คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : (OS) #พลอตชั่ววูบ 03 | That Sounds Good 01 (chankai/sekai)
(OS) #พลอตชั่ววูบ 03 | THAT SOUNDS GOOD
PAIRING : CHANKAI/SEKAI
NOTE :: เรื่องนี้อาจจะดูเถื่อนๆไปสักหน่อย อาจจะไม่เหมาะกับเด็กที่อายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยข่ะะะะ
มันเป็นความสัมพันธ์แบบก้ำกึ่ง จะเรียกว่าแฟนก็ดันพูดได้ไม่เต็มปาก แต่ถ้าให้เป็นแค่เพื่อน บางสิ่งบางอย่างมันมากเกินกว่านั้นน่ะสิ อย่าคิดเกินไปไกลล่ะ ไอ้บางสิ่งบางอย่างที่ว่ามันก็แค่จูบ กับลูบๆกันนิดหน่อย คงไม่มีใครจูบเพื่อนกันหรอก ใช่มั้ย???
"หายไปไหนมา"
พอเห็นว่าผมเดินเข้ามาก็รีบถามทันที ผมลืมแนะนำตัวใช่มั้ย? ผมชื่อจงอิน คิมจงอิน ส่วนไอ้คนที่ถามว่าผมไปไหนมานั่นชื่อเซฮุน โอเซฮุน ผมไม่ได้ตอบมันว่าไปไหน แต่ยกซองบุหรี่ในมือให้ดู แล้วก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ โอเซฮุนทำหน้าเหมือนหมาอ้วกอีกแล้ว
"เมื่อไหร่จะเลิก"
"ต้องได้อะไรกลับมาก่อน"
ผมตอบมันกลับไปแบบนั้นแล้วก็ยักคิ้วย้ำไปให้ด้วย โอเซฮุนเบ้ปากจนมันกลายเป็นรูปโค้งคว่ำ มองผมด้วยสายตาเหลือเชื่อแบบที่มันชอบมองบ่อยๆแล้วก็หันกลับไปสนใจงานที่กองอยู่ตรงหน้า แน่ล่ะมันไม่อยากคุยกับคนกวนตีนแบบผมเท่าไหร่หรอก
"หัวหน้าอ่ะ"
"ประชุม" เอาละง่ะ ทั้งห้วนทั้งสั้น ชัดเลยว่ามันงอนผมอีกแล้ว แต่ช่างเถอะ อย่างโอเซฮุนน่ะ งอนกันได้ไม่นานหรอก
พอไม่มีอะไรจะคุย ต่างคนต่างก็ก้มหน้าทำงาน โต๊ะของเราติดกัน มีแค่กระจกกั้นเอาไว้ โอเซฮุนเป็นฝ่ายซอฟแวร์ระบบคอมพิวเตอร์ของบริษัท ส่วนผมก็เป็นแค่คนออกแบบบ้านต๊อกต๋อย หน้าที่เราไม่น่าเกี่ยวข้องกันสักเท่าไหร่หรอก แต่ที่ตรงนี้มันว่าง โอเซฮุนถึงได้มานั่งแหมะอยู่ตรงนี้
"กินอะไร"
"นม"
ผมเลิกคิ้วมองมันนิดหน่อย เพราะยี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว แต่โอเซฮุนยังคงนั่งเลื่อนเม้าส์ของมันไปมาไม่ยอมลุกลงไปกินข้าวสักที ไม่ยอมหันมาสนใจผมด้วย
"กูหิว เร็วๆ"
"ไปกับปาร์คชานยอลไป"
-_- เออ ชัดเลยว่างอนจริงถึงขนาดพูดถึงแฟนผมที่มันไม่ค่อยจะชอบขี้หน้าด้วย บอกแล้วไง ผมกับมันไม่ใช่แฟนกัน แต่เป็นอะไรสักอย่างที่พวกเราก็นิยามออกมาไม่ได้ แฟนผมชื่อปาร์คชานยอล ส่วนแฟนไอ้เซฮุนชื่อฮวังจื่อเทา เห็นว่าเป็นลูกเจ๊กลูกจีนมาจากไหนสักอย่างนี่แหละ แต่ถึงจะมีแฟนกันอยู่แล้วทั้งคู่ ไอ้เรื่องที่ไม่ควรเกิดมันก็เกิดอยู่ดีนั่นแหละ
