซฮุนยังเป็นนักเลงรักชีวิตอยู่นะขอบอก
เวสป้าคันสีแดงลัดเลี้ยวไปตามทางที่มาเมื่อวาน สเต็ปเดิมไม่มีผิดเพี้ยน เพียงแค่เข้าใกล้ระยะปากซอยห้าร้อยเมตร เหล่าน้องหมาก็พากันแห่มาทักทายกันถึงหน้าซอย เซฮุนแม่งอยากจะร้องไห้ มือข้างที่ไม่ได้ถือไม่ที เผลอขยำเข้ากับเสื้อนักเรียนของจงอินแน่น ยามที่ไอ้เวสป้าคันสีแดงมันบิดแว๊นนน ผ่านดงหมาไป
พอเลี้ยวเข้าซอยมาได้ จงอินไสตล์ก็คัมแบ็ค เวสป้าคันสีแดงที่ถูกบิดจนสุดไมล์กลายมาเป็นเต่าคลานแต่ยังคงเสียงยานๆเหมือนจะขาดใจตายนั่นเอาไว้เหมือนเดิม จงอินยังคงขับรถเอื่อยๆเหมือนชมนกชมไม้ทั้งที่พึ่งซิ่งกันสุดชีวิตหนีนักเลงซอยสองกันมา
“นายไม่กลัวหรือไง เมื่อกี๊นี่ถ้าโดนจับได้ นี่โดนกระทืบยับเลยนะ”
“เราก็ยังสบายดี”
“กูถาม ว่ามึงไม่กลัวหรือไง”
“ก็กลัว แต่ถ้ามัวแต่กลัวนี่ชีวิตก็จะไร้สีสันมากกว่านี้อีก” เซฮุนมองแผ่นหลังไอ้คนที่นั่งด้านหน้าขับรถเอื่อยเฉื่อย เส้นผมสีบลอนด์ของมันปลิวน้อยๆ คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างไม่เข้าใจ วันๆมันคิดอะไรกับใครเขาบ้าง คิดแบบเครียดๆน่ะ คิมจงอินนี่เป็นคนยังไงกันแน่?
“มึงน่ะ จงอิน คิมจงอิน”
“หืออออ??”
“มึงน่ะเป็นคนยังไงกันแน่”
ทันทีที่เซฮุนถามตลอดเส้นทางก็มีแต่ความเงียบ จงอินไม่ได้ตอบอะไรและยังคงขับรถไปเอื่อยๆ จนจอดอยู่ตรงหน้าบ้านสีขาวเกือบท้ายซอย เซฮุนที่หงุดหงิดนิดๆที่ไอ้จงอินทำท่าคิดแล้วไม่ตอบอะไรเขาออกมา ขาเรียววาดลงจากรถเวสป้าทำท่าจะเข้าไปในบ้านแต่มือไอ้ดำก็เอื้อมมาคว้าแขนเขาไว้ก่อน ได้แต่สงสัยว่ามันมีอะไร ก้มมองมือที่จับข้อแขนไว้พลางเงยหน้ามองไอ้ดำอย่างสงสัย?
“มีไร ปล่อยดิ๊ จะเข้าบ้าน”
“ก็เซฮุนถาม ยังไม่ได้ตอบเลย”
“...............”
“ถ้าเซฮุนอยากรู้ว่านี่เป็นคนยังไง ก็ให้นี่พาวิ่งหนีตีนทุกวันนะ”
55555555555555555555555555555555555555555
อะไรรรรรรร คิมจงอินนนนน มันคืออะไรรรรรรรรรรรรรร
มาพงมาพูดอะไรอย่าเงร้!!!!!
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค๊า คุณคอมเม้นทุกอันเลยยยย แล้วก็คุณนักอ่านทุกคนที่กดเป็นเฟบเวอร์ริทด้วย
ความคิดเห็น