"รอที่ห้องน้ำชั้นสาม อย่าช้าล่ะ"
ผมหมุนตัวออกจากโต๊ะแล้วเดินไปที่จุดหมายทันที ไม่สนหรอกว่าหน้าตาโอเซมันจะเป็นแบบไหน เรื่องพวกนั้นไม่ใช่ผมต้องเป็นคนใส่ใจ เดินมาถึงห้องน้ำชั้นสามได้ก็ยืนมันอยู่ตรงนั้น รอไม่นานไอ้คนหน้าหงิกเมื่อครู่ก็อดินตามเข้ามาแล้วปิดลอคให้เสร็จสรรพ
เหอะ ทีอย่างงี้ล่ะเร็ว
"เป็นอะไร"
"เบื่อคนกวนตีน"
-_- เบื่อกูสินะ จงอินอยากจะเกาหัวให้หนังศีรษะมันหลุดออกมา โอเซฮุนเป็นมนุษย์ที่เข้าใจยากมาก จนเขาเองก็ไม่ค่อยอยากจะเข้าใจหรอกรวมถึงครั้งนี้ด้วย
"ไปไหนก็ไปไป" ผมพูดได้แค่นั้นแหละครับ ไม่ได้โมโห ไม่ได้ใส่อารมณ์ใดๆลงไปทั้งสิ้น.แน่นอนว่าโอเซฮุนทำตามซะดิบดีเลยล่ะ บอกให้แม่งไปไหนก็ไป แม่งพุ่งใส่ผมเข้าอย่างจังดันจนหลังกระแทกผนังห้องน้ำ
-_- มึงคิดมั้ยว่ากูจะจุก
ยังมีหน้ามามองด้วยสายตาประมาณว่าผมทำผิดต่อมันมากมายด้วยอีก มึงมองด้วยสายตาแบบนั้นกับโพสิชั่นแบบนี้ นี่ต้องดิ้นแบบสะดิ้งด้วยมั้ย? ถึงจะเข้าท่า
"ไล่กูนักนะ"
"กูเปล่า"
แล้วหลังจากนั้นมันก็ไม่มีเสียงอะไรหลุดรอดออกมาจากปากผมได้เลย ตัวการก็จะมีอะไรล่ะครับ? มันเล่นบดจูบลงมาแบบไม่ได้ทันให้ตั้งตัวอีก พวกเราจูบกันบ่อย จนเรียกได้ว่าชินไปแล้ว แม่-งเอาแต่ใจมากจนผมเริ่มหายใจไม่ทัน ถึงได้ใช้มือจิกผมมันแล้วดึงออกมา
"กูหายใจไม่ทัน"
"อ่อน" ฟั*ยู ผมสบถด่ามันในใจ แต่การกระทำนี่ก็ไปแล้วล่ะ ยกนิ้วกลางใส่หน้ามันไปที แต่ดูท่าไอ้นี่จะไม่สะทกสะท้านหรอก ผมโคตรเกลียดแม่-งเลยเวลากวนตีนกันแบบนี้ ยิ่งเห็นหน้าตายียวนที่ส่งมาให้ยิ่งหมั่นไส้
"อยากได้ก็ไม่บอก"
"โอเซฮุน!"
เบื่อจะคุยกับแม่ง ผมเลยเดินชนไหล่มันออกมาจากห้องน้ำทั้งอย่างนั้น เชื่อเถอะถ้าชานยอลมาเห็นสภาพนี้ต้องได้เป็นเรื่องอีก กระชากประตูเปิดออกอย่างแรงแล้วก็ต้องนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น สบถในใจยาวเป็นหางว่าว แล้วก็ยืนทำหน้าปลงยอมรับความซวยในวันนี้ มันคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้ละล่ะ ซั๊ส!!!! ปาร์คชานยอลตัวเป็นๆ ยืนหน้านิ่งอยู่ตรงนี้นี่ไง!!!!
แล้วจะเป็นไงล่ะ คิมจงอิน รถไฟชนกันดังโครมเบ้อเริ่มเลยไงแม่-ง
#ficthatsoundsgood
มีคนลองให้แต่งฟิคบ่นๆดู นี่เลยลอง อ่านเอาขำๆแก้เหงาเน้อะะะ
555555555555555555555555555 มันดูมั่วๆ งงๆ ยังไงก็ไม่รู้ เ
รื่องนี้มันออกจะเถื่อนไปสักนิดสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 นะคะ…
สครีมในทวิตได้นะ เราชอบอ่านนนนนนน
ความคิดเห็